Bij dp import van Barnum de Maire-Bois K 2629
N
Mestveehouderij en veevoedingsonderzoek
in België en Frankrijk
303
V R IJ D A G 2 7 MAART 1964
HET is niet voor de eerste keer, dat we ons by St. Anna ter Muiden aan de
Belgische grens bevonden, teneinde getuige te zyn van de import van
een Belgische hengst. In de naoorlogse jaren is dit wel meer voorgekomen en
als zodanig was het dus geen gebeurtenis van byzondere importantie.
Zeker, sedert 1961 was er in België niets meer aangekocht, doch dit is op
zich niet zo verwonderlyk als men bedenkt, dat juist in deze tussenliggende
jaren, de belangrijkste dekstations bezet waren met hengsten uit onze eigen
topklasse. Daarnaast geeft men ze in België ook niet cadeau en wordt een
import altijd belast met een tamelyk fors bedrag van stamboekwege, als be
schermende maatregel t.o.v. de eigen fokkery. Het zal dus zonder meer duidelijk
zijn, dat er by import immer sprake is van een vertegenwoordiger uit de Bel
gische toplaag, hoe men overigens ook wil denken over de kwaliteit van de
importen die in de loop der jaren binnenkwamen.
AAST de direct belanghebbenden en zij die er ambtshalve waren, viel een ruime belangstelling te
noteren van voornamelijk Zeeuws-Vlaamse fokkers, die er, al dan niet officieel ingelicht, toch lucht
van gekregen hadden, dat er iets bijzonders aan de hand was, daar in het rustieke St. Anna. Onder hen
het bijzonder opgewekte gezicht van de heer ArsèneT Simoens uit Stalhille (België), die de leverancier was
en dus de frankskes moest ontvangen. Dit op zichzelf is geen unicum, want de heer Simoens is zo ongeveer
de grootste hengstenkweker in België en meerdere van zijn produkten overschreden reeds onze en andere
grenzen. Dat zijn cliënt ditmaal een notaris was, zal hem misschien niet geschokt, doch minstens aange
naam verrast hebben. Niet verrast doch wel aangenaam gestemd was notaris T. H. Huisman uit Grootegast
(Gron.), die de opdrachtgever was en binnen luttele ogenblikken de trotse eigenaar van Barnum de Maire-
Bois die zowel door de jury als door de kritisch toeziende supporters met zeker welgevallen werd bezien.
Dat dit zeker niet misplaatst was, vertellen we U, nadat we het notariaat met de hengstenhouderij voor
U gecombineerd hebben. Dit is niet zo moeilijk als men weet, dat notaris Huisman, hoewel zelf geen
actief fokker zijnde, toch met beide benen in dit milieu staat. Vanaf de geboorte mogen we wel zeggen,
want zijn geboortewieg stond in het Groninger Oldambt, om precies te zijn in Noordbroek, alwaar zijn
Vader een flinke boerderij bezat.
Barnum de Maire-Bois K 2629. Geïmporteerd te Sluis 20-3-'64
voor T. H. Huisman, Grootegast.
bedenkt, dat hij nog pas de vorige maand ter ge
legenheid van de Belgische Nationale in Brussel, in
topconditie de kopplaats van zijn rubriek bezette.
Een succes, dat trouwens het vorig jaar vooraf was
gegaan met het behalen van het Kampioenschap op
de beide belangrijke regionale Prijskampen in
Ostende en St. Jan's Molenbeek bij Brussel. Van
zijn fokkerij is uiteraard nog niets bekend, want
zijn eerste veulens moeten nog geboren worden. Zijn
exterieurbagage is evenwel niet gering en dit moet
ook wel, als men zijn land in het buitenland wil
vertegenwoordigen. Barnum is ongetwijfeld een
goede vertegenwoordiger van zijn ras. Zijn stok-
maat ligt zowat op de grens van grote- en midden
maat, mooi gewelfde en niet te zware hals, een
schouder die lang genoeg is, sterke en korte rug,
goede lendenpartij, even gesloten croupe, doch best
gebroekt, goede schenkel, voldoende zware arm,
kwalitief goed beenwerk met beste voeten, vrijwel
correcte stap en extra draf allures. Zijn mooie sin-
gelmaat geven hem het type van de moderne Belg.
Als Vader gebouwd, mooi raspaard met weinig en
dan nog kleine detailfoutjes.
"D ARNUM is geboren op de stal van Virgile Joan-
A-' neaux te Hoves-lez-Enghien, consumeerde een
tijdje de haver van Aguste Gossuin te Chièves en
is een rasechte Henegouwer uit de Walen-pays. Hij
bleef dit niet lang en bij de heer Arsène Simoens
uit het West-Vlaamse Stalhille zette hij de eerste
stappen op de moeilijke ladder, die naar we hopen
zullen leiden naar een succesvolle en vruchtbare
carrière. Dat is hij tenminste min of meer aan de
heer Huisman verschuldigd. Lijkt zijn exterieur
hiertoe meer dan voldoende, aan zijn afkomst hoeft
het evenmin te liggen.
Barnum dan is een zoon van Espoir du Moulin d.
Barnum du Flamand, succesvold raceur die onder
zijn progenituur bekende Vaderpaarden telt als
Conquérant d'Imde, Avenir d'Imde en last but not
least Bayard de Leest, die het vorig jaar in de na
tionale competitie 1ste der Belgische Vaderpaarden
werd. Barnum du Flamand's Vader was Laboureur
de Salmonsart, via de naar Frankrijk geëxporteerde
Favori de la Saule afstammend van Kamp. AVENIR
D'HERSE.
Laboureur's Moeder was eveneens een afstam
melinge van AVENIR D'HERSE. De Moeder van
Barnum du Flamand, Bouture du Flamand was een
dochter van Kamp. Cocktail de Velm d. Kamp.
Gaulois du Monceau d. Kamp. ALBION D'HOR. Zij
is in de Moederlijn een kleindochter van Kamp.
Royal de Salmonsart en zuiver doorgefokt uit het
waardevolle bloed van Stal Demeuldre.
De Moeder van Barnum de Maire-Bois, Espé-
rance de Holder is een dochter van Quo-Vadis du
Buchon, d. Gaulois de Peronnes d. Mon Gros de la
Houssière d. Espoir de Petit-Chassart d. Rêve de Ia
Tour d. Kamp. AVENIR D'HERSE.
In de vrouwelijke lijn van deze tak via Bloc du
Thierne uit het bloed van Kamp. Carlo de la Mala-
drée en via Espoir de Neufvilles opnieuw terug
gaand op AVENIR D'HORSE. De Grootmoeder is
een dochter van Kamp. Cupidon de Kerque d.
Kamp. Espoir de Quaregnon en uit Bouture de Ker
que, beide afstammelingen van AVENIR D'HERSE.
Ware het niet, dat we zelf voldoende eerbied voor
ons voorgeslacht hadden, wel, we zouden er jaloers
op kunnen zijn.
Een en ander in gedachten resumerend, willen
we gaarne besluiten met de hoop uit te spreken, dat
het sympathieke initiatief van notaris Huisman ge
volgd mag worden met een succesvolle carrière van
BARNUM DE MAIRE-BOIS.
P. J. LAKO.
DE interesse van de familie Huisman voor de
Trekpaardfokkerij dateert niet van vandaag
of gisteren, want hun eerste stamboekmerrie kwam
uit Zeeland en precies 40 jaar geleden stelden zij
Floran de Laboureur ter beschikking van de Gro
ninger fokkerij. De studie voor het notariaat bleek
voor de heer Huisman geen beletsel de trekpaard
fokkerij in velerlei opzicht een goed hart toe te
dragen. Zo is hij al jaren Secretaris van de Gronin
ger Bond van Trekpaardfokkers en als zodanig een
vaak en graag geziene gast der Zeeuwse fokkers
geweest, want talrijke Zeeuwse produkten vonden
via deze bönd hun weg naar de Groninger fokkers.
Bovendien is hij al jaren jurylid op onze „Natio
nale" en als zodanig hebben de Zeeuwse fokkers
zijn scheidsrechterlijke uitspraken immer kunnen
waarderen. Publicaties en verslagen van zijn hand
accentueren nog eens te meer zijn aanhankelijkheid
jegens het Trekpaard. Maar daarom hoef je nog
geen hengst te kopen, zult U zeggen. Mag het mis
schien zou ongetwijfeld notaris Huisman replice
ren, als nu de Groninger fokkerij een klein beetje in
een impasse is geraakt? Het succes heb ik er welis
waar niet bij kunnen kopen, doch mag ik misschien
proberen de Groninger fokkerij een stimulans te
geven? Zeker mag dat, en wie zou hiervoor niet de
grootste waardering kunnen opbrengen? Temeer als
men weet, dat notaris Huisman zelf de hengst
uiteraard niet kan exploiteren en hiervoor is aan
gewezen op het dekstation van M. de Boer en Zn.
te Midwolde, die de exploitatie zal uitvoeren. Geen
commerciële oogmerken dus, maar zuiver liefde
voor de trekpaardfokkerij.
"KJU de samenhang duidelijk is geworden, lijkt
het ons tijd wat meer aandacht te besteden aan
BARNUM DE MAIRE-BOIS zelf. De pas 4-jarige
zwartschimmel stond er prima voor, vooral als men
jjgOWEL in België als in Frankrijk is men bezig
om zich op het gebied van het r und veemester ij-
en het veevoedingsonderzoek, krachtig te ontwikke
len. Men richt zich daarbij op problemen, die ook
in Nederland volop in de belangstelling staan. Aldus
een van de conclusies die men kan vinden in een
verslag van twee Nederlandse veevoedingsdeskundi
gen naar aanleiding van een studiereis naar België
en Frankrijk. Het doel van deze reis was een inzicht
te krijgen in het onderzoek op het gebied van de
mestveehouderij en de veevoeding in die landen.
Het verslag van die reis, verzorgt door Ir. F. de Boer
en Ir. D. Oostendorp, dat ook diverse foto's bevat
met o.a. interessante beelden over de vetweiderij op
Franse landbouwbedrijven, is kortgeleden verschenen
bij het P.A.W. te Wageningen.
Het kan besteld worden onder mededeling no. 91
en kost 1,25.
BELGIE. In België geschiedt het veevoedings
onderzoek in hoofdzaak aan de landbouwproef
stations in Gontrode (bij Gent) en Gembloux.
Ook kent men in dit land sinds enkele jaren een
aantal werkgroepen, waaronder de werkgroep „Stu
die Veevoeding". Deze werkgroep verrichtte in de
stalperiode 1960/61 mestveeproeven op diverse prak-
tijkbedrijven.
Deze proeven, waarbij zowel ossen als stieren waren
betrokken, wezen o.a. uit dat de dagelijkse groei en
bet voederverbruik van de ossen ongunstig afstaken
bij die van de stieren. Het voederverbruik van ossen
bleek, wanneer men de voedermiddelen in geld uit-
drukt, ook duurder te zijn dan het mesten van
stieren.
FRANKRIJK. Het onderzoek op gebied van de
veevoeding speelt zich in Frankrijk voornamelijk af
aan een instituut in Jouy-en-Josas, een stadje vlak
bij Parijs gelegen. Tot dit instituut behoort ook een
grote proefboerderij in Le Pin au Haras (departe
ment Orne in Normandië). Op deze boerderij worden
problemen op het gebied van produktie en gebruik
grasland met mestvee op praktijkbasis onderzocht.
De boerderij, met zijn bijna 300 ha grasland, maakt
deel uit van een landgoed dat destijds door Lode-
wijk XIV werd gesticht. De oude bouwstijl, die op
deze boerderij om oudheidkundige redenen gehand
haafd moet blijven, blijkt een grote handicap te zijn.
Het departement Orne, waarin Le Pin au Haras
is gelegen, behoort tot een van de belangrijkste vet
weiderij gebieden van Frankrijk. De vetweiderij treft
men hier steeds zoals ook veelal in Nederland
aan op de grotere bedrijven (50 a 70 ha), waar het
grasland extensief wordt geëxploiteerd. De beste
kwaliteit grasland (met het oog op de vetweiderij)
vindt men er op de uiterwaarden van de rivieren.
Een bewijs voor de extensieve manier van grasland
exploitatie is de geringe bruto-vleesproduktie per
hectare. Deze bedraagt in het departement Orne
gemiddeld slechts 300 kg, hetgeen ook samenhangt
