verzicfit No. 2345. Frankering bij abonnement: Terneuzen ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1956. HET is weldra 1 oktober en op het ogenblik van schrijven hebben wij in ons goede vaderland nog geen Minister van Landbouw* Terwijl het feit, dat er in Den Haag druk voortgegaan wordt met forme ren en informeren, langzamerhand het dankbare onderwerp is geworden van conferenciers en grappenmakers, begint de tijd hoe langer hoe meer te dringen. Want hét ogenblik is niet ver meer, dat zij, die op het ogenblik èn tot lid van de Tweede Kamer zijn gekozen en tevens demissionair Mi nister zijn, zullen moeten kiezen of delen. De wet vereist zulks. Onder hen bevindt zich ook de Mi nister van Landbouw, de heer Mans- holt, die, als het zo doorgaat, tussen kaai en schip dreigt te vallen. Nu hem het Directeur-Generaalschap van de F. A. O., de wereldvoedselorganisa. tie van de Verenigde Naties, door de neus is geboord, doordat de meerder heid van de in Rome ter algemene vergadering aanwezige afgevaardig den zijn stem heeft uitgebracht op de Indiër de heer Shri Binay Ran jan Sen, hoort men zijn naam weer meer noemen in verband met het Minister schap. Vanzelfsprekend zijn wij allen in landbouwkringen zeer benieuwd of hij opnieuw tot dit hoge ambt in zijn eigen land geroepen zal worden. Nog meer benieuwd is iedereen of hij zich, wanneer bovenstaande vraag bevestigend wordt beantwoord, zijn onlangs te Kampen gehouden rede nog zal herinneren. In ieder geval staat wel vast, dat de georganiseerde landbouw hem wel aan zijn aldaar uitgesproken woor den zal herinneren. Het ook door Mi nister. Mansholt geconstateerd vastge lopen prijsbeleid zal slechts los kun nen komen, wanneer er meer geld beschikbaar wordt gesteld. Wanneer- de nieuwe Ministeriële ploeg inziet, dat de landbouw van Nederland ook in deze tijd van industrialisatie een bedrijfstak is, die aan de totale wel vaart van ons volk in belangrijke mate bijdraagt. Wij moesten aan dit feit weer extra denken in een gesprek, dat wij had den met enige prominente figuren uit de coöperatieve suiketrbietcn- industrie. De jaarlijkse campagne staat voor de deur.^ Volgende week begint de aanvoer Van de bieten te Sas van Gent en gaat de Eerste Nederlandse Zitdagen Boekhoud* bureau HULST: maandag 1 oktober in ,,De Graanbeurs" van 35 uur. KOUDEKERKE: woensdag 3 oktober in hotel „Nieuw Walcheren" van 91.30 uur. OOSTBURG: woensdag 3 oktober in café „De Windt". ZIERIKZEE: donderdag 4 oktober in hotel „Huis van Nassau". MIDDELBURG: donderdag 4 okto ber in café „De Eendracht". ST. PHILIPSLAND: zaterdag 6 okto ber in hotel „De Druiventros". THOLEN: zaterdag 6 oktober in hotel „Hof van Holland". Coöperatieve Beetwortelsuikerfabriek zijn machines in werking stellen, één en twee weken later gevolgd door de fabrieken van de V. C. S. en van Puttershoek. De Zeeuwse wegen zullen beheerst worden door het bie- tenvervoer. Hoe zijn de verwachtin gen? Wij lezen, dat er volgens het Instituut voor Rationele Suikerpro ductie te Bergen op Zoom, een sui- kerbietenoogst wordt verwacht van niet meer dan 2.600.000 ton. Hierbij wordt rekening gehouden met een normale gewichtstoename gedurende september. Dit cijfer dienen wij te vergelijken met 1955, toen van een ongeveer 5 kleinere oppervlakte 3.100.000 ton bieten werden geoogst. Nu het weer in september gunstig is geweest, valt niet met juistheid te zeggen, hoeveel suiker uit deze bie ten geproduceerd zal worden. Ver mis is men echter niet, wanneer men deze hoeveelheid schat tussen de 325 en 350.000 ton. Het jaarlijkse binnen-' landse verbruik van suiker kan men veilig schatten op 425.000 ton. Dit betekent dus, dat Nederland i.. het voor ons liggende jaar zeker 75 a 100.000 ton suiker zal moeten invoe ren. Daar komt dan nog een 100.000 ton bij voor de suikerverwerkende industrie, die op de export van haar produkten is aangewezen. Wij beginnen meer en meei* te lezen, dat het er met de Nederlandse deviezenvoorraad niet zo rooskleurig uitziet als het vorige jaar. Er dreigt een behoorlijk tekort op onze beta lingsbalans. De suikerimport, nodig om de behoefte van ons volk te dek ken. zal zeker een aardige duit devie zen kosten en waarschijnlijk wel dollars. Zo ziet men de directe gevolgen van een slechte of matige oogst voor de economische positie van ons land. Zal men nu plotseling de suiker- bietentelende boer weer in eer en aanzien gaan brengen? Maar men diene dan toch ten aanzien van deze bietteelt een standvastiger beleid te voeren en voorai een oeleid op lan gere termijn. Wij herinneren ons nog de deviezenmoeilijkheden van onze regering van enige jaren geleden. -Toen achtte Minister Mansholt een suikerbietenareaal van 80.000 ha verantwoord en noodzakelijk. Hij verzuimde echter deze teelt finan cieel zó aantrekkelijk te maken, dat dit areaal er kwam en bleef. Zodra de deviezenwolken overgedreven wa ren, zwenkte onze regering om en vreesde een te groot areaal. Men kon immers van de dumpende over zeese landen goedkoper suiker krij gen en toen doken de geruchten op over areaalbeperking, tweeprijzen- Maaidorser aan hel werk m de Willemspolder op St. Philipsland. Velen yragen zich at wat men van de bestaande wintertarwerassen kan verwachten. Nadere gegevens hierover treft men aan in het artikel over rassenkeuze op pag. 594 bouw jaarlijks gevochten worden om de steeds stijgende kosten behoorlijk doorberekend te krijgen. Nu blijkt zonneklaar, dat er voor lopig in het geheel geen vrèes be hoeft te bestaan, dat wij in Neder land zelve teveel suiker voortbren gen. Het tegendeel is waar. Gaat men nu de waarde van de eigen teelt weer inzien? De waarde van onze kostbare cultuurgrond tevens, één van de weinige natuurlijke produktie- bronnen, waarover ons kleine land beschikt Maar laat men dan eindelijk eens uit de bus komen met een prijs voor de bieten, waarin deze waarde is ver rekend. Een prijs tevens, die voor langere tijd de suikerbieten-telende boer de zekerheid geeft, dat zijn ar beid naar waarde gewaardeerd wordt. En laat men hem dan niet de speel bal worden van een met de conjunc tuur en met het al of niet dumpen van anderen te veel meezwalkende regering. Een korte campagne. Het spreekt vanzelf, dat de fabrie ken met deze zeer matige opbrengst een korte campagne verwachten. De capaciteit van de coöperatieve fabrie ken is de laatste jaren aanzienlijk verhoogd. Rationalisatie en auto matisering zijn woorden geworden, die de besturen en de directies van de eigen boerenfabrieken hanteren of het zo niets is. De directeur yan de coöperatieve fabriek te Sas van Gent, de heer Ir. R. van Krevelen, vertelde ons bijvoorbeeld, dat de fa briek thans een 20 hogere capaci teit heeft dan in 1949, terwijl er met 20 minder mensen gewerkt wordt. Door bestuur en directie is een in vesteringsplan uitgewerkt voor de komende 5 jaar, dat er op gericht is met nog minder mensen nog meer te presteren. Door het opstellen van de nieuwste machines kan dit bereikt de beste van Europa. Ook Putters hoek heeft een groot programma achter de rug. Doordat op één uitzondering na de Fries-Groningse alle iiübrieken toegetreden zijn tot de contingente- ringsovereenkomst, zal ook het ver voer en de aanvoer van de bieten sterk gerationaliseerd worden. Voor al in Breskens zal dit veranderingen te zien geven en deze Zeeuws-Vlaam se havenplaats zal één van de groot ste, zo niet de grootste, bietenverlaad- plaats worden van ons land. Wij zijn, dit alles beziende, van mening, dat de regering zich wel ter dege mag realiseren, welk een groot stuk rationalisatie, industrialisatie en mechanisatie hier door de boeren stand is verricht. Wie er spreekt over het achterblijven van de land bouw, kent op dit gebied zeker dit stuk boerenwerk niet. Waar de boe ren de handen ineen hebben geslagen, komen zij zeker niet achter, maar geven zij blijk van dezelfde onder nemingsgeest en van het verstaan van deze tijd als in de industriële sector het geval is. Een overheid, die dit inziet, dient dit ook te belonen. Dient een beleid te voeren, hetwelk deze geest aanwakkert en niet een beleid, dat meedobbert op de wan kele golven van de conjunctuur. De diensten, die hier het gehele volk geboden worden, dienen niet slechts beloond te worden wanneer volk en regering in nood verkeren en weer vergeten, zo gauw de economi sche hemel wat opklaart. Een stabiel en niet te krenterig prijsbeleid ten aanzien van de suiker bieten cultuur is zeker een eerste vereiste. Moge een nieuwe Minister van Landbouw, wie het ook worden zal, dit inzien en zijn beleid hiernaar richten. S.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1956 | | pagina 1