Ervaringen van een L F.Y. E.
Brief van een verre Zeeuw
HEI is alweer enkele maanden geleden, dal ik u onze Oceaantrip trachtte te beschrijven.
AMERIKA
1960
DA,
78Ï
De oorzaak voor dit grote tijdsverschil tussen dat „gezwam" en dit „gezwets" is drie
ledig
a. Dit I.F.Y.E.-programma is uitstekend georganiseerd en zodoende weten ze mij ook van dag
tot dag en van uur tot uur aardig bezig te houden met andere dingen dan verhaaJtjes^
schrijven.
b. Als iedere rechtgeaarde L.J.G.-er ben ik „bang'' om iets voor de „Boerenjeugd" te wroch
ten, oftewel in elkaar te draaien, want dan zou ik mezelf immers wel eens belachelijk kun
nen maken ten opzichte van mijn kritische mede-klubgenoten.
c. M'n luie aard; want lezers, u en ik weten dat dit „invoegblad" vóór ons is, maar we pro
beren te vergeten dat het ook dóór ons is.
x.
lïubreeht van der Maas. Op de achter,grom! het
Universiteitsgebouw van Missouri.
Maar om nu tot mijn verhaal te
komen.
Na gedurende twee en een halve
maand in de staat. South Carolina bij
vijf verschillende families vertoefd te
hebben, ben ik nu bij mijn eerste
I.F.Y.E.-gezin in South Dacota. En er
is al net zoveel verschil tussen deze
twee staten onderling, als bijvoor
beeld tussen willekeurig welke van
dezen ook en Nederland
GROTE VERSCHILLEN
DE geaardheid van de bevolking en
de levensstijl van de mensen is
anders, de gehele ekonomische kon-
struktie is anders, ook de landbouw
is geheel verschillend. Kortom, er
zijn wezenlijke tegenstellingen tussen
het Noorden (en speciaal die gebie
den in het Noorden, die men Mid en
Tarwest pleegt te noemen) en het
Zuiden, de tegenstellingen tussen de
„Yankees" en de „Rebels", tegenstel
lingen die 100 jaar geleden één van
de meest bloedige burgeroorlogen, die
de geschiedenis kent, veroorzaakten.
De verstandhouding en het onder
ling begrip is nu wel heel wat beter,
maar toch is er zowel op laag als op
hoog (regerings)niveau zo nu en dan
nog behoorlijk wrijving tussen Noord
en Zuid. Wat altijd de grootste ver
schillen van mening opleverde en wat
heden ten dage weer zeer sterk in
het brandpunt van de belangstelling
staat is het „negerprobleem". De zui
delijke staten hebben n.l. een neger
bevolking van ongeveer 40 °/o, terwijl
in het Noorden ongeveer 5 °/o kleurlingen leven.
En deze laatsten zijn meestal beter ontwikkeld
en hebben een hogere levensstandaard. Zeer recenc
werd door het kongres met een kleine meerder
heid van stemmen een wet aangenomen, welke
een totale „gelijkstelling" van de negerbevolking
in de Zuidelijke staten ten doel had. En hiermee
worden dan hoofdzakelijk gemengde (voor negers
en blanken) scholen, kerken en openbare ge
legenheden zoals: café's, restaurants, bioscopen
e.d. bedoeld, want gelijke rechten ook wat be
treft stemmen enz. hebben ie negers al lang.
Deze wet v. erd goedgekeurd door president Eisen
hower, terwijl alle zuiderlingen verwachtten, dat
hij zijn recht van veto zou gebruiken om het
tegen te houden. Het feit dat hij dit niet deed
maakte hem minder populair bij hen. En na 2IA
maand het reilen en zeilen daar meegemaakt te
hebben kan ik nu ^ok beter begrijpen, wat het
standpunt van de blanken in het zuiden is.
DE negerbevolking is nog niet rijp voor een
algehele samensmelting met. de blanken. De
levensstandaard, de ontwikkeling en het moreel
van de gemiddelde neger staat op een erg laag
peil. De belangrijkste oorzaak hiervoor is niet
onderbetaling en verkapte slavernij, zoals meestal
gedacht wordt door ons buitenstaanders, maar
hun gebrek aan ambitie, ze leven van dag tot dag
en ze doen absoluut geen moeite hoger op te
komen. Het is een bepaald soort luiheid wat hun
moeilijk af te leren is. Een sprekend voorbeeld
van hun mentaliteit is wellicht het volgende:
Tijdens mijn verblijf van 14 dagen op een katoen
plantage van 600 bunder, werkte ik veel samen
met een oude neger, die als knecht daar 50,^
per week verdiénde. Hij had echter genoeg aan
$25,om er met zijn gezin van te leven er dat
was de reden dat hij meestal maar drie dagen
per week kwam werken. Toch vond hij dat het
heel onrechtvaardig verdeeld was in de wereld:
en blanken) scholen, kerken ën openbare ge-
De oplossing volgens hem was: „De bezittingen
gelijk op delen tussen blanken en negers". Toen
ik hem vertelde dat dan binnen enkele tientallen
jaren tvaarschijnijk alle bezittingen toch weer in
handen van de.blanken zouden zijn, omdat die
veel ambitieuzer zijn en er voor werken om weer
hun bezittingen te krijgen, zei hij dat dat niet zo
erg was, want dan zouden ze immers weer op
nieuw kunnen delenAlleen langzamer
hand, gedurende generaties zal dit allemaal ver
anderen. Door hun een goede scholing en ont
wikkeling te geven. En sinds jaren worden in de
zuidelijke staten de meest moderne scholen voor
de negers gebouwd. Er worden meer studiebeur
zen aan de negers beschikbaar gesteld dan aan
de blanken. Kortom, men is aan het bouwen om
in de toekomst tot een algehele gelijkstelling van
de twee rassen te komen. Men weet ook (.wat
Zie verder pag. 782
AVER de tocht van de West- naar de Oostkust van de U. S. A. zal ik nu iets
vertellen. De hele tocht werd weer gemaakt met de greyhounabus. Bij de
lange reis van 4000 km vanuit 't noordoosten van Martana naar Connecticut aan
de Atlantische Oceaan, had ik een aangename onderbreking in Columbia (Mis
souri) in de vorm van een zesdaagse meeting met. alle uitwisselingsstudenten. Dat
is werkelijk een belevenis op zichzelf. Samen te zijn met een kleine honderd jon
gelui van 38 verschillende nationaliteiten. We hebben daar met elkaar over de
wereldproblemen gediscussieerd en gesproken over de verschillen tussen het le
ven in de Verenigde Staten en onze eigen landen. Ook is het weer aardig te kun
nen spreken met de I. F. Y. E. 's van je eigen land in je eigen moedertaal.
Om een zo groot mogelijke tocht te maken
reisde ik vier dagen dag en nacht door. Vanuit
het droge en hete Montana in het noorden naar
het vochtige en niet zo warme Missouri. Na een
hele dag door de tarwevelden van Noord Mon
tana gereden te hebben, stapte ik 's nachts over
in de bus die naar Salt Lake City gaat. Met zons
opkomst waren we al in Idako, de volgende staat.
Zo'n nacht in één van die grote bussen, is werke
lijk niet zo gerieflijk als je denkt. Ze zijn anders
gebouwd als in ons land. Je zit boven de grote
bagageruimten, waardoor ook ae moter ver van
je vandéan zit, en alleen een zacht gezoem hoor
baar is. De combinatie goede vering en goede
wegen, maken dat je niets merkt van de grote
snelheid waarmee men je vervoert. Aan het begin
van zo'n- lange tocht kun je een hoofdkussen hu
ren voor 30 cent. De rugleuningen zijn gemakke
lijk regelbaar zodat je in slaaphouding kunt lig
gen.
Op zo'n tocht ontmoet je allerlei mensen. Mili
tairen die met verlof van San Francisco komen
en naar b.v. Boston reizen. Moeders met babies,
die plotseling de hele bus wakker schreeuwen en
oudere dames die de hele nacht door met elkaar
zitten te kletsen.
DE „AARDAPPELSTAAT" IDAHO
IDAKO heet de aardappelstaat hier in Ameri
ka. Dat is goed te zien ook. Rond de hoofd
stad Idako Falls zie je veel koelhuizen, die half
onder en boven de grond zijn gebouwd en als
isolatiemateriaal een mantel van aarde hebben.
Men heeft daar schijnbaar geen last van aardap
pelmoeheid. Honder
den en nog eens hon
derden hectaren vindt
je hier. Door de droog
te moeten ze irrigeren.
Twee of drie keer in
het seizoen brengen ze
water uit de rivier in
de buizen die tussen
de bedden liggen. Hier
door is dit landschap
met kale heuvels en op
de grens van Montana
grote bossen, in een
vruchtbaar land ver
anderd. In het noorden
is, zover je kunt kij
ken, alles begroeid met
laag struikgewas, de
sagebrush, een soort
woestijnplant met wit
grijs blad. Dit is ook de
streek waar de uitge
strekte schapen ranches
zijn. De Amerikaanse
regering heeft hier ook
een eigen bedrij? voor
research-werk.
SALT LAKE CITY
de staat Utah, de Mormonenscaai. zeventig pro
cent van de bevolking van Utah is mormoon. Van
de inwoners van Salt Lake City behoort echter
maar 50 tot „de heiligen der laatste dagen".
Dit is ongetwijfeld één van de mooiste steden van
de U. S. A. Ruim gebouwd met brede straten
waarvan je het eind nooit kunt zien, omdat het
zo heuvelachtig is. Bomen in grote verscheiden
heid, zoals de prachtige Acacias en de Medite-
raan aandoende Azijnboom.
De ontwerper van deze stad had een goede blik
op de toekomst. Hij „plande" brede en rechte
straten met als middelpunt van de stad de grote
tempel en de tabernakel. De bouw van de tempel
nam 40 jaar in beslag. Als bouwmateriaal werden
grote granietblokken gebruikt, die men 35 km
Zie verder pag. 782
A RNA naderen we
Salt Lake City in
Willem de Vrieze op een Caterpillar traetor van de 22000 acres grootte
Lyle Nelson ranch.
