wverzicfit
^17 1
waarin opgenomen ZEEUWSE LANDBOUW MAATSCHAPPIJ
waarin opgenomen
DE BOERENJEUGD
Boekhoud- öPf
bureau UT OP U V>6Ck JfVL
Gras- en
Klaverzaden
Gebrs De Jongh - Goes
No. 2367 Frankering bij abonnement: Terneuzen ZATERDAG 9 MAART 1957
45e Jaargang
Zeeuws Landbouwblad
en de LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP
ZEELAND
Het weer heeft er dit jaar aan rqedegewerkt, dat
op vele plaatsen het uitrijden is begonnen.
Nieuw Oogstjaar.
Daarmede is het nieuwe oogstjaar dan weer
officieel begonnen. Hoewel er reeds vele voorbe
reidingen moesten worden getroffen, is de Zeeuw
se akkerbouwboer thans weer in zijn element ge
raakt. Met het zaad, dat hij aan de aarde gaat
toevertrouwen, hoopt hij een gunstig uiteindelijk
resultaat te bereiken. Zeker hoopt hij, dat het
beter zal uitpakken dan 1956, dat èn door klimaat,
èn door opbrengsten en kwaliteit der produkten èn
tenslotte door de prijszetting, een ongunstige in
druk zal achterlaten. Immers, nog zijn flinke delen
van zijn oogst niet verkocht. Al heeft hij dan voor
lopig minder tijd om hierover te denken, toch zal
het jaar, dat nu vóór ons ligt, veel goed moeten
maken, wil de liquiditeitspositie van de akkerbouw
bedrijven niet nog verder teruglopen. Want steeds
weer valt het op, hoe weinig mensen in, en vooral
buiten, het bedrijf doordrongen zijn geweest, en
nog zijn, van de noodzakelijkheid van reservevor
ming in jaren dat dit kan. Het gehele regerings
beleid is er de na-oorlogse jaren op gericht ge
weest bestaanszekerheid te scheppen voor een aan
tal groepen uit ons volk. Verzekering van de wieg
tot het graf is een leuze, die prachtig klinkt, maar
welker gevolgen in de praktijk niet zijn te overzien.
Dit regeringsbeleid roomde grote delen van de
winsten van het bedrijfsleven af, omdat hieruit
natuürlijk de grote sommen gelds moesten vloeien,
teneinde het sociale programma te kunnen volvoe
ren. Gelijke tred hiermede ging een mentaliteit,
waarbij men het deed voorkomen of het behalen
van grote winsten niet behoorlijk was. Daarbij was
de grote massa geneigd te kijken naar en hun
oordeel te toetsen aan de enkelen, die de hoge
inkomsten voor privé gebruik bestemden.
Volkomen ovej? het hoofd werd gezien, dat het
bedrijfsleven, dat door verstandige bedrijfsleiders
geleid werd, deze winsten hard nodig had om in
de eerste plaats de bedrijven zelve te moderniseren,
te mechaniseren en uit te breiden. Hard nodig
immers om de zich juist op deze omstandigheden
snel ontwikkelende toestand bij te kunnen houden
en zodoende door opvoering van produktie, en voor
al van produktiviteit, ons volk die welvaart te ver
schaffen, waaruit niet alleen bromfietsen en tele
visie toestellen dienden te komen, maar juist om
ons volk die uitgebreide en zeer dure sociale voor
zieningen te geven, die men nodig achtte.
OOSTBURG: Woensdag 13 febr. in café „De Windt".
ZIERIKZEE: Donderdag 14 febr. in hotel „Huis
van Nassau".
KORTGENE: Donderdag 14 febr. in hotel „De
Korenbeurs".
MIDDELBURG: Donderdag 14 febr. in café „De
Eendracht",
Teveel wordt vergeten, dat een oudendagsvoor-
ziening, een wachtgeld- en werkloosheidsvoorzie
ning, een uitgebreide kinderbijslag-regeling en een
vakantie-toelage vormen van welvaart zijn, die eerst
verdiend moeten worden door meer produktie en
hogere produktiviteit.
Het is natuurlijk heel aardig om te stellen, dat
al deze voorzieningen nodig en gewenst zijn en er
dus moeten komen. Teveel is in ons land echter
het systeem gevolgd van deze sociale maatregelen
door te drijven, terwijl dan later maar moest uit
komen, of zij door ons volk ook eerst verdiend
waren.
Om de kosten dan toch te dekken greep men
het bedrijfsleven maar aan, doch men vergat, dat
juist dit bedrijfsleven de ruimte gelaten moet wor
den om het hogere welvaartspeil te verdienen.
Ten tweede moet men dit bedijfsleven de nodige
reserveringen laten, die voornamelijk moeten die
nen om de liquiditeitspositie sterk te maken, waar
door men één of meer slechtere jaren kan opvan
gen zonder direkt in onoverkomelijke moeilijkheden
te geraken. Moeilijkheden, die tevens het zorg
vuldig opgebouwde sociale huis bedreigen.
Landbouw het eerste slachtoffer.
De druk, waaronder de Overheid het bedrijfs
leven heeft geplaatst, bestaat dus vooral uit de
zware sociale lasten en het sterk afromen van
winsten. Wanneer men dan één of meerdere slech
te jaren krijgt en die kan geen Overheid tegen
houden dan is de weerslag hiervan in verhou
ding veel te groot.
Van oudsher weet men, dat op de vette de mage
re jaren volgen. Wie weet dit beter dan juist de
boerenstand? Na enkele goede jaren rond 1950,
zijn de magere prompt gevolgd. Met het zakken
van de prijzen en het stijgen der kosten, kwam
ook de steeds onberekenbare factor van het weer
roet in het eten gooien. Het jaar 1956 was uitge
sproken slecht en nu reeds komen de onvermijde
lijke gevolgen van het regeringsbeleid naar voren.
Alom in het land verkeren boerenbedrijven in
liquiditeitsmoeilijkheden.
Natuurlijk zijn er ook in de boerenstand mensen,
die te royaal hebben geleefd, of die onverstandig
geïnvesteerd hebben. Dit is overal zo. Maar daar
aan mag men de algemene toestand niet afmeten.
Het is bijvoorbeeld maar zeer de vraag, hoe deze
zaken in andere bedrijfstakken staan. In de mid-
denstand, het vervoerbedrijf, de visserij en ook in
de kleinere industrie. Zullen deze de eerste wind
stoot, die over hen zal komen, gemakkelijk weer
staan? Wie zijn oor in deze kringen te luisteren
legt, weet wel beter.
Het is dit beleid, waartegen wij het grootste be
zwaar maken en dat, gezien de bezuinigingsnota
van de huidige regering, niet gewijzigd wordt. Veel
van de hierboven genoemde welvaart en van de
uitgebreide sociale voorzieningen zijn ten koste ge
gaan van onze vaste eigendommen. Ten koste van
woningonderhoud en onderhoud en vernieuwing
van bedrijfsgebouwen. Ook hierin bedoelt het re
geringsbeleid, zoals dit thans is uitgedokterd, geen
verandering te brengen.
Het afwijzen van de verlangens van de georga
niseerde landbouw ten aanzien van het in de kost
prijzen van de landbouwprodukten doorberekenen
van de volledige eigenaarslasten is er het bewijs
yan. Al waren de voorstellen van het Landbouw
schap op dit punt misschien niet voldoende uitge
werkt en al waren de gevolgen van een dergelijke
doorberekening niet gering, toch was dit punt vol
gens onze mening hèt kardinale punt. Nóg belang
rijker dan een direkte volledige gelijkstelling van
de landarbeidersionen met de lonen in de industrie.
Het debat over de eigenaarslasten is op het
moment, dat wij dit schrijven in de Tweede Kamer
nog in volle gang. Vooral de kwestie van de blok
kering van een gedeelte van de eigenaarslasten kon
de goedkeuring-van vele Kamerleden niet wegdra
gen. Of de regering echter wijken zal, nadat zij zo
lang nodig heeft gehad om dit foei-lelijke compro
mis te bereiken, staat te bezien.
LANDBOUWBEGROTING.
Inmiddels staat het vast, dat de begroting van
het Ministerie van Landbouw de volgende week in
de Tweede Kamer behandeld zal worden. Tevens
vernamen wij, dat vóór deze behandeling wei geen
prijzen van suikerbieten, tarwe en melk bekend
zullen worden gemaakt.
De boer is dus inderdaad met zaaien begonnen,
terwijl hij volkomen in het ongewisse verkeerde.
Het landbouwbeleid van Minister Mansholt is daar
mede veeleer geworden tot een politiek steekspel,
dan tot een doelgericht beleid.
Ook in de vorige jaren ontbrak de grote lijn,
maar werd het tenminste nog per jaar aangepast.
Terwijl in landen als Frankrijk, Duitsland en En-
geland getracht wordt de eigen landbouw voor
meerdere jaren van richtlijnen te voorzien, zwalkt
in ons land de regering achter de feiten aan. Heb
ben wij weinig deviezen, dan moeten wij veevoeder
en suikerbieten verbouwen. Dalende wereldmarkt
prijzen, dan worden er termen gebruikt als rede
lijk inkomen op het sociaal en economisch verant
woorde bedrijf en gelden minutieus uitgerekende
kostprijzen als het enig zalig makende middel om
dit te bereiken. Dit jaar spant echter de kroon. Ter
wijl men enerzijds de kostprijsberekeningen meer
als doel dan als middel wil behouden, spelen ande
re tijdelijke factoren, zoals de hoge wereldprijs van
de suiker, de regering parten.
Het ziet er echter naar uit, dat het ontbreken
van een vaste lijn, van een beleid op langere ter
mijn, de regering tussen kaai en schip zal doen val
len. Want de boeren kunnen op het getouwtrèk in
Den Haag niet wachten. Het zaad moet aan de bo
dem worden toevertrouwd. Wij kunnen slechts ho
pen, dat het rijke vruchten mag afwerpen.
Een versterking van de positie van de boeren
stand is dringend noodzakelijk. Vele andere groe
pen van ons volk hebben hier meer belang bij dan
zij zelve wel weten.
S.
(Advertentie).
Voor Uw benodigde
INLANDSE EN IMPORT
naar
Import - Export
POSTBUS 35
„Zaait „VICTORIA" zaden"
