r
Mansholt in de structuur
VRIJDAG 20 OKTOBER 1967
55e Jaargang No. 2902
Officieel orgaan van de Maatschappij tot bevordering van Land- en Tuinbouw en Veelpell in Zeeland
FrttiUcerlng bg abonnement: lerneu/ej*
Het Instituut voor Rassenonderzoek van Landbouwgewassen en de Commissie voor Rassenonderzoek groenvoedergewassen vieren dit
jaar hun 25-jarig jubileum. Het I. V. R. O. treedt vooral naar buiten door het onderzoek dat verricht wordt voor de Commissie die be
last is met de samenstelling van de bekende „Rassenlijst voor Landbouwgewassen". Objectieve voorlichting over de rassen waardoor
een verantwoorde keuze kan worden gedaan, wordt door deze jaarlijks verschijnende rassenlijst mogelijk gemaakt. Van bijzonder groot
belang voor onze landbouw.
Mr. J. F. G. SCHLINGEMANN
P|EZE week kwamen de Ministers van Land-
bouw van de E.E.G.-landen opnieuw bijeen
teneinde prijzen vast te stellen voor granen en rund
vlees voor het volgende jaar. Belangrijke besprekin
gen waarvan wij de uitslag op het ogenblik, dat wij
dit schrijven, nog niet kennen. Wanneer de zes be
windslieden tot overeenstemming zijn gekomen
zullen deze prijzen echter snel genoeg bekend zijn
en zal er zeker het nodige commentaar volgen. Wij
willen daarom ditmaal een ander aspekt van het
landbouwbeleid belichten, een aspect, dat in het
gemeenschappelijk beleid een steeds grotere rol
zal gaan spelen. Wij doelen op het structuurbeleid,
waarvoor, met name dr. Mansholt, het lid van de
Europese Commissie, belast met landbouwzaken,
meer en meer belangstelling toont. In verklaringen
en redevoeringen laat hij dit blijken en ook onder
linge verschuivingen in de personeelsbezetting van
het Directoraat-Generaal landbouw van de E.E.G.-
diensten wijst in die richting. Het is overigens niet
de eerste maal, dat de heer Mansholt het zwaarte
punt van zijn beleid en zijn bemoeiingen verlegt van
het markt- en prijsbeleid naar het structuurbeleid.
Eenzelfde phenomeen hebben wij meegemaakt, toen
hij nog Nederlands Minister van Landbouw was en
er in de prijsvaststelling weinig muziek meer zat.
Het was toen, dat ons eigen structuurverbeterings-
beleid op gang kwam, waar de Nederlandse land
bouw overigens wel bij gevaren is.
Of dit in Europees verband ook zo zal zijn is een
nog moeilijk te beantwoorden vraag, die vooral af
hangt van de mate, waarin de regeringen der zes
landen aan een gemeenschappelijk strtuctuurbeleid
willen meewerken. Beter gezegd nog, zich willen
onderwerpen aan gemeenschappelijke regels en
daarbij offers willen brengen voor verbeteringen
die niet gebieden in hun eigen land betreffen maar
in een van de andere vijf landen.
LJET begint namelijk voor insiders in landbouw-
economische vraagstukken duidelijk te wor
den, dat de slechte toestand, waarin de landbouw
en de boeren zich in verschillende delen van cfe
E.E.G. bevinden, niet verbeterd kunnen worden door
de vaststelling van voor hen bevredigende prijzen.
Niet alleen zou de hoogte dezer prijzen de produk-
tie vooral ook in andere delen van de gemeenschap
waar de kostprijzen lager liggen, sterk opdrijven,
zouden daardoor aanzienlijke overschotten ont
staan, die onder de huidige ongunstige wereld
marktverhoudingen met honderden miljoenen ver
slindende verliezen afgezet zouden kunnen worden
en dat in een tijd waarin alle zes Ministers van
Financiën met ernstige tekorten te kampen hebben
maar ook zouden deze hogere prijzen de oor
zaken van het achterblijven van de betreffende ge
bieden en van de boereninkomens niet wegnemen.
Deze oorzaken zijn meestentijds een volkomen
achterblijven van de regionale ontwikkeling, de dik
wijls zeer slechte infra-struetuur, gekenmerkt door
slechte verbindingen, wegen, voorzieningen en het
ontbreken van industrie, van onderwijsinstellingen
enz. en het wegtrekken van de jonge bevolking en
tenslotte de slechte structuur van de landbouwbe
drijven zelf.
LJET zijn deze oorzaken, die in wezen de boe-
1 1 ren in de afgelegen en achtergebleven ge
bieden van Frankrijk hun diepgewortelde onte
vredenheid hebben gegeven, die hen niet in staat
stelt ondanks subsidies voor producentengroe
peringen en voor investeringen voor de veredelings-
landbouw te concurreren met hun collega's uit beter
gelegen streken, die in beter gestructureerde be
drijven produceren onder veel gunstiger omstandig
heden, met veel meer onderwijs en voorlichting en
met behulp van reeds lang bestaande afzetorgani
saties. Hogere prijzen en innameregelingen voor
bijvoorbeeld veredelde produkten als eieren, slacht-
pluimvee en varkensvlees bieden hun geen soulaas,
omdat hun concurrentiepositie er niet door ver
betert, terwijl de dan elders aangewakkerde over
produce een voortdurende druk gaat uitoefenen
op de prijzen en de normale afzetmogelijkheden.
QR. MANSHOLT heeft zopas nog, tijdens een
bezoek van Franse landbouwjournalisten aan
Brussel, gewezen op het feit, dat thans andere in
strumenten dan het prijsbeleid gebruikt moeten
worden om de moeilijkheden van de Europese land
bouw te boven te komen. Hij zei bij deze gelegen
heid dat de Raad van Ministers tot nu toe steeds
geaarzeld heeft het structuurprobleem grondig aan
te pakken. Hierbij zouden wij echter willen aanteke
nen, dat het eveneens de dienst van de heer Mans
holt is geweest, die in tegenstelling tot de energieke
aanpak van het gemeenschappelijk markt- en prijs
beleid, slechts wat heeft gestudeerd op het struc-
tuurvraagstuk. Dat dit nu kennelijk gaat veranderen
is slechts verheugend voor hen, die het met de
landbouw in de E.E.G. goed menen.
(Zie verder pagina 3.)
