JAGERS LIEF EN LEED
doorslaggevend
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELATJD
De laatste voren zijn
Wat over hazen, patrijzen en eenden
Zaterdag 15 november 1958
Redactie: C. J. van Damme. L. Hage, M. de Jager. T. Lievense, M. Murre, Z. Poppe en M. Sanders
Hoofdredacteur: A. J. Klaassen. Telefoon 01100—2345 (kantoor).
Redactie-adres: Landbouwhuis, Goes.
STREEK WALCHEREN L J. G.
U kunt zich nü nog opgeven voor de
CURSUS PRAKTISCHE
VEEVOEDING
bij P. Maljaars, Kranèstein, te Oost-
kapelle, Tel. 01188—231 en
CURSUS VEE VERLOSKUNDE
bij A. Lamport, Koudekerkseweg 10 te
Biggekerke, Tel. 01185313.
STREEKAVOND
WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
op 22 november 1958, aanvang 7 uur,
in hotel „De Eenhoorn" te Oostburg.
Programma
Opening.
Piano-solo door de heer P. Leenhouts:
Balscène van Helsmberg.
Declamatie.
Film: „Een zwarte stroom".
Uitslag declamatie-wedstrijd.
Film: „Plan voor morgen".
Piano-solo: „Humoresque".
Pauze met verrassing.
Uitslag bakwedstrijd.
Film: „Vooruitstrevend Noorwegen".
Piano-solo: „Licht te verteren".
Sluiting.
Inzendingen voor de bakwedstrijd
moeten uiterlijk 6 uur aanwezig zijn.
Iedere Z. P. M.-ster en L. J. G.-er dient
deze avond aanwezig te zijn.
Tot ziens op 22 november.
HET BESTUUR.
STREEKAVOND L. J. G.
OOST ZEEUWS-VLAANDEREN
met als onderwerp: „Het verdronken
land van Saeftinge".
Sprekers: De historie, door Drs. L.
Lockefeer.
Det oekomstmogelijkheden,
door Ir. J. P. M. v. d. Wolf,
op vrijdag 21 november, om 7.30 uur,
in café „De Vriendschap" te Terneuzen.
Oud-leden welkom.
STREEK THOLEN L.J.G.
De stichting eilandgemeenschap
Tholen is voornemens onder het
motto Hoe Nederland leeft en
werkt" in de winterseizoenen 1958
en 1959 een lezingencyclus in de
vorm van een speciale cursus te
organiseren. Eminente spreeksters
en sprekers zullen zeer interessante
onderwerpen behandelen. Het ligt
in de bedoeling de bijeenkomsten op
dinsdagavond om de 14 dagen te
houden in het Holland-huis te
Scherpenisse en te starten om
streeks half november a.s. Voor de
deelnemers buiten Scherpenisse zul
len bussen ingeschakeld worden. De
hosten zullen per deelnemer slechts
f2,50 per seizoen bedragen. Dit
laatste vanwege de financiële bij
drage van de provincie. Inlichtin
gen kunt U krijgen bij de leden
van de stichting eilandgemeenschap
Tholen.
QF zij nu twintig of zeventig jaar zijn, één ding hebben ze gemetn: hun onuit
blusbaar enthousiasme voor hun sport, hun liefhebberij, de jacht. Zodra het
jachtseizoen geopend is moet het al gek gaan willen ze geen paar middagen per
week de polder intrekken om voor enkele uren al hun zorgen te vergeten. En
het kan hun heus niet zoveel schelen of ze veel of weinig voor de loop krijgen,
het gaat hun om de spanning, de sensatie, de vrijheid en het genot dat de jacht
hun biedt.
Zij vormen eigenlijk een aparte kaste, deze jagers, die met elkaar urenlang
over hun liefhebberij kunnen bomen en daarbij de dagelijkse zorgen van zich af
kunnen schudden. Door enkele kennissen was ik uitgenodigd een dagje mee te
gaan jagen (niet met geweer, want 40 ha grond aan elkaar heb ik niet en dus
ook geen jachtaete) en deze dag was voor mij interessant genoeg om er een
artikeltje aan te wijden.
ze te schieten en dat alles met 5 pa
tronen. Uit een overvliegend groepje
patrijzen haalde hij er met één schot
n.l. twee naa^ beneden.
ECHT WAAR
Er stond voor deze dag een afwis
selend menu op het programma. Bouw
land, weilanden en boomgaarden, van
alles dus wat en ook kans op vele soor
ten wild. Bovendien was het een prach
tige morgen, lichte nevelbanken ver
borgen nog de horizon, maar volgens
een 77-jarige metgezel, overigens nog
zeer scherp van oog en vast van hand,
beloofde het een ideale dag te worden.
Het begin was in ieder geval veelbe
lovend. Een jager wordt een ander
mens, wanneer hij zijn jachtvelden
heeft betreden. De patronen worden in
de dubbelloops geschoven, pet of hoed
wordt behoedzaam wat vaster op het
hoofd gedrukt en met spiedende blik
verkent hij zijn omgeving. Nauwe
lijks hadden we de eerste stappen in
een wat modderig weiland gezet of
vlak achter me raasde de eerste haas
reeds, de oren nog gedrukt tegen het
lijf, de vermeende vrijheid tegemoet.
Het mocht hem echter niet baten, mijn
77-jarige buurman draaide zich vlie
gensvlug om, een schot en de haas was
het haasje. Terwijl de oude baas zijn
geweer van nieuwe ammunitie voor
zag, merkte hij terloops op dat ik een
tikje beter uit moest kijken en moest
proberen het wild geen gelegenheid te
geven door de „achterdeur" te ont
snappen. waarvan ik goede nota geno
men heb.
De andere bewoners van dit weilan
denperceel gaven echter niet thuis of
namen voortijdig de benen, zodat ze
niet binnen schot kwamen. Wel flitste
in razende vaart nog een konijn uit een
ruigte, dook in een ondiep greppeltje
en terwijl iedereen verwachtte het
diertje ongeveer dertig meter verder
eruit, te voorschijn te zien komen, dacht
het konijn daar kennelijk anders over,
was in volle vaart blijkbaar omge
draaid en verscheen geheel op een on
verwachte plaats en ook buiten schot
weer in onze gezichtskring. Hij was ons
te slim afgeweest en wij konden dat
appreciëren.
Het koppel wilde eenden dat in een
sloot zijn ontbijt zat te nuttigen kwam
er echter minder goed af. Luid kwa
kend verlieten ze op ongeveer 30 meter
afstand het water; twee geweren
braakten tegelijkertijd hun moordend
lood en het vogelechtpaar besloot het
leven met een laatste duikvlucht. Een
groepje andere eenden, dat kennelijk
hetzelfde slootje tot doel had als ont
bijtkamer, bespeurde tijdig het gevaar
en wiekte naar veiliger oorden. Eén
ervan hield er echter merkwaardige
denkbeelden op na, hij wilde kennelijk
weten wat die rare snoeshanen daar
beneden bij zijn provisiekamer te ma
ken hadden, weshalve hij zich uit het
groepje losmaakte en met veel misbaar
in grote cirkels om ons heen vloog. Het
onverwachte gebeurde, hij verloor even
hoogte en dat betekende tevens zijn on
dergang, Weliswaar wilde hij pas na
het derde schot naar beneden komen
en van tussen het riet opgevist worden,
maar dan had hij maar naar zijn zo
veel verstandiger makkers moeten
luisteren, die opgewonden snaterend
uit het gezicht verdwenen.
„Niet geschoten is zeker mis", filo
sofeerde een andere schutter, toen hij
op zeker 80 meter een grote haas mis
te. Hij bezat overigens een onverwoest
baar optimisme, want met zijn langeaf-
standsschoten had hij deze dag weinig
succes.
Anders was het weer gesteld met
mijn linkerbuurman, een boom van een
kerel, die zijn geweer hanteerde als een
niets wegend stokje en een buitenge
woon snel reactievermogen had, aan
leggen en aftrekken was bij hem één
vloeiende beweging. Hij presteerde het
dan ook om in een boomgaard drie ko
nijnen, een fazanthaan en twee patrij-
De avond begon al te vallen toen we
ergens midden in de poldex4 zeer ver
moeid, maar uitermate voldaan de ba
lans opmaakten. Het was een erg ge
zellig cafétje en later het tradionele
borreltje smaakten best. Bovendien
mocht het resultaat er zijn, we hadden
van alles wat, hazen, konijnen, patrij
zen, eenden en een houtsnip.
Al met al een bijzonder geslaagde dag
en ik ben mijn jachtmakkers erkente
lijk voor de mij geboden gelegenheid er
eens een dagje uit te zijn en eens ner
gens anders aan te denken dan aan die
sloot, waar wel eens een eend uit kan
vliegen of aan die struik, waar beslist
een' fazant onder zit. Ik zal maar niet
gaan vertellen hoe zwaar de bouten
wel waren, want dan gelooft u me toch
niet en schrijft u alles toe aan jagers
latijn.
In ieder geval, en dat is echt waar,
we hebben een haas geschoten en die
was zó groot, dat wanneer hij ergens
bij Borssele liep men het in Middel
burg kon horen donderen. Met acht
mensen hebben we daar bovendien drie
weken van gegeten.
Met jagersgroeten.
van D.
DIT stond te lezen als onderschrift,
onder een fraaie foto op de voor
pagina van de wedstrijdgids voor de
Nationale ploeg wedstrijd 1958, gehou
den te Jukwerd in Groningen. Maar eer
men op een wedstrijd als deze, aan zijn
laatste voor toe is, komt er ook nogal
heel wat kijken. Dit weet een ploeger,
die zelf meedingt naar de ereprijzen,
maar al te goed. En ook vier nieuws
gierige L. J. G.'rs, waarvan uw schrij
ver er één van was, wisten dat al en
kele uren vóór de wedstrijd een aan
vang nam.
Toen we n.l. om elf uur op het
strijdtoneel arriveerden zat de Groning
se klei ons dadelijk aan de voeten. Dit
hinderde ons echter geenszins en vlot
hobbelden we over de sneden naar ons
doel en dit was in dit geval natuurlijk
Kees de Jager. Deze Zeeuwse ploeger,
en ook de anderen, waren volop bezig
met trainen. Dat het hier echter niet
gemakkelijk ging, bleek wel uit het
feit, dat de klei gewoon aan het rister
bleef plakken. Dit was echter bieten-
land en voor de eigenlijke wedstrijd was
er een perceel tarwestoppel met klaver.
Dit leek dus wel wat gunstiger en bij
de wedstrijd zelf kwam dit ook uit.
Maar evenals dit in Zeeland nogal
eens het geval is, de grond was niet
overal hetzelfde. Vooral de laatste twee
veldjes bleken behoorlijk wat zwaarder
te zijn dan de rest. Het lot had hierin
de deelnemers aangewezen en De Jager
was zo ongelukkig om net het laatste
veldje te moeten ploegen. Voorwaar dus
bij voorbaat al een moeilijke opgaaf.
Over het algemeen werd er behoor
lijk goed ploegwex-k geleverd. Uitblin
kers waren er, volgens ons, nu niet be
paald bij. En toen om half vijf alles
gekeerd lag, waren er, volgens de
Zeeuwse jury, nog verschillende kans
hebbers. Toen echter 's avonds de echte
jury de uitslag bekend maakte, zaten
we wel even raar te kijken.
Maar ja, zelf kijk je er maar tegen
aan erfde jury loopt er over.
Moe en tevreden, vooral over de goe
de organisatie, die er was, keerden we
daarna huiswaarts.
Laten we hopen, dat onze Zeeuwse
L. J. G.-ploegers 't volgend jaar meer
geluk hebben bij 't loten der veldjes.
Indien dit zo mag zijn gaat er beslist
weer een L. J. G.'er mee naar de wereld
kampioenschappen.
Tot slot de uitslag nog van de eerste
negen deelnemers:
le. en kampioen C. van Maanen,
C.J.B.T.B.; 2e. N. D. Barendi'egt,
P.J.G.N.; 3e. B. Biesheuvel, C.J.B.T.B.;
4e. W. van Dorp, C.J.B.T.B.; 5e J
Breure, P.J.G.N.; 6e. D. BarendrJgt,
PJ G.N.; 7e. Brouwer, A.N.A.B.; 8e P.
van Saave, K.N.J.B.T.B.; en 9e C de
Jager, P.J.G.N.
C. A. ADAMSE.
