26
Haver
48.6
49.2
99
52.2
49.7
100
48.7
98
48.6
49.7
100
45.4
47.7
96
52.7
52.1
105
52.8
51.1
103
49.7
100
Gemiddelde gronden
Marne
Civena
Major
Nestor
iVruchtbare gronden
'Abed Minor
Condor
Marino
Pendek
Vlas
Erwten
rassen
iWiera 87.6 103 66.7 103 12.9 105
Diana 86.8 102 66.2 102 11.- 89
Solido 84.3 99 61.8 13.3 108
Noblesse83.- 97 63.6 98 11.- 89
Madonna 86.- 101 67.4 104 9.8 80
Ronde groene erwten
Rondo CB
42.8
44.4
103
8
1
7,5
40.4
45.3
105
8.5
1
7
36.8
43.5
101
8
10
7.5
43.5
101
8
10
6.5
28.9
34.5
80
4
1
6.5
Schokkers
40.1
38.6
102
9
10
5.5
41.7
38.9
103
8
10
8
38.5
36.3
96
9
10
5
Kapucijners
Aureool
42.1
42.-
106
9
10
6.5
Rozijnerwten
42.5
38.8
98
6
10
5.5
Koroza
34.5
38.-
96
9
10
7
34.9
39.6
100
8
10
7
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
Het is dan ook te verwachten, dat dit ras, mede gezien de matige strostevig-
'heid en de grote gevoeligheid voor meeldauw, geen verdere verbreiding
ondervindt
Piroline voldoet als brouwgerst eveneens minder goed. De brouwkwaliteit
is middelmatig. Voldoet nog het beste als voergerst op minder vruchtbare
gronden. Het slappe stro vormt op de wat betere gronden een bezwaar.
Is nogal gevoelig voor doorwas, maar weinig voor meeldauw.
Voorlopig is Balder nog het meest aangewezen brouwgerstras.
Als voergerstrassen kunnen, naast Piroline, de rassen Vada, Herta en
Delta worden beproefd. Het zijn alle goed opbrengende rassen. Delta, vraagt
een vruchtbare grond.
OPBRENGSTEN HAYERRASSENPROEFVELDEN.
1959
Gemiddeld 1950—1959
kg/are
yc 100 49.7
kg/are
RASSEN
DE verbouw van haver neemt in het Zuidwestelijk zeekleigebied steeds
U meer in betekenis af. T.o.v. 1958 is de verbouw ervan met 1200 ha terug
gelopen tot 5.100 ha. Ten dele is dit toe te schrijven aan de lagere financiële
uitkomsten in vergelijking met die van zomergerst en -tarwe. Daar komt
bij. dat haver zich minder goed laat maaidorsen. Belangrijk hierbij is stevig,
soepel veerkrachtig stro en het gelijktijdig afrijpen van stro en korrel.
Door het naar voren komen van ènkeie nieuwe rassen heeft het rassen-
sortiment enige wijziging ondergaan. Ofschoon Marne met 58 nog verre
weg het meest verbouwde ras is, komt, met name in Zeeuws-Vlaanderen,
Civena sterk naar voren In 1959 nam dit ras daar reeds 35 van hel areaal
in beslag en Marne 56 Verder blijkt voor de nieuwe rassen Condor en
Marino een toenemende belangstelling te bestaan.
Het voldoende bekende ras Marne voldoet op alle grondsoorten. Wordt in
opbrengst en stevigheid door de nieuwe rassen voorbij gestreefd. Moet vrij
dik worden gezaaid.
Nestor hoort thuis op de gemiddelde en meer vruchtbare gronden. Komt
veel met Marne overeen, is gemiddeld wat produktiever. Het stro is grover
en even steviger. Rijpt iets vroeger.
Civena neemt in verbouw toe. Dit ras voldoet op alle grondsoorten. Het
stro is wat fijner en veerkrachtiger dan van Marne en daardoor beter ge
schikt voor de maaidorser. De gele korrel is overal niet even gewild.
Voor Major blijft de belangstelling gering. Rijpt ongeveer een week vroe
ger dan Marne. Het stro is iets steviger en korrelkwaliteit beter. Is wat
minder produktief. Stro en korrel rijpen vrij gelijktijdig af.
Op de meer vruchtbare gronden hebben de beide nieuwe rassen Condor
en Marino een goede indruk gemaakt. Marino stelt wat hogere eisen aan de
grond en kan een flinke stikstofgift verdragen. Kan als vervanger van
Abed Minor worden gezien. Het fijne stro is behoorlijk veerkrachtig. Rijpt
vroeg en mooi gelijkmatig af. De witte korrel is veelal mooier van kleur
en van goede kwaliteit. Condor is gemiddeld wat produktiever. Eveneens
een vrij korte stevige witte haver. Rijpt iets later dan Marino. De korrel-
kwaliteit is goed, doch toont bij slecht oogstweer gemakkelijk neiging tot
grauw worden. Beide rassen hebben weinig- last van korreluitval. Zijn goed
als dekvrucht voor klaver.
Abed Minor en Pendek hebben als grootste bezwaar de neiging om tegen
het afrijpen door te knikken en de vrij grote gevoeligheid voor korreluitval.
Moeten daarom iets vroeger worden gemaaid. Lenen zich dan ook minder
goed voor maaidorsen. Blijven in opbrengst duidelijk beneden Marino en
Condor. Pendek geeft tevens gemakkelijk schot.
Voor I960 blijft dan ook het advies, dat voor 1959 is gegeven, gehandhaafd.
Dit houdt dus in, dat de bekende Wiera op gronden, welke niet met vlas-
brand zijn besmet, het aangewezen ras zal blijven. Wiera kan op alle grond
soorten goede opbrengsten geven. Zowel de opbrengsten aan gerepeld vlas
als aan zaad zijn uitstekend. De gelijkmatigheid laat de laatste jaren wel
iets te wensen over. Enkele nieuwe selecties van Wiera blijken in dit opzicht
een verbetering te zijn. Deze nieuwe selecties zijn in 1959 niet op de proef
velden in het Zuid-westelijk zeekleigebied beproefd.
Solido geeft als regel wat lagere kg-opbrengsten dan Wiera, het vezel
gehalte daarentegen is steeds wat hoger. De zaadopbrengst is ongeveer
gelijk. Solido heeft een goede resistentie tegen verschillende ziekten, maar
is vrij gevoelig voor vlasbrand. Op niet met vlasbrand besmette zavelgronden
is verbouw van dit blauwbloeiende ras te overwegen.
Op percelen, welke met vlasbrand besmet of van besmetting verdacht zijn,
kan verbouw van de tegen deze ziekte resistente rassen Diana, Noblesse en
Madonna aanbeveling verdienen. Van deze drie rassen heeft de witbloeiende
Diana de laatste jaren de hoogste opbrengsten gegeven. De blauwbloeiende
rassen Noblesse en Madonna zijn, zowel in het jeugdstadium als na de bloei,
vatbaar voor botrytis. Bovendien komt in Madonna dikwijls veel dode harrel
voor.
Gaat men tot verbouw van Diana of Noblesse over, dan zal men de stik
stofgift moeten aanpassen aan de geringe stevigheid van deze rassen. De
lintkwaliteit gaat bij legering sterk achteruit, vooral bij Diana. Indien
weinig legering optreedt is dc kg-opbrengst vrijwel gelijk aan die van Wiera
en Solido. De zaadopbrengst blijft echter belangrijk beneden die van voor
noemde rassen.
OPBRENGSTEN ERWTENRA.SSENPROEFYEI,DEN.
Gem.
1959
Gemiddelde
1950—1959
kg/are rel.
Topver-
geling
Waardering van
resistentie tegen
Am.
Vaat
ziekte
Valse
meel
dauw
OPBRENGSTEN VEZELVLASRASSENPROEVEN.
Gemidd. over Ongerepeld Gerepeld Zaad
de jaren 1955—1959 1955—1958 1955—1958
Rassen kg/are rel. kg/are rel. kg/are rel.
DE droogte van 1959 heeft ook op de vlasteelt zijn invloed doen gelden.
Op vele percelen is het vlas wat te kort gebleven, hier en daar ook nog
wat aan de grove kant.
In tegenstelling met 1958 kwamen er weinig ziekten in het vlas voor.
De oogsttijd was vrij vroeg, terwijl de oogst zelf, tengevolge van het droge
weer, zeer vlot verliep.
De kg-opbrengst viel tegen, daarentegen was de kwaliteit zeer goed.
Ook op de proefvelden was de invloed van de droogte merkbaar. Op enkele
proefvelden had het vlas een te dunne stand. Onder deze omstandigheden
was het ondoenlijk een juiste beoordeling van de rassen te verkrijgen.
100 43.1 kg/ha
100 37.8 kg/ha
100 39.6 kg/ha
