DE BOERENJEUGD
NOORD-BEVELAND
WON DE WISSELBEKER
PROVINCIAAL SECRETARIS
181
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAND
Triest en grauw liggen daar de kampen...
NEDERLANDSE JEUGD HELPT!
Onze begroting
ZATERDAG 2 7 FEBRUARI 1960
Redactie: L. Hage, L. Felius, A. Deist, M. Murre, Z. Poppe en M. Risseeuw.
Eind-redacteur: C. J. van Damme, Telef. 01108206. Redactie-adres: Landbouwhuis Goes.
L. J. G. AFDELING GOES
Vrijdag 12 februari j.l. maakte de
L. J. G. afd. Goes een excursie naar
verschillende vlasverwerkende fabrie
ken in de buurt van Kortrijk in België.
Allereerst werd een bezoek gebracht
nan de Linex-fabrieken in Lauwe.
Hier werd door een film duidelijk ge
maakt, hoe van de afvalprodukten
van vlas de Linexplaten vervaardigd
worden. Deze platen worden o.a. ge
bruikt als isolatiemateriaal en voor de
bouw van huizen.
Hierna werd een constructie-werk
plaats van vlastrekmachines in Beve-
ren bezocht. Hier werden door de heer
De Poor tere verschillende machines
gedemonstreerd.
In Ingel-Münster werden de deel
nemers op enkele vlasverwerkende fa
brieken rondgeleid door de heer Ver-
haest. Hij liet de bakken zien waar het
roten plaats heeft. Het vlas wordt hier
bepaalde tijd op constante temperatuur
gehouden. Tenslotte zagen we het
zwingelen, dat bijna geheel machinaal
gebeurt.
De dag werd besloten in Antwerpen,
waar enkele uurtjes genoeglijk doorge
bracht werden.
ONTSPANNINGSAVONDEN.
De L. J. G. afd. Groede/Oostburg
heeft op 21 januari te Groede, in ,,De
Eenhoorn", beide keren in een over
volle zaal een ontspanningsavond ge
houden, welke in alle opzichten ge
slaagd is.
Het programma was afwisselend.
Na opening kwam de band van afd.
Groede, vanzelfsprekend met pittige
muziek. Vóór de pauze waren verder
nog een tweetal voordrachten alsmede
een declamatie, een schetsje en zang
door een koortje.
Bijzonder leuk waren de ritmische
oefeningen, door een achttal dames
van de Z. P. M.
Na de pauze met verloting kwam
het toneelspel: „Morgen schijnt de zon",
van A. van der Lugt. De opvoering van
dit stuk laat zien dat samenwerking
tussen twee verschillende afdelingen
dat dit jaar noodgedwongen moest
gebeuren toch tot een goed resul
taat kan leiden.
Het stuk viel met zijn actuele inhoud,
op het gebied van de toestanden op
vele boerderijen tegenwoordig, goed in
de smaak, zodat dus op dit tweetal ont
spanningsavonden met voldoening kan
worden teruggezien.
Voor de Noord-Bevelandse tonelisten van de L. J. G. is het toneelconcours in
Goes zaterdag 20 februari bijzonder succesvol verlopen. Met de één-acter „De
doos van Pandora" sleepten zij de eerste prijs in de wacht. Inderdaad een mooi
succes, gezien het feit dat deze groep pas een week van tevoren de jaarlijkse uit
voering achter de rug had. Over het algemeen gezien is dit concours geslaagd,
al is een deelname van vier toneelgroepen toeh wel wat aan de lage kant. Gezien
het aantal afdelingen in onze provincie moet de deelname toch groter kunnen
zijn. Niettemin, alle lof voor spelers en speelsters die al hun energie en liefdie
voor het toneelspelen deze dag weer hebben bewezen.
De provinciaal voorzitter, de heer P.
v. d. Maas, richtte bij de aanvang
woorden van welkom tot de vrij tal
rijke aanwezigen, tot de juryleden,
mevr. A. A. ScheltensKoops en de
heer C. van Hoek uit Middelburg en
tot de deelnemers.
De deelnemende groepen waren
Noord-Beveland met „De doos van
Pandora"; Walcheren, met „Staalharde
Stijfkoppen", Schouwen-Duiveland met
„De gelukkige familie" en W. Zeeuws-
Vlaanderen met het derde bedrijf van
„Morgen scshjjnt de zon".
Aan het einde van dit concours ver
kreeg het jurylid de heer Van Hoek
het woord, die een beschouwing gaf
over de verrichte prestaties. Hij deed
dit op leerzame, prettige wijze, belicht
te de keuze van het stuk, het spel en
de persoonlijke prestaties en wees ook
óp de fouten.
Het resultaat was dus dat Noord-
Beveland met de erepalm ging strijken,
dat Walcheren tweede werd en Schou
wen-Duiveland en West Zeeuws-Vlaan-
deren de derde en vierde plaats deel
den.
De prov. voorzitter reikte met een
toepasselijk woord de wisselbeker uit,
sprak dankwoorden aan het adres van
jury en medewerkenden, waarna hij
het concours sloot.
Op 12 en 13 december '59 bezoeht ik, tezamen met nog 10 jonge mensen het
Poolse Vluchtelingenkamp „Friedrichsfeld" en het kamp van de Letlanders
„Olimstede.
80 km ongeveer liggen deze kampen va.n onze grens verwijderd. Ik geloof dat
er weinig mensen in Nederland zijn, die weten dat er zo dicht in onze nabij
heid zoveel ellende wordt geleden.
De mensen die nog in deze kampen
wonen zijn ziek, invalide of geestelijk
niet meer volwaardig. Geen land wil
deze mensen opnemen. We zijn zo
langzamerhand wel wat gewend in
deze keiharde wereld, maar toch zou ik
voor deze mensen graag uw aandacht
vragen.
Eenzaam en triest.
We bezochten het kamp Friedrichs
feld bij avond. Er hing een gure mist,
eenzaam en triest iigt het kamp voor
ons. Het bestaat uit grauwe barakken.
Er lppen wat ganzen rond en kinderen
spelen er te midden van deze grauw
heid.
We bezichtigen de barakken, school
en kerk en gaan dan afzonderlijk het
kamp in.
Je klopt dan op een deur en gaat na
vele verhalen gehoord te hebben iets
begrijpen van de eenzaamheid en moei
lijkheden van deze mensen.
Een meisje, lam geslagen door een
Duitse boer, omdat ze z'n wensen
niet begreep, ligt jaren op bed. Nog
steeds vraagt ze iedereen om hulp:
„Kan niemand iets voor me doen?"
HET BESTUUR VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEEN
SCHAP ZEELAND te GOES
roept sollicitanten op voor de functie van
Vereist wordt: a. Middelbare (Landbouwschool) opleiding;
b. enige administratieve ervaring;
c. organisatorisch vermogen;
d. belangstelling voor jongerenwerk.
Geboden wordt: Een afwisselende wei'kkring waarin een enthou
siast medewerker zich ten volle kan ontplooien.
Uitgebreide sollicitaties worden vóór 19 maart I960 ingewacht
door de Voorzitter P. VAN DER MAAS, Leendert Abrahamweg 3
te Kats. Persoonlijk bezoek alleen na oproep.
Een jongen vertelt dat zijn vader en
moeder niet naar een ander land mo
gen. Ze hebben een longziekte gehad.
„Niemand wil ons helpen".
Het volgende bezoek is een gezin
met 4 kinderen. Het is zaterdagavond;
de kinderen zijn in bad geweest. Vader
is bezig wat koekjes te bakken. Hij
werkt in een fabriek.
„Ik heb het nog getroffen" zijn z'n
woorden. De vrouw toont me haar
nette kamer; het is er keurig gemeu
bileerd; krijgt ze wel eens bezoek?
O nee, wanneer mensen buiten het
kamp horen dat je hier woont, dan
willen ze niets meer met je te maken
hebben. „Ze geven je het gevoel als
of je minderwaardig bent".
's Avond9 laat verlaten we het kamp.
De kinderen brengen ons tot de bus.
Een klein meisje vraagt dan huilerig
of ze mee mag. Gelukkig is ze met
wat snoepjes te troosten. We moeten
wel beloven terug te komen.
Altijd maar kampen.
In het kamp „Ohmstede" worden we
ontvangen door Pastor Urdze.
We maken kennis met wat jonge
mensen uit het kamp. Twee van hen
komen straks naar Nederland, het
meisje Anita en de jongen Sigurds.
Anita vertelt ons haar leven. In
1944 is ze gevlucht met haar vader en
moeder uit Letland. Haar ouders had
den daar een grote boerderij. „We
gingen eerst naar Berlijn. De tocht
heeft maanden geduurd, we hebben ge
lopen en gereden".
Ze werden ondergebracht in een
oude kazerne. Lang mochten ze daar
niet blijven. Toen weer verder een
paar honderd kilometer. „Ik weet niet
precies in hoeveel kampen ik al ge
woond heb," vertelt ze.
Zondagmorgen was er een Lettische
kerkdienst in een barak die ingericht
was als kerkzaal.
Zelden heeft een dienst mij meer
ontroerd dan deze.
We bezoeken ook hier de kleuter
school en horen weer ontzettende ver-
We hebben tegenwoordig in onze
huishouding ook een begroting. Het
was voorheen zo de gewoonte bij ons
om slordig weg dubbeltjes en kwartjes
uit te geven die nooit in het huishoud
boekje genoteerd werden.
Daar is nu een eind aan gekomen.
Zelfs een kwartje voor een kaartje op
de boot wordt nu genoteerd onder
„Vracht en Transport". De aanleidénde
oorzaak voor deze begroting was het
feit dat ik mijn vrouw een keer een
cheque gaf en de bank lachte haar in
d'r gezicht uit. Ik vind het niet leuk
als een bank mijn vrouw uitlacht. Zij
ook niet.
Ik legde haar uit dat het kwam om
dat wij geen boek hadden gehouden van
onze huishoudelijke uitgaven en dat
wij daar diiect mee moesten beginnen.
Mijn vrouw bracht daartegen in, dat
het misschien niet lag aan het ontbre
ken van een boekhouding. Misschien,
meende zij, was de eigenlijke oorzaak
dat ik niet genoeg geld verdiende. Zij
citeerde één of andere wijsgeer: „Er
is voor een man geen onschuldiger
tijdpassering dan geld verdienen". De
rest van het gezin applaudi9eerde,
waarna ik uitlegde dat de enige manier
waarop ik meer geld zou kunnen ver
dienen, ^ou zijn door het uitoefenen
van minder oirbare praktijken, die ge
woonlijk eindigen in arrestatie en de
gevangenis. Neen, ik drong aan op een
begroting en een boekhouding.
En zo voeren wij dan nu al enige
tijd een accurate boekhouding. Het
resultaat is niet precies datgene wat
ik ervan verwacht heb. Wij geven nu
b.v. een tientje per maand uit voor
ontspanning. Vóór we een begroting
hadden zorgden we zelf voor onze ont
spanning. De jongens speelden harmo
nica en ik trok er gezichten bij. We
hebben ook nog een dambord en een
domino-spel. Drie gulden per week
gaan gemiddeld weg aan diversen.
Vroeger gaven we daar nooit iets voor
uit. Ik vermoed dat dit. komt, omdat
mijn vrouw stuivers aan het verzamelen
is in een ouwe suikerpot, die anders
altijd leeg was.
Dan is er acht gulden per week voor
opvoeding. Ik weet niet welk soort op
voeding de kinderen krijgen voor acht
gulden per week, maar ik heb een idee
dat het iets te maken heeft met een
fonds voor avondjurken of zoiets. In
elk geval kwamen we vroeger zowat
twee tientjes per maand tekort en we
vroegen ons telkens af waar dat geld
toch bleef. Nu komen we minstens
vier tientjes tekort, maar we weten
precies wat ermee gebeurd is.
Interessant natuurlijk, maar ik begin
zo'n vermoeden te koesteren dat we
misschien zonder begroting toch nog
voordeliger uitwaren.
ONTSPANNINGSAVONDEN
DER Z.P. M„ AFD. Ol DELANDE,
op vrijdag 4 maart a.s. te Ellewouts-
djjk, in het Van Hattem's huis, aan
vang 7.30 uur en op zaterdag 5 maart
a.s. te Oudelande in het Verenigings
gebouw. Aanvang 7 uur.
Opgevoerd zal worden het blijspel:
„De nieuwe typiste" door de Z. P. M. en
L. J. G. Afd. Axel. Entrée 1,
halen. Hele families zijn en worden
nog steeds uit elkaar gerukt.
Ik heb nu begrepen wat het betekent
statenloos te zijn.
Is het een wonder dat deze mensen
geen hoop meer hebben voor de toe
komst
Voor ca. 1000 van de miljoenen
vaderlandlozen die er op de wereld zijn
gaan wij nu iets doen.
De Nederlandse Jeugd wil met de
actie „Doe Open" bewijzen, dat naas
tenliefde nog lang de wereld niet uit is.
LIA FELIUS.
