**üocr cleA^/rcuu?
IMPRESSIES
HET IS MAAR EEN WEET!
FN «laverend applaus weerklonk voor „Gouda'' toen zij dribbelend voor de eretribune hoofd
schuddend luisterde naar het handgeklap ter ere van haar kampioenschap.
510
♦n-^* VAN HET PL ATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HU1JSMAN—GRIEP
VOOR EEN VERJAARDAG
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
Wie is „Gouda" en waar werd ze toegejuicht? Misschien behoef ik u niet eens uit de droom
te helpen en hebt u bovenstaande regels zelf gelezen in één van onze provinciale bladen. U weet
•his meteen, dat „Gon«la" «Ie kampioen-geit is, die op «Ie Z. L. M.-tentoonstelling in Aardenburg
werd bekroontl en toegejuicht. Wie weet hoeveel keer zij «lie dag is ge aaid, al zal zij wat die lief
kozing betreft nog wel verre het onderspit moeten delven voor haar collega: °„De Ex po-ge it", «lie
verleden jaar tot de meest ge-aaide geit van de wereld werd verklaard.
AL met al„Gonda" is met één slag een beroem
de Zeeuwse geit geworden en volgens de bla
den kreeg zij een nog enthousiaster applaus dan
haar veel grotere viervoetergenoten van het paar-
«len- en rundergeslacht. Toch hadden laatstge
noemde soorten niet over belangstelling te kla
gen. Steeds stonden drommen mensen rond de
kring geschaard om toch maar niets te missen
van het prachtige gezicht, dat de keurkollektie
dieren opleverde.
Er was ontzettend veel te zien op de jongste
Z. L. M. tentoonstelling en mede door de gun
stige ligging waren er duizenden Belgen komen
opdagen om dit festijn mee te maken. Overal
om ons heen hoorden we het sappige Vlaams en
vooral in de ..Vlastent" kregen we de indruk,
dat daar meer zuidelijke buren dan landgenoten
aanwezig waren. In die tent werden wij huisvrou
wen er aan herinnerd, dat linnen, edel, fraai en
sterk is en om ons van de edele en fraaie eigen
schappen te overtuigen, lag er een keurcollectie
van tafelgoed en handdoeken uitgestald. Het was
warm en vol in deze tent en daarom zochten we
weer gauw de buitenlucht op. Echter niet voor
lang, want vanzelfsprekend richtten wij onze
schreden naar de grote tent, waar de plattelands
vrouwen, huishoudonderwijs en stichting huis
houdelijke voorlichting ten plattelande gehuis
vest waren.
Nooit tevoren hebben wij zoveel ruimte ter be
schikking gehad en wij kunnen zeggen, dat deze
goed benut was. Een huis, een tuin en daarom
heen de verschillende activiteiten. Grote groepen
dames stonden steeds met belangstelling te kij
ken naar de nijvere kantwerksters, die op voor
ons onbegrijpelijke wijze de klosjes door elkaar
gooiden. Toen wij ons met één van hen onder
hielden, vertelde deze dame ons, dat zij slechts
15 lessen elk van 2% uur had gevolgd om de
kunst van het kantklossen te leren. Die leertijd
voor een zo ingewikkelde techniek viel ons eer
lijk gezegd erg mee. In de andere handwerkstand,
waar boekjes en platen van onze bond te koop
waren, konden wij werkstukken van vrijwel alle
technieken bewonderen.
RECEPTEN
IN vele gezinnen is het gewoonte, dat een jarige
het menu voor de warme maaltijd mag vast
stellen. Mocht de jarige niet best raad weten met
het toetje, kiest U dan zelf en geef eens een
Charlotte Russe. U zult er beslist succes mee
hebben.
Wij geven U hieronder het recept voor volwasse
nen en zo er kinderen aan de maaltijd deelne
men, vervangt U de marasquin liever door va
nille of een ander smaakje. (Marasquin bevat
evenals alle likeuren een groot percentage alco
hol.)
CHARLOTTE RUSSE.
liter slagroom; 2 eiwitten; 8 gr. gelatine; 150
gr. lange vingers; dl. marasquin; 50 gr. suiker;
rode en groene geconfijte kersjes; rood of groen
Jint.
Zet rondom tegen de charlottevorm de lange
vingers heel stevig tegen elkaar, zodat men de
vorm kan omkeren zonder dat zij eruit vallen.
Los de geweekte gelatine op in een weinig kokend
water. Voeg hierbij de suiker, laat deze oplossen
en doe er vervolgens de marasquin bij. Voeg dit
alles bij de room, die tezamen met de eiwitten is
stijfgeklopt. Doe de massa in de vorm, wanneer
ze enigszins stijf begint te worden. Laat de pud
ding door en door koud worden en snijd de lan
ge vingers zo nodig af ter hoogte van de pudding.
Keer deze om op een schaal, die met een taart-
randje is bedekt. Strik er het lint om en gar
neer de bovenkant met de vruchtjes. (Bij gebrek
aan een charlottevorm kan men heel goed een
niet al te grote steelpan gebruiken.)
De binnenhuisarchitecte, mej. Sipkema, stond
iedereen, die haar inlichtingen vroeg, vriendelijk
te woord en ook de dames van de Stichting huis
houdelijke voorlichting ten plattelande kregen
vele vragen te beantwoorden. De Bimalux droom-
keuken zal voor menige vrouw wel een droom
blijven, maar het was een genot dit alles te mo
gen bekijken. De vermoeide bezoekers(sters)
konden een ogenblik verpozen in de tuinstoelen,
die de plattelandsvrouwen op een in een terras
omgetoverd deel van de oppervlakte hadden
neergezet. Hier konden wij ons verkwikken met
een heerlijk slaatje en verrukkelijk ijs.
Om half drie was het reeds overvol in de tent
vanwege de modeshow, die van drie tot half vier
door plattelandsvrouwen en Z. P. M.-sters zou
worden verzorgd. Er werd keurige, smaakvolle,
eigengemaakte kleding getoond, waarvan een
deel gemaakt was naar de Vogue patronen, die
we van tijd tot tijd in „De Plattelandsvrouw"
vermeld vinden. Het zou ons te ver voeren de mo
dellen stuk voor stuk te beschrijven, maar we
zijn er van overtuigd, dat niemand van de toe
schouwsters haar neus zal hebben opgetrokken
voor de eigengemaakte toiletjes, die hier te zien
waren, integendeel.
Bij de stand van de huishoudschool werd onze
aandacht getrokken door de bijzonderheden van
de streek, die hier beschreven waren„Ken uw
land en heb het lief" was hier het motto.
De waarde van het huishoudonderwijs werd in
een klein gedicht weergegeven.
Het luidde als volgt:
„Miljoenen kosten zij het land, die slecht
hun huis beheren; Laat daarom ied're vrouw die
huwt haar huishoudvak goed leren."
UOEWEL ons maar weinig tijd meer restte, heb-
ben wij toch nog even een kijkje genomen in
de tent van „Ceres". Hier was alles gebaseerd op
„Vroeger en nu." De weckflessen van vroeger en
de diepvries van nu, een stijf bloemperk van wel
eer en een mooie modern aangelegde tuinhoek
van nu. De fijngewerkte wandlappen van onze
groot- en overgrootmoeders, de moderne hand
werken van nu. Alleen de Cadzandse Nieuw
jaarswafeltjes vertegenwoordigden het heden en
verleden, want zoals zij sedert mensenheugenis
in het land van Cadzand in de Kerstweek werden
gebakken en met graagte gegeten, zo vonden ze
ook nu nog hun weg.
En bij deze impressies moeten wij het helaas
laten, al zouden wij nog graag heel wat meer
van dit landbouwfestijn vertellen.
ANDANKS de grote droogte leveren onze tuinen
toch fruit op, vaak zelfs nog zoveel, dat we
aan het inmaken kunnen slaan. Dat zit ons plat
telandsvrouwen nu eenmaal in het bloed, ook al
is er een boel werk aan. Nu weet ik wel, dat door
de moderne diepvriesmethode het fruit in een
wip voor de inmaak gereed is, al gaat het pluk
ken er natuurlijk aan vooraf. En juist over dat
plukken wilde ik het eens met U hebben of liever
gezegd over de gevolgen voor onze vingers en
speciaal onze nagels. Die zijn er na zo'n plukke-
rij bepaald niet fraaier op geworden en wanneer
er dan bij het wassen van het zachte fruit wat
vruchten stuk gaan en het sap ongemerkt in de
huidporiën van de vingers en onder de nagels
kruipt, schrikken we vaak van onze onooglijk
uitziende handen. Als we er ons over beklagen,
zegt onze wederhelft tien tegen één: „Doe dan
ook gummi handschoenen aan, dan zijn je han
den beschermd."
Neen, dat doen we beslist niet. Stel je voor,
dat we met die rubber geschoeide handen een
kruisbessestruik gaan plunderen of een braam
struik van zijn vruchten ontdoen. Er zou niet
veel van de handschoenen overblijven. Boven
dien vinden we die dingen lastig en menen, dat
we werkende met blote handen beter kunnen op
schieten. En zo zitten we telkens weer vanwege
onze handen met de handen in het haar, vooral
als we vlak na zo'n inmakerij uit moeten of be
zoek krijgen.
Zo verging het ook mij, toen ik de dag vóór
mijn bezoek aan de tentoonstelling in Aarden-
burg een hoeveelheid jam had gemaakt. Het
werk had mij tot laat in de avond beziggehou
den en toen ik mijn handen bij kunstlicht be
keek, leken ze nogal aardig goed uit de strijd te
voorschijn te zijn gekomen. Maar in het licht
van de volgende morgen bezien bleek het anders
uitgevallen te zijn. Ongelukkigerwijs bezat ik
geen kriezeltje nailloid meer en de citroenen
waren juist op.
Toen schoot mij plotseling te binnen, dat mijn
moeder vroeger een eenvoudig middeltje gebruik
te om aanslak van vruchtensap uit flessen te
verwijderen. Zij nam daartoe een aardappel,
sneed die in kleine stukjes, deed deze in de fles
sen. Vervolgens vulde zij de flessen verder met
water en liet ze enige tijd staan. Bij hardnekkige
aanslag moest de inhoud soms nog
even geschud worden, maar meestal ver
dween zij vanzelf. Ik probeerde mijn geluk du$
eveneens met een rauwe aardappel, kraste er
met mijn nagels overheen, liet de pulp hier even
onder zitten en borstelde ze met wat lauw wa
ter. Daarna wreef ik met de res'; van de aardap
pel over de groezelig uitziende vingers en in een
minimum van tijd zagen mijn handen er weer
toonbaar uit.
„Zo ziet U, alles is maar een weet en ik dacht
er onze lezeressen een dienst mee te doen door
dit eenvoudige middeltje, dat iedere huisvrouw
altijd bij de hand heeft aan de weet te brengen."
Het „Spel naar «Ie een
heid" geschreven «loor
en uitgevoer«l onder re
gie van de heer Jo Ver-
krnysse, was een weer
spiegeling van wat een
drachtig samenwerken
vermag. De opzet als-
wel de uitv«»ering heb
ben «1e toeschouwers
goede uren bezorgd. Ook
de openingsceremonie
heeft echter eveneens
zeer aan haar doel be
antwoord. Ook hieraan
gaven de Landbouw -
jongeren uit Westelijk
Zeeuws-Vlaan«leren hun
beste krachten. Op de
foto een close-up uit
het ,,Spel naar «le een
heid".
(foto De Milliano.)
