Doer de
De club der Knapperds!
KLAPROOSDAG 1963
DE O 1 V E H VA N 18 7 9
BROUWGERSTMARKT
m
TAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. IIUIJSMAN-GRIEP
Mary Anne kwam naar Nederland
Iets over kamerplanten
LEVENSVERZEKERING - P E N SIO E N C O N TR A C T EN
WINSTDELING VOOR ALLEN
V R M DAG 8 NOVEMBER 19 8 3
"VfEDERLAND is weer een club rijker geworden.
Zelfs de grote bladen hebben er aandacht aan
besteed. Uitgebreid hebben zij geschreven over het
initiatief van een ijselijk knappe, niet meer jonge
heer om te komen tot oprichting van een club, waar
in alleen mensen met een I.Q. van boven de 133
mogen zitten. Genoemde heer is in zijn pogen ge
slaagd. De club is er en tijdens de bijeenkomsten
kunnen de leden op gelijk niveau met elkaar con
verseren. Dat schijnen die knapperds broodnodig
te hebben, want tussen de regels door was duidelijk
te lezen, dat zij zich met ons, doodgewoon begaafde
lieden stierlijk vervelen.
Wij behoeven het ons niet al te zeer aan te trek
ken, want wij staan sterk. Wij zijn ver in de meer
derheid met onze I.Q. van tussen de 90 en 115. 75%
van onze bevolking komt niet hoger, dus als het op
stemmen aankomt kunnen wij die club van minder
dön 1 glansrijk verslaan. Bovendien hebben wij
op hen voor, dat er ruimte te over is om met ver
wanten, buren en vrienden op gelijk niveau een
boom op te zetten. Dit laatste lijkt mij lang niet zo
vermoeiend als in clubverband je geestelijke stand
zo hoog mogelijk te moeten opvoeren. Het gevaar
is niet denkbeeldig, dat meneer Fred met zijn 145
geringschattend neerziet op meneer Roel of me
vrouw Anna, die het niet verder dan 134 hebben
kunnen brengen. Het is ietwat benauwend voor hen,
want stel je voor, dat zij op een kwade dag eens
voor 132-ers worden aangezien. Dan zit er een grote
kans in, dat zij van hun torenhoog niveau omlaag
worden gestoten en tussen u en mij terecht komen;
immers ze komen buiten de club ie staan omdat
hun I.Q. uiteindelijk toch een anderhalve punt te
licht bevonden werd. Gelukkig mogen die stumperds
evenals wij allen blijven denken, want volgens de
statuten schijnt de club toch vrij ruim van opvatting
te zijn. In die statuten is onder meer vastgelegd,
dat ook niet-leden van de club mogen blijven den
ken.
TS het niet om te gieren. Stel je voor, dat die
1 knapperds ons het denken eens verboden Wat
zou er terecht komen van het vlees op een hoog
gasje of van de melk op de snelkookplaat Wat
zou er in de tweede helft van de maand nog over
zijn van ons maandgeld als wij zonder erbij te den
ken de bankbiljetten door onze vingers lieten glij
den Als ik deze eenvoudige dingen bedenk komt
het mij voor, dat het beslist gehuwde mannen zullen
zijn geweest, die de statuten van.de club der knap
perds hebben opgesteld. Mannen, die een stukje
prima gebraden vlees preferen boven een stukje
verkoolde ossenhaas en die schuldeisers liefst verre
van hun deur houden.
Laten wij doodgewone huisvrouwen er dus niet
om treuren, dat wij bij die club van knappe knap
perds geen voet aan de grond krijgen. Laten wij
tevreden zijn met ons lidmaatschap van de Neder
landse Bond van Plattelandsvrouwen. In die Bond
kunnen wij met elkaar op gelijk niveau vrij uit
spreken over allerlei onderwerpen, die voor onszelf
en voor het platteland van groot belang zijn.
HHOEN Mary Anne's vader op die septembermiddag van
1944 aan zijn parachute boven de Veluwe omlaag
zweefde, was zijn dochter juist twee maanden oud. Negen
tien jaar later is dit nu
Vader heeft Mary Anne nadat hij enkele dagen te
voren zijn huis had verlaten niet meer teruggezien.
Twee, drie dagen heeft bij gevochten in de bossen van
de Veluwe zoom. Hij zag links en rechts zijn vrienden
vallen. Tot een kogel ook hem trof.
Zijn medesoldaten dolven inderhaast een kuil in een
voortuintje, vlak onder een aan scherven geschoten kamer
raam. Van takken maakten zij een kruis. Daarop zetten
zij zijn helm. Witte chrysanten en paarse herfstasters wie
gelden heen en weer over het verse graf als een levende
krans. Hoog boven de dennen zong de wind een lijkzang.
Voor hem was de oorlog afgelopen. Voor zijn gezinnetje,
ergens in Engeland, kwam op die septemberdag een eind
aan het geluk.
Och, Mary Anne besefte dat toen nog niet. Zij leefde
haar babyleventje en was het middelpunt van moeders
zorgen.
Neen, voor het meisje begon het gemis pas harde werke
lijkheid te worden, toen ze ouder was. Als haar vrien
dinnetjes zeiden: „dat heeft vader zélf gemaakt." Als ande
re meisjes op school vertelden, dat vader haar geholpen
bad met moeilijke sommen. Als zij zag en hoorde boe
anderen te raad konden gaan bij vader thuis.
Haar vader was voor haar het beeld van twee foto's.
Op de éne stond hij, zoals hij was gegaan als jonge man,
met ogen, die lachend onder de baret uitkeken. Op de
andere, zoals hij bleef in het verre Nederland: „een zerk
met vaders naam tussen veel andere zerken".
Later toen zij ouder werd, heeft zij er met moeder over
gepraat in een vertrouwelijk gesprek.
Bij beiden kwam steeds feller de wens naar voren om eens
te mogen staan bij het graf van hem. Maar beiden beseften
zij, dat de vervulling van die wens onmogelijk zou zijn.
Hoe zou een oorlogsweduwe met haar dochtertje de reis
naar Nederland en het verblijf in dat land kunnen betalen?
Tóch zijn Mary Anne en haar moeder in Nederland
geweest. Samen hebben zij gestaan voor het graf van de
foto, met de naam van vader gebeiteld in het zandsteen
van de zerk. Samen hebben zij daar hun verdriet uitge
snikt: moeder om ivat haar was ontnomen, het meisje om
wat zij nooit heeft gekend.
DIT alles kon, omdat er in Nederland een NEDER
LANDS OORLOG SGRAVENCOMlTt bestaat, dat
sedert de bevrijding reeds 39.750 nabestaanden van gealli
eerde gevallenen mensen als Mary Anne en haar moe
der gastvrijheid verleende.
Dit comité ivïl zijn werk voortzetten. Immers in onze
N.V. Gehr. van den Akker Agenturen tel. 134655 Rotterdam, deelt het volgende mede
HET marktbeeld toont weinig verandering. De kooplust voor spoedige afname is zeer gering. Voor
11 verdere termijnen bestaat nog wel belangstelling. Het C. B. K. heeft naar verluidt eind vorige
week een aanzienlijk kwantum brouwgerst, van voornamelijk buitenlandse oorsprong, gekocht en
is ook slechts nog voor latere termijnen in de markt.
Reeds enige tijd doet het gerucht de ronde als zou West-Duitsland 50.000 tons brouwgerst van Oost-
Duitsland gekocht hebben. Het staat wel vast dat Polen een aanzienlijke hoeveelheid brouwgerst naar
diverse West-Europese landen verkocht heeft, waarvan een gedeelte nog niet bij de brouwerijen is on
dergebracht.
Wij blijven nog steeds van mening dat grotere belangstelling voor brouwgerst nog te verwachten
is. In dit verband citeren wij een bericht uit een Duits tijdschrift van 31 oktober: „Het aanbod van
brouwgerst uit alle produktiegebieden is verder afgenomen. Er worden niet veel goede kwaliteiten
meer verkocht, daar de verkopers zeer terughoudend zijn".
Heffingen:
België
Deze week
Vorige week
t.o.v.
B.frs.
Frankrijk
18
10
Nederland
Duitsland
Deze week
Vorige week
t.o.v.
DM
Frankrijk
101,25
93,44
Nederland
90,77
85,09
DE HIBISCUS
Onlangs vroeg iemand mij hoe zij het best een
Hibiscus Roos zou kunnen overhouden. Ik moest
hierop 't antwoord schuldig blijven daar ik nog nim
mer zo'n kamerplant bezeten heb. Toevallig kreeg ik
dezer dagen een artikel onder ogen waarin behande
ling en overwintering van bovengenoemde plant
stond beschreven.
De Hibiscus kan in voedzame, humusrijke grond
en in een enigszins vochtige atmosfeer uitgroeien
tot een forse plant met glanzende bladeren en prach
tige gele, rose of rode bloemen. Met een verstuiver
kan men proberen die vochtige atmosfeer te schep
pen. In de droge kameratmosfeer van de meeste
moderne huizen ontstaat op de bladeren vaak spint
of trips. Bij jonge uitlopers kan dit tot misvorming
leiden. Met een nat (Joekje dient men dan blad voor
blad af te nemen om deze aantasting de baas te
worden. Een ander moeilijk te bestrijden euvel is
bladluis. De luizen nestelen bij voorkeur tussen de
spitse kelkbladen en knoppen. Alleen met een zacht
penseeltje is dit euvel te bestrijden.
De overwintering van de Hibiscus schept geen
problemen. Men moet er zorg voor dragen, dat de
temperatuur noch te hoog noch te laag is. In het
eerste geval zal de plant te vroeg en te spichtig
uitlopen, in het laatste geval zal zij in het voorjaar
slechts langzaam op gang komen. De plant verliest
al zijn blad, dus als men dit bemerkt behoeft men
zich geen zorgen te maken, dat er iets mis is. De
beste temperatuur ligt bij de tien tot twaalf graden
en de kans is niet uitgesloten, dat er zich nog af en
toe een knop vormt.
Overigens is deze prachtige Chinese roos erg
gevoelig voor verandering van lichtval en zij rea
geert zelfs op weersverandering door haar knoppen
af te stoten.
De Indonesische naam voor onze Hibiscus is
Kembang spatoes. Daar in de tropen groeit hij uit
tot een enorme struik van zeker drie meter hoogte
met grote rode bloemen. Men kan met deze bloemen
uitstekend zwarte schoenen poetsen en daaraan
dankt de plant de naam Schoenpoetsersplant.
De familie van de Hibiscus is zeer uitgebreid en
komt op verschillende continenten voor. In Afrika
b.v. komt een struik voor, die Hibiscus schizopetalus
heet. De bloemen hiervan hebben zeer fraai gekar
telde franjeachtige blaadjes en volgens deskundigen
zou deze variëteit ook zeer geschikt zijn als kamer
plant. Tot dusver zijn hiermee nog geen proeven
genomen, maar misschien dat een ondernemende
kweker eens een proef wil wagen.
Het kamerplantminnende publiek wil telkens wat
nieuws in zijn kamers brengen, vooral als het iets
moois is. Voorlopig moeten wij het wat de Hibiscus
betreft nog stellen met de Hibiscus rosasinensis, die
in betrekkelijk korte tijd burgerrecht heeft verkre
gen.
(De plant in het voorjaar met een snoeimes fat
soeneren, houtige, uit hun kracht gegroeide stengels
nogal diep terug snijden).
bodem rusten meer dan 30.000 geallieerde gevallenen, die
in de jaren 1940 tot en met 1945 de dood vonden. Eu vlak
over de grens bij Nijmegen zijn er nóg ongeveer 11.000
graven van soldaten, die kort voor hun sneuvelen een deel
van ons land hebben bevrijd.
Daarom zijn er nog tienduizenden nabestaanden, die
wachten tot ook zij naar Nederland kunnen komen. Wan
neer die wens in vervulling gaat, hangt af van één week
per jaar: van de week van 3 tot en met 9 november, als
de KLAPROOSCOLLECTEwordt gehouden met als
hoogtepunt 9 november: KLAPROOSDAG.
Het geld, dat door deze inzameling bij het Nederlandse
Oorlogsgravencomité binnenkomt is bepalend voor het aan
tal uitnodigingen, dat in de loop van 1964 zal kunnen
worden verzonden. Aan nabestaanden, zoals Mary Anne en
haar moeder. Aan gezinnen waar het hoogste offer werd
gebracht voor de bevrijding van Nederland.
Wij leven in een gejaagde tijd, waarin wij niet lang bij
de dingen blijven stilstaan. Wij vergeten snel, doch laten
wij hen, die het hoogste offer voor onze bevrijding brach
ten niet uit onze gedachten bannen. Ook niet hun ver
wanten, die achter bleven. Wij weten wel: „er gaat geen
week voorbij zonder dat ons een colletebus wordt voor
gehouden". Het zal lang niet voor iedereen mogelijk zijn
aan elke collecte met milde hand te geven. Echter tracht
de KLAPROOSCOLLECTE extra te bedenken. Het be
treft hier een erezaak voor het hele Nederlandse volk
