ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEE NSCHAP ZEELAND
Aanpassen liet wachtwoord
13
DOE WEL EN ZIE NIET OM
ZATERDAG 23 FEBRUARI IBS?
Redactie: A. C. Breure, C. J. van Damme, M. de Jager, T. Lievense, M. Murre, Z. Poppe en M. Sanders
Redactie-adres: Voor artikelen Groote Markt 28, Goes. Voor verslagen Goessestraatweg 4, Kapelle
Zeeland nu en in de toekomst
Nieuw adres prov. secretaris
Het nieuwe huisadres van de
prov. secretaris is:
A. J. KLAASSEN,
Irenestraat 5,
RILLAND-BATH
(Binnenkort telefonisch aan
gesloten onder no. K 1135-375).
STREEK THOLEN EN
ST.-PH1IJPSLAND.
Bezoekt de ontwikkelingsdag op vrij
dag 1 maart a.s. in het „Hollands Huis"
te Scherpenisse.
Programma:
3uuï: 1. Opening.
2. Inleiding door de w^ed. ge-
str. heer Ir. M. A. Geuze.
Onderwerp: „Landbouw en
industrie".
6uur: 3.Koffiemaaltijd.
8 uur4. L. J. G.-orkest, toneelschets
en film.
HET BESTUUR.
STREEK WALCHEREN
Z.P.M. en L.J.G.
Wij nodigen hiermee alle Noord-Be-
velandse en Walcherse Z. P. M.-sters en
L. J. G.-ers uit, tot het bijwonen van de
Streekavond, welke we hopen te hou-
dbn op:
Vrijdagavond 1 maart in café „De
Eendracht", Markt te Middelburg. Aan
vang 7.30 uur n.m.
Ds. Strating hoopt dan voor ons te
spreken over: „De menselijke kant van
liet Deltaplan".
Op deze avond wordt er ook een film
vertoond. En wel een film over de Zui
derzeewerken, getiteld: „Der zee ont
rukt". Komt allen!!
HET BESTUUR.
JAARVERGADERINGEN
gehouden op vrijdag 1 februari, in hotel
„De Eenhoorn" te Oostburg.
De Z. P. M. en L. J. G. vergaderden
ieder afzonderlijk.
De voorzitter, I. Nortier, opende de
vergadering en heette allen hartelijk
welkom, daar de opkomst groot was.
Als punt 2 werden er mededelingen
gedaan en het jaarverslag behandeld.
Daarna de stemming, die vlot verliep,
beide aftredenden waren herkiesbaar.
Bij de rondvraag werden er nog en
kele vragen naar voren gebracht, o.a.
over sport en discussie.
De presidente, mej. T. de Nood, open
de de vergadering en heette allen har
telijk welkom.
Mededelingen werden behandeld en
het jaarverslag voorgelezen.
Er kwamen bij de stemming 2 andere
bestuursleden.
Bij de rondvraag werd er gesproken
over de a.s. modeshow.
Na de vergaderingen werd er een
gecombineerde koffiemaaltijd gebruikt,
waar het zich een ieder goed liet sma
ken. Het verdere van deze avond werd
gezellig doorgebracht.
De voorzitter sloot de avond en
dankte allen voor hun spontane mede
werking.
DE BESTUREN.
Toen op 1 februari 1953 onze provin
cie door een verschrikkelijke storm
ramp geteisterd werd, werden wij er
weer eens aan herinnerd, dat wij een
voortdurende strijd te voeren hebben.
Een strijd tegen de zee, die afwisselend
onze vriend, maar zeker onze vijand
kan zijn.
Juist wanneer onze aandacht verslapt,
kunnen wij door deze vijand verrast en
overmeesterd worden. De geschiedenis
bewijst dit steeds weer opnieuw.
Wie had vóór de laatste stormramp
kunnen denken, dat na moedwillige
inundaties, er nog een grotere inunda
tie zou volgen? Een stormramp, die,
wat geweld en brutaliteit betreft, niet
onder deed voor de zgn Elisabethvloed
van 1421. Nee, we waren gerust en voel
den ons gedekt. We waren als mensen,
die op de rand van een krater leefden,
die jaren lang stil gelegen had, maar
die toch op uitbarsten stond.
De verschrikkelijke gevolgen van de
stormramp zijn nog niet uitgewist en
het stempelt nog het door deze ramp
getroffen gebied.
En de rest van Zeeland? Het niet-ge-
teisterde deel?
Het is waar, dat zelfs zo'n stormramp
weer langzamerhand wordt vergeten,
vooral als men er niet direct bij betrok
ken geweest is. Maar er is nog iets an
ders. Deze stormramp heeft naast de
verschrikkelijke ook nog andere gevol
gen gehad.
Wij zijn door de storm en het water
geweld wakker geschud uit onze geza
pige rust. Plannen zijn ontworpen om
de beneden de zeespiegel levende men
sen grotere veiligheid te bieden. En
deze plannen, samengevat in het veel
besproken Deltaplan, stempelt het Zee
land van nu.
Wanneer we over Zeeland praten, dan
denken we aan wederopbouw; aan
gips om de structuur van geïnundeerde
grond te verbeteren. We denken dan
aan hardwerkende mensen, die nu nog
rustig op hun eigen eiland leven. Geïso
leerd en levend volgens beproefd re
cept.
Maar we weten tegelijkertijd, dat Zee
land reeds bezig is om zich met haar
bewoners uit het isolement te breken.
Het Zeeland van nu kenmerkt zich,
dat het bezig is om aan zijn toekomst
te bouwen. Een toekomst die machtige
perspectieven biedt, maar" ï>ok wel ge
varen inhoudt.
De inundatie en stormramp bespoe
digde de sanering en herverkaveling
van landbouwbedrijven. Vele offers en
krachtsinspanning worden er voor deze
omschakeling gevergd. Deze krachtsin
spanning uit zich niet alleen in het
geronk en gesteun van draglines. En de
offers worden niet alleen dèn ge
bracht, wanneer een landbouwer een
goed stuk land aan de herverkaveling
afstaat. Maar de invloed van buiten af,
het weer opnieuw moeten beginnen op
de puinhopen van een gerust bestaan,
dat eist omschakeling en inspanning.
Zeeland maakt zich op om een nieu
we toekomst in te gaan. En al moet
het ontwerp Deltaplan nog in het par
lement besproken worden en al is de
dichtmaking van de zee-armen nog geen
feit, de strijd tegen de zee is niet ge
ëindigd, toen op 6 november 1953 het
laatste gat bij Ouwerkerk gedicht werd.
Wanneer in 1982 Zeeland in het mid
delpunt van 's werelds belangstelling zal
staan, omdat het wonder van de nu
bestaande afsluitdijk- nog overtroffen
is, zal er voor Zeeland een nieuw tijd
perk aanbreken.
Hoe zal onze provincie er dan uit
zien? Dit is een vraag, waarop geen
afdoend antwoord te vinden is. Het
valt niet goed te omschrijven omdat
ons voorstellingsvermogen dit niet vol
ledig kan omvatten.
Maar toch kunnen we er wel van
dromen en zijn er ook wel dingen, die
enigszins te voorspellen zijn.
Zeeland komt na de uitvoering van de
Deltawerken in directe verbinding met
de grote steden van Holland.
Dit betekent meer dan dat je op het
eerste gezicht denkt. Door de ontsluiting
van Zeeland, met directe en doelmati
ge verbindingen met het vasteland, is
het b.v. mogelijk dat er in Zeeland
meer industrie wordt gevestigd. Door
de mogelijkheid van vestiging van in
dustrie en alle andere dingen, die met
de ontsluiting van Zeeland in verbin
ding staan, wordt het „eenrichtings
verkeer" eindelijk eens stopgezet.
Met dit „eenrichtingsverkeer" bedoel
ik dat het nu zó is, dat verschillende
jonge goede krachten met wilskracht en
energie onze goede provincie verlaten,
omdat elders in ons land meer toe
komstmogelijkheden te vinden zijn. En
hier komen nagenoeg geen goede krach
ten voor terug. Flinke werkkrachten
buiten onze provincie houden Zeeland
voor het laatst om daar hun fortuin te
zoeken.
Naast het probleem van de veilig
heid, dat op 1 februari acuut werd, is
er voor Zeeland ook een landbouwkun
dig probleem. De verzilting van de
landbouwgronden neemt nog steeds toe.
Maar door de aanleg van dammen wor
den er zoetwaterbekkens gevormd. In
filtratie en bevloeiing van hooggelegen
grond, tot in Brabant toe, wordt dan
mogelijk geacht. Men acht dit voor de
landbouw van groter belang dan de
kleine landaanwinst van 10 a 15.000 ha,
die door het Deltaplan ingepolderd wor
den. Landbouwdeskundigen werken, zo
als altijd, ook wat dit betreft met for
mules en zeggen 1 ha water 1 ha
land.
Ook voor het toerisme schept de vor
ming van deze zoetwatermeren vele
mogelijkheden. Denk b.v. maar eens
aan de zeilsport, zoals deze op de Frie
se meren worden beoefend. Ook komen
er verschillende zandbanken droog te
liggen, die we dan aantrekkelijk maken
voor mensen, die voor de verandering
eens te midden in de Obster-Schelde
willen huizen.
Het laat zich aanzien, dat er op alle
terreinen van ons bestaan een omwen
teling teweeg wordt gebracht. Het een
en ander zal ook zijn stempel zetten op
het geestelijk, cultureel en maatschap
pelijk leven. De invloed van de grote
steden, de vestiging van industrie en de
nieuwe rechtstreekse verbindingen zul
len er toe leiden, dat Zeeland uit zyrf
isolement wordt geholpen.
Dit heeft als gevolg, dat het vertrouw
de en het eigen weggaat. Gewoonten
en tradities, die van ouders op kind zijn
overgegaan, zullen veelal verdwijnen.
Dit is niet erg als er maar nieuwe nor
men voor in de plaats komen.
Aanpassen aan de nieuwe toestanden,
dat is dan ook het wachtwoord voor
Zeeland. En als dit op alle terreinen
volledig en positief wordt gedaan, dan
is er in de provincie Zeeland nü en in
de toekomst een bevolking, die worstelt
en ontkomt. Z. P.
V
DELTA-GEDACHTEN.
Het is wel eens leuk om je gedachten
en somt je fantasie te laten gaan
over de veranderingen, die na de vol
tooiing van het Deltaplan in ons ge
west zullen optreden, of te verwachten
zijn.
Dan zie je in 1980 op „zomerse" da
gen stromen toeristen vanuit „de rand
stad Benelux" naar het Grevelingen-
en Zandkreekpark trekken, om met
de woorden van Max Dendermonde
een tweede „naakte stad te water"
te vormen, die Loosdrecht meervoudig
zal overtreffen.
Komt de dam van Kats naar Ouwer
kerk er, dan zie je straks omgekeerd
drommen Zeeuwse dames naar Rotter
dam tijgen, dat dan ongeveer 45 km
„dichterbij gekomen is, om de laatste
modesnufjes te bekyken èn te kopen,
want dat laatste hoort nu eenmaal bij
ons. Dat zal natuurlijk de Zeeuwse
winkeliers verdrieten, en zy zullen dan
ook een strijd te voeren krijgen tegen
de grote-stadszaken!
Er zal, misschien op bescheiden
schaal, industrie komen om het arbeids-
overschot op te vangen, waardoor de
mentaliteit van de bevolking wel wat
zal veranderen!
Maar het zal, by alle grote voordelen
die het Deltaplan met zich meebrengt,
toch goed zijn ons eens af le vragen, of
het voor het behoud van het karakter
van de streek werkelijk alles goud is,
wat er in het Deltaplan blinkt.
M. DE J.
Het is voor de L. J. G.-ers en Z. P. M.-
sters meestal zó, dat ze in een boeren
gezin worden geboren en daarook in
opgroeien. Meestal brengen ze ouder
geworden hun leven ook weer in
hetzelfde beroep en in dezelfde streek
door.
Toch is het goed er eens over na te
denken, dat wij niet zó maar automa
tisch in het leven der volwassenen over
gaan, maar dat wy wel degelijk ook
moeten kiezen.
Het belangrijkste voor ons is, dat wij
een nuttig, eerbaar en zuiver beroep
kiezen, Als daaraan de ministe twijfel
zou bestaan: aarzel niet, maar kies iets
anders! Ik hoop, dat de boeren jeugd
daar ook zo over denkt; dat zij bewust
durven kiezen voor hun latere levens
weg en dat maar niet eenvoudig over
zich heen laten komen. Wij moeten uit
onze arbeid ons geluk halen, of wij zul
len nimmer weten wat het geluk is.
Daarom moeten wy onszelf actief
maken. We kunnen niet denken: „Laat
een ander het maar voor ons doen" en
ondertussen zelf maar rustig blijven toe
kijken. Soms doen we zo, omdat wy
vrezen tekort te zullen schieten.
Maar bovenal zijn wy vaak bang om
te handelen uit vrees voor spot, omdat
wij het gevaar willen ontvluchten ge
hoond en belachelijk gemaakt te wor
den. Want veel kunnen wij verdragen
en willen wy verduren, doch dat is ons
vaak te machtig.
En heel vaak is juist dat het wapen
waarmee men ons tracht te treffen,
wanneer wij het goede willen. Niet zo
zeer uit vijandschap en haat jegens het
goede, maar meer uit een soort onbere
deneerde jalouzie, die niet hebben kan,
dat een ander doet wat men zelf niet
aandurft, of waartoe men zichzelf niet
weet op te werken. En om dan niet U
te veel af te steken, tracht men de an
der, die wèl de moed heeft neer te ha
len. Spot en hoon zijn de gevaarlijkste,
immers de meest doeltreffende, wapens.
Totdat onze ogen opengaan en wij
dit doorzien, hetzij WÜ spotter of be
spotte zyn. Wanneer dat eenmaal ge
beurd is, dan zijn wy genezen en on
kwetsbaar geworden voor spot.
Dan hebben wij geleerd, dat het val
se bescheidenheid, valse schaamte zou
zijn, die ons zou willen weerhouden.
Dèn weten wy, dat wy ons aan niemand
moeten storen en rustig onze gang moe
ten gaan, dat wy moeten durven het
goede te doen en te blijven doen, wat
men ook van ons zegt.
Nu ga ik eindigen met een oud-Spaans
spreekwoord: „Verheug U in het weini
ge dat gij hebt en laat de dwaas jagen
naar meer".
De energieke mens van onze tyd
keert dat spreekwoord om: „Terwijl de
dwaas zich verheugt in hetgeen hij
heeft, zal ik streven naar meer en be
ter"!
L. J. G.-er A. H.
