en door het groot-kapitaal, werden op de vrucht
bare Franse gronden duizenden ha boomgaard aan
gelegd. Als hoofdras Golden Delicious.
Hoofdzakelijk met deze variëteit werd de Franse
markt veroverd en daarna vrijwel geheel West-
Europa. Hetgeen voor de Nederlandse fruittelers, die
zich overwegend op de appelteelt hebben toegelegd
en daarbij nogal afhankelijk zijn van export, een
groot gevaar betekent. De Golden Delicious veegt
thans gedurende 7 maanden per jaar vrijwel alle
andere appels, met uitzondering van Cox's en Win
ston, van de baan.
OVERPRODUCTIE
Het oude schrikbeeld, dat reeds in de veertiger
jaren werd voorspeld, namelijk overproduktie, is
thans bittere werkelijkheid geworden. Hoewel de
appelconsumptie regelmatig toeneemt, evenals die
van nog gezondere vruchten, kan men het toch niet
opgegeten krijgen.
Kunnen de 3 vuistregels: een ze groot mogelijk
kwantum, zo hoog mogelijke kwaliteit en zo laag
mogelijke kosten nog beter worden verwerkelijkt?
Inderdaad, bij alle drie is nog wel iets te doen, doch
wat de mechanisatie betreft blijven we in het na
deel tegenover landbouw en industrie. Wij hebben
namelijk bij de oogst en de snoei lang niet zoveel
mogelijkheden tot mechaniseren als de akkerbouwer
en veehouder bij zijn voornaamste werkzaamheden.
Om nog maar niet te spreken van de industrie, die
zich hoe langer hoe meer beperkt tot het indrukken
van enige knopjes. Hetgeen een oninteressante, doch
wel winstgevende arbeid is.
TOCH NOG WEL TOEKOMST
In het laboratorium worden middelen ontdekt, die
bij aanwending de oogst zullen vergroten. Wij per
soonlijk zijn daar echter niet mee gebaat. Een nog
hogere produktie vergroot eerder de problemen.
Zal de E.E.G. uitkomst geven? Misschien, doch de
grootste concurrent (Frankrijk) is hierbij in ons
midden.
De nieuwste aanplantingen gaan in de richting van
een no£ vroeger intredende produktiviteit, 3000 en
meer bomen per ha. Hierdoor wordt de topproduktie
nog weer enkele jaren vroeger bereikt.
Wat kost dat allemaal? Een vraag die mij 40 jaren
geleden ook reeds door ouderen werd gesteld. De
aanloopkosten zijn nu minstens het zevenvoudige
van toen.
Voor mij staat echter als een paal boven water,
dat er voor jonge mensen met vakmanschap en
goede werklust nog wel toekomst zit in de fruitteelt.
Indien b.v. Engeland zou openstaan voor onze Cox's
en Conference zou dat heel wat betekenen.
En dan. Zou het oude idee, dat de IX een kortere
leeftijd heeft, toch niet enige waarheid bevatten?
