Erf
en
akker
Jongerenaktivitelten
22
'W
HEUSE
4 weken lang een open OOG en OOR voor de
ander, voor zijn mening en oordeel over
onderwerpen als verhouding stad-platte-
land, de Dolle Mina, de EEG en
vele andere. Na de 4 weken
tot de ontdekking komen,
dat veel problemen ge
nuanceerder zijn, dan
je tot op heden
dacht. Ineens ont
dekken, dat je
mee durft te
praten en te
discussie-
ren in de
groep. Tot
de conclusiej
komen: "Ik
ben veran
dert". Ver
andert in
positieve
zin.
Dit alles
voor
slechts
285,- of
142,50
(met subsi
die) te
BAKKEVEENF
57
BERGEN(NH
of
EERBEEK
van 4 - 30 januari 1970.
Opgave: P.J.Z.-sekretariaat.
Modhar had gezegd dat we binnendoor naar Eldo
ret konden rijden. Het moest een fraaie bergachtige
weg zijn, maar zeker was hij er niet van. Op de kaart
was hij aangegeven als een spoor. Het werd een
machtige tocht. Eerst klommen we tot zesduizend
voet, daarna weer vierduizend voet naar beneden om
vervolgens aan de moeizame klim te beginnen die
ons uit de Rift Valley zou voeren. En dat alles langs
een pad dat niet breder was dan een meter of vier,
met haarspeldbochten en onbeschrijfelijke prachtige
vergezichten. Hier en daar lagen er ravijnen naast
het pad die je deden duizelen. Corry heeft nogal last
van hoogtevrees en het was haar ook aan te zien. De
landrover bromde echter rustig naar boven, er was
geen vuiltje aan de lucht. Opeens kwamen we bij
een plaats die zich uitstekend leende voor een foto,
maar toen ik wilde stoppen begon Corry te gillen van
angst, en de kinderen vielen haar bij. Ik werd er een
beetje zenuwachtig van en daardoor kwam het dat
ik per vergissing in de achteruit schakelde en bijna
in het ravijn belandde. Er vielen wat harde woorden
maar ze werden spoedig weggevaagd door het prach
tige landschap dat tevoorschijn kwam toen we op de
hoogvlakten van de provincie Trans Nzoia aankwa
men. Hier rond de plaatsen Eldoret en Kitale liggen
de landbouwgebieden van Kenya. Vooral hier kon
den we zien wat de blanken er van hadden weten te
maken. De hoogvlakte bestaat uit ideale lössgrond,
zacht glooiend, en dat alles met een ideaal klimaat.
Een half jaar lang regelmatig regen met gematigde
temperaturen. Twee en zeventighonderd voet. Hele
maal geen Afrikaans landschap, nog veel minder een
tropisch landschap, ofschoon we nog maar net het
evenaarsbord waren gepasseerd. Een kompleet Euro
pees beeld, alleen de Afrikaanse hutten en de zwarte
gezichten herinnerden er aan dat we niet in Europa
waren. Alles zag er uit als bij ons in een polder in
begin juli. Uitgestrekte tarwevelden in de aar wieg
den golvend in de frisse wind. De haver en gerst be
loofden een heel goede oogst, en enorme hybriden-
maisvelden waren een lust om te zien. Overal werd
het landschap onderbroken door groepen hoge euca
lyptussen. De boerderijen zelf waren alle verscho
len in dichte geboomtes. Het leek ons ideaal toe om
hier een boerderij te hebben.
We reden die dag nog door tot Kitale. 's Nachts
was het er koud. In het hotel brandden houtvuren in
de open haarden. Het was er lekker behaaglijk, en
je kreeg weer eens even het gevoel hoe het in Euro
pa is. Na een uitgelezen diner, kregen we spoedig
fikse slaap bij het knappend houtvuur. De volgende
dag besloten we om een paar van deze fraaie boer
derijen te gaan bekijken. We kenden er niemand,
maar met de hoed in de hand kom je nogal ver. We
ontmoetten een Deen die al acht en twintig jaar in
Kenya woonde. Hij liet ons zijn hele bedrijf van zes
honderd vijftig acres zien. Na de bezichtiging nodigde
hij ons uit om een pilsje te drinken. Vlak na de on
afhankelijkheid vertelde hij wilde men een hoop van
de mooie bedrijven opsplitsen in kleine bedrijfjes.
Maar de resultaten daarna vielen met een klap terug.
Tegenwoordig is de negering geheel van dat opsplit
sen teruggekomen. De Europese boeren die Kenya
verlaten kunnen hun boerderij verkopen aan het
Agricultural Development Corporation (A.D.C.). Het
A.D.C. heeft mensen in dienst, meest Europeanen die
dan deze bedrijven beheren, tot er een Afrikaanse
koper voor op komt dagen. Pas dan wordt zo'n be
drijf overgedragen. Het A.D.C. taxeert ook de te ver
kopen bedrijven, zodat de nieuwe Afrikaanse boer
niet te weinig maar ook niet te veel betaalt. Op onze
vraag hoe de nieuwe inheemse boeren het doen, keek
hij erg zuinig. Hij verwachtte er niet veel van. Later
op de dag kwamen we op zo'n bedrijf. We willen niet
generaliseren, alleen maar uitdrukken wat we op dat
ene bedrijf zagen. Kortweg gezegd een zich gestaag
ontwikkelende puinhoop! En de hoofdoorzaak hier
van, hebben we ons laten vertellen, is dat de man
LANDELIJKE. EN NATIONALE
PLOEG WEDSTRIJD
Op 14 en 15 oktober worden de Landelijke- en
Nationale ploegwedstrijden in de Flevopolder gehou
den. Deelnemers aan deze wedstrijden zijn de provin
ciale kampioenen in de categorieën rondgaande, één-
schaar wentel en 2-schaar wentel. Namens de P.J.Z.
zullen deelnemen:
rondgaande ploegen:
1. M. Markusse, Nw. en St. Joosland met Cappon;
2. C. P. de Rijke, Poortvliet met Cappon;
één-schaar wentel:
1. J. C. Lokers, Zevenbergen met Rumpstad;
2. J. L. C. Mol, St. Maartensdijk met Rumpstad;
twee-schaar wentel:
1. M. de Lint, Klundert met Cappon (Nat. kam
pioen 1969);
2. F. J. van de Bliek, Wolfaartsdijk met Cappon.
Wij wensen de deelnemers vanaf deze plaats veel
succes toe en rekenen erop dat zij traditiegetrouw
beslag weten te leggen op een aantal ereplaatsen.
UITWISSELING MET HET DRENTSE SMILDE
De afdeling Smilde van de D.P.J.G. wil graag een
uitwisseling met een Brabantse afdeling. De uitwisse
ling zou plaats moeten vinden rond de Carnaval. Op
name van een cursus „Hoe vieren we Carnaval" wordt
dan ook aanbevolen. De afdeling, die belangstelling
heeft voor deze uitwisseling kan kontakt opnemen
met: Mej. R. Buitstra, Linthorst Homanweg 9, Smilde.
Ook het P.J.Z-sekretariaat graag inlichten!
WEDSTRIJDENDAG SPRANG
De afdeling Sprang-Capelle hield op 18 september
j.l. haar jaarlijkse wedstrijdendag. De wedstrijdterrei
nen waren evenals in voorgaande jaren welwil
lend ter beschikking gesteld door de heer J. H. van
der Schans, oud-H.B.-lid der B.P.J. Goede weersom
standigheden en een goede organisatie van een aantal
aantrekkelijke wedstrijdonderdelen, maakten de dag
tot één groot succes. Dit succes betrof eveneens de
twee primeurs van deze dag n.l. de bromfietsafval
race en de bromfietsballonnen jacht. De nieuwe opzet
van de wedstrijdendag bleek goed te voldoen, gezien
het grote aantal deelnemers. De uitslagen luiden als
volgt:
Kal veropfok wedstrijd
Beste kalf: G. van Achterberg
Beste groep: B. van Beek
Best getoiletteerde koppel: G. van Achterberg
Trekkerbehendigheid
1. J. Zwart met 427 str. pnt.
2. P. van Beek 476 str. pnt. (winnaar 1969)
3. P. van Beek Pz. met 493 str. pnt.
Bromf ietsafvalrace
1. K. Versteeg met Zundapp
2. E. van Pelt met Zundapp
Bromfietsballdnnenjacht:
1. K. Versteeg met Zundapp
2. A. Honcoop met D.K.W.
die het bedrijf koopt, er niet op gaat wonen of wer
ken. Nee hij houdt zijn meestal dikbetaalde baan in
Nairobi of elders er. laat een zogenaamde „manager"
de zaak leiden. Laatst stond er een artikel in de „Ke
nyan Farmer" waar gewaarschuwd werd tegen het
zogenaamde telefoonboeren. Maar verder zijn er nog
heel wat Europese boeren, die er met kundig wer
ken nog een dik belegde boterham weten te verdie
nen. De Deen liet ons een paar hakmessen zien die
bij hem aan de muur hingen. Die hebben wij ook, zei
Corry. Dat kan, zei de man maar ik weet zeker dat
je de drager er van niet hebt doodgeschoten. We
keken wat sullig. In de mau-mau tijd had hij een
boerderij bezeten rond Molo, en daar kwamen bijna
wekelijks de terroristen aanvallen uitvoeren op de
boerderij.
Meestal sloegen we fel terug vertelde hij. We gin
gen ze achterop en we hebben er verschillende dood
geschoten. Hun panga's hangen hier, hij grinnikte.
Maar nu is alles okee. Ze zeggen: toen waren we vijl
anden, nu zijn we vrienden.
In Kitale waren we maar zestien mijl meer van de
Ugandese grens, en we besloten om daar ook eens
een kijkje te gaan nemen. We hadden echter geen
enkel autopapier of visum en misschien mochten we
wel niet over de grens. De weg die we zouden nemen
voerde rond het gebergte Elgon, de derde hoogste
piek in Oost-Afrika. Volgens de automobielgids zou
het een martelende rit worden, maar de reiziger
werd beloond op prachtige vergezichten en land
schapswisselingen. De grenspost stelde niet erg veel
voor. Van Kenya was er niemand te zien. Er waren
alleen twee grensbeambten van Uganda. Ze waren
in het geheel niet lastig. We konden er zo door. We
hadden honderd mijl voor de boeg eer we aan de
andere kant van het gebergte de stad Mbale zouden
bereiken. Soms komt er in een week geen landrover
voorbij hier, zei de douaneman. Maar er gaat wel
iedere dag een bus van hier naar Mbale. Nou, dat
was voor ons genoeg, mochten we pech krijgen dan
konden we altijd met de bus verder. Het landschap
veranderde direct. Met de grote boerderijen was het
gedaan, alleen hier en daar wat dorpen en hutten,
erg veel groen, en nog meer bananen, en zeer vrien
delijke mensen. We hadden één hand bijna steeds1
nodig om te zwaaien. En de weg laat ik het daar
volgende keer eens over hebben.
SCHRLJFKOUTER
