<"12oor de ''Urouw
Zeeuwse Plattelandsvrouwen
in Axel bijeen
HET is een goede gewoonte de voorjaarsvergadering van de Zeeuwse
plattelandsvrouwen telken jar e in een ander deel van de provincie
te houden. Deze keer trad de afdeling Axel als gastvrouw op.
HOat
wemea wy voor een reyenjaó
HE
340
VAN HET platteland
ONDER REDACTIE VAN iMEVROUW L. N. HUIJSMAN—GRIEP
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
De provinciale presidente, mevr. W. van Veen-van Loghem, sprak
in haar openingswoord de vergadering als volgt toe:
Dames van Axel.
Namens het provinciaal bestuur bedank ik u voor
uw gastvrijheid en goede zorgen. U heeft zich lang
te voren bezig gehouden met de voorbereiding van
deze vergadering.
Als bestuur is u dat gewend, want om een afd.-
prograroma goed te doen sJ&geiv is het nodig reeds
in de zomer "een schema voor het komende winter
seizoen op te stellen. Hierbij kijken wij dus een
jaar vooruit.
Op de laatste Kaderdag bespraken wij met de
afdelingsbesturen: .,15e Toekomst van het Platte
land", in het bijzonder „van Zteland Wij moesten,
dus vooruitzien en wel over een periode van plm.
30 jaar. Het was een moeilijke opgave, temeer daar
wij gedeeltelijk van veronderstellingen moesten uit
gaan.
Aan de ine kant de dorpen, die gedeeltelijk ont
volkt zijn, waar dus voor verschillende beroepen
geen bestaansmogelijkheid meer Is, b,v. smid, kap
per, kleermaker.
Aan de andere kant de dorpen, die door de in
dustrievestiging enorm uitbreiden en waar door het
komen van andere bevolkingsgroepen een nieuwe
samenleving ontstaat. Ook de dorpen, die zieh door
andere oorzaken ontwikkelen tot centrum van een
streek, veranderen totaal.
Welke plaats zullen de plattelanders hier in
ner»en
Zullen zij actief deelnemen aan het dorpsleven
oi zullen zij een geïsoleerde groep vormen, even
slecht begrepen en gewaardeerd als nu nog maar
al te vaak het geval is. Hielden wij ons op de
Kaderdag in hoofdzaak bezig met de mogelijkheden
..hoe" bet platteland ..bewoonbaar'' te houden, op
het K.N.L-C.-congres in Emmeioord, dat geheel ge
wijd was aan de toekomst van het platteland, kwam
ook de persoon van de plattelander ter sprake.
Daar werd gevraagd hoe wij ons de toekomstige
plattelanders voorstelden Een al even moeilijke
vraag nietwaar? U zult begrijpen, dat hier geen
afdoend antwoord op gegeven is.
Wel zou ik enkele punten willen noemen, die van
belang zijn voor de toekomst van de enkeling en
dus ook van de gehele groep. Het gaat hierbij dus
om de JEUGD. Hoe kunnen wij ouders zorgen dat
(ik citeer de commissie Welzijn ten Ptattelande)
onze kinderen straks als een kultureel en maat
schappelijk gelijkwaardige groep in een dynamisch-
indust-riële samenleving zullen staan? Eenvoudig
gezegd: Hoe kunnen wij zorgen dat de bevolkings
groep, waartoe onze kinderen zullen behoren, straks
mee kan komen, voor vol zal worden aangezien,
gewaardeerd zal worden, erbij zal horen
71LLEREERST zullen zowel vader als moeder be
langstelling moeten heieben voor alles wat zich
op of om het platteland voltrekt.
Voor moeder, die hier meestal weinig van af
weet, kunnen de afdelingsvergaderingen, waar on
derwerpen over het maatschappelijk en kultureel
leven behandeld worden, het begin zijn van een
levendige interesse.
Tussen twee haakjes: „Voor dit soort onder
werpen geldt maar al te zeer: „Onbekend maakt on
bemind." Ook vragen wij van de besturen een
zekere mate van durf om ermee te komen. Zeker
zullen zij niet direct de waardering van alle leden
krijgen, maar de aanhouder wint, vooral als men
bemerkt, dat het eigenbelang en dat van de kinde
ren ermee gebaat is.
Vader en moeder moeten dus van alles op de
hoogte zijn. Zij moeten positief ingesteld zijn ten
opzichte van het vele nieuwe, dat zich zal aan
dienen. Helaas staan wij maar al te vaa> afwijzend
en bevooroordeeld tegenover veranderingen, waar
na wij later, als gebleken is, dat zij goed en nodig
waren, dit maar amper willen erkennen.
De negatieve houding werkt remmend en zal
geen goed voorbeeld voor de jeugd zijn. Evenmin
is het goed bij alles direct „hoera" te roepen, maar
laten wij de uitspraak van Paulus als voorbeeld
nemen: ..Toetst alle dingen en behoudt het goede."
Vanzelfsprekend zuilen wij onze zoons en doch
ters goed onderwijs laten geven. Gelukkig gaan nu
ook de meisjes naar U.L.O. of H.B.S.
TVE jongens krijgen daarna een vakopleiding, maar
bij de meisjes is dit in onze provincie heiaas
nog uitzondering. Na hun schooltijd gaan enkelen
op kantoor, sommigen zoeken een ander baantje,
maar zij blijven thuis wonen. Weer anderen leren
koken en naaien of volgen een vormingsklas aan
een Laradbourwhuishoudsehool, maar ook zij blijven
thuis. Dit kan zijn omdat het voor de moeder de
gemakkelijkste manier is om hulp in haar huishou
ding te krijgen, soms omdat studeren, het leren van
een vak, „het werken buitenshuis" gezien wordt als
iets, dat alleen nodig is voor meisjes wier ouders
niet bemiddeld genoeg zijn om hen zomaar thuis
te laten blijven tot zij trouwen.
Ebt standpunt, dat algemeen werd ingenomen
aan het eind van de vorige en in het begin van deze
eeuw, wordt nu nog maar alleen in bepaalde krin
gen op het platteland gehuldigd. Dat men door zijn
dochters thuis te houden hen veel te kort doet, ziet
men niet in. Het is toch ieders wens zijn kinderen
tot zelfstandig denkende en handelende mensen te
doen opgroeien Laten wij hen dus Én die gelegen
heid stellen dit te bereiken na de grondslag, die er
op school is gelegd.
Ie. Door hen één of meer cursussen van algemeen
vormende aard te laten volgen. Deze worden
o.a. aan de Volkshogescholen gegeven.
De stof, die daar behandeld wordt, Ieren zij
noch thuis, noch op de scholen, die zij eerder
bezoefaten; zij waren er toen trouwens ook te
jong voor. Wat zij daar krijgen, is van on
schatbare waarde voor heel hun verdere leven.
2e. Door hen in verschalende gezinnen in binnen -
en buitenland geruime tijd te laten doorbrengen.
Hiermee doen zij heel wat ervaring op en zij
leren bovendien één of meer vreemde talen
spreken. De jongens zien andere bedrijven, de
meisjes andere huishoudingen, terwijl zij ook
nog het voordeel hebben in andere milieu's te
gaan werken. Zij Ieren zich aanpassen aan
mensen en omstandigheden en zij zullen zich
vrijer en vlotter leren bewegen.
Dit alles kost tijd en geld. Maar hebben wij er
dat niet graag voor over Sterker nog. Zijn wij
het niet aan hun verplicht alles te doen wat in ons
vermogen ligt om hen goed voorbereid hun plaats in
maatschappij en gezin te doen innemen, zodat zij
dit naast en met wie dan ook als volkomen gelijk
waardiger! kunnen doen.
In het nummer van 7 mei e.s. hopen w® een
verslag van het verdere verloop dezer vergadering
te plaatsen. Echter niet op een speciale „vrcmwen-
pagina" maar op een andere plaats RED
JET klimaat in ons waterlandje houdt zich de laatste tijd niet meer helemaal aan de afspraak.
Was het voorheen zo, dat een regenmantel het meest gedragen kledingstuk in de garderobe was,
tegenwoordig wil het wel met de droge en vaak warme dagen en dan komt de regenkleding op het
tweede plan. Maar de Nederlandse regenkleding- industrie heeft zich snel aangepast. In de eerste
plaats wordt ook regenkleding vervaardigd, die uiterlijk niet meer aan regenkleding doet denken en
verder is men zich steeds meer gaan toeleggen op het maken van goede en moderne sportkleding.
Keus genoeg voor ieder
type vrouw.
DIJ de regenjassen voor de
meisjes en jonge vrouwen is
men enigszins teruggegaan naar
het sportieve model zoals de
trenchcoat en de vele variaties
daarop. Dit soort jassen is zeer ge
schikt voor teen-agers voor fiets
en bromfiets. Ze staan vlot en
kunnen tegen een stootje. Veel
pastelkleuren zullen zorgen voer
een vrolijke toets. En welk een
variatie in materialen wordt ge
bruikt: katoenen poplin en katoe
nen gabardine; bedrukte- engrof-
geweven katoen; terlenka in ver
schillende mengingen, rayon en
nylon.
Er zijn ook vele meer geklede
jassen, zodat de regenmantel, bij
gebrek aan regen, echt niet in de
kast behoeft te blijven hangen.
Een mantel uit terlenka met
wol in een Prince-de-Gall dessin
en zwart afgebiesd bijvoorbeeld
komt altijd van pas, terwijl van
een vage ruit in de terlenka-
wolcombinatie een alleraardigste
sportieve reisjas kan worden ge
maakt. Gemakkelijk mee te
nemen zijn ook de nylon jassen
die nylon-coated zijn, d.w.z. op
gespoten met een plastic binnen-
laag. Die krijgen weer een ge
kleed uiterlijk, wanneer die nylon
bedrukt is. Een jas uit 100
rayon-ottoman in een pastelkleur
geeft een fleurig zomers idee,
wat ook het geval is met een jas
uit een rayon met een shantung-
Terlenka.met.wol mantel
in Prince De Galldessin.
effect. Heel mooi en heel gekleed.
Gezellig zijn effen of bedrukte
katoenen jassen, min of meer ge
kleed, met of zonder ceintuur en
bijpassend hoedje. Alle jassen
waterafstotend.
Van ongevoerde regenmantels
en zuid-westers.
PEN regenjas om In hef toch
nog wisselvallige klimaat bij
ons te dragen is de „single coat",
een ongevoerde poplin jas, water
afstotend, die mén zelf kan was
sen. Het model is vlot met een
aardige rugverwerking en naar
verkiezing een rond kraagje of
revers envoor lage prijs.
De „oilskin" jassen, plastic op
katoen, die er uitzien als de echte
„zuid-wester" staan de teen-agers
leuk en stoer. Ook hier verschil
lende pasteltinten.
Onze sportieve tijd
vraagt sportieve kleding, zoals
bijvoorbeeld een tuinpantalon uit
een gezellig katoenen streepstof;
een twee- of meer-delig strand-
pakje in een kreukherstellend,
gemakkelijk wasbaar materiaal;
waterafstotend gemaakte suedine
jasjes voor scooter en bromfiets
in vele pittige kleuren en dit
weer voor de moderne jongeren
de allernieuwste parka's, veel
al in de door hen geliefde zwarte
kleur.
De Nederlandse regenkleding
industrie zorgt ervoor dat wij er
naar verkiezing modieus, elegant,
sportief, exotisch, romantisch of
zakelijk kunnen uitzien, terwijl
de sportieven onder ons in de
sportkleding een ruime keus vin
den. Elke weersgesteldheid dur
ven wij aan met zo'n Nederland
se confectie-industrie l
