^Uoor de ^XJrouw
Wat er in Utrecht te beleven viel
477
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HUIJSMAN—GRIEP
VRIJDAG 18 M EI 1962
Een algemene vergadering van de Nederlandse Bond van Plattelandsvrou
wen beschouw ik altijd als een groot feest, dat ik niet graag wil missen.
Hoe dichter wij bij de Domstad komen, hoe meer feestgenoten wij ontmoe
ten en of zij al dan niet het bondsspeidje zichtbaar dragen, wij hebben on
middellijk in de gaten, dat wij bij elkaar horen. Vorige week was de reis
daarheen al bijzonder feestelijk. Overal bloesemende bomen fen fris jong
groen. Daarboven een stralend blauwe lucht met wat zeilende wolken. „Hol
land, mijn Holland, wat ben je toch mooi", dacht ik dankbaar.
In Utrecht komen ongeveer op hetzelfde tijdstip treinen uit verschillende
richtingen aan en het is altijd hartverwarmend de stroom plattelandsvrou
wen te zien, die zich opgewekt naar de uitgang spoedt om zo snel mogelijk
Tivoli te bereiken. Velen hebben er een lange reis voor over gehad en hier
uit blijkt, dat de Bond iets voor hen betekent.
De opkomst was bijzonder groot. Geen wonder, want het middagprogram
ma zou door de charmante presidente van de Wereldbond van Plattelands
vrouwen, mevrouw G. J. van Beekhoffvan Selms worden verzorgd, die
cnze leden nog zo goed kennen uit de tijd, dat zij onze eigen presidente was.
De landelijke presidente, mevrouw R. J. TonckensHadders, begon haar opennigswoord met een feli
citatie aan het adres van het zilveren Koninklijk bruidspaar en hun kinderen. Vervolgens mocht zij ver
schillende gasten welkom heten. Onder haar waren o.a. de echtgenote van de Commissaris der Koningin
in Utrecht, alsmede de Engelse vice-presidente voor West-Europa van de A. C. W. W. (Wereldbond van
Plattelandsvrouwen) mrs. Cornell.
Mevrouw Tonckers zei onder meer: „Wij spreken over gelijke rechten voor iedereen, over eten voor
iedereen. Wij zeggen: „Weg met de atoomwapens." Wij beseffen, dat de wetenschap een weldaad voor
de mensheid betekent, maar tegelijkertijd een misdaad kan zijn. Maar waar blijven wij met onze leu
zen? Zeker, wij moeten verder denken en meehelpen een betere verstandhouding te bevorderen. Hoe
meer mensen daar over nadenken hoe beter. Wij moeten bij onszelf beginnen en de cirkel steeds gro
ter maken. H.M. de Koningin heeft gezegd: „Doen kunnen wij alles, maar dan allen samen". Een licht
puntje is, dat wij door het lidmaatschap van A. C. W. W. ook op internationaal terrein iets kunnen
doen.
Vervolging ging zij in op het Bondsleven. Hoe is dat in het afgelopen jaar geweest? Het hoogtepunt
was wel het betrekken van Ons Eigen Huis. Wij zijn trots op ons bezit, dat door vrijwillige bijdragen van
de leden tot stand kwam. Ook voor de provinciale afdelingen waren er hoogtepunten. Zo viel de af
deling Drente de culturele prijs ten deel, in Overijssel werd ter gelegenheid van het jubileum een ge
slaagde jaarmarkt gehouden. Zuid-Holland kreeg ter gelegenheid van het jubileum als geschenk 100 nieu
we leden op de verjaardag. Er is samengewerkt met verschillende organisaties. Toch mogen wij niet te
lang bij dit alles stilstaan. Wij moeten vooruitzien en er ons op bezinnen hoe wij verder willen werken.
Hierna werden ter ere van het zilveren Bruidspaar twee coupletten van het „Wilhelmus" gezongen.
MADAT iedereen weer gezeten was, kreeg mrs.
Cofnell het woord. Zij bracht de groeten over
van de plattelandsvrouwen uit andere landen van
West-Europa. Zij vertelde, dat zij in dat deel van
Engeland woont, waar ook polders, dijken en wind
molens zijn, terwijl haar vader bij de bloembollen
teelt betrokken was.
„Wij vrouwen hebben een groot aandeel in het
leven van onze tijd", zo ging zij verder. Wij zijn
niet enkel huisvrouw of boerin, maar nemen deel
aan het maatschappelijk leven. Wij zijn bang voor
de wereld om ons heen en dit lijdt soms tot een
zekere onverschilligheid. Er is veel te leren in onze
organisatie en wij kunnen ook veel aan andere vol
keren leren. Vandaar, dat de wereldbond de Lady
Aberdeenbeurs heeft ingesteld, die gegeven wordt
aan jonge vrouwen uit onderontwikkelde landen.
Zij hebben tot taak het geleerde door te geven aan
vrouwen in hun land. Genoemde jonge vrouwen
blijken ijverige studenten te zijn, die leren wat zij
kunnen om hun land en volk van dienst te zijn.
Mi's. Cornell, een allercharmantste vrouw onder
brak haar èpeech nu en dan om mevrouw Klein ge
legenheid te geven deze voor onze leden te vertalen.
Uit het jaarverslag van de sekretaresse mevrouw
N. KosterConstandse bleek hoeveel aandacht er
aan kadervorming wordt besteed. Deze vorming
wordt doorgevoerd tot in de hoogste regionen, want
zelfs de H. B.-leden ontkomen er niet aan. Het
ledental bedroeg op 1 januari j.l. 54.383, verdeeld
over 651 afdelingen. Er werden ruim 6000 afdelings
bijeenkomsten gehouden, 1000 excursies georgani
seerd en 800 kursussen op touw gezet. Zij, die wel
lens bestuurslid van een afdeling zijn geweest, we
ten hoeveel werk moet worden verzet om dit alles
tot een goed einde te brengen.
Daar mevrouw Koster ons binnenkort als sekre
taresse gaat verlaten, bood mevrouw Tonckens haar
oen tuil bloemen aan en bedankte haar voor het
vele werk, dat zij in de afgelopen drie jaar voor de
Bond heeft verricht.
Mevrouw Koster bedankte op haar beurt voor de
prettige samenwerking, gezelligheid en hartelijk
heid, die zij heeft mogen ondervinden. Zij heeft
door de Bond veel geleerd als beginnende huis
vrouw en daar zij voordien nooit lid van een af
deling is geweest, heeft zij het gevoel dadelijk in de
zesde klasse te zijn gekomen. Zij hoopt nu als ge
woon lid de vijf overgeslagen klassen in te halen.
Vervolgens werd de nieuwbenoemde sekretaresse,
mej. Mr. Wilmink, aan de leden voorgesteld. Ook
mej. Chardon, die mej. Stork als agrarisch sociaal
werkster opvolgt, verscheen ten tonele.
Mevrouw Eshuys, hoofdredaktrice van ons maand
blad „De Plattelandsvrouw" had tot taak verslag
uit te brengen over hetgeen er in het laatste jaar op
dit terrein is gebeurd. Zij vergeleek ons blad met
een schip. De rederij, die het in de vaart brengt is
het H. B. De redaktie is de bemanning, die ervoor
moet zorgen, dat het schip een goede koers vaart.
De leden zijn de passagiers. Al deze mensen hebben
elkaar nodig. Ook de passagiers moeten hun aan
deel leveren. Als zij blijk van onverschilligheid
geven ten aanzien van de koers, die gevaren wordt,
is dit niet prettig voor de bemanning. Een jaar ge
leden namen wij afscheid van mevrouw Stam, een
belangrijke kapiteine op ons schip. Zij begon met
een klein bootje en eindigde met een groot schip.
Van haar hebben wij geleerd klippen te omzeilen,
geen opzwepende artikelen te schrijven, maar ook
een andere koers te volgen dan de schepen met
weekdienst voor damespassagiers. Voorts hoort de
bemanning graag af en toe wensen van de passa
giers!
De penningmeesteresse bleek zoveel econoom te
zijn geworden, dat zij heel economisch met de tijd
omsprong en in enkele minuten de stand der finan
ciën uit de doeken deed. De contributie zal wat
omhoog moeten, willen wij het Bondswerk naar be
horen blijven doen.
IN de volgende tien minuten trachtte Mr. H. P.
Gorter, direkteur der vereniging tot behoud van
natuurmonumenten, duidelijk te maken wat een
plattelandsvrouw moet weten van natuurbescher
ming.
Natuurbescherming is een aktueel begrip in een
land met een snel groeiende bevolking. Met tracht
waardevolle natuur te behouden en streeft daarbij
drie doeleinden na. Ten eerste de biologische
wetenschap, vervolgens het behoud van een mooi
gaaf landschap en ten slotte recreatie voor de ste
delingen. Wat dit laatste betreft zien de plattelan
ders de recreanten misschien als herrieschoppers,
die de rust komen verstoren. Toch hebben wij re
creatiegebieden nodig omdat de stedeling hoe lan
ger hoe meer van de natuur dreigt te vervreemden.
Door de korte tijd, die spreker kon worden toe
gemeten, kwam zijn betoog helaas niet ten volle
tot zijn recht, maar onze vrouwen zullen toch wel
hebben begrepen, dat juist de vrouw in haar ge
zin kan bevorderen, dat er in de natuur niets wordt
vernield.
Daarna kwam het verslag namens de handwerk -
kommissie en bleek, dat er van de 1400 inzendingen
liefst 450 met een prijs waren bekroond.
TIJDENS de middagpauze was het bar druk in
de zaal waar de bekroonde handwerken waren
tentoongesteld. Het was bijzonder boeiend de-prach
tige werkstukken van nabij te kunnen bekijken. Als
wij deze tentoonstelling met die van tien jaar terug
vergelijken is het handwerken met sprongen voor
uit gegaan. Voorheen kwamen de mooiste werkstuk
ken alleen uit de noordelijke provincies, doch nu
blijken er ook in de andere gewesten knappe hand-
werksters te wonen. Zeeland stond jaren geleden
reeds met het kantklossen aan de top, doch wij
konden nu met trots constateren, dat onze Zeeuwse
leden ook andere handwerktechnieken onder de
knie hebben. Knappe handwerksters uit Zeeuws-
Vfaanderen waren wel speciaal naar de algemene
vergadering getogen om de handwerktentoonstel-
ling te bewonderen en er haar voordeel mee te
doen.
MAAR voor de pauze aanbrak konden de vele
honderden dames genieten van het optreden
van het plattevrouwenkoor uit Goes en omstreken,
dat zoals bij de viering van ons laatste jubileum in
Zeeland een imitatie Zeeuws orkest voorstelde.
Jammer genoeg ontlastte zich juist op dat tijdstip
een zware onweersbui, zodat donderslagen en regen
geruis het effect nadelig beïnvloedden. Ook liet de
accoustiek wat te wensen over. Toch bleek het op
treden een groot succes. Een enthousiast applaus
viel de dames ten deel, terwijl de dirigente bloe
men werden aangeboden. In de pauze kwamen
leden uit diverse gewesten op mij af om te zeggen,
dat Zeeland zich weer van een heel goede kant
heeft laten zien en dat deed ons Zeeuwse hart goed.
's Middags kregen wij enig inzicht in de taak, die
onze wereldpresidente op haar schouders heeft ge
nomen. Niet alleen, dat zij soms verre en langduri
ge reizen moet maken, doch in de tijd, dat zij thuis
is, wordt er ook vaak een beroep op haar gedaan.
Zo vertelde zij o.a., dat men bij de viering van een
jubileum in Natal (Zuid-Afrika) een nieuw kook
boek wilde uitgeven. Het lievelingsrecept van de
wereldpresidente moest daarin worden opgenomen,
dus moest zij zich eerst eens bezinnen wat nu eigen
lijk haar lievelingsrecept was.
Voor de dagelijkse gang van zaken is er een uit
voerend comité in Londen met aan het hoofd een
presidente. Dit comité wordt ingeschakeld bij het
behandelen van de dagelijkse problemen in de
A C. W. W. De wereldpresidente treedt meer naar
buiten. Zij moet niet alleen verre landen bezoeken,
maar ook de buurlanden. Zo heeft zij twee jaar ge
leden een reis door Amerika gemaakt en vorig jaar
enkele maanden in Afrika vertoefd. Kort geleden
kreeg zij het verzoek om met de presidentes van
andere wereldvrouwenorganisaties drie weken in
Amerika te vertoeven, teneinde verschillende pro
blemen te bespreken. Dit jaar wordt het driejaar
lijkse congres in Melbourne, dus in Australië ge
houden. Zij moet daar een maand vóór het begin
van het congres zijn en als alle congressisten de
thuisreis reeds hebben aanvaard, zwerft zij nog
minstens een maand lang in Australië rond om zo
veel mogelijk afdelingen te bezoeken.
Een wereldpresidente kan hoogstens zes jaar lang
haar funktie bekleden. De diverse presidentes von
den speciale doeleinden op haar weg. Zo was het
de taak van de eerste presidente mrs. Watt de
wereldbond bekendheid te geven, terwijl de tweede
presidente de Bond bij het internationale werk
trachtte te betrekken. Mevrouw Van Beekhoff heeft
op haar weg gevonden de anti-honger aktie en in
dit verband wees ook zij op de Lady Aberdeen
beurs. Tevens was zij van mening, dat de vrouwen
uit de onderontwikkelde gebieden niet alleen van
ons leren, doch wij ook van hen. Het leren komt dus
nooit van één kant.
Zij voelt zich weieens zoiets als handelsreizigster
in plattelandsvrouwenbelangen.
Het onderwerp voor het congres in Melbourne
zal zijn: „De plattelandsvrouwen in een verande
rende wereld".
Zij besloot haar interessant betoog met er op te
wijzen, dat de mooiste taak van de mens is: „de
mensen samen te brengen".
MA de pauze vertoonde zij prachtige dia's van
haar reis naar Afrika. Eén keer hau zij het
voorrecht Prins Bernhard op een vliegveld te ont
moeten. Z.K.H. was zo vriendelijk een brief voor
de echtgenoot van onze wereldpresidente mee te
nemen, die met het poststempel van Soestdijk de
brievenbus van burgemeester Van Beekhoff bin
nenrolde.
Ik geloof, dat alle aanwezige leden meer begrip
hebben gekregen voor wat er van éen wereldpresi
dente wordt gevergd en wanneer haar echtgenoot
niet voor de volle honderd procent achter dit werk
stond, zou het onmogelijk zijn deze zware taak naar
behoren te vervullen. Even vóór vier uur werd deze
geslaagde bijeenkomst gesloten en togen de honder
den leden van onze bond huiswaarts, een ieder naar
het eigen gewest.
