de <"Urouu?
tweede -&xpo-dacj
VAN HET PLATTELAND
ONDER REDACTIE VAN MEVROUW L. N. HUISMAN—GRIEP
Onze
Wat
we nog meer zagen
472
ZEEUWS LANDBOUWBLAD
TN het laatst van april bezochten wij voor dfe
eerste maal de Expo. Als geheel maakte deze
wereldtentoonstelling een tamelijk rommelige
indruk op ons. Immers verscheidene paviljoenen
waren nog niet gereed en zo werd er niet alleen
gesjouwd met bouwmaterialen, maar men werk
te er in een koortsachtig tempo. In de Neder
landse afdeling was het rustig, want alles was
daar klaar. Wij hebben ons bij het weergeven
van onze indrukken aan de lezeressen van deze
pagina dan ook grotendeels bij de inzendingen
van ons land bepaald, maar wij beloofden later
nog eens wat meer over de Expo te vertellen.
Daar men ons gezegd had. dat het Franse pavil
joen zeker niet vóór half juni klaar zou zijn,
hebben wij ons tweede bezoek uitgesteld tot de
laatste week van juni. Inderdaad was nu ook
Frankrijk met zijn inzendingen gereed. Het en
orme gebouw, waarvan de constructie ieders be
wondering afdwingt, herbergt heel wat en men
zou er gerust een dag in kunnen vertoeven om
alles te bekijken. Beneden verdrongen de dames
zich in de textielafdeling, waar en uitgelezen
collectie zijden en wollen stoffen tentoongesteld
is. Vlakbij is de roltrap, waamee duizenden men
sen zich op een gemakkelijke manier naar de
derde étage laten brengen. Op de eerste en
tweede étage is er een onderbreking, maar het
is opmerkelijk hoe weinig mensen daar afstap
pen. Toch is het alleszins de moeite waard op
de eerste étage te blijven, waar een schat van
prachtige boekwerken op velerlei gebied te be
wonderen is. Wie veel van boeken houdt, brengt
daar ongemerkt zoveel tijd zoek, dat de derde
étage er zeker bij inschiet. Zo verging het ook
ons. Tot onze troost hoorden wij later, dat boven
in het Franse paviljoen een grote plaats aan
de techniek is ingeruimd en daar ons een tech
nische knobbel ontbreekt, hadden wij er geen
spijt van zolang bij de boeken te hebben ver
toefd.
Wie het een en ander op het gebied van de
kunst wil zien, moet beslist het paviljoen van
Tsjecho-Slowakije gaan bekijken. Dit land be
zit grote kunstenaars, wier werk in ruime mate
vertegenwoordigd is. Maar ook aan de volks
kunst is een vrij grote plaats ingeruimd. Nie
mand verzuime de afdeling kristal te bezoeken.
Hier zijn ware kunststukken van graveerwerk
te zien.
TUINLAND presenteert zich als hèt houtland.
L Dit is reeds aan de buitenkant te zien. Het
heeft niet veel tijd nodig om het ook van bin
nen te bekijken.
Marokko en Tunesië vallen op door hun Oos
terse bouwtrant. Zij, die graag een souvenier
van de Expo willen meenemen, kunnen er
terecht. Er zijn zowel Turkse mocca-kannetjes
en kopjes als Arabische sieraden en Oosterse
tapijten te koop. De prijzen zijn echter nogal
pittig. We zagen o.a. armbanden, die bijna het
dubbele kostten van de prijs, die wij zelf voor
een soortgelijke armband in Noord-Afrika betaal
den. Misschien is er op de prijzen af te dingen,
zoals wij indertijd ook deden. Dit is iets wat bij
het Oosten schijnt te behoren.
Om wat in de lijn te blijven willen we meteen
uw aandacht vestigen op het Arabische pavil
joen, waar ook Egypte is ondergebracht. Er is
onder meer prachtig inlegwerk te zien, terwijl
Egypte speciaal uw belangstelling vraagt voor de
Nijl, de pyramiden en het graf van Toetanch-
Amon. Een bronzen Nasserhoofd houdt het
Suezkanaal in de gaten.
De vorige maal vertelden wij u al iets over
Rusland en Amerika, die beiden vlak bij Arabië
te vinden zijn, dus kunnen we deze overslaan.
We gaan nu voorlangs de fonteinen, die op het
plein vóór het Amerikaanse paviljoen zijn ge
plaatst, steken de Avenue des Nations over,
lopen tussen twee gebouwen van Vaticaanstad
door en als we dan onder door de hoge loop
brug gegaan zijn, zien we meteen het prachtige
tempeltje van Thailand, waar onafgebroken een
stroom van bezoekers het bordes op en af gaat.
We lopen nu de Avenue de Méditerranee af,
slaan bij het Zwitserse paviljoen de Avenue de
l'Europe in en gaan binnen een kijkje nemen
in Spanje, waar ontzaglijk veel te zien is op het
gebied van handenarbeid. Er is veel vlechtwerk
en leerbewerking. Naast dit alles gaat er een
grote aantrekkingskracht uit van de Spaanse
dansgroep, die daar enige malen per dag op
treedt. Het is een lust voor het oog deze men
sen in hun kleurige kostuums de volksdansen
van hun land te zien uitvoeren. Zij houden het
publiek niet alleen geboeid door hun soepele
elegante bewegingen, maar ook door de wijze,
waarop zij zich van castagnetten weten te be
dienen. Mocht u het Spaanse paviljoen in uw
programma opnemen, dan loont het zeker de
moeite even de tijd te nemen zo'n demonstratie
van volksdansen te zien.
houten gebouw valt onmiddellijk op en men f/an grote GJl kleine landen
t
Veel koude en weinig warme dagen heb
ben elkaar in juni j.l. afgewisseld. Op zo'n
warme morgen zat ik in de trein en keek
in Roosendaal het perron op. De meeste
dames zagen er zomers uit, maar ik kreeg
sterk de indruk, dat de plotselinge warmte
sommigen had overvallen en zij maar in
de gauwte wat hadden aangetrokken om er
niet al te gek winters uit te zien. En nu
zagen ze er toch echt een beetje gek uit.
Wat zegt u van een damedie over een
rode onderjurk (op zichzelf misschien heel
mooi) een witte nylonjurk met blauwe
bloemen droeg. Of die andere, waarvan de
witte pettycoat zeker vier centimeter on
der de wijde groene rok uithing. Maar de
derde was nog het ergst van al. Bij haar
hingen vele dunne rafels als spinrag tot
enkele centimeters boven haar schoenen.
Gelukkig vertrok de treinwant wie weet
wat mijn oog nog meer had waargeno
men. Mevrouw Oud had wel gelijk toen ze
eens zei, dat iedere vrouw zich in een lange
spiegel zou moeten bekijken voor ze uit
gaat.
TVT AAST dit vrij grote gebouw staat een klein
paviljoen, dat onmiddellijk onze aandacht
trekt door zijn tuinaanleg. Een sinaasappelboom
waar tussen het niet al te groene lover de oranje
vruchten prijken, doet ons vermoeden, dat wij
met een sub-tropisch land te doen hebben. Hoog
opgaande cactussen en een volgeladen citroen
boom, waaraan tevens prachtige bloemtrossen
zitten, versterken dit vermoeden. We zijn in het
kleine vorstendom Monaco aangeland en deze
tuin is wel bijzonder representatief voor dit
kleine land. Het paviljoen zelf is sober van op
zet, maar de mooie panorama's en ook de vis
sen, die in de Middellandse Zee leven, zijn het
bekijken waard. Wij hoorden om ons heen de in
zending van het kleine Monaco in verschillende
talen prijzen en uit de gesprekken bleek wel,
dat vele mensen nooit de gelegenheid hadden
de blauwe kust van Frankrijk te bezoeken. Om
in Turkije te komen, behoeven we niet veel
stappen te doen. Allereerst vallen de mozaiken
op, waarmee dit land voor de dag komt. Voorts
liggen er prachtige platen met motieven voor
Turkse tapijten. Toen we daar aankwamen
werd er door een jonge dame aan een tapijt
gewerkt. Het knopen gaat ongelooflijk vlug. Zij
werkte volgens het patroon, dat voor haar lag.
Later hoorden we van andere bezoekers, dat er
ook wel in schijn geknoopt wordt als de echte
knoopster moet worden afgelost. In het Turkse
restaurant kunnen we even op adem komen en
zo wij goede koffie weten te waarderen, genie
ten we tussen de bedrijven door van een heer
lijk kopje mocca. Alzo gesterkt gaan we aan de
overkant het grote Engelse paviljoen binnen.
GRAFISCH WERK VAN PABLO PICASSO
IN MIDDELBURG TENTOONGESTELD
HP OT en met 31 augustus a.s. is er in de
kunstzaal Van Benthem en Jutting een
tentoon stellinng van 75 exemplaren uit het
grafisch werk van Pablo Picasso. Deze
werken zijn eigendom van het Museum
Boymans te Rotterdam en werden ten
behoeve van de expositie in Middelburg wel
willend afgestaan. De tentoonstelling is op
werkdagen te bezichtigen van 9 tot 18 uur,
's zondags bij slecht weer van tot 16 uur.
Toegangsprijs 1,scholieren en militairen
0,50.
Onze ogen moeten even aan de schemer wen
nen, maar na enige ogenblikken ondergaan we
de buitengewone sfeer, die dit gebouw ken
merkt. Rechts zijn zo op het eerste gezicht
kostbare zaken uitgestald, maar naar we ver
nemen zijn de meeste zeer kunstig nagemaakt
en is er geen kroon uit de Tower in Londen
gehaald om een half jaar op de Expo te prij
ken. Er zijn prachtige werkstukken van edel-
smeedwerk te zien, stukken, die de leerlingen
ter voltooiing van hun opleiding als edelsmid
moeten maken. Kijken we links, dan zouden
we ons in het wassenbeeldenkabinet van ma
dame Tussaud wanen. Op een podium is een
groep beelden gerangschikt alle gekleed in de
traditionele kostuums, die nog heden ten dage
bij officiële gelegenheden worden gedragen. Op
het eind van deze zaal hangt een mooi portret
van koningin Elizabeth. In de overige zalen is
er nog ontzaglijk veel te zien, maar het aantal
bezoekers is meestal zó groot, dat men- niet de
gelegenheid krijgt alles van dichtbij te bekij
ken. Wie nog niet al te moe is en wil zien wat
Duitsland brengt, kan nog even het Duitse pa
viljoen binnengaan. De meeste vrouwen zagen
we weer spoedig naar buiten komen. „Waar
schijnlijk ook niet technisch aangelegd", dach
ten we bij onszelf, want de techniek overheerst
hier. Gaat u er soms met uw echtgenoot heen
en heeft deze meer belangstelling voor deze za
ken dan u kunt opbrengen, laat hem dan een
bepaalde tijd bij de machines en ga zelf een
kijkje nemen in het Portugese paviljoen. Hier
is heel wat te vinden wat ons vrouwen speciaal
interesseert. We vertoefden er zelf ook een
tijdje en genoten van het mooie handwerk, dat
daar lag.
/"ONDERTUSSEN was het al laat geworden en
moesten we ons haasten wilden we nog wat
van „de Kongo" zien. Op weg daarheen wipten we
de Nederlandse textiel-afdeling binnen om te
zien of er sinds ons vorig bezoek iets verbeterd
was. We wisten, dat er openlijk en ook achter
de schermen volop kritiek geleverd was op de
wijze waarop stoffen en kledingstukken geëta
leerd waren. Tot ons genoegen konden we con
stateren, dat er inderdaad een merkbare ver
betering te bespeuren viel.
Voor het Kongo-paleis bleef er te weinig tijd
over, maar tijdens dit korte bezoek kregen we
de indruk, dat het bijzonder interessant is.
Na zeven uur, als alle paviljoenen hun deuren
hebben gesloten zoeken de meeste mensen een
plaatsje in restaurant of bar. Het viel ons eer
lijk gezegd mee om een plaats te bemachtigen.
De prijzen leken ons nog een tikje omhoog ge
gaan, maar van een paar „frankskens" meer of
minder trekt niemand zich wat aan. Als je maar
zit, dat is het voornaamste.
Tegen het invallen van de duisternis gaan
de lichtjes van het Atomium aan. Dit is het
sein om te gaan zitten in het treintje, dat ons
in een half uur over het terrein voert. We ge
nieten op ons gemak van de mooie verlichting.
Vóór we later de paleizenpoort uitgaan blij
ven we nog enige minuten bij de prachtige fon
teinen staan, die elk ogenblik van kleur veran
deren. Op de achtergrond twinkelen de duizen
den lichtjes van het Atomium.
Als we het terrein verlaten, horen we
iemand achter ons zeggen„Ik ben wel een
beetje moe, maar we hebben ook een kleine
wereldreis gemaakt". Zó is het, maar we zouden
iedereen de raad willen geven om deze reis zo
mogelijk over enkele dagen te verdelen.
Is u nog niet op de Expo geweest en hebt u
beslist niet meer dan één dag tot uw beschik
king, ga dan eerst de Nederlandse inzending
bekijken en zoek dan verder uit het program
ma dat wij u voorlegden datgene uit wat u het
meest interesseert. Natuurlijk is er nog veel
meer te zien, maar we kozen belangrijke pa
viljoenen, die niet te ver uit elkaar liggen en
hopen hiermede onze lezeressen en hun familie
van dienst te zijn geweest.
