*13
de
oor isrouw
De GARDEROBE
HOE VOL HET WAS,
HOE WARM EN HOE MOOI
376
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HUIJSMAN—GRIEP
VAN DE PLATTELANDSVROUW
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
IN één van onze grote Nederlandse weekbladen kwam kort voor Pasen een artikel
voor over de verschillende klerenkasten, die respectievelijk behoorden bij: „een
sekretaresse. de echtgenote van een goed gesalarieerde employé en de vrouw van een
suksesvol zakenman." Men had aan enige eigenaren van Nederlandse modezaken om
een antwoord verzocht op de vraag: „hoe deze dames zich moesten kleden"?
Het grappige was, dat de verschillende antwoorden op de nogal snobistische vra
gen niet veel uit elkaar liepen. Eenvoud scheen wel de eerste vereiste te zijn, al kan
men over de mate en de kosten van „eenvoud" wel heel verschillend denken.
Dat de jonge sekretaresse zich eenvoudiger kleedt dan de echtgenote van de goed
betaalde hoge ambtenaar laat zich best indenken en dat de vrouw van de grote
fabrikant of koopman in kleding en sieraden bij tijd en wijle moet laten zien, dat
manlief goed verdient, is ook wel begrijpelijk. Het oog wil tenslotte ook weieens
wat.
Maar de achtergrond van deze drie garderobes
was toch: ..goede stijl, goede kwaliteit stoffen,
lijnen, die niet vervelen" en men zou haast zeg
gen: „een gepaste bescheidenheid in de hoofdza
ken", opdat men tegen deze achtergrond afwisse
ling kan aanbrengen met kleurige accessoires. Op
dezelfde wijze zullen wij ook onze boerinnen en
andere plattelandsvrouwengarderobe weieens kun
nen bekijken. Er viel uit de kritiek van de deskun
digen wel wat te leren, want zij bekeken de drie
soorten vrouwen: „sekretaresse, employé-echtge
note en zakenmanvrouw" tegen het leven, dat er
geleefd moest worden, dus ook in verband met de
begroting. Eigenlijk lieten zij de kleren zich aan
passen bij het werk. Zo zouden wij ook kunnen
doen.
WAARUIT bestaat ons werk? Het antwoord
hierop luidt: „het huis schoonhouden, de
maaltijden verzorgen, opvoeden van de kinderen,
hun verzorging en die van hun vader, onderhoud
van de tuin en het aankweken van een goede sfeer
in huis." Als wij hier nog een postje „diversen"
openlaten voor alles wat wij buitenshuis doen, dan
is onze dag wel gevuld. Bij dit werkschema hebben
onze kleren zich aan te passen, maar dat wil ook
weer niet zeggen, dat wij voor elk werkje een
apart stel kleren zouden moeten hebben. Dan kon
den wij wel aan het verkleden blijven. Bij de ge
noemde dames uit het weekblad werd gewezen op
de arbeid, die zij buitenshuis, op kantoor, bij zaken-
ontvangsten en uitgangetjes moesten verrichten.
Het belang van „het goed gekleed zijn" in het be
lang van de zaak werd hier wel sterk naar de voor
grond geschoven.
Ons voornaamste werk ligt in huis, op onze
boerderij, op ons bedrijf. Maar dat bedrijf en voor
al onze huiskamer is bij uitstek de plaats waar wij
onze zaak, ons bedrijf, naar buiten presenteren.
Iedereen komt immers 's morgens onze huiskamer
binnen. Hier wordt gehandeld in vee* of in hulp
middelen en werktuigen, want de huiskamer is nu
eenmaal het kantoor van de boer. Daarom was de
raad, die de Amsterdamse modedeskundige aan de
sekretaresse gaf zo uitstekend geschikt voor de
boerin: ..laat ze twee rokken nemen, een recht
model in wol flanel of kamgaren met twee mooie
jumpers, die om en om gedragen kunnen worden.
Zo zijn er vier mogelijkheden voor die vrouwen,
die van veel verandering in haar kleding houden.
Nu is er meer te doen op de boerderij dan alleen
maar mensen op de morgenkoffie ontvangen. Daar
er bijna geen hulp meer is, zal elke huisvrouw
haar huishouding moeten doen. Maar daarom be
hoef* zij er nog niet als een sloof bij te lopen. Een
gezellige schort over die rok en blouse beschermt
de kleding voldoende, mits het model goed is. Snel
om en af te doen als het nodig is, want wij lopen
niet de hele dag met het schort voor. Die ruitjes
zijn zo praktisch omdat ze goed gewassen kunnen
worden, want ze zullen er steeds fris moeten uit
zien. Bij warmer weer kan men no-iron of mini-
care bloesjes nemen. Geen enkele vrouw behoeft
er dus smoezelig uit te zien.
Voor de kleine vrouw zal de blouse en rok wei
eens een probleem wezen, vooral als we te doen
hebben met een kort bovenstuk. In zo'n geval is
een jurk van een kunstvezel een uitkomst. Minder
duur dan een goede kwaliteit wollen jurk, kreuk-
herstellend en gemakkelijk te wassen. Zo'n jurk
is ook vlug weer droog.
NATUURLIJK behoeft men deze kleren voor de
morgen niet nieuw aan te schaffen. Meestal
gaan onze jurken eerst ter visite, dan naar de
middag, om daarna 's morgens in het werk te
worden afgedragen. Voor ons op de boerderij geldt
dus die praktische kleren te kopen, die geschikt
zijn voor deze gang van zaken. Echte werkkleding
voor de tuin en voor het melken stelt weer heel
andere eisen; „Gemakkelijk aan en uit te trekken,
goed wasbaar en kleurecht. Bovendien goed pas
send om veel beweging mogelijk te maken. Er is
in Nederland veel goede werkkleding te koop. Er
is ook veel gezelligs aan de markt, want ergens
gaat de werkkleding al gauw over naar de week
endkleren. Zo zijn er voor jonge slanke figuren
sportieve bretelrokken en broeken. De dikkertjes
staan altijd beter in een rok dan in een broek. De
stoffen zijn veel beter voor werkkleding geschikt
dan enkele jaren geleden. Nu is het al stevig ka
toen etc., wat de klok slaat. Met een demin rok en
een vlot sportbloesje is men in de zomer altijd
klaar om in de morgen „aanloop" te ontvangen.
We hebben de duster nog niet genoemd als on
derdeel van onze boerinnenkleding. Dusters zijn
m.i. slaapkamerkleding en ook geschikt voor een
verblijf in een ziekenhuis. De korte duster is
alleen maar geschikt voor vrouwen onder de veer
tig jaar. Oudere dames zien er beslist beter uit als
zij een lange kamerjas kopen. Wie het niet wil ge
loven wordt verzocht beide modellen eens voor de
spiegel te proberen met blote benen in pantoffels.
IIET nare probleem in ons land is, dat er zoveel
gezellige dingen te koop zijn. De reclame, die
voor al dit moois gemaakt wordt, doet veel vrou
wen denken, dat er geen leeftijd meer bestaat en
dat elke vrouw maar alles kan dragen op elke
leeftijd. Daarom moet mert vooral met deze dusters
voorzichtig zijn. Wel zijn er gezellige stevige ka
toenen dusters aan de markt, die ook als werk-
jurk kunnen dienen, vooral in de tijd als er een
baby wordt verwacht. Maar boerinnen en andere
vrouwen met een bedrijf doen heus beter om
's morgens maar wat gekleder achter het koffie
blad te zitten, dan getooid met peignoir of duster.
„Luie vrouwen-tenue", was de betiteling van deze
dracht volgens een oude heer uit mijn dorp.
De dag is nog niet om en wat draagt men 's mid
dags en 's avonds? De sekretaresse had het ge
makkelijk met haar goede jurk in een neutrale
kleur met bijpassend jasje. Zoiets hadden de
„duurdere dames" ook op het program, zij het dan
in een mooiere uitvoering. Die jurk met jasje is
ook geschikt voor onze lotgenoten. De jurk kleedt
veel vrouwen, vooral de brede en korte, beter dan
het mantelpak, maar men dient wel zorg te dragen,
dat de jurk ook zonder het jasje een mooi geheel
vormt. Al te dikwijls is een uitvoering zodanig,
dat zo'n jurk alleen eigenlijk maar goed staat met
het jasje, terwijl in een plattelandsleven de jurk
verreweg het meest alleen wordt gedragen.
WAT mij opviel bij de beoordeling van de drie
soorten vrouwen was het betrekkelijk weinig
verschil in opvatting. Mocht de dure direkteurs-
vrouw of de vrouw van een minister wat meer
sieraden hebben, enkele avondjaponnen en een
bontjas, over het algemeen was de norm voor allen
dezelfde„goede, goedzittende en bij het type pas
sende kleren die opvallen door goede smaak. Men
zou hier kunnen spreken van de democratisering
van de damesmode. Deze democratisering geldt
ook voor ons als plattelandsvrouwen.Wij zijn
immers geholpen met praktische werkkleding, ge
zellige morgenjurken en blouses met rokken. We
kunnen overal mooie zomerse hemdjurken, de
chernisiers, kopen, die de meesten van ons zo goed
af kleden, als we er tenminste geen pettycoat onder
gaan dragen. Kiezen we een mooie stof, dan gaan
dezelfde modellen ook naar een avondvisite of
officiële aangelegenheid.
Dan zijn het de bijkomstigheden, die het hem
doen: „de goede schoenen, een mooie tas en hand
schoenen en de welgekozen sieraden."
Met wat studie en overleg, met goed uitkijken
en een gepaste terughoudendheid bij onze aan
kopen, valt er voor ons allen nog heel wat te be
reiken. Juist de weloverwogen keuze heeft vaak
weinig met de inhoud van onze beurs te doen. Wat
we niet kopen is vaak net zo belangrijk als de din
gen, die we mee naar huis brengen. Als we hier
aan maar genoeg aandacht schenken op het juiste
ogenblik, dan zullen wij als plattelandsvrouwen
ons op onze eigen manier praktisch, smaakvol en
correct kleden. Laten wij aan dit alles denken als
we voor een winkel staan
D. ELEMA—BAKKER.
rpR konden heus niet meer mensen hij in de
zaal van het Huis van Nassau op de avond
van de tweede mei j.l. En omdat het zo vol was,
werd het ook zó warm, maar we namen die
warmte graag op de koop toe om al het moois te
zien, dat er die avond getoond werd. Wij waren
n.l. naar Zierikzee gegaan om getuige te zijn van
de Jcledingshow, die door de leden van de afdeling
Duiveland van de Ned. Bond van Plattelands
vrouwen gehouden werd. De dames hadden in
de afgelopen winter onder leiding van een naai-
lerares van de Zierikzeese huishoudschool ruim
tachtig kledingstukken gemaakt. En hoe? We
zouden wel willen, dat alle vrouwen, die wat
geringschattend neerzien op eigen gemaakte
kleding deze show konden zien. Ze zouden hun
geringschatting laten varen en misschien zelf
naar naald, draad en.... patroon grijpen om
ook iets te maken, dat bij hun type past. Naald
en draad moet je kunnen hanteren, maar daar
mee hen je er niet. Een goede coupe is zeer
belangrijk en vele modellen waren dan ook ge
maakt aan de hand van de gedistingeerde Vogue
patronen. Ook waren er wel enkele andere
patronen gebruiktmaar de Vogue patronen
hebben toch wel iets aparts.
ÏI/IJ zagen zowel eenvoudige als geklede model-
len, wollen, katoenen en zijden stoffen.
Ploegkatoen was goed vertegenwoordigd in
prachtige dessins. We konden zien wat er met
goede kwaliteit en een goed zittend model te
bereiken is. Er waren modelletjes bij, waarvan
mijn éne buurvrouw enthousiast fluisterend zeide:
„Zo weggelopen van Dior". Groter compliment is
er toch voor eigen maakte kleding moeilijk denk
baar. Mevrouw van Westen-Flohil, lid van de
provinciale kledingkommissie en de motor van
het geheeltoonde zich een uitstekend explica-
trice. Zij kreeg naast hartelijke woorden een
welverdiende bloemenhulde alsmede een ge
schenk in ontvangst te nemen. Plaatsgebrek noopt
ons helaas een heel kort verslag te geven, maar
wij willen toch nog even aanstippen, dat de
provinciale presidente mevr. W. van Veen-van
Loghem aanwezig was, alsmede het Hoofd
bestuurslid van Zeeland mevr. van Willigen-
Evers. Ook de vice-presidente van de landelijke
kledingkommissie mevr. R. Oud Stofberg vond de
show belangrijk genoeg om van Haarlem naar
Zierikzee te reizen ter bijwoning hiervan.
Het ligt in de bedoeling deze show ook nog in
West Zeeuws-Vlaanderen te houden. Laten alle
dames, die maar even kunnen deze kledingshow
gaan zien. Zij zullen er geen spijt van hebben.
Tot onze spijt kon het verdere verslag van de
algemene voorjaarsvergadering der Zeeuwse
plattelandsvrouwen in Axel vorige week wegens
plaatsgebrek niet worden opgenomen. (Red.)
