De grootste ommelet van mijn leven
en na de schoonmaak
»n lampje aan pols
7
*|<ETEISTERD door datgene
wat door de huisarts als
voorjaarsgriepje was bestem
peld, lagen we dit jaar drie
weken achter op ons tijdsche
ma. Een schema waarin zowel
de onvermijdelijke schoonmaak
als de voorbereidingen voor
het Paasfeest hun vaste plaats
hadden en dat dus nu, dankzij
Joost-mag-weten wat voor vi
rus, volledig in het honderd
was gelopen.
Zoiets kan uiteraard in de
beste families voorkomen en
die beste families weten er dan
ook meestal wel een mouw aan
te passen. Waarom dit bij ons
nooit lukt, biedt derhalve mo
gelijkheden genoeg voor min
der vleiende conclusies. Hoe
het ook zij, de feiten wezen in
de richting van een chaos,
welke dan ook niet lang op
zich liet wachten. De misplaat
ste eerzucht om alsnog op tijd
schoon en wel klaar te zitten
voor het eierfeest hadden op
de avond voor Pasen geresul
teerd in een huiskamer waar
de gezellige sfeer hoofdzake
lijk gemarkeerd werd door
emmers sop en opgerolde ta
pijten, terwijl de toestand in
de keuken door het adjectief
"vrolijke" even afdoende als
misleidend was gekarakteri
seerd.
Een onverwachte bezoeker
was wellicht in staat geweest
om met één nuchtere opmer
king ons het heilloze van ons
streven te doen inzien en ons
voor de paasdagen naar een hotel te doen vertrek
ken. De onverwachte bezoekers stonden echter op
dat moment waarschijnlijk allemaal in hun eigen
keuken eieren te verven of iets dergelijks want er
kwam geen hond. De deur stond wijd open voor
een scala aan moeilijkheden en neuroses welke
dientengevolge niet uitbleven.
EVEN
»ALS JIJ nou even iets leuks met eieren doet"
zei mijn vrouw vaagjes "dan zal ik proberen de
kamer weer wat bewoonbaaT te maken." Aange
zien ik mijn ganse leven bij mijn weten nog nimmer
iets leuks met een ei gedaan had, hetgeen altijd
een kwalijke start oplevert. Daar kwam bij dat zich
in de hele keuken geen spatje waterverf meer bevond
voor het eier kleuren. De schoonmaak had hier
ook wreed ingegrepen want in de vuilnisbak zag
ik nog de restanten in wilde schakering dooreen
liggen.
Eerlijkheidshalve moet ik er bij zeggen dat er
zich daarentegen wel een volle emmer witkalk op
het aanrecht bevond, maar eieren zijn tenslotte al
witDaar hiermede dus de enige leuke kant
aan de affaire, het schilderen, kwam te vervallen,
zakte mijn paashumeur bedenkelijk.
Aangezien bij ons tevens de naïeve opvatting
heerst dat een ongekleurd ei een doordeweeksei en
dus geen paasei is, moesten er andere bereidings
mogelijkheden worden uitgedacht dan het simpele
koken en wel onmiddellijk.
Ik had me voor meditatie hierover juist op de
wasmachine teruggetrokken, toen m'n vrouw met
haar sopemmers binnenstormde onder het voor
wendsel dat deze emmers gevuld moesten maar
volgens mij alleen in haar funktie van alomaan-
wezig controlelichaam.
"Hoeveel heb je er klaar?" De verwachte en
enige vraag die op dat moment misplaatst was.
"Geen bliksem", antwoordde ik met een gebaar
naar de verf in de vuilnisbak. "Oh gunsthele
maal niet bij gedacht.Nou, dan maak je er maar
wat anders van hèsprak moe achteloos en
verdween pijlsnel de gang in.
GEHAKT
"JA, gehakte biefstuk", riep ik haar zwartgallig
na, doch het was verspilde moeite want het
arbeidsgeraas uit de huiskamer overstemde al weer
alles.
Inmiddels bracht het woord "gehakt" me op
de gedachte alle eieren dan maar stuk te smijten
waarna als vanzelf het idee ontstond om een ome-
lette te creëren. Nu stond de afwas er ook nog,
zodat ik met het eerste aan barrels geslagen ei een
wanhoopsrush maakte in de richting van het eerste
het beste voorwerp waar je nog iets in kwijt kon.
Op verfijnde wijze kon ik nu wraak nemen op mijn
vrouw, daar genoemd voorwerp bestond uit een
van haar (gelukkig omgespoelde) emmertjes. Toen
het eerste ei over de dam was volgden er meer en
welda begon ik er nog aardigheid in te krijgen
ook, temeer daar het lawaai in de huiskamer be
duidend afnam. Als het een beetje méé zat waren
we straks toch nog gelijk klaar en was daarmee
het ongelooflijke toch geschied: de zege op het tijd
schema.
Neuriënd haakte ik de antieke koekepan van
de muur die daar in rustiger dagen alleen als de
coratie hing. Alle tekenen wezen er op dat ik bezig
was de grootste omelette van mijn leven te ver
vaardigen, want om eerlijk te zijn ik was de tel
allang kwijt bij het stukslaan en in de emmer laten
glijden. Met een zwierig gebaar plaatste ik de pan
Ik de tel al lang kwyt..
op het fornuis en mikte er een ferme kluit botetf
in. Een vrolijk geknisper vulde de keuken en wel»
dra begon de boter een fraai bruin kleurtje te ver
tonen.
BIJNA
Jj|ET GROTE moment was bijna gekomen, toen de
keukendeur openging en mijn vrouw met een
triomfantelijk gezicht binnenstapte. "Ik ben klaar",
riep ze vrolijk, "en nou jij weer!" Ik wees zwijgend,
doch niet zonder trots op m'n veelbelovende pan
op het vuur. Het maakte kennelijk wel enige indruk
want met iets van ontzag zei m'n vrouw:
"Dat is geen halve maatregel.... daar kon nog
best eens iets goeds van komenIn de tussen
tijd vervolgde ze monter: "zal ik nog gauw even
de keukenvloer doen dan hebben we dat ook gehad
Als je even opzij wilt gaan"Niet doen"
schreeuwde ik, maar het was al te laat. In één
soepele beweging greep ze de emmer met eierstruif
en het volgend moment was de keuken één omelette.
In de verbijsterende stilte, die op deze daad
volgde, realiseerde ik me dat dit dan ook inder
daad wel de grootste omelette was, die ik in m'n
leven gezien had maar veel praktisch nut bleek
er van die gedachte verder niet uit te gaan.
Wat even later wel bleek uit te gaan was het
echtpaar dat gemeend had in te kunnen lopen op
hun tijdschema. We zijn uiteindelijk toch nog be-
hoorlijk aan onze paastrekken gekomen in het
dichtstbijzijnde restaurant, maar zelden heeft een
ober vijandiger gegrom geregistreerd als toen hQ
als extra attractie eenomelette serveerde.
S. GRAHAM.
zij ovet het algemeen tweemaal zoveel energie als
werkëlijk nodig zou zijn.
Dat dit hem niet alleen in het afleggen van kilo
meters tussen de vertrekken onderling - in vele
Nederlandse huishoudens komt daar nog heel wat
trappen lopen bij! - maar ook in het vele reiken
en bukken.
Dit laatste wordt vooral in de keuken gedaan:
het onpraktisch opbergen van het kookgereedschap,
te lage ligging van de gootsteen en ander ongerief.
Hiervoor heeft men zeventig procent te veel in
spanning berekend.
Bedoelde onderzoekingen werden meestentijds
verricht met centimeter en stopwatch. Soms werd
ook eeii klein electrisch lichtje aan de pols van het
vrouwelijk proefkonijn bevestigd; zij moest dan
daarmee afwassen of strijken.
MET PLEZIER IN KEUKEN
naar de doelmatigheid waarmee de bewegingen
worden verricht, vertoont zich op de gemaakte
foto's van dat lichtje een lichtspoor, dat uit enkele
rustige lijnen of uit een aantal verwarde krabbels
bestaat.
In Nederland begint men thans eveneens het ge
hele terrein van het huishouden wat wetenschap
pelijker te bezien en bepaalde noodzakelijkheden
te verkennen.
Huisindeling, behoorlijk sanitair, keukeninrich
ting, drooggelegenheid voor de was, voldoende berg
ruimte voor kleren, eten, fietsen en vele andere
zaken vragen de aandacht.
Ten dele wordt het lichamelijk welzijn van de
vrouw gediend als men er in slaagt haar aan een
werkelijk praktische inrichting van het huishouden
te helpen.
Voor een ander deel - en dat is zeker even be
langrijk - is het een kwestie van geestelijke hy
giëne als de huisvrouw efficiënt en daardoor met
plezier kan werken.
NEDERLANDSE AKTIVITEIT
JN HET BEGIN van dit artikel was er sprake van
de "American Heart Association". Volledigheids
halve zij hier vermeld, dat kortgeleden in ons land
een Nederlandse Hartstichting is opgericht.
Over de doelstellingen van deze stichting lezen
wij onder meer: onderzoek naar de oorzaken van
hart- en vaatziekten, in het bijzonder van het hart
infarct en naar de beste wijze van behandeling en
preventie.
Voorts stelt deze instelling zich ten doel het
geven van voorlichting aan artsen en patiënten,
resp. de bevolking in haar geheel, alsook het geven
van deskundige adviezen op het gebied van reva
lidatie, omscholing en tewerkstelling.
De Nederlandse Hartstichting wil ook de opspo
ring van hartafwijkingen bevorderen door middel
van groeps- en bevolkingsonderzoek en uit dit alles
blijkt wel, dat er op dit gebied ook in ons land
noodzakelijke aktiviteiten tot ontplooiing gaan ko
men.
Dr. ALFREDA BRIEDfc.
