Mijn reis
naar Denemarken
DE O L V E
VAN 1879
P. J. G.
(i)
LEVENSVERZEKERING - PENSIOENCONTRACTEN
WINSTDELING VOOR ALLEN
14
DENEMARKEN, het land waar ik deze zomer zes weken heb mogen doorbrengen. Men
is vlug geneigd dit land met Nederland te vergelijken. Wat de landbouw betreft
gaat dit misschien op, maar verder beslist niet. Je vindt er geen polders, bijna geen
vierbaanswegen, geen uit de grond gestampte flats in de steden.
Nee, het landschap is heuvelachig met zich over en langs deze heuvels kronkelende
wegen. Twee-baans wel te verstaan, want een druk autoverkeer is er niet. Met als
gevolg: een heerlijke rust. Tussen die heuvels vind je plotseling een dorpje met een wit
te kerk als middelpunt. De dorpjes zijn klein en liefelijk. Een bakkerij en een kleine su
permarkt vormen er de middenstand. Dat is alles. Men kan er voor de primaire levens
behoeften terecht. Wil men iets bijzonders of heeft men kleding nodig, dan is men ge
noodzaakt naar een grotere plaats te gaan, voor hup begrippen een stad, maar vergele
ken bij Goes of Middelburg is het een dorp.
EEN bijzondere karaktertrek van de Denen is
wel hun vriendelijkheid. Iedereen is bereid
Je te helpen. Dat ondervond ik reeds op mijn reis
naar Denemarken, toen ik in de trein zat en de
conducteur me meedeelde dat ik had moeten over
stappen.
Ik had een kaartje tot Naestved, een plaats on
geveer 30 km van mijn verblijfplaats vandaan.
Maar nu zou ik in Kopenhagen terecht komen. De
conducteur nam er alle tijd voor om me dit te ver
tellen. Achter op mijn kaartje schreef hij op welk
perron ik op het station in Kopenhagen moest zijn
om de trein terug naar Naestved te nemen. Met de
-Lvertrektijden erbij. Ik moest me maar niet onge
rust maken, zei hij.
Ik verwachtte echter dat ik voor de anderhalf
Uur die ik extra zou moeten reizen, bij moest be
halen. Maar nee, hoor. Heel anders dan in Neder
land, waar ik eens op een retourtje naar Utrecht
over Den Bosch terugreisde in plaats van over Rot
terdam. De conducteur rekende lang en nauwkeu
rig en kwam toen tot de conclusie dat dit traject
acht kilometer langer was. Ik was de man veertig
Cent verschuldigd
TOEN ik na vele moeilijkheden, maar met de
bereidwilligheid van diverse Denen eindelijk
„Röjlegaard" (de naam van het bedrijf) bereikte,
zag ik een erg grote boerderij, witte schuren en
een groot wit huis, waar wel twee gezinnen in
konden wonen. Het type boerderij had iets weg van
het Romeinse villa-type, zoals men die hier in Zuid-
Limburg nog kan vinden. Alleen wat groter.
In het grote huis telde ik bij mijn rondleiding,
door de jongste zoon van zes jaar, al elf vertrek
ken van niet geringe afmetingen. Op de tweede
verdieping waren zes slaapkamers en een grote
open zolder.
Ik dacht aan de enorme hoeveelheid werk die
dit huis met zich mee zou. brengen. Maar dat viel
ontzettend mee. De Deense huisvrouwen maken
het zich niet moeilijk: éénmaal per week stofzui
gen, ramen zemen, eens per twee maanden be
neden en boven eens per half jaar. De buitenkant
kreeg zelden of nooit een beurt. Daar was de regen
goed voor. Een standpunt waar ik wel in kan ko
men.
Die regen heb ik overigens niet vaak gezien, want
het weer was er fantastisch.
Wanneer er niet in huis gewerkt werd, deden
we (mijn gastvrouw en ik) dat in de moestuin,
waar kruisbessen, aardbeien, zwarte en rode bes
sen geplukt moesten worden, schoongemaakt, ge
wassen en verwerkt tot sap of marmelade. Ook
ging er nogal wat in de diepvrieskist, die vele
Deense huisvrouwen bezitten, terwijl een koelkast
in vrijwel elk gezin te vinden is.
ER werd lang gewerkt. Ik stond om half 7 op.
Na het ontbijt werkte ik tot 12 uur zonder
iets te drinken of te eten.
Om twaalf uur aten we. Dat ging in een onge
lofelijk snel tempo. In tien minuten was alles naar
binnen. Vooral de eerste week stond ik hiervan
verbaasd. Het was nauwelijks bij te houden. Het
warme eten vertoont vrij veel verschil met het
Nederlandse. Groente is er een zeldzaam verschijn
sel. Men eet er veel aardappelen, met vlees en een
dikke jus. Het dessert bestond meestal uit vruch
's 70NDAGSMORGENS mocht ik een beetje uit-
slapen, maar meestal was er werk genoeg,
omdat er nogal eens gasten kwamen.
Dan werd er koffie gedronken op Skandinavische
wijze: het gezelschap schaart zich rond de tafel,
die altijd met een schoon tafellaken gedekt wordt.
Ieder krijgt een zelfde kopje (dus niet zoals hier,
de één een kopje met een streepje de ander met
een bloemetje, enz.) met schotel en gebakschaal-
je. De koffiepot gaat rond en ieder bedient zich
zelf. Wie suiker en melk wenst, kan dit nemen.
De gastvrouw kan zodoende ook aan het gesprek
deelnemen en hoeft niet steeds naar de keuken.
Aan het koffiedrinken is een complete maalijd
verbonden. Zoiets dis in Engeland high-tea, maar
dan met koffie.
Taarten, cake, ander gebak en koekjes staan niet
voor niets op de tafel. Men blijft ongeveer een
uur aan tafel zitten. Daarna is men beslist wel ver
zadigd.
Hier zou ik het deze keer bij willen laten, daar
U anders door de lengte van mijn verhaal ook ver
zadigd zou kunnen raken, en dat is uiteraard niet
mijn bedoeling.
Na deze algemene dingen wil ik een volgende
keer over enkele bijzondere zaken vertellen.
Op z'n Deens: Farvell!
ADDIE DE LOOFF.
JONGERENAKTIVITEITEN
Het fraaie huis waar ik logeerde.
ten (die 's morgens geplukt waren) met koude
melk. Ook werd er vaak gevarieerd met karne
melk.
Na het dessert kregen we koffie met gebak of
koekjes.
's Middags werkten we nog een uurtje en daar
na was ik vrij tot half zes. Dan werd er voor het
avondeten gezorgd. De resten aardappelen en vlees
van die middag werden opgewarmd evenals de
jus. Verder waren allerlei soorten beleg aanwezig
en een grote school met sla. De gekste combinaties
at men: leverpastei met aardbeien, kaas met mar
melade, brood met zout of met rozijnen. Werkelijk
teveel om op te noemen. Bijna altijd waren er vier
soorten brood, waaronder het beroemde Deense
smorrebrod. Omdat de heer des huizes geen lief
hebber van thee was, dronken we altijd koffie,
zonder suiker en melk, bij het eten.
's AVONDS keken we televisie. De programma's
(één net) zijn wat kwaliteit betreft minder
dan in Nederland. Ik trof het echter, want er wer
den regelmatig voetbalwedstrijden om het wereld
kampioenschap uitgezonden, waar trouw naar ge
keken werd.
(De voetbalsport interesseert de Denen minder
dan de Nederlanders. Ik heb echter verschillende
keren moeten aanhoren dat wij niet goed kunnen
voetballen en daarom buitenlanders aantrekken.
Het grote voorbeeld waarmee men altijd kwam
aandragen was Ole Madsen bij Sparta en ook de
Zweed Bild bij Feijenoord).
Op zaterdagavond was het televisieprogramma
ontspannend: een quiz en een amusementspro
gramma en een aflevering van een filmserie.
VORMINGSCURSUS VOOR MEISJES
De streek Walcheren heeft voor de meisjes-leden
een vormingscursus op stapel staan. Deze cursus
zal in januari van start gaan en in totaal acht
avonden in beslag nemen. De te behandelen onder
werpen bieden een kans om op allerlei gebied Uw
kennis te verrijken. De gegevens hierover ontvin
gen de meisjes-leden een dezer dagen per stencil.
Denken belangstellenden er even aan om zich vóór
december op te geven bij Marie de Witte?
POLITIEK WEEKEND
De Nederlandse Politieke Jongeren Contactraad
belegt in samenwerking met dè Europese bewe
ging een bijeenkomst op zaterdag 17 en zondag 18
december a.s. op „Woudschoten" te Zeist. De kos
ten bedragen slechts 2,50 per persoon, inclusief
reiskosten.
Er wordt gesproken over het onderwerp „Euro
pa, tussen Oost en West?". Men probeert o.a. dr.
Mansholt voor een inleiding uit te nodigen. De
organisatoren nodigen een aantal politiek geïn
teresseerde jongeren uit de kringen van het jeugd
werk uit om dit weekend mee te maken. Daar wij
slechts een beperkt aantal namen kunnen opgeven
dient men zich wel zo spoedig mogelijk aan te mel
den bij het P. J. G.-sekretariaat te Goes.
EEN „BUITEN"-KANSJE
Onder de naam „Buiten"-kansje wordt een actie
voorbereid om het Plattelandsjongeren-maandblad
„Buiten" wat meer bekendheid te geven onder alte
leden van de Plattelands Jongeren Gemeenschap
Nederland.
Natuurlijk is het ook de bedoeling van deze actie
om uitbreiding van het aantal abonnees op dit
maandblad te organiseren. Eén dezer dagen ont
vangt, in het kader van deze „Buiten"-kans-actie
door bemiddeling van het af deling s-sekretariaat,
elk lid een exemplaar gratis ter kennismaking.
Daarbij ontvangt men een kaart om zich als abon
nee op te geven.
Ieder die zich als abonnee opgeeft a 6,50 per
jaar ontvangt ter kennismaking een pocketboek
uit Nederlands meest bekende serie.
Ieder die méér dan één abonnee a 6,50 opgeeft
ontvangt voor iedere abonnee één pocketboek
uit deze mooie serie.
Tot half februari loopt de actie; in deze 3-maand-
se periode kan elke afdeling haar best doen om
zoveel mogelijk abonnees te vinden. Per provin
ciale organisatie krijgt de afdeling, welke de mees
te nieuwe abonnees heeft aangebracht, een prijs,
n.l. de Agrarische Winkler Prins-encyclopedie.
Werkt allen mee en waagt het om te winnen!
FELICITATIEKAARTEN MAKEN
Een van de wedstrijden van de P.J.G.N. voor de
komende winter is het maken van een felicitatie-
kaart. Deze kaarten behoeven niet speciaal ge
tekend te worden. Niet iedereen kan immers teke
nen, maar wel heeft iedereen een beetje fantasie.
Allerlei mogelijkheden kunnen dus gebruikt wor
den: knippen, scheuren, spatwerk, borduren, vin
gerverven, enz. Probeert u het eens, het resultaat
kan heel verrassend zijn.
De P.J.G.N. heeft een stencil met gegevens over
deze wedstrijd ontworpen, dat u kunt aanvragen
bij het sekretariaat van de P.J.G.Z.
(ADVERTENTIE)
