43
HET bestaan van de glastuinder ts niet minder
wisselvallig dan dat van de akkerbouwer. De
stooktuinders hebben het afgelopen seizoen niet
zulke beste prijzen gemaakt. Maar toch ziet Ten Haaf de
toekomst voor zijn bedrijf op Schouwen niet zo ver
schrikkelijk zwart. Hij heeft zich aangepast bij de eisen,
die op zijn terrein worden gesteld.
Of er op de duur meer (glas) tuinders op het eiland
zullen komen?
Ten Haaf: „Ik zie dat nog niet zo. Al worden er in
het Westland nóg zoveel glastuinbouwbedrijven opgeslokt
door de industrie van het Waterweggebied, ze schuiven
gewoon een stukje op. Ze blijven bjj elkaar èn b(j bun
veilingen zitten. Dat heeft grote voordelen."
Aan de andere kant ziet deze Zierlkzeese stooktuinder
geen enkele reden om zijn bedrijf naar elders te ver
plaatsen. Zijn afzet via de veiling „Z.H.E." in Rotterdam
levert geen problemen op. Alleen zal hij nog wat verder
moeten gaan intensiveren. Nu heeft hij met zijn broer en
zijn vader nog een driemansbedrijf, maar wanneer straks
de aatste rustend tuinder wordt wil Ten Haaf hetzelfde
erk met twee man gaan doen. En voor de verdere toe
komst kan hij ook nog even vooruit: „Ik heb nog een
lectare open grond liggen." Ondanks allerlei onzekere
actoren is voor Ten Haaf de stooktuinderij, mits mo
dern opgezet, een bedrijf met perspectief.
