DURF TE MECHANISEREN
WE leven in de twintigste eeuw. Bij alles
wat we doen zullen we daar reke
ning mee moeten houden. Wanneer we in
deze tijd leven en werken alsof er niets
veranderd is, dan kan het zijn dat we een
keer moeten ervaren dat we de boot hebben
gemist. Dat we niet meer mee kunnen. Dat
wil ook zeggen dat we niet bang moeten
zijn voor de machine op onze bedrijven*
Misschien zal het daarbij nodig of nood
zakelijk zijn dat we bepaalde machines als
telers gezamenlijk gebruiken. Ons indivi
duele karakter verzet zich daar wel dik
wijls tegen, maar ook hier geldt weer dat
we terdege moeten beseffen dat de tijden
veranderen. We hopen dat dit artikel ertoe
mag bijdragen dat u eens nadenkt over de
mechanisatie zoals deze op uw bedrijf is
en over wat er nog zou kunnen gebeuren.
Daarbij bedenkend dat u leeft in de twin
tigste eeuw, de eeuw van de techniek.
TUINBOUW DINGEN VAN DE WEEK
NOBEL blauwmaanzaad
ZATERDAG 23 JANUARI 1060
75
Wat zijn we de vorige week opgeschrokken door
de dijkdoorbraak in Amsterdam. Het gevolg ervan
was dat vele duizenden mensen hun woningen moes
ten verlaten. Ze werden op vele plaatsen onder
gebracht. Wij als Zeeuwen hebben zeker intens
meegeleefd met die ramp omdat we weten welk een
vijand het water kan zijn.
Gelukkig dat er geen sprake is van veel slacht
offers. We hebben in Zeeland gezien dat vele dingen
na de ramp schoner, beter en doelmatiger uit het
water zijn verrezen, dank zij de nationale en inter
nationale hulp. Nog altyd is er echter ook de rouw
om de dierbare betrekkingen welke verloren gingen.
Dit is voor de bewoners van Tuindorp Oostzaan een
lichtzijde: zij zullen later allen weer samen terug
kunnen keren naar hun woningen. Ons hartelijk
meeleven gaat uit naar de slachtoffers.
Iets van meer prettige aard is ongetwijfeld de
grote land- en tuinbouwwerktuigcntentoonstelling
in Amsterdam, welke deze week onze aandacht
heeft gevraagd. De steeds hoger wordende loon-
standaard, het steeds vlugger en doelmatiger kun
nen werken, eist een steeds voortgaande mechani
satie .We twijfelen er niet aan of vele fruitkwekers
zullen een kijkje hebben genomen in de RAI, waar
het nieuwste op mechanisatiegebied te zien was.
Daarom is deze week ook onze rubriek geheel
gewijd aan deze tentoonstelling. Een van onze mede
werkers heeft daar goed rondgekeken en zijn in
drukken vindt u hiernaast.
In verband met dit bijzondere mechanisatie-
nummer moet helaas ons verslag over de bodem-
bewerking en de stikstofbemesting, dat we de vorige
week hebben toegezegd, nog even wachten.
Tot de volgende week.
i
nes voor onze bedrijven in het groot. We willen
er wel op wijzen dat we ook als fruitkwekers er
goed aan zullen doen ons terdege ervan te over
tuigen wat de mogelijkheden zqn van de machines
die er te koop zijn en wat we er op onze bedrijven
mee kunnen doen. Doelbewust zullen we onze
keuze moeten maken, rekening houdende met de
omstandigheden waaronder gewerkt moet worden.
Wegens plaatsgebrek moet tot onze grote
spijt de bespreking van de tuinbouwmachines
op de R. A. I. tot de volgende week blijven
overstaan.
RED.
"pR zijn in onze provincie, ook onder de
tuinders, nog veel mensen die eigen
lijk een beetje bang zijn van de machine.
Bang dan in die zin, dat ze niet voldoende
beseffen dat we leven in de eeuw van de
techniek en van de mechanisatie. In heel
veel gevallen kan de machine het werk
doen dat we vroeger met mensenkracht
deden en die machine is dikwijls zo in
gericht dat hij het beter en voordeliger
kan doen dan de mens die het altijd heeft
gedaan.
We willen hier geen pleidooi voeren
voor een onbeheerste aankoop van machi-
(AdvJ
N. A. K.-gekeurd
van de nieuwste en beste stammen, geeft hoge
zaadopbrengsten en uitmuntende kwaliteit.
Stevig stro.
---I-,- vnvr r
De «oio Kex nevelaulomaal is de enige automatische nevel-
spuitmachine met thermisch verzinkte spuittank.
"LIET is ongeveer vijftien jaar geleden dat ik in dienst was bij een toen reeds bejaarde fruitkweker.
Het was een man die zijn weetje van het fruit en van de fruitteelt heus wel wist. Hij had een bedrijf
van ongeveer een gemet of tien en in de loop van de jaren had hij daarop een voor die tijd mooie
boomgaard gekregen die hem dooreengenomen een goed bestaan had opgeleverd. Er bleef de meeste
jaren nog wel wat over om naar de Boerenleenbank te brengen. Dat kon toen, want er was niet zoveel
te investeren in een dergelijke boomgaard die eenmaal in produktie was.
Ik werkte 'daar met plezier. Soms echter was het wel wat eentonig, want de baas had twee arbeiders
en omdat ik de jongste was, moest ik ervoor zorgen dat de boomgaard vrij bleef van onkruid. Die fruit
kweker was er nog een van de oude stempel. Zijn boomgaard moest schoon zijn, net als de straat achter
zijn woning. Daarom moest er gewied worden. Vanaf het vroege voorjaar tot diep in het najaar. Op het
laatst ging het onkruid niet meer dood. Dan moest je het op hopen leggen. Weken en weken achtereen
wieden. Dat was mijn werk. Snoeien en oogsten deed de baas met de oudere arbeider. In de tijd dat er
gespoten moest worden mocht ik echter de schoffel laten rusten. Dan mocht ik pompen. De baas had
namelijk een degelijke vatspuit en omdat hij graag goed fruit oogstte, moest er zorgvuldig worden ge
spoten. Dat kon alleen de oudere knecht. Ik was de pomper. Dagen achtereen. De blaren op je handen.
Soms hielp de baas, vooral als de hoge bomen aan de beurt kwamen en de druk zo hoog mogelijk moest
zijn.
De 5-7 pk tweewielige trekkers kunnen met recht het manusje van alles
voor onze tuinbouwbedrijven worden genoemd.
T\TT verhaal van iemand die nu half de dertig is,
kwam ons voor de geest toen we deze week in
de RAI-gebouwen in Amsterdam liepen en daar
kennis namen van de huidige stand van de me
chanisatie in de Nederlandse tuinbouw. Op dat mo
ment beseften we pas goed hoe groot de verande
ringen zijn welke er in de afgelopen jaren op onze
tuinbouwbedrijven hebben plaats gevonden. De
machine heeft er zijn intrede gedaan en de auto-
matisatie kwam naar voren. Het verhaal waarmee
we begonnen heeft zich nog maar vijftien jaar
geleden afgespeeld. Toen was dat normaal. Net zo
wel als het toen normaal was dat men op iets
grotere bedrijven bij de ziektebestrijding met de
kunnen doen. In het hierbij
behorende artikel zullen we
dat niet doen, eenvoudig om
dat er zoveel was, dat het een
onmogelijke zaak is overal
aandacht aan te schenken. Een
enkel voorbeeld zullen we
noemen: Er waren niet min
der dan 30 verschillende mer
ken frezen op de R.A.I.
"VyE hopen dat vele Zeeuw-
se tuinders deze week
naar Amsterdam zijn geweest
om kennis te nemen van het
geen de mechanisatie hun
biedt. Ook in onze provincie
heeft gelukkig de mechanisa
tie van de tuinbouwbedrijven
een flinke omvang aangeno
men. Toch hebben we soms de
indruk dat er hier nog een
terrein braak ligt. Dat er op
onze bedrijven nog wel meer
met de machine valt te doen
dan er nu gebeurt. We kun
nen dit hier slechts oppervlak
kig behandelen, maar we be
doelen dat het mechaniseren
op onze bedrijven nog dik
wijls afhankelijk wordt ge
steld van het saldo van onze
rekening bij de Boerenleenbank. Als we geld ervoor
hebben dan gaan we over tot de aanschaf van
machines. Het kan echter zijn dat we hierdoor
achter blijven bij de ontwikkeling welke er mogelijk
is en dat hierdoor het geld dat we nodig hebben
niet of later dan anders ter beschikking komt. Van
Vele tientallen Zeeuwse tuinders gebruiken hun
tweewielige trekker voor het vervoer van hun
produkten naar de veiling. Met een kar er achter
gaat het best.
slangen sleepte en alles met de motorspuit be
werkte.
\XTE hadden ons voorgenomen om deze week
vrij uitvoerig in te gaan op al de verschil
lende machines en merken welke er te zien
waren en waarmee we als tuinders ons voordeel
De snelle ontwikkeling van de nevelspuïten ver
oorzaakten een revolutie bij de ziektebestrijding
in de fruitteelt. Dit is de Solo Rex super opbouw
automaat, gemonteerd op een Ferguson-trekker.
nature hebben we, Zeeuwen, graag zeker
heid. Een eigen huis en wat grond en dan
liefst onbezwaard, dat is ons ideaal. Het
is ook mooi als het zover kan komen,
maar het kan verstandiger zijn om wat
geld te lenen als dat in het belang is van
een betere gang van zaken op het bedrijf.
