VCOR DE
Plattelandsvrouw
Vervolg rede van lr C. S. KNOTTNERUS.
Orig. Be-ka C.B.
bruine bonen
ZATERDAG 2 4 DECEMBER 1955
835
deze moeilijkheden dikwijls veroorzaken, door erg
vaak te praten over garantieprijzen. Dit is logisch,
want onze garantieprijzen zijn onze minimumprij
zen en wij moeten dus altijd zorgen, dat de mini
mumprijzen zo hoog mogelijk liggen. Maar dat
deze garantieprijzen dikwijls niet behoeven te wer
ken, en een hele tijd niet gewerkt hebben, is het
grote publiek niet duidelijk. Het is dus onze taak,
dat zo goed mogelijk duidelijk te maken.
Als voorbeeld van een garantieprijs, die niet be
hoefde te werken, noem ik U de melkprijs. Ge
durende het vorige melkprijsjaar, dat loopt van 1
Nov. 1953—1 Nov. If54, heeft de Regering iets bij
moeten passen. De algemene verwachting was, dat
dit ook voor het jaar 1954'55 het geval zou zijn.
Gebleken is echter, dat dit helemaal niet zo was.
De werkelijke prijs is 2/10 cent boven de garantie
prijs geweest. Dus voor de melk heeft de garantie
prijs het laatste jaar niet gewerkt. Alleen voor de
toeslaggebieden, daar moet dus wel de toeslag wor
den gegeven, echter ook min 2/10 cent.
Export-moeilijkheden.
Een volgende moeilijkheid voor Nederland is de
export. Voor de tarwe en dr suiker ligt het niet
zo moeilijk; in het binnenland wordt n.l. minder
geproduceerd dan wij nodig hebben voor de con
sumptie.
Bij import kan aan de grens de prijs zodanig
worden opgetrokken, dat de prijs :n het binnenland
goed blijft voor de boer. Voor tarwe heblen we
altijd een vaste prijs gehad en voor de suiker heb
ben we de suikerprijs vastgesteld, waaruit de bie-
tenprijs resulteert. Maar nu er zoveel wordt ge
produceerd, dat dit bijna gelijk is aan de consump
tie, kunnen we niet meer verder.
Alle andere producten zijn exportproducten en
het is juist voor deze exportproducten, dat onze
situatie moeilijk is.
De prijs van voergraan kan door monopoliehef
fingen op een bepaalde hoogte worden gehouden,
n.l. op een rendabele prijs voor de akkerbouw.
Maar wanneer de veehouder dit voergraan moet
gaan gebruiken, dan wordt zijn kostprijs verhoogd
en de producten die hij hiermee maakt moeten
worden geëxporteerd. Het is dus daarom, dat een
veehouder altijd vraagt naar een lage voergraan-
prijs en hij dus tegen monopolieheffingen is. Hij
wil ze alleen maar aanvaarden, wanneer hij deze
monopolieheffingen weer gerestitueerd krijgt, zo
dra er -"ordt geëxporteerd. Dit laatste is erg
moeilijk omdat wij in Nederland gebonden zijn aan
internationale overeenkomsten. Wij kennen hier
voor het G.A.T.T.. dat een internationale overeen
komst voor de handel is, die verbiedt dat contigen-
teringen en invoerrechten worden verhoogd. Onze
monopolieheffingen kunnen hiermee nog in over
eenstemming worden gebracht, maar zodra wij
deze gaan restitueren is men bang, dat dit Neder
land zal worden verboden. Het zou voor ons nodig
zijn dat wij duidelijk maakten, dat wij hier niet
buiten kunnen, en ook voor Nederland meet het
mogelijk zijn, evenals voor België, uitzonderings
bepalingen van het G.A.T.T, goedgekeurd te krij
ger.. De monopolieheffingen worden door meer
dere mensen momenteel ingevallen, o.a. door de
handel. De redenen hiervoor zijn de volgende:
Door de monopolieheffing wordt de buitenland
se prijs opgetrokken tot de binnenlandse kostprijs.
Is dus de ene maand de buitenlandse prijs 1,
lager dan de binnenlandse prijs, dan is de monopo
lieheffing 1,—. Is de volgende maand de prijs
2,lager dan de binnenlandse prijs, dan komt er
2,— bij aan monopolieheffingen.
De handel kan, naar haar mening, hiermee niet
werken, want zij weet nooit hoe hoog de prijs zal
zijn, wanneer zij de producten invoert. Deze be
zwaren van de handel hebben op verschillende
plaatsen gehoor gevonden en men maakt nu steeds
meer bezwaren tegen monopolieheffingen.
Een manier om de monopolieheffing te hand
haven is deze, dat men voor een heel jaar een vaste
monopolieheffing vaststelt.
Ik meen, dat de handel dezelfde moeilijkheden
overigens zou hebben, omdat er altijd op een be
paald ogenblik een overgangstermijn is. Men moet
dan n.l. v6or een volgend jaar de monopolieheffing
vaststellen, en men zal weer gaan speculeren. Een
andere mogelijkheid is, dat men teruggaat naar
het systeem van vóór de oorlog. Toen moest name
lijk de monopolieheffing worden betaald op het
moment van invoer.
Dan heeft de handel echter weer het volgende
bezwaar
Wanneer men in Mei koopt en men voert in
Augustus in, dan weet men niet hoe hoog de mono
polieheffing zal zijn. Dit bezwaar is echter niet zo
groot. Men koopt natuurlijk op de buitenlandse
markt op het moment, dat de prijs van het voer
graan laag is, n.l. wanneer deze zó laag is, dat men
niet verwacht dat het goedkoper zal worden. Wan
neer de verwachting uitkomt en men gaat in
Augustus invoeren, dan heeft men wellicht een
voordeel, omdat de monopolieheffing op dat mo
ment laag zal Djn, want de prijs is naar alle waar
schijnlijkheid opgelopen, dus de monopolieheffing
is verminderd. Deze persoon heeft zijn tarwe op
de buitenlandse markt goedkoop gekocht en be
taalt een lage monopolieheffing. Dat hij dan niet
zou kunnen uitrekenen, dat daaraan te verdienen
is, is niet waar.
Uit een kortgeleden ingesteld opinie-onderzoek
is, merkwaardig genoeg, gebleken, dat de Neder
landse consument (het was een opinie-onderzoek
op zeer kleine schaal, slechts een paar honderd
mensen hebben hun antwoord ingestuurd) het er
wel mee eens is, dat de Nederlandse boer en arbei
der zijn kostprijs vergoed krijgt redelijke belo
ning voor al zijn arbeid.
Toeslagregeling per ha wijzen wij af.
negenen, die aanvallen doen op de monopolie
heffing, gaan in grote lijnen hiermee blijkbaar
toch wel accoord, daar zij een ander systeem voor
de monopolieheffing hebben bedacht, n.l. met toe
slagen per ha. U hebt daarover van Uw voorzitter
daarstraks ook al iets gehoord.
Deze toeslagen por ha, zoals de Voorzitter daar
net zeide, zullen door ons alleen maar kunnen
worden aanvaard in uiterste noodzaak. Ik zou het
hier nog wel iets sterker willen zeggen, zij kunnen
eigenlijk door ons in het gel oei niet worden aan
vaard, want wat is het geval? Wanneer wij toe
slagen per ha aanvaarden, dan betekent dat, dat
we volkomen afhankelijk worden van de-Staatskas.
Men kan dan evengoed direct gaan vaststellen
welk salaris en welk inkomen iedere boer mag
hebben en hem een briefje geven, dat hij bij de
ontvanger van de belasting of bij welke rijksambte
naar dan ook, kan inleveren om zijn salaris op te
halen. Deze toeslag zou dan afhankelijk zijn van
de kostprijs en datgene wat men een redelijk in
komen vindt.
Wanneer men daar dan nog bijhaalt de kostprijs-
verschillen, die wij in Nederland kennen, niet al
leen per gebied, maar ook individueel, dan voelt U
wel, waar we op een bepaald moment naar toe
gaan. Het zou ongetwijfeld uiteindelijk leiden tot
onteigening van het bedrijf. Deze toeslag is dan
ook naar mijn mening niet aanvaardbaar. De toe
slag per ha doet onmiddellijk denken aan de pacht,
want dat is ook iets wat per ha werkt.
Wij weten allen, dat we al zó ver gevorderd zijn
dat de pacht wel individueel door de Grondkamers
wordt vastgesteld, maar dat de grote richtlijnen
aan het Departement worden vastgesteld. Onge
veer in dezelfde geest zou voor ons een toeslag
regeling per ha voor de verschillende producten
werken. Voor kippen en varkens geloof ik dat de
toeslagregeling per ha geheel onmogelijk is. Laten
we de monopolieheffingen los, dan komt de prijs
voor varkens- en kippenvoer laag te liggen. Ver
schillende handelaren zullen dan varkens en kip
pen gaan houden, terwijl deze thuis horen op het
kleine bedrijf. Ook dit is voor mij een reden, dat
ik een toeslagregeling per ha niet aanvaardbaar
vind.
U ziet, dat wij momenteel nog voor een gewel
dige massa vraagstukken staan en ik geloof niet,
dat U van mij verwacht hebt dat ik precies zou
zeggen wat wij aan al deze dingen moeten doen.
Het is duidelijk dat de Minister van Landbouw niet
anders kan dan zijn standpunt verdedigen in het
kabinet en dat de landsregering uiteindelijk de be
slissing neemt.
In dit verband zou ik U er op willen wijzen hoe
noodzakelijk het is door te gaan met de opbouw
van het apparaat van de georganiseerde landbouw,
dat het boerenstandpunt tegenover het regerings
standpunt kan stellen.
Uw Voorzitter heeft er zojuist al op gewezen,
dat het Landbouwschap, want daar doelde ik op,
verschillende moeilijkheden heeft op zijn weg. Het
is echter noodzakelijk, geloof ik, dat wij zo lang
zamerhand vork maken van de opbouw van het
Landbouwschap en dat we daar een apparaat van
maken, dat ons boeren kan helpen in de moeilijk
heden, die wij binnenkort misschien kunnen ver
wachten. Wij moeten klaar staan en ik geloof dat
het duidelijk is, dat wij, wanneer er moeilijkheden
komen, niet alleen afhankelijk zullen moeten zijn
van onze Overheid, maar dat wij zelf een apparaat
zullen moeten hebben, dat ook hiervoor klaar is.
Het is mijn mening, dat we op het ogenblik ons
nog erg veel bezighouden met organisatorische
moeilijkheden en dat we voor do grote problemen,
waarvoor we komen te s.aan en waarvan ik er
enkele heb genoemd, eigenlijk geen tijd hebben
om ze behoorlijk te bestuderen. Ik hoop. dat men
zowel hier in Zeeland als landelijk de tekenen der
tijden zal willen begrijpen en zich zal willen voor
bereiden voov de moeilijkheden, die we krijgen. Dat
ook T"w organisatie het hare hieraan moge bijdra
gen is mijn wens.
V 1
Verkrijgbaar bij de plaatselijke
landbouwverenigingen.
(Advertentie.)
C.B. rassen zijn oogstzekere rassen -
Verzekert U van gezond
zaaizaad door tijdig bestel
len van
bij Uw Coöperatie.
nemen. De gelatine uitknijpen en onder roeren in
het hete vruchtensap oplossen.
De vloeistof laten afkoelen. Het sap voorzichtig
op de griesmeel schenken en geleiïg laten worden.
Kort voor het opdienen het eiwit stijfslaan; op het
laatst een lepel rode jam meekloppen. De pudding
met het schuim garneren.
„KERSTMAALTIJDEN VAN OVERAL"
Ook dit jaar zal met de Kerstdagen in vele ge
zinnen door de huisvrouw wat extra zorg aan de
maaltijden worden besteed.
Niet alleen in ons land, maar overal ter wereld
trachten veie vrouwen door een speciaal feestge
recht de feestvreugde in de gezinnen te verhogen.
Onze Engelse buren eten met Kerstmis natuurlijk
kalkoen en plumpudding. Dit deden ze honderd jaar
geleden ook en dit zullen ze waarschijnlijk over 100
jaar nog wel doen!
De plumpudding heeft niets gemeen met het ge
recht, dat wij met de naam pudding aanduiden.
Het lijkt meer op gebak met rozijnen en is vol
gens onze Nederlandse smaak niet eens zo erg
lekker: 's Lands wijs 's Lands eer!
In Amerika worden complete Kerstdiners bevro
ren en keurig verpakt in cellophaan in de handel
gebracht. Het bereiden van het feestmaal is daar
al heel eenvoudig. Overigens doet het electrische
wonderfornuis, dat kookt en bakt en waarschuwt,
wanneer alles klaar is, de rest. Ook in Amerika
wordt met Kerstmis veel kalkoen gegeten.
In Zuid-Afrika brengt men een gestoofd speen
varken op tafel gegarneerd met groenten en
vruchten.
In Denemarken eet men gebraden ganzen ge
vuld met pruimen en appels. Verder completeren
aardappelen, rode kool en rijstepap het Deense
Kerstmenu. De rode kool wordt toebereid met kar-
wijzaad en bessensap.
We gaan ook even een kijkje nemen in Zwitser
land. Daar wordt als hoofdgerecht wildbraad van
ree met kastanjes op tafel gebracht. Forel wordt
dikwijls als voorgerecht gebruikt.
In Finland wordt het voorgerecht bereid met al
lerlei soorten gedroogde visjes. Het hoofdgerecht
is de Kerstham, waarop allerlei goede wensen ge-
'spoten zijn.
Zeer uitgebreid is het Kerstmaal in Zweden. Het
begint met Smorgasbord dit is een zeer uitge
breid hors d'oeuvre bestaande uit ongeveer 30 ver
schillende gerechten. Daarna eet men gedroogde
schelvis of kabeljauw om de maaltijd met een
warme drank van cognac met rozijnen, gember,
amandelen e.d. te besluiten.
De Spanjaard begint met groenten, eet daarna
vis of kalkoen en vergeet natuurlijk niet hierbij
overvloedig wijn te drinken.
In Frankrijk eet men Zeeuwse oesters of op
zijn Frans: Huitres de Zélande. Vervolgens ..hout
snippen" op een speciale manier bereid, terwijl
een kaasschotel en een luchtig Kerstgebak de maal
tijd besluiten.
In Nieuw Zeeland, waar met Kerstmis een zo
merse temperatuur heerst gaan velen de Kerst
dagen picniccen! We zijn nu echter zo ver van huis
gekomen, dat we maar beter doen tot de werkelijk
heid terug te keren en wel: de bereiding van Uw
eigen Kerstmaal.
Daarbij kunnen U misschien de volgende recep
ten helpen:
Voor de broodmaaltijd: Vleesbroodjes (4 stuks).
Een gaar gestoofde runderlap van ongeveer
100 g., koude jus, een uitje, een stukje prei, 25 g.
(2Y2 eetlepel) bloem, 2 kleine broodjes, boter of
margarine.
Het vlees in stukjes snijden. De ui en de prei
schoonmaken en zeer fijn snijden. Vlees en groen
ten in twee lepel§ vet van de jus aan alle kanten
licht bakken. Ongeveer 2 dl (l1/; kopje) met water
verdunde jus toevoegen en het vlees hierin nog
even stoven. De bloem aanmengen met een weinig
koud water en onder roeren in de jus schenken. De
massa even laten doorkoken en op smaak afma
ken.
De broodjes doormidden snijden en een weinig
van het kruim verwijderen. De broodjes in hete
boter of margarine aan weerszijden heel licht bruin
bakken. De vleesragoüt er over verdelen en Je
broodjes warm opdienen.
De vleesragoüt kan enige uren of de dag tevoren
worden bereid en kort voor het gebruik worden
gewarmd.
Voor de warme maaltijd: Kerstdessert in kleuren
(voor 4 personen).
Een klein blikje of potje rode vruchten op
sap (aardbeien, kersen of pruimen), 4 dl melk,
30 g (2Yz eetlepel) griesmeel, 6 g (3 blaadjes)
gelatine, ongeveer 2 eetlepels suiker, het wit
van een klein ei, 1 eetlepel rode jam.
De vruchten uit blik of glas op een zeef storten
en goed laten uitlekken. De vruchten over vier
diepe puddingschaaltjes of glazen verdelen.
De melk aan de kook brengen. De suiker en de
griesmeel dooreen roeren, in de melk strooien en
enkele minuten zacht laten koken. De pap op smaak
afmaken en na enige afkoeling voorzichtig over
de vruchten schenken. De massa laten afkoelen.
De gelatine in ruim koud water 10 minuten we
ken. Het achtergebleven vruchtensap verdunnen
met zoveel water dat het goed van smaak is om
zo te eten. Van het verdunde sap 2V2 dl (IV2 kopje)
nemen. Dit aan de kook brengen en van het vuur
