Missouri-Kap elle
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAM
685
Foto- en Cyclaam
kweek wedstrijd
ONZE PUZZELRIT
Cursussen in Duitsland
Prov. fotowedstrijd
Vliegende boeren
ZATERDAG 18 OKTOBER 1958
Redactie: C. J. van Damme. L. Hage, M. de Jager. T. Lievense, M. Murre, Z. Poppe en M. Sanders
Hoofdredacteur: A. J. Klaassen. Telefoon 01100—2345 (kantoor).
Redactie-adres: Landbouwhuis. Goes,
Eén van onze redactieleden stelde een aantal vragen aan
een derde uitgewisselde Amerikaan: J. Deuzil—Huff, die mo
menteel in Kapelle verblijft- Hij antwoordde in de vorm van -">n
brief, die hier (vertaald) volgt:
STREEK O. ZEEUWS-VLAANDEREN
I Op de bijeenkomst na de Puzzelrit
1 werden de uitslagen medegedeeld van
bovenstaande wedstrijden.
De bloemen en de foto's, waren bo
vendien uitgestald, zodat alle bezoekers
de resultaten hebben gezien.
De eerste prijs voor de foto's kwam
aan P. de Zwart, terwijl Suz. van Driel
de tweede en derde prijs verwierf.
De cyclaamwinnaars waren: le Lenie
de Regt; 2e Chr. de Feijter; 3e Catr. de
Putter; 4e N. de Kubber; 5. S. Tollenaar
en 6e Chr. de Feijter.
In totaal waren er 17 cyclamen in
gezonden.
Beste Redactie,
Graag wil ik op jullie vragen ant
woorden. Ik ben gebor2ii in Douglas
County, Missouri, op 24 juni 1933 en
woon daar nog steeds.
De boerenbedrijven in Holland vind
ik zeer goed, waarbij de opbrengst per
ha vooral sterk mijn bewondering heeft
gewekt. Het grootste verschil tussen dë
bedrijven in Holland en Amerika lijkt
mij er wel in te liggen, dat de Hol
landse bedrijven veel intensiever geëx
ploiteerd worden, waardoor er in Hol
land ook veel meer manuren aan de
landbouw worden gewijd.
De gebouwen zijn in Holland ook
heel verschillend van die in Amerika.
Bij ons heeft men in Holland nogal vaak
alles onder één dak tracht onder te
brengen.
Iets anders, dat ik opmerkelijk vind,
is de hoeveelheid kunstmest die in Hol
land wordt gebruikt en die verhoudings-
Zoals bekend, werd die zaterdag j.l.
in Oost Zeeuws-Vlaanderen gehouden.
Hoe men na afloop ook over de rit
oge denken het is in ieder geval een
hokkende gebeurtenis geweest. Om de
n of andere reden houdt men in
Land van Axel nogal van een bestra
ng, die met de liefelijke naam van
nderhoofdjes wordt aangeduid. Het
rootste deel van de deelnemers geeft
hter verreweg de voorkeur aan teer
lagen.
Deelnemers, die in een nogal nieuwe
pn forse auto reden zullen wel de min
de last gehad hebben van de ongelijk-
oortigheid van de kinderhoofdjes. Maar
roor de oudere en kleinere auto's en
|oor de motorfietsen viel het niet mee!
Doch tenslotte hoort een rit niet al
gemakkelijk te zijn en mag best iets
an het geduld en de rijkunst van de
stuurder vragen. En geduld en rij-
inst hebben de bestuurders van de 16
ito's, 4 motor- en 4 bromfietsen wel
Ipgebracht.
1 Het was jammer, dat de deelname
iet groter was. Zou dat komen, omdat
ize leden de reis naar Oost Zeeuws-
laanderen nogal ver vonden? Men zou
;t haast wel veronderstellen, wanneer
en nagaat dat er van de 24 deelne-
ers 17 uit Zeeuws-Vlaanderen afkom-
ig waren.
Onze provinciale voorzitter raakte de
ïker kwijt aan A. Luteijn uit Groede,
e met vier strafpunten als de beste
jder tevoorschijn kwam.
Hier heeft u de prijswinnaars:
(ITO'S:
le pr. A. Luteijn, Groede, 4 str.pt.; 2e
G. Mol, Zaamslag, 7 str.pt.; 3e pr.
J. Dieleman, Sluiskil, 12 str.p.; 4e pr.
Schijve, Groede, 19 str.pt.; 5e pr. P.
Feijter, Zaamslag, 22 str.pt.
iOTOREN:
lepr. J. de Feijter, Axel, 77 str.p.; 2e
F. C. v. d. Vliet, Kapelle, 99 str.pt.
^OMFIETSEN
le pr. Jae. de Regt, Zaamslag, 31 str.
Het is inderdaad duidelijk aan dit
stje te zien, dat de rit door de auto's
I beter gereden is dan door de mo
tetsen. Nu is dat, gezien de toe-
nd van het wegdek, ook wel te be-
JPen.
Zoals gebruikelijk werd de dag be
sloten met een maaltijd, die deelnemers
en jury aan één tafel rond knakworst,
frites en sla verenigde.
Daarna was er wat wij gewoonlijk
„gezellig samenzijn" noemen. Uit Goes
was een orkestje overgekomen, dat
dapper z'n best deed. De vertrektijd van
de boot maakte, dat rond tien uur de
muzikanten weer huiswaarts gingen;
iets wat een aantal deelnemers aan de
Puzzelrit al eerder gedaan had.
Wij vermelden graag nog het vele en
goede werk dat de jury, voorgezeten
door de heer Wolfert jr uit Hoek, ge
daan heeft. Het was duidelijk te mer
ken dat dit echte vakmensen waren!
En laten wij ook de controleurs niet
vergeten! Hun taak is altijd nogal
moeilijk en hun wachttijd lang. Maar
zij waren er en bleven op hun post!
Evenals vorige jaren bestaat er de
mogelijkheid voor Nederlandse jonge
plattelanders deel te nemen aan een
aantal volkshogeschoolcursussen op de
volkshogeschool Neustadt (Kreis Mar
burg) in Duitsland. Door de overgrote
belangstelling die er van Duitse zijde
voor deze cursussen bestaat, heeft men
een aantal parallelcursussen moeten or
ganiseren op Jugendhof Rotenburg a.d.
Fulda.
Inleidingen, discussiegroepen en werk
groepen zullen betrekking hebben op de
vragen van de landbouw in Duitsland en
in Europa, maar tevens een groot aan
tal algemene vragen zowel op sociaal
als cultureel gebied worden behan
deld. Daarnaast zijn er in het program
ma opgenomen: handenarbeid, beoefe
nen van lekespel en muziek, sport, be
zoek aan schouwburg, film en concert.
Deze cursussen worden gehouden
van: 26 okt.20 dec. 1958; 14 jan.21
mrt 1959, op de volkshogeschool Neu
stadt en van 18 jan.14 mrt 1959 op
het Jugendhof Rotenburg a.d. Fulda.
Belangstellenden kunnen zich wenden
tot de Stichting Uitwisseling en Studie
reizen voor het Platteland, p/a Volks
hogeschool, Bergen (Nrd-H.) De deel-
nemerskosten van del- cursussen zijn er
op afgestemd dat in Nederland Duitse
cursisten in de plattelandscui sussen
kunnen worden ontvangen.
In tegenstelling tot het eerder ver
melde bericht, dat de foto's géén onder
schrift behoeven te hebben.
Het onderwerp is „Herfst of Winter".
Formaat 13 X 18.
gewijs veel groter is, dan die welke
men in de Verenigde Staten in de grond
brengt.
De woningen in Holland vond ik al
tijd erg mooi, maar ze lijken mij wel
wat te groot om er op je gemak in te
kunnen leven. Binnen in de huizen
ziet het er ook erg verschillend uit ten
opzichte van onze Amerikaanse huizen.
In Holland schijnt het gewoonte te zijn:
een tafel in 't midden en de stoelen in
een kringetje eromheen. Bij ons is dat
heel anders.
Ook hangen jullie erg veel op aan de
wanden van jullie kamers. Niet, dat ik
jullie huizen niet mooi vind, maar het
lijkt mij, dat de aankleding ervan erg
veel werk meebrengt voor de huis
vrouwen, die alles schoon moeten hou
den.
Jullie klimaat zal er wel de oorzaak
van zijn, dat jullie in je huizen zo ont
zettend veel bloemen hebben staan. Al
by het eerste huis, dat ik in Holland
zag, viel mij dat op. Wij hebben na
tuurlijk ook wel bloemen, maar bij lan
ge na niet zoveel als jullie.
Sinds mijn komst naar Hoïland, ben
ik nu op m'n derde bedrijf. Eerst was
ik in Groningen en daarna in Limburg.
Ik heb de omstreken van al die plaat
sen bezocht en was ook een dag in
Duitsland en een dag in Luxemburg.
En natuurlijk heb ik ook de Expo be
zocht. Maar alles bij elkaar is er niet
zoveel verschil tussen de mensen hier
in Eurona en die van de Verenigde Sta
ten; wij willen allen één zaak: de vrij
heid, die wij nu hebben
Het Hollandse voedsel is erg naar mijn
smaak. Maar het verschilt veel van dat,
wat wij thuis gewend zijn. Wij eten
daar driemaal per dag warm, met warm
brood erbij, dat 'smor-ens en 's mid
dags gemaakt wordt. Het zal jullie dus
wel duidelijk zijn, dat onze huisvrou
wen heel wat langer in de keuken moe
ten staan dan die uit Holland.
In Missouri hebben wij geen neger-
problemen. Daarom kan ik daar ook
weinig over zeggen, want vóórdat je
ergens een mening over kunt hebben,
moet je er eerst terdege kennis van
nemen, anders schiet je heel gemak
kelijk bokken. Zo dacht ik eerst, dat
de Hollandse bedrijven veel te intensief
bewerkt werden om de bedrijfsvoering
economisch verantwoord te doen zijn.
Maar ik heb wel geleerd, dat dit hele
maal niet zo is.
Alles bij elkaar vind ik Nederland een
heel mooi en voorspoedig landje. Voor
al ook, omdat jullie in je steden de
achterbuurten missen, die er in onze
steden nog zo erg veel zijn.
Tot slot vertel ik nog een en ander
over het werk van onze nationale 4-H
clubs. (Dit artikel wordt in het vol
gende nummer opgenomen). Deze zijn
als het ware de ruggegraat van onze
jonge plattelanders. Zij zijn op alle ge
bieden van het leven werkzaam. Ons
doel kan het beste worden verteld door
de belofte, die al onze leden afleggen:
Ik zal trachten:
mijn hoofd te gebruiken om hel
der te denken;
mijn hart voor een grotere eer
lijkheid,
mijn handen voor een verder
gaande dienst,
mijn gezondheid om beter te
leven
voor mijn club, mijn gemeenschap
en mijn land
(Bewerkt naar 'n artikel in „The New
Yorker" van 23 aug. 1958, pag. 16.)
Kortgeleden landden er ruim vier
honderd vliegtuigen op een vliegveld in
de buurt van New York.
In die vliegtuigen zaten ruim 750 boe
ren, allen lid van de N.F.F.A. (National
Flying Farmers Association). Deze ver
eniging van vliegende boeren telt in de
Verenigde Staten niet minder dan bijna
vijf duizend leden, die met elkaar een
dikke drie duizend vliegtuigen in eigen
beheer bezitten.
De 750 boeren waren naar dat vlieg
veld gekomen om hun jaarlijkse alge
mene vergadering te houden. Zoals dat
meer in de Verenigde Staten gebeurt,
brachten alle aanwezigen iets mee voor
de gezamenlijke maaltijd. Daar de deel
nemers uit 37 staten kwamen, had men
een prachtige dwarsdoorsnede van
agrarische produkten: druiven en to
maten, perziken en mais, ham en kaas,
vijgen en appelen, vis en wild.
De N.F.F.A. gaat ervan uit, dat zij
een niet politieke en niet confessionele
verbruikersvereniging is. Iedereen kan
er lid van worden, wanneer hij tenmin
ste 51% van zijn kapitaal in de land
bouw belegd heeft of eenzelfde percen
tage aan inkomsten uit agrarische bron
nen put.
Elk jaar wordt er een herinnerings
plaquette uitgereikt aan 't oudste lid
dat zelf naar de vergadering komt vlie
gen. Eenzelfde lid kan zo'n plaquette
slechts eenmaal ontvangen en toch
werd de plaquette nog nooit uitgereikt
aan iemand beneden de 7C jaar. De ge
middelde leeftijd van de leden van de
N. F. F. A. is twee en veertig jaar.
De leden gebruiken hun vliegtuigen
in (of liever: boven) hun bedrijven. Zy
sproeien, bestuiven en zaaien ermee. Ze
vliegen ermee naar fabrieken voor on
derdelen van landbouwmachines die ze
dringend nodig hebben. Hun snel-bedei -
vende produkten vliegen ze naar de
markt, vanuit hun tostellen controle
ren zy hun schrikdraad, de stand van
hun gewassen, de toestand en de bewe
gingen va.i hun kudden vee.
Soms strooien ze zout om op die ma
nier hun vee naar nieuw gegfoeid gras
land te lokken; zij speuren afgedwaalde
dieren op en jagen op roofdieren en
roofvogels. En soms vliegen ze met hun
kinderen naar de bioscoop, of gaan ze
(in februari) met vakantie.
Zij zijn niet een speciaal kapitaal
krachtige groep, maar in verband met
de grootte van hun bedrijven zijn vlieg
tuigen voor hen een werkelijke nood
zaak. Om bij één voorbeeld te blijven:
Mr. Sutter, die een veebedrijf heeft in
Oklahoma moet in de droge zomer
maanden elke dag de windmolens con
troleren, die z'n waterpompen aandrij
ven. Hij heeft er achttien. Als hij per
paard liet controleren zou hem dat drie
dagen kosten, met een auto een uur of
tien en met z'n vliegtuig een klein half
uurtje.
De kosten van die boerenvliegtuigen?
In doorsnee komen die op een dollar of
vier of minder per vlieguur, alles
inbegrepen: benzine en olie, verzeke
ring, onderhoud en afschrijving!
Het zal ons benieuwen wanneer wij de
eerste vliegtuigen van Z.L.M.- of L.J.G.-
leden zullen zien. En wat een
voordeel wanneer men met de veren
meemoet of naar Holland gaat!!
K.
