te
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1H«
Viconbietendunmachine.
triek en vandaar af werd door een drijfstang een
tweetal stangen aangedreven via een scharnierpunt.
Deze stangen maakten daardoor een heen- en weer-
gaande beweging. Doordat hieraan de veerbladen
weer waren bevestigd, deden de ondereinden daar.
van hetzelfde. De diepteregeling werd verkregen
door de mesjes hoger of lager te stellen. Het hef
fen of zakken geschiedde door de hydraulische hef-
inrichting. Vooraan het parallelogram waren twee
steunwieltjes bevestigd, die elk aan een kant van
de rij liepen, dus ook weer niet door de versbe-
werkte grond. Toch zouden schrapertjes wel ge
wenst zijn.
Aan hetzelfde parallelogram werden zijmessen
bevestigd, zodat tegelijkertijd onder drogere om
standigheden kan worden gewied. De diepterege
ling was goed en er werd heel aardig werk ge
leverd. Grondverzet vindt heel weinig plaats. De
rijsnelheid was niet groot.
Nooit heb ik op een demonstratie zo'n primitief ge
val, zowel wat trekker als dunmachine betreft, aan
het werk gezien. Het geheel hing letterlijk met
draadjes en touwtjes aan elkaar. Maar ook nooit
heeft een dergelijk prototype zo'n belangstelling
gehad en een gunstige indruk achtergelaten. Er
werden wel eens spottende opmerkingen gemaakt,
doch de heer Worm trok zich daar niets van aan en
demonstreerde rustig en zelfverzekerd zijn vinding.
Menigeen zou zich gegeneerd hebben en daarom
moeten wij er toch veel respect voor hebben dat
hij durfde komen. Zeer zeker kan uit zijn construc
tie iets goeds gebouwd worden, zowel wat betreft
de constructie, de kwaliteit van het werk en vooral
ook de prij6. Weliswaar kan die natuurlijk niet ge.
noemd worden daar het nog een prototype is, doch
hoog kan hij nooit liggen. Wij wensen de heer
Worm veel succes.
Niet alleen bieten die enige dagen te voren waren
bewerkt, konden worden bekeken, doch ook erwten
en blauwmaanzaad die de vorige dag waren be
werkt door de machine van de heer Sieling. De in.
druk hiervan was goed.
Het was heel belangrijk dat men het werk in erw
ten en blauwmaanzaad kon bekijken. Het is n.l. heel
goed mogelijk dat de naam bietendunmachine ver.
keerd gekozen is, maar dat de naam „rijenwiedma-
chine", waarmee ook bieten gedund kunnen wor.
den, zoals Ir. Rietberg in Bergen op Zoom het uit
drukte, veel beter op zijn plaats is. Reeds lang is
gezocht naar een wiedmachine voor IN de rij. Wel.
nu, de mogelijkheid ligt hier voor verschillende ge
wassen, waarbij aan één machine een groot aantal
werkuren kan worden gegeven wat het rendabel
gebruik weer ten goede komt.
De demonstratie werd gehouden door de Bedrijfs-
studiegroep Tholen en St Philipsland, de Technische
Commissie van het Landbouwschap en de Rijks,
landbouwvoorlichtingsdienst. Ofschoon het publiek
niet erg talrijk was 150)mag de demonstra
tie toch als zeer geslaagd worden beschouwd.
De oogstwerkzaamheden waren aan de geringe be.
langstelling niet vreemd.
Aan de heer Sieling voor het beschikbaar stellen
van zijn bedrijf, de diverse boeren voor hun trek
kers en paard en de deelnemers voor de moeite die
zij zich getroost hebben, past een hartelijk woord
van dank. Zij allen kunnen op een goed geslaagde
dag terugzien.
De Hoofdassistent R. L. V. D.,
J. G. VAN LIERE
Goes, 18 september 1956
schuifbaar over deze as zitten tandwielen beves
tigd, die op hun beurt een tweede tandwiel aan
drijven. Een cardan-overbrenging dus. Vanaf deze
plaats loopt een as naar achteren en op het eind
daarvan kan een zon worden bevestigd. Deze over
brenging is dus zeer eenvoudig, terwijl ook de
constructie solide is.
In elke zon kunnen maximaal 16 verende tanden
of mesjes van naar verkiezing 1 of 1% inch
worden geplaatst.. De keuze van óf verende tanden
óf mesjes van de hiervoor aangegeven maten en het
aantal daarvan hangt af van de stand van het ge
was. Op de demonstratie werd gewerkt met 8x1%
messen. De naar achterlopende aangedreven assen
met de zonnen zitten draaibaar om de grote aan
drijfas. Zij vormen dus een parallelogram, waardoor
de oneffenheden in de grond worden gevolgd. De
diepteregeling geschiedt met het strakker of min
der strak zetten van een veer. De afstelling van de
machine was op de demonstratie uitstekend. Het
aantal messen en de dieptestelling waren juist ge
kozen, zodat het grondverzet meeviel. Het werk was
goed. Met deze eenvoudige solide dunmachine is
het ook heel goed mogelijk gelijktijdig te wieden.
Een bezwaar is dat men aan één rijenafstand van
minimaal 3435 cm gebonden is. Wil men een nau
were rijenafstand, dan moeten de tanden ingekort
worden. Een tweede, en wel heel groot, bezwaar is
de prijs die voor een machine met 4 elementen
2200,5 elementen 2550,en 6 elementen
2900,bedraagt. Een los element kost 400,—.
Prototype systeem „Worm".
3. „Loddon" van de Fa. Mas-
see en Zn. te Goes. Deze
machine bestaat uit losse
elementen die aan de tool
bar de trekker worden be
vestigd. Het is een paralle
logram waaraan een loop
wiel tevens aandrijfwiel is
gemonteerd. Op het loop.
vlak zijn nokken geplaatst
die het slippen zoveel mo
gelijk moeten voorkomen.
Het loopwiel drijft via tand
wielen en assen een zon
aan achter het parallelo.
gram. Het geheel wordt
door een veer naar beneden
gedrukt waardoor de diep
testelling wordt verkregen.
Aan de zon kunnen weer
naar verkiezing tanden of
mesjes worden bevestigd.
Gewerkt werd met 8 x
inch messen.
Tijdens de demonstratie
waren er moeilijkheden met
de diepteregeling van de
hefinrichting, waardoor
geen goede instelling kon
worden bereikt. Een varia
tie in de dieptestelling d.
m.v. de veer was niet meer
mogelijk. De ruimte tussen
de IV2 cm hoge nokken op
het loopwiel liep vol, waar
door nogal eens slippen optrad. De diameter van
het loopwiel bedroeg 41 cm. De bestuurder van de
trekker had kennelijk nooit eerder met een dunma
chine gereden, zodat alles bij elkaar het werk min.
der goed tot zeer matig was. Na de middag was de
dieptestelling verbeterd en was het werk niet on
bevredigend. De machine is zeer eenvoudig in op
bouw en uitvoering. Ook hier kunnen beperkte rij.
enafstanden worden bewerkt. Gelijktijdig dunnen
en wieden is zeer goed mogelijk. De prijs is echter
hoog, n.l. 310,per element. Dit is er werkelijk
niet can te zien en de kunst moet hiér dan ook wel
erg duur betaald worden.
4. „Danroeco" van de Fa. Massee
Zn. te Goes. Deze paarden-
machine is 2-rijïg. De aandrij.
ving vindt plaats vanaf de wie
len via cardanoverbrenging
naar de aan de achterzijde ge.
monteerde zonnen. Bij deze
zonnen worden geen verende
tanden geleverd. Gewerkt
werd met 6 beitelmessen ter
breedte van 2 cm. Deze kun
nen in elke willekeurige stand
worden geplaatst. Het maxi
mum aantal te plaatsen beitels
bedraagt 12. Door het verstel
len van een handle kunnen
aan de zonnen 2 verschillende
snelheden worden gegeven.
De diepteregeling was wat
slap en onvoldoende. De ma
chine is eenvoudig en zwaar
gebouwd. Het werk was heel
behoorlijk. In hoeverre deze
paardenmachine zijn kans in
de praktijk zal krijgen is ech
ter nog de vraag. Zijn capaci
bietendunmachine
I dentractie.
teit is gering, i. v. m. de geringe
snelheid en werkbreedte. Een ma.
chine met een groter aantal ele
menten zou wellicht een grotere
mogelijkheid bieden, daar deze
ook door één paard getrokken
kan worden, gezien de geringe
trekkracht, die gevraagd wordt.
5. „Vicon", ontwerp van de heer
C. Steketee te Driewegen en
gedemonstreerd door de Fa.
Visser^ te Nieuw Vennep. Deze
2.5 m. brede machine met 5
elementen was juist kersvers
de fabriek uitgerold. Het is
een keurig en netjes afge
bouwde machine die een solide
indruk gaf. Zij onderscheidde
zich door een zeer rustige
gang wat wel grotendeels ver.
oorzaakt werd, doordat de
mesjes niet gelijktijdig maar
beurtelings door de grond gin
gen. De machin loopt op 2
luchtbanden en wordt op één
punt aan de trekker gekop
peld. De aandrijving vindt
plaats vanaf de aftakas. Daar vandaan wordt een
dwars op de rijrichting gemonteerde as aangedre
ven naar de rechterzijde van de machine. Daar
mondt ze uit in een tandwielkast waar d.m.v. 3
tandwielen van verschillende grootte en een ket.
tingoverbrenging 3 verschillende snelheden in de
dunmachine zelf worden verkregen. Dit vervangt
dus een dure toerenvariator, terwijl toch een groot
aantal mogelijkheden zijn verkregen. Vanaf deze
tandwielkast loopt weer een aandrijfas over de ge
hele breedte van de machine. Op deze as zitten
z.g.n. slingerkoppen die op hun beurt éen zwanen
hals in beweging brengen. In die hals kunnen tan.
den of mesjes bevestigd worden die dus een heen-
en weergaande beweging maken. De slingerkop zit
verschuifbaar en de zwanenhals scharnier baar aan
de aandrijfas. Het geheel werkt dus weer als een
parallelogram, terwijl het zó gebouwd is, dat een
zeer nauwe rijenafstand, n.l. tot een minimum van
11 cm kan worden bereikt. De steunwielen aan de
elementen waren voorzien van schrapers, zodat
aanladen werd voorkomen. Bovendien lopen deze
wieltjes vóór de mesjes, dus niet door de vers be
werkte grond. Het verstellen is zeer eenvoudig en
vraagt zeer weinig tijd. Het in en uit het werk stel.
len geschiedt door een handhefboom die vanaf de
rekker is te bedienen.
Gewerkt werd met 1 mesje ter breedte van 3.5
cm per element. Zij waren zeer dun geslepen waar
door ook weer een minimale grondverplaatsing
werd verkregen. De diepteregeling die met de tan
den of mesjes wordt verkregen, was goed. Het werk
was intensief en goed. De constructie van deze ma.
chine is goed doordacht en uitgevoerd. De prijs kon
nog niet definitief worden meegedeeld, doch ligt
naar schatting voor 5 elementen tussen de 1200
en 1600. Elk los element flOQ120. Daar dit
niet het goedkoopste en niet het duurste is, zouden
we dit een middenprijsklasse kunnen noemen.
6. Systeem „Worm" van de heer S. Worm te Halfweg.
Deze door de heer Worm zelf geconstrueerde ma
chine, was duidelijk een prototype. Voorop zijn
Ford Dearborn was een wiedbalk met parellelo-
grammen gemonteerd. Aan elke parallelogram was
een breed veerblad bevestigd dat tamelijk hoog om.
gebogen naar de grond terug wees. Onder aan elk
veerblad kon een tand of mes bevestigd worden.
De veerbladen werden gezamenlijk vanaf de af
takas aangedreven. Met behulp van een V-snaar en
schijven werd een naar voor aan de trekker lopende
as aangedreven. Op het eind daarvan zat een excen.
