GAAT HET LEVEN
GEWOON VERDER?
Onderling Boerenverzekerings - Fonds
RAPPORTEN
cle ^^Drouw
uw vertrouu/enszaak
voor levensverzekering
20
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HUISMAN—GRIEP
wanneer U deze regels onder ogen krijgt zijn er minstens tien dagen van
het jaar 1959 voorbij gesneld. U bent waarschijnlijk al een beetje met het
nieuwe jaar vertrouwd geraakt. Ja, we moesten er echt even aan wennen. Niet
alleen aan die '59 boven onze brieven, maar we moesten vooral wennen aan de
kaalheid, de leegte, die na de feestelijke drukte van Kerstdagen en Oud- en
Nieuwjaar waren gekomen. De versierde kerstboom daar in de hoek van de kamer
was een deel van het interieur geworden, al hebben we dan de laatste dagen
van het oude jaar misschien ook wat gemopperd op de overal rondzwervende
tiennenaalden. De takjes beshulst hier en daar verspreid, verhoogden het fees
telijk aanzien van de. kamers. Het huis was vol rumoer van stemmen en we
hadden handen vol werk om het onze huisgenoten en gasten zo aangenaam
mogelijk te maken. Dat is allemaal voorbij.
f\T de avond van Nieuwjaarsdag, toen de laat-
ste gasten vertrokken waren, hebben we
samen met de kinderen de kerstboom afgetuigd.
Tere klokjes, kleurballetjes, glinsterende" sterren
en marsepeinachtige engeltjes werden voorzich
tig opgeborgen tot de volgende Kerstmis. De kale
boom sleepten we naar buiten en de stofzuiger
slurpte de kurkdroge dennennaalden op. Hé, wat
was die hoek nu kaal. Was die vóór Kerstmis
©ok zo? Haast niet te geloven. De hulst met bes
jes lieten we toch nog maar even zitten, maar
niet langer dan tot Drie Koningen. Bijgelovige
lieden beweren dat zij, die het wagen hun kamers
ma de zesde januari met hulst te sieren, daarmee
ongeluk over hun huis brengen. Zo is de gewoonte
ontstaan in de eerste week van het jaar alle hulst
die we als versiering hadden gebruikt, in de vuil
nisbak te werpen. En als dan de kamers een extra
beurt hebben gehad en de kinderen weer naar
school zijn. voelen we ons toch wat onwennig in
dat nette, lege en in onze ogen kale huis.
..Het leven gaat zijn gewone gang" zeggen we
tegen elkaar, maar denken toch nog met een tik
keltje weemoed aan de dagen die achter ons lig
gen. Maar komaan, we kunnen niet altijd in de
stemming van Kerstmis of oude jaar zijn. Een
nieuw jaar ligt voor ons en daarin zullen we weer
een heleboel te doen krijgen. We moeten nu weer
vooruitdenken en niet terugblikken, zoals in die
laatste dagen van het thans voorbije jaar. Ja, in
die laatste dagen waren we ook een beetje anders
dan gewoonlijk, een beetje gevoeliger, volgens
sommigen wat sentimenteel. Ondanks de drukte
die de feestdagen voor ons meebrachten, vonden
we toch nog tijd een zieke, die we weken ver
waarloosd hadden, nog eens op te zoeken. We
namen een extraatje mee omdat we vonden dat
we iets goed te maken hadden. We schroefden
onze vulpen los en schreven een hartelijke brief
aan iemand, die daarop misschien al maanden ge
wacht had. Ja, werkelijk, we sloofden ons uit in
die laatste dagen van het oude jaar. Zo lukte het
zelfs ons geweten te kalmeren, zodat we opgewekt
bij warme wijn, toastjes en Wim Kan, de oude
jaarsnacht doorgleden.
EN nu is ook dat voorbij, die gevoelige stem
ming bedoel ik. Het gewone leven van alle dag
eist ons op. Als we niet oppassen zullen we in de
maanden, die voor ons liggen, weer zieken ver
waarlozen en brieven onbeantwoord laten. Weer
zullen Kerstmis en Oudejaar aanbreken en zo
wij nog mogen leven, zullen we er weer aan moe
ten denken dat we vele dingen zo anders hadden
moeten doen. Is het eigenlijk niet ontzaglijk dom
te menen in die laatste week van het jaar nog
een heleboel goed te kunnen maken van wat we
in de één en vijftig weken, die er aan vooraf gin
gen, verprutsten. Als we nu eens bij het begin van
het nieuwe jaar gingen letten op de kleinigheden,
waarmee we elkaar van dienst kunnen zijn. Ter
wijl ik deze laatste regel schrijf, schiet mij een
voorbeeld te binnen„Enige dagen geleden reisde
ik in een overvolle trein. Het lukte mij een
plaatsje te bemachtigen in een stampvolle rook
coupé. Naast mij zat een dame, die erg hoestte en
beslist deze coupé niet gekozen zou hebben als er
plaats was geweest in een „Verboden te roken".
Een dame tegenover ons met bruin gerookte vin
gers stak de éne sigaret na de andere op en blies
onophoudelijk rookwolken in onze richting. Ze
scheen niet de minste aandacht te hebben voor
haar overbuurvrouw, die hoe langer hoe meer last
kreeg van haar hoestbuien en tenslotte gedwon
gen werd op het balcon te gaan staan, waar niet
gerookt werd.
Misschien had mijn rokende overbuurvrouw
ook nog wel iets goed gemaakt in de laatste da
gen van het voorbije jaar. Nu was ze blijkbaar
wel helemaal uit de gevoelige sfeer van Kerstmis
en oudejaarsavond gekomen en ging het leven,,
zijn gewone gang.
Als we niet oppassen, gaat het met ons alle
maal net zo. Ik schreef hierboven al, dat het
eigenlijk zo dom is te wachten tot de laatste da
gen van het jaar om onze verzuimen enigzins
goed te maken. In de eerste plaats weten we niet
x^IJKT U weieens rapporten in? Neen, ik be-
doel niet de schoolrapporten van uw kinde
ren, kleinkinderen of andere verwanten. Die kijkt
U natuurlijk in zij het dan soms met zeer ge
mengde gevoelens. Misschien is uw laatste
Kerstmis er extra gelukkig door geweest en mis
schien ook heeft zo'n rapport een domper op uw
feestvreugde gezet. Dat is jammer en daarom pra
ten we voorlopig niet meer over die schoolrappor
ten.
Ik vroeg U hierboven: „Kijkt U weieens rap
porten in", en dan heb ik meestal lijvige geschrif
ten op het oog, die over de meest uiteenlopende
zaken verschijnen. Als U bijgeval zo'n rapport
in handen krijgt, zult U er waarschijnlijk over
versteld staan wat een werk daar aan vast zit.
Er verschijnen ieder jaar tientallen van deze
geschriften alleen al in ons kleine vaderland en
ik vraag mij wel eens af of al die moeizaam ver
kregen gegevens die in zo'n rapport verwerkt
worden, door velen worden gelezen. Meestal is
het wat wij plegen te noemen „taaie kost" waar
we moeilijk doorheen komen en omdat wij alle
maal, maar al te graag de weg van de minste
weerstand kiezen, kijken we zo'n rapport vrij
vluchtig door en pikken er hier en daar wat uit.
Af en toe komt er wel eens zo'n geschrift in
mijn straatje verzeild en moet ik er mij mee be
zig houden. En als je jezelf dwingt dit wat seri
eus te doen, dan krijg je gaandeweg ook meer in
teresse voor de stof, die er in verwerkt is.
Zo kreeg ik onlangs van de voedingsraad eenrap
port over het onderzoek naar de voeding en voe
dingstoestand van schoolkinderen in tien grote
steden van ons land 'waarover ik iets moest
schrijven in onze rubriek.
Er zijn bij dat onderzoek, dat zich uitstrekte
over twee jaren, heel wat mensen ingeschakeld.
of we die dagen nog mogen beleven en in de
tweede plaats is het beter, er onszelf telkens aan
te herinneren dat we deel uitmaken van een
gemeenschap waar we het één en ander aan
verplicht zijn.
tj ET hedendaagse leven is druk, we weten het
11 wel en als we na de eerste stille dagen hele
maal aan het nieuwe jaar gewoon raken, zullen
vele van onze dagen weer tot berstens toe ge
vuld zijn. Laat het echter niet zo zijn dat we in
belangrijke en soms ook heel belangrijke zaken
ondergaan en onze medemens, die op onze steun
of troost rekent, vergeten.
We hebben het helaas niet alleen druk met
ons werk, maar ook vaak met onszelf. Als ons
eigen ik een te grote plaats gaat innemen in
onze gedachten dan dreigt het gevaar, dat we „de
ander" helemaal voorbij zien. Misschien komen
we ook nog wel zover dat we aan zelfbeklag gaan
doen en moeten er weer een en vijftig weken
voorbij gaan voor we een ogenblik tof andere
gedachten komen. Kom, laten we de gevoelige
stemming van een paar weken geleden niet los
laten. Tien dagen van het nieuwe jaar zijn voor
bij. Er wachten er nog drie honderd en vijftig.
In die dagen zullen we veel moeten doen en
ook veel moeten nalaten. Dit wordt zo kernachtig
gezegd in de volgende Zuid-Afrikaanse versre
gels, die ik u ter overdenking geef:
Jn Bietje meer glimlach en minder kla,
'n Bietje meer gee en minder vra,
'n Bietje meer ons en minder ek,
'n Bietje meer liefde, dat foute bedek,
?n Bietje meer blommen op die levensweg,
En wat minder kransies op die
graffies geleg.
Verder wens ik onze lezeressen met allen, die
hun lief zijn: Heil, zegen en voorspoed in het pas
begonnen jaar.
Niet alleen doktoren maar evengoed leraressen
bij het huishoudonderwijs, diëtisten en onder
wijzend personeel. Men heeft kinderen onderzocht,
op de leeftijd van 7 tot 9 jaar van verschillende
welstandsklassen. De kinderen uit de laagste wel
standsklasse (inkomen van de vader 2500
ƒ3500) vertoonden over het algemeen een dui
delijke achterstand in de lengtegroei. Meestal be
droeg die achterstand 4 cm, wat bijna neerkomt
op de jaarlijkse lengtegroei in deze leeftijdsgroe
pen. Er werd door een groot percentage van deze
kinderen, te weinig dierlijk eiwit gebruikt als
gevolg van te weinig melk, kaas en vleesgebruik.
Over het algemeen te ruim gebruik van
aardappelen en brood om het tekort aan dier
lijk eiwit te compenseren. Hoewel over het alge
meen de kalkopneming voldoende was, waren er
toch in de lagere klassen nog 30 van de on
derzochte kinderen, die een aanmerkelijk tekort
aan deze belangrijke bouwstof opnamen. Het ge
ringe gebruik van citrusvruchten in de winter
maanden had eveneens een slechte invloed op de
algemene gezondheidstoestand. Ook de school
prestaties van de kinderen uit de lagere wel-
standsgroepen waren geringer dan die van de
betergesitueerden.
Laten we echter niet menen, dat de voedings
toestand van de kinderen uit de hogere wel-
standsgroepen ideaal was. Hier namen niet min
der dan 38 van de onderzochte kinderen min
der dan de aanbevolen hoeveelheid dierlijk eiwit
tot zich en bleek dat ook door deze kinderen te
veel zoete broodlegging werd gebruikt wat op den
duur niet zonder schadelijke uitwerking blijft.
Ik nam slechts een paar grepen uit dit rapport
om er de moeders op het platteland op te wijzen,
hoe belangrijk het is dat hun kinderen voldoende
melk, kaas of andere zuivelprodukten gebruiken.
Bedenkt dat een doelmatig gevoed kind minder
gauw moe en lusteloos wordt dan een niet goed ge
voed kind en dat de schoolprestaties inderdaad om
laag kunnen gaan door gebrek aan energie.
Snoeplustige kinderen zullen vlugger naar de
hagelslag, de jam of de koek grijpen dan naar
een plak kaas. Een glas limonade gaat er makke
lijker in dan een glas melk of yoghurt. Probeert
hen die verkeerde voedingsgewoonten af te le
ren.
Hun gezondheid is er mee gebaat en als
u daarnaast in de komende maanden voor
voldoende citrusvruchten zorgt zullen uw
spruiten waarschijnlijk met meer lust en
ijver werken en dit zal hun Paasrapport
zeker ten goede komen.
J
