UIT DE PRAKTIJK Zware verantwoordelijkheid voor minister Lardinois Graszaadteelt meer in de belangstelling Over bieten en laadplaatsen HET vergaderseizoen gaat aan zijn eind komen. Ook op WALCHEREN zijn per eind februari de meeste vergaderingen weer gepasseerd. Onze kring houdt zijn jaarvergadering op 2 maart a.s. Het kring- bestuur heeft zich veel moeite getroost een spreker aan te trekken die een zeer juist beeld kan geven van de aktiviteiten van het Landbouwschap. Als oud- hoofdredakteur van een bekend agrarisch weekblad zullen velen zich nog zijn hoofdartikelen in dit blad herinneren, leder die hiervoor in de gelegenneid is, dient deze spreker te beluisteren. Het kan een goede afronding zijn van het vergaderseizoen. Voor de teelt van graszaad komt weer wat meer belangstelling. Dit vooral omdat de prijs weer aan trekkelijker is dan de laatste jaren het geval was. Wij vinden het nog altijd een wat vervelende zaak dat we zo weinig bekend zijn met de diverse eigen schappen van de vele selekties die er binnen de soor ten zijn. Wij twijfelen niet aan de betrouwbaarheid van de kontrakterende firma's, maar een beschrijving van de diverse selekties binnen een bepaald soort, bijv. Engels Raaigras, zoals dit ook gebeurt bij bijv. de rassen van de tarwe, zouden we toch wel op prijs stellen. We weten dan wat we gaan telen, wat voor vlees we in de kuip hebben. Om tol een goed resul taat te komen is dit toch wel van belang. Afgelopen week lazen we in ons dagblad, dat een deskundige op dit gebied, als zijn mening heeft uit gesproken dat een ruilverkaveling op Walcheren binnen niet al te lange tijd weer noodzakelijk zal zijn. Wij kunnen ons volkomen verenigen met deze uitspraak en zijn er blij mee. Wanneer over een aan tal jaren de sanering zal zijn doorgewerkt en een aantal plannen wat wegenaanleg enz. gerealiseerd is, dan zijn we er wel aan toe om op het dan overblij vende agrarische gebied een ruilverkaveling uit te voeren. De dan nog overgebleven landbouwbedrij ven zullen hun grond weer zodanig versnipperd gelegen hebben, dat ze niet voldoen aan de eisen om tot een doelmatige bedrijfsvoering te komen. Het ge bied van Westkapelle is daar nu al 'n voorbeeld van. Wanneer u deze regels leest is februari weer bijna ten einde en is het zo lentemaand. We moeten af wachten of het een vroeg voorjaar wordt. Tot op heden is de winter zacht geweest en niet veel neer slag. Bij wat nachtvorst kan de grond vlug goed be werkbaar zijn. De wintertarwe en het grasland zien prachtig groen. We zijn benieuwd of het zo blijft. We hopen het voor het rundvee. Alsmaar aardappe len eten wordt ook eentonig. Wij waren op een der distriktsvergaderingen van het Waterschap Walcheren waarbij tot uitdrukking werd gebracht dat het bestuur er naar streeft het gevoerde beleid af te stemmen op de wensen en ver langens van de ingelanden. Ook de begroting 1971 kwam ter sprake waarbij bleek (wij beschikten niel over de stukken) dat door de meerdere inkomsten aan belastbaar gebouwd die geraamd zijn op 600.000 gulden, verwacht wordt dat de kostenstijgingen voor 1971 opgevangen kunnen worden. Overigens bleek het Waterschap Walcheren met 67,per ha aan Waterschapslasten bij de laagste in onze provincie te behoren. Volgens de verstrekte gegevens waren die in 1970 voor de andere water schappen respektievelijk Axeler-Ambacht 67, Schouwen-Duiveland 75,Ver. Braakmanpolders 76,De Breede Watering 79,Noord-Beveland ƒ92 en Het Vrije van Sluis ƒ96, Ook werd nog eens benadrukt dat van de totale uitgaven van het Waterschap Walcheren er maai liefst 65 moest worden uitgegeven aan de zeewe ring. Voor 1972 zal eerst de Rijksbijdrageregeling voor de zeewering in de begroting gaan doorwerken Naast een technische uiteenzetting over de stand van zaken van de werkzaamheden in het Waterschap was er ruim gelegenheid tot het stellen van vragen Ondermeer kwam de waterstand aan de orde. waar over de klachten naar het bleek al verminderd zijn Dit wordt naar het zich laat aanzien, nog beter als het gemaal in Veere in werking treedt. Daarnaast kwam de rioolpersleiding aan de ordt en de vraag wie erop dient toe te zien dat aannemers geen (bouw)vuil in de leidingen storten om de zaak maar kwijt te zijn en wie er voor moet zorgen dat de zaak weer schoon wordt De zeewering bij Vlissin gen is in studie bij Rijkswaterstaat en onvoorzie ne omstandigheden daargelaten zal het volgend jaai daarmee kunnen worden begonnen. De afkalving van de oever van het Veerse Meer bij Vrouwenpolder te baren, en om een en ander tot staan te brengen zul len maatregelen genomen moeten worden. De vraag is nog wie dat zal moeten doen. Ons lijkt zo dat dit niet op het Waterschap afgewenteld mag' worden! IN de afgelopen weken zijn de THOOLSE politie- ke gemoederen zo nu en dan nogal ernstig in be roering geweest. Dit bij de samenstelling van de kan didatenlijsten voor de gemeenteraad van „Groot- Tholen". Niet naar ieders genoegen was de uitslag hiervan. Misschien kwam dat omdat men te „klein" dacht en daarbij de plaatselijke belangen wilde laten prevaleren boven het partijbelang in het grotere ge bied. Hopelijk echter is ieder er tegen de stemmings datum van overtuigd, dat de kandidatenlijsten op een goed democratische manier zijn samengesteld en zijn de gemoederen weer tot rust gekomen. Alleen dan zal ieder naar overtuiging zijn beste vertegen woordiger (ster) voor de nieuwe Thoolse raad kun nen kiezen. We hopen dan, dat op deze manier de belangen in het algemeen en die van de landbouw in het bijzonder op de beste wijze kunnen worden behartigd. Op het gevaar af vervelend te worden, willen we weer uw aandacht vestigen op de bietenlaadplaatsen. In 'het enkele dagen geleden verschenen maandblad van de Suiker-Unie namelijk, lazen we dat na 1971 geen laadplaatsen meer op Tholen zullen openblij ven voor bietenontvangst. Wat ons hierbij bevreemdt is: dat bij informatie door een onzer collega's geble ken is, dat bij de C.S.M. niets van een definitief be sluit omtrent sluiting na 1971 bekend was. Overigens dacht uw rubriekschrijver, dat was toegezegd dat een definitief besluit eerst met de kringcommissieleden besproken zou worden. We betreuren het nog steeds dat voor een dergelijk ingrijpend besluit ons inziens te weinig overleg plaatsvindt met de vertegenwoor digers van de betrokken suikerbietentelers. Het zou ons te ver voeren alle nadelen hier naar voren te brengen, maar één essentieel punt wil ik hier toch vermelden. Bij de in het voorjaar 1970 op gestelde berekening werd ons voorgelegd dat er bij overschakeling van laadplaatsen naar harde weg voor één van de twee suikerbietenverwerkende industrie- en een besparing van f 80.000,in zat. Een een voudige berekening liet ons zien dat de omschakeling voor de aan die industrie leverende suikerbietentelers (nog zonder de kosten van voorzieningen voor op slag) 130.000,kostte. Inmiddels is ons ter ore ge komen dat men overweegt de harde-weg-bijdrage voor kippers (en daar zouden verreweg het grootste deel der bieten mee vervoerd moeten worden) nog te verhogen. Die 130.000,zou dan nog aanmerke lijk hoger worden. Dit alles leert ons dat er op deze manier een bedrag verloren gaat van 60.000,-. Wij vragen ons af of dit in een tijd, dat we uit pure noodzaak overgaan tot het stichten van samenwer kingsvormen om de kosten te drukken en we alles doen om op een zo rationeel mogelijke manier van werken met onze produkten de consument te berei ken, zodat voor de teler een acceptabel bedrag voor zijn produkten overblijft, niet dwars tegen de draad in is. Wij dachten dat een goedkopere oplossing mo gelijk meest zijn. (Zie verrte- pag. 9) LJET is een reeds enige jaren bestaande tegen stelling tussen de meerderheid van de ministers en de heer Mansholt. Ook nu weer hield de heer Mans- holt stijf en strak vol dat beslissingen over beide on derdelen gelijktijdig genomen moeten worden, daar anders de structuurvoorstellen met hun ingrijpende maatregelen en hun zeer hoge kosten de mist dreigen in te gaan. Maar langzamerhand wordt het duidelijk dat deze vasthoudendheid van het Nederlandse lid van de Euro pese Commissie de boeren handen vol geld dreigt te gaan kosten. Kostbare vergaderdagen gaan verlo ren terwijl uit het verloop van de besprekingen in de Raad van Ministers duidelijk blijkt dat Mansholt het weer niet winnen gaat. Evenals vorige jaren dreigen dan de zo hoognodige beslissingen over de prijzen uit te blijven, hetgeen voor de meer en meer in nood gerakende Europese boerenstand (dus zij die boer blijven) tot onaanvaardbare situaties gaat leiden. In dit verband herinneren wij aan hetgeen de voorzitter van het Landbouwschap, ir. Knottnerus, vorige week hier over schreef. Men vraagt zich nu reeds sterker af, welke positie een lid van de Europese Commissie inneemt. Wanneer hij, zoals de heer Mansholt wil, een politiek verant woordelijke figuur zou zijn dan dient hij af te treden wanneer hij zijn zin niet krijgt. Wanneer hij veeleer een ambtelijke status heeft, dan dient hij zich neer te leggen bij de mening van de grote meerderheid van de ministerraad. Het zou goed zijn als de regeringen het over deze kwestie eens eens werden, want nu wordt er een soort dubbelspel opgevoerd, dat weinig duidelijkheid brengt, maar bovendien de besluitvor ming onnodig stagneert. IMMERS ook nu is er weer een duidelijke meer derheid voor afzonderlijke besprekingen en be slissingen. De Duitse en Nederlandse ministers lieten geen twijfel bestaan. De heer Estl dreigde zelfs, wan neer er geen besluiten over de prijzen -vóór 1 april zouden vallen, met nationale Duitse prijsmaatregelen zijn Luxemburgse collega sloot zich daarbij aan. Onze eigen Lardinois verzwakte zijn standpunt echter door te menen, dat vóór 1 april best enkele gemeenschap pelijke structuurmaatregelen genomen konden wor den. Alleen de Italiaan staat op de koppeling, omdat dit land het meeste belang heeft bij geld uit Brussel voor de structuurverbetering van zijn landbouw. De meeste andere EEG-landen pakten dit zelfs reeds aan en begeleiden een dergelijk beleid met de nodige so ciale maatregelen als beëindigingsvergoedingen, ver vroegde pensioenen, enz. Voor deze laatste soort maatregelen uit het Mans- holtplan heeft Italië overigens weinig interesse, daar dat teveel van de* eigen schatkist zou gaan kosten en het bovendien gezien de gebrekkige administratie niet uit te voeren is. N de komende weken gaan wij nu weer. het wei nig verheffende schouwspel beleven van touw trekken tussen Mansholt en een aantal ministers en daarna het gehakketak over enkele prijsverhogingen. Daarbij kunnen wij nu al waarnemen dat de kansen voor melk en rundvlees nog het beste staan, terwijl de akkerbouw er met ongeveer niets vanaf dreigt te komen. Hoe dit nog beleid genoemd kan worden in deze jaren van vliegende inflatie wordt meer en meer een raadsel. Boeren en landbouworganisaties in de zes landen zien een en ander met klimmende veront waardiging aan. In Duitsland, België en Frankrijk heb ben reeds tienduizenden van hun ongenoegen blijk gegeven. In Nederland zal op 5 maart te Arnhem het nodige gezegd worden. Op 23 maart komen een dui zendtal boeren uit de zes landen in Brussel op een buitengewone vergadering van het COPA in het Con- gressenpaleis bijeen. Boven hen vergaderen dan de ministers en het is te hopen, dat die dan van de ernst van de situatie doordrongen zijn. Want wel klinken op het ogenblik de woorden van de Duitse minister Estl flink en fors, maar het zou de eerste keer niet zijn, dat juist de Duitsers voor Franse en Italiaanse vasthoudendheid door de knieën gaan. Ook op minister Lardinois, die dan nog net be windsman is en die een rol wil blijven spelen, gezien zijn plaats op de K.V.P.-lijst, rust een zware verant woordelijkheid. Hoe kan hij onze gemiddelde akker bouwbedrijven nog wijs maken, dat in jaren, waarin de lonen met zo'n 1015% per jaar stijgen en de kosten in evenredigheid, de boer het met hetzelfde inkomen moet doen. En dan moet die boer van de heer Mansholt nog een plan maken, volgens welke zijn omzet en zijn in komen gaat vermeerderen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1971 | | pagina 5