DE BOERENJEUGD
Van NOORD-BEVELAND
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAND
Overpeinzingen
bij de
bevrijding
N. FELIUS
v.
332
ZEEUWSCH LANDBOUWBLAD
Redactie: C. J. v. Damme, A. C. Breure, L. de Jager, Z. Poppe, M. Sanders en M. Murre.
Redactie-adres: Secretariaat L. J. G., Landbouwhuis, Goes.
naar ]\OORD-AFRIKA
Volgende week is het bevrijdings
feest. Tien jaar is het geleden, dat Ne
derland weer vrij werd. Velen van ons
t zullen zich daar niet zo heel veel meer
j.van herinneren. Maar toch hebben we
'bewust de jaren meegemaakt tussen die
5e Mei 1945 en nu. Het waren jaren
.van vooruitgang en grote verbeterin
gen. Dat hebben we allemaal kunnen
constateren. Een enorme massa werk is
Verzet op het gebied van wederop
bouw. Als we een balans zouden kunnen
opmaken over die tien jaar, zouden we
teen geweldige lijst debet-posten hebben.
Zó lang, dat we geen aandacht zouden
schenken aan het korte rijtje credit-
post en. Maar toch zijn deze er, en ze
zijn waard, om ook eens bekeken te
worden. En als we deze doorgelezen
hebben, voelen we iets van weemoed.
Een stille heimwee naar die tijd. Want
er zijn dingen verdwenen in die tien
jaar, die toch zo waardevol waren.
In 1945 waren we zo vol goede moed.
Geen partijdigheid zou meer de natio
nale eenheid breken. Neen, we zouden
als een grote familie met elkaar om
gaan.
Maar nu, in 1955 zijn er meer partijen
dan ooit.
Geen onderscheid zou er meer zijn
tussen de verschillende bevolkingsla
gen. O, neen, we zouden elkaar behan
delen als gelijkwaardige schepsels.
Maar hoeveel stadsmensen kijken nu al
weer de boeren met de nek aan? Hoe
veel grote boeren beschouwen de min
der bedeelden met een zekere minach
tende welwillendheid? Hoeveel kan
toormensen vinden de handwerkers be
neden hun stand En zo zijn er nog vele
voorbeelden, die niet opgenoemd hoe
ven te worden, want als we eerlijk zijn,
moeten we toegeven, dat we ons alle
maal aan deze fouten schuldig maken.
Ook in onze eigen L. J. G. hebben we
een belangrijke ereditpost moeten boe
ken over de laatste 10 jaar. Want
waar is het enthousiasme gebleven,
waarmee de vereniging opgericht
werd
En bijna alle afdelingen hebben te
kampen met dezelfde moeilijkhedenDe
leden komen zo slecht op, ofer bestaat
zo weinig contact tussen de leden, of:
ze blijven zo lauw.
Ja we hebben altijd wel een excuus.-
We hebben het zo druk, en er is zo
veel anders te doen, en daar voelen we
niet zo voor.
Maar dan rijst de vraag. Waarom kon
het vroeger dan wèl?
Dit klinkt wel allemaal erg somber,
maar we moeten één ding niet verge
ten, Er is nog een debetzijde, en als we
die goed bekijken, dan kunnen we toch
met een gerust hart feestvieren volgen
de week, temeer omdat we ons voorge
nomen hebben, om aan die andere kant
ook iets te verbeteren...Niet waar?
M. S.
wegennet in Noord-Afrika is
algemeen goed in orde. Voor
onze bezoeken aan bedrijven en kweke
ryen kwamen we echter nogal eens
over onbegaande wegen. We zagen op
onze tocht overal de mensen bezig met
het plukken van sinaasappelen. Dit ge
beurde meestal met een schaartje.
Daar veel last werd ondervonden van
insectenplagen, zagen we overal in de
bomen flessen hangen, waarin een
phosphaatpreparaat voor de bestrijding
van een soort vliegje, dat veel schade
berokkende.
DOOR
de bereiding van limonadesiroop. De
overtollige alcohol werd in de benzine
gedaan om als brandstof voor motoren
te worden gebruikt. Uit de zaadjes van
de druiven bereidde men nog een soort
olie, welke geschikt was- voor de keu
ken. De afval van alles onderging ook
nog een bewerking en werd dan als een
soort compost weer teruggebracht op
de bedrijven. Het zal duidelijk zijn, dat
voor dit alles een geweldig machine
park nodig is.
Opmerkelijk is hierbij nog, dat al
deze draaiende en bewegende delen van
gekomen. Ook de verdere bezoeken aan
coöperaties, welke meer dan 1000 km
verder lagen, hebben we geschrapt.
Waar ik nog wel wat van wil vertel
len zijn de bezoeken, welke we de laat
ste dag in Algiers zelf gemaakt heb
ben. Allereerst dan die aan de Jardin
d'Essai. Dit is een heel grote tuin, die
reeds dateert uit 1832. Men heeft er
een indrukwekkende verzameling tro
pische en sub-tropische planten, bomen,
cactussen in ontelbare vormen en soor
ten enz. Ook is er een dierenpark waar
we 't verstrekken van voedsel aan de
leeuwen van nabij gadesloegen. Ik weet
wel, dat ik liever thuis de kat zijn eten
zie krijgen.
Het allervoornaamste bezoek, waar
van we reeds dagenlang de mogelijkhe
den bespraken, gold echter de kasbah.
Voor dit bezoek werd een rasechte
Arabier als gids opgetrommeld. De
kasbah is een verzameling sloppen en
steegjes waar armoede, misdaad en ge
brek hoogtij vieren. Na donker loopt
men, naar men zegt, als Europeaan 'n
grote kans een mesteek in z'n rug op
Vertrek uit MarseiRe.
Aankomst in Algiers.
Ergens aan de Afrikaanse kust.
In de Franse Alpen.
De kwaliteit van de grond was hier
overal uitstekend, alleen moest men ir-
rigeren voor voldoende watertoevoer.
Het opkweken der boompjes in de kwe
kerijen geschiedde op dezelfde manier
als in Nederland de appel en de peer.
In een kwekerij zagen we verschillende
proeven met allerlei tussenstammen.
Ook werden hier veel pruimenbomen
gekweekt.
In deze streek waren ook nog groen
tekwekerijen, in het bijzonder arti-
chauts. Enkele malen hebben we ze
gegeten, maar 't kon mij niet bekoren.
Ook aardappelen werden er verbouwd,
welke bijna allemaal naar Frankrijk
gaan. Franse aardappelen werden dan
weer ingevoerd. Het prijsverschil be
droeg' ongeveer 10 cent.
Van hieruit bezochten we tevens nog
een wijncoöperatie en -distilleerderij.
Dit was op één na de grootste in Al
giers. Vele tanks, welke meer dan
100.000 I. konden bevatten, waren aan
wezig. De totale bergruimte bedroeg
dan ook 6.000.000 1. Kolossen van tank
auto's zorgen voor vervoer naar elders
op dezelfde manier zoals hier benzine
enz. wordt vervoerd. Wanneer men la
ter een glaasje wijn drinkt, is 't maar
beter dat niet teveel aan de bereiding
en de opslag wordt gedacht, want dan
zou een bijsmaakje van de éne of an
dere ongerechtigheid, welke je gezien
hebt, wel eens kunnen worden ge
proefd.
Naast de vervaardiging van alcohol
zagen we in de distilleerderij ook nog
deze machines op geen enkele manier
beveiligd zijn. Hij, die ermee omgaat,
dient maar uit te kijken en daarmee
basta.
Na dit alles bezichtigd te hebben,
werden we per auto teruggebracht naai
de stad Algiers, waar we het laden van
zeeschepen met sinaasappelen voor ex
port nog konden bekijken.
Terloops toonde men ons nog een uit
gestrekt veemarktterrein, waar elke
Maandag zo'n paar duizend koeien,
ezels en paarden en een 4000 schapen
werden aangevoerd. Schapen worden
ontzettend veel gehouden in Algiers,
bij elkaar rond de twee miJlioen.
Vóór we bij de stad aankwamen, was
er op een kruispunt van wegen nogal
wat lawaai en beweging. Daar het al
donker was, konden we moeilijk iets
onderscheiden. Soldaten met de wa
pens in de aanslag liepen af en aan.
Eén kwam terloops de inzittenden van
elke auto controleren. Verder mochten
we in ieder geval niet.
Onze chauffeur en begeleider vonden
dit heel gewoon. Later hoorden we, dat
er in de omgeving een auto op een
mijn was gereden. Na een poos kon
echter ieder weer zyns weegs gaan en
na nog enkele keren enig oponthoud
gehad te hebben voor kudden schapen
welke doodgewoon in 't donker over
de weg liepen, waren we weer terug in
onze aankomsthaven.
We besloten nog één dag te blijven
en zodoende is er van een toeht in de
woestijn, al of niet op kamelen, niets
te lopen. Meerdere misdadigers móeten
hier een schuilplaats hebben gezocht.
Verschillende films en romans laten
hun verhalen afspelen in en rond deze
kasbah, welke zo een 150.000 bewoners
telt.
Bovenaan staat een fort, dat als een
museum is ingericht. Men heeft er met
ontelbare dingen de strijd uitgebeeld,
die de Fransen er hebben gevoerd tegen
de Turken, Arabieren enz. Allerlei wa
pens, Turkse zowel als Franse, uit die
tijd kan men er zien. Ook allerlei sie
raden, uniformen en klederdrachten.
Dat het er in die tjjd niet zachtzinnig
naar toe ging, wanneer men door zo'n
sultan gevangen was genomen, werd
door de gids met velerlei dingen duide
lijk gemaakt.
Ook een haremgebouw uit die tijd
werd bekeken. Volledig was 't niet,
want de belangrijkste inhoud, nl. de
'vrouwen, waren niet aanwezig. Toch
moet er daar zo'n sinjeur geleefd heb
ben, die er een 140 op nahield. Toen
ik z'n beeltenis zo eens aanschouwde
kon ik niet geloven, dat hij daar op
dezelfde manier was aangekomen, zoals
dat in Europa gebruikelijk is. De man
had nu niet bepaald een gezicht als een
filmster.
Van hieruit gingen we naar een Isla-
mietiseh kerkhof, hetwelk onze gids
slechts betrad na 't uitspreken van een
reeks onverstaanbare formules. Hierna
stapten we dan met gemengde gevoe
lens de kasbah binnen.
<Slot volgt.)
