Uoor de ^Urouw
Laten wij onze naaste niet vergeten
Kerstfeest in Engeland
1133
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MI/ROUW L N. HUIJSMAN - GRIEP
Recept voor mince-pies
VRIJDAG 24 DECEMBER 19«5
ANLANGS overkwam het mij, dat ik tot laat in de avond
v had zitten werken en plotseling zin kreeg de tele
visie nog even aan te zetten. Ik was juist op tijd voor de
dagsluiting en tijdens die tien minuten werd ik er met
mijn neus bovenop gedrukt hoeveel wij in ons dagelijks
leven van werken en jachten tekort schieten tegenover
onze medemensen. De geestelijke die via de beeldbuis
onze huiskamer binnendrong vroeg speciaal aandacht voor
zieken en eenzamen. Hij illustreerde zijn betoog met tref
fende voorbeelden. Na de uitzending zat ik nog een tijdje
na te denken over wat ik zojuist had gehoord. Inderdaad,
velen van ons hebben hun agenda zo vol met allerlei af
spraken, dat zij langs hun naaste heen leven.
Wij leven in een tijd van planning en zelfs de vrije
tijd wordt vaak zodanig gepland, dat er van echte vrije
tijd geen sprake is.
Wij behoeven niet ver van huis te gaan om een mens
te vinden in wiens leven wij wat vreugde kunnen bren
gen. Als wij er ons maar de tijd voor willen gunnen. Hoe
goed doet het een bejaarde, die na vele jaren van trouwe
dienst zo nu en dan nogeens door zijn vroegere werkgever
wordt opgezocht. Het geeft hem het gevoel niet helemaal
te zijn uitgerangeerd. Zo'n bezoek brengt licht in een ver
duisterende levensavond.
Hoe kan er een blijde glimlach komen op het gezicht
van een chronisch zieke, die onverwacht bezoek krijgt van
iemand, die zijn moeilijk bestaan even komt opfleuren
met een hartelijk, bemoedigend woord, een bloemetje of
een andere kleine attentie.
Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten naar Kerstmis,
het geboortefeest van Hem, die in de wereld kwam om
ons van onszelf te verlossen en ons wees op de liefde tot
onze naaste.
Kerstmis is heel dichtbij en het Christuskind klopt aan
ons hart. Het wil ons de vrede doen vinden, die wij zo
node missen. Want ondanks alle jagen en jachten naar
meer welvaart, naar meer genietingen, is er een grote
onvrede in veler hart, omdat zij aan de werkelijke bete
kenis van Kerstmis voorbij gaan.
Velen zijn zoekende, omdat zij ondanks alle weelde en
luxe niet tevreden zijn met hun bestaan. Voor hen willen
wij neerschrijven een gedicht, dat een onbekend geble
ven dichteres enige jaren geleden schreef:
„Waar kan ik u vinden Christuskind?
Waar kan ik u ontmoeten
In mijne wereld?
Waar vandaag staat voor Uw stal Uw ster?
En traag en wankel gaan mijn voeten.
Wat kan ik u schenken Christuskind?
Wat kan ik U nog geven
In 't heilloos heden
Waar geloof aan hoop en liefde moordend is
Meedogenloos het leven?
Hoe kan ik nog bidden Christuskind
En hoe kan ik geloven?
Vrede op aarde?
Overal klinkt krijgsgerucht door 't donker dal
En alle licht doven.
Antwoord van het Christuskind:
Wilt gij mij vinden mensenkind?
Zo zult gij mij ontmoeten
In mijne wereld
Zie vandaag staat voor uw hart mijn ster
Ik vraag: Ontsluit het mij ten voeten.
Geen goud, geen zilver mensenkind
Ik vraag uw eigen leven.
Ik vraag uw liefde voor het heelal van mijn liefde
Hoor, ik zal 't verlossend woord u geven.
Heb lief uw God met heel uw hart
Help 's naasten leed te dragen.
Dan zal o mens ook in uw hart
De Vrede komen dagen.
HET Kerstfeest is in Engeland van lieverlede meer een gezelligheidssamenzijn dan een religieus feest
geworden.
Iedere gastvrouw zorgt ervoor, dat in de vestibule een bos hulst en mistletoe hangt, die volgens
oud gebruik het recht geven de dames en meisjes, die er volmaakt onschuldig onder staan, te kussen.
De gasten zijn dus in de vestibule al verzekerd van een hartelijk welkom. Hoewel een aanzienlijk
percentage van de gefortuneerde lieden er de voorkeur aan geven Kerstmis in een hotel door te bren
gen, wordt het echte Engelse Kerstdiner thuis genoten. Familie en goede vrienden zijn van de partij.
Terwijl in de hotels brandende zwijnskoppen op zilveren schalen worden rondgedragen en echte
rendierbiefstuk eveneens een onderdeel van het Santa-Claus-diner vormt, doen eenvoudiger lieden zich
thuis te goed aan kalkoen, plumpudding en mince-pies.
Geen Engels Kerstdiner kan als echt gelden zon
der de beroemde mince-pies. Dit gebak wordt ook
in de weken van de Advent, dus de weken voor
Kerstmis, aangeboden. Het zijn schelpvormige
pasteikorsten, gevuld met verduurzaamde vruch
ten. De Engelse huisvrouwen, die prijs stellen op
traditie zullen ervoor zorgen, dat zij in de weken
voor Kerstmis en op het Kerstfeest zelf een flinke
voorraad van deze mince-pies in huis hebben.
Meestal bakken zij die zelf. De traditie wil name
lijk, dat het eten van een mince-pies een maand
geluk brengt en men moet er dus 12 verorberen
om van een gelukkig jaar verzekerd te zijn.
DEZE gebakjes behoren de ovale vorm van een
wieg te hebben: „de kribbe van het kindeke
Jezus". Daar het eten van twaalf gebakjes tij
dens het Kerstfeest wel wat teveel van het goede
zou zijn, begint men met het presenteren ervan
reeds in de Adventsweken.
Ook de pistaches zijn bij een Engels Kerstdiner
niet weg te denken. Er schijnen in Engeland on
geveer 20 heel oude firma's te bestaan, die ge
zamenlijk elk jaar voor zo'n slordige 100 mil
joen pistaches voor Engelse Kerstdiners zorgen.
De prijs van dit artikel varieert sterk. Al naar ge
lang van de inhoud kosten de pistaches van 1 a
2 gulden tot 10 gulden toe.
Een papieren muts zit er altijd, in en honder
den vrouwen kunnen thuis een aardige duit bij
verdienen met het vouwen van de mutsen. Verder
bevatten de pistaches surprises en briefjes met
verzen. Elk jaar zitten er weer andere verzen in
en deskundigen beweren, dat deze van bijzondere
waarde zijn voor het tot stand komen van ver
lovingen. Misschien meer dan de verzen is het de
sfeer die een Engels Kerstdiner kenmerkt er de
oorzaak van, dat Amor zijn pijlen hanteert en de
harten raakt.
ER zijn ook symbolen, die tegenwoordig zonder
nadenken worden gebruikt bij de Engelse
viering van Kerstmis. Niemand in Engeland zal
nalaten op Kerstavond een brandende kaars in
het venster te zetten. Dit is een herinnering aan
de aansporing een verwelkomend licht zichtbaar
te maken voor elke moeder, die naar een woning
zou zoeken om haar kind ter wereld te brengen.
Wist u, dat het roodborstje het meest populaire
vogeltje in Engeland is? Het komt als versiering
voor op de meest verkochte kerstkaarten. De le
gendarische betekenis van het rood op het borstje
is, dat het de boodschapper was van de kruisiging
en een druppel bloed van de doornenkroon op de
borstveertjes kreeg.
Waarschijnlijk is het de Schotse invloed, dat
Engelse kerstdiners meer en meer beginnen met
het zingen van het Schotse Auld Lang Syne. Het
samen gezongen oude lied herinnert aan oude
vrienden en kennissen, die we niet willen verge
ten. Dit lied wordt staande gezongen, terwijl men
elkaar met gekruiste armen de hand geeft. Men
voelt, dat men onder elkaar is, als het ware in
één familie verenigd aan een feestelijke dis.
TTET pie-deeg (officieel door de Engelsen short pastry genoemd) wordt op dezelfde wijze als
korstdeeg bewerktdoch geeft door zijn samenstelling veel minder mislukkingen.
De beste verhouding is 100 gram bloem en 50 gram harde boter of margarine of beter nog 25 gram
boter of margarine en 25 gram vet. Weeg alles zorgvuldig af en snijd de boter met twee messen
zolang door de bloem tot u een kruimelige massa heeft verkregen. U mag iets water gebruiken om
van de ingrediënten met behulp van een houten lepel een stevige bal te maken.
Met wat achtergehouden bloem bestuift u het aanrecht en rolt het deeg ter dikte van een rijks
daalder uit. Na een half uur kunt u deze bewerking herhalen. Maakt u het deeg een dag tevoren
wat aanbeveling verdient, bewaar het dan in een vochtige doek en op een zeer koele plaats. Voor
de mince-pies neemt u ondiepe vormpjes (er zijn hier ook langwerpige in de handel). U rolt het deeg
tot genoemde dikte uit, steekt met b.v. een glas ronde vormpjes uit en bekleed hiermee de ingevette
bakjes. Prik er met een vork gaatjes in. De bakjes worden in een klein kwartier in een hete oven
gaar en knappend gebakken.
Voor de vulling gebruikt u vruchten uit de week of uit blik, laat deze goed uitlekken, snijd ze
zonodig fijn en vul hiermee de afgekoelde pasteibakjes. Zoet de vruchten extra,, daar het deeg geen
suiker bevat. U kunt het vocht binden met een bindmiddel, dat voor het maken van vruchtentaar-
ten in de handel is of als u dat te lastig is, kunt u ook wat verdunde jam over de vruchten strij
ken.
(Deze pasteibakjes zijn ook uitstekend geschikt om met ragout gevuld te worden en als tussenga
recht aan uw Kertdiner toevoegen.) (^ie verder pag. 1135)
