DE BOERENJEUGD
Zeeuwse L J. G.-ers
presenteerden Zeeuwse avond
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAND
Als alles weer
normaal gaai
worden
EXCURSIE N. O. POLDER.
ZEEUWSCfl LANDBOUWBLAD
Redactie: J D. Haak Dzn, A. C. Hanse, P. Hendrik se, M. Kosten, L. de Jager, Z. Poppe en
M. Poissonnier. Redactie-adres: Secretariaat L. J. G., Landbouwhuis, Goes.
Dat is de gedachte, waaraan velen
die getroffen zijn door de ramp, zich
steeds weer optrekken. Maar zal
alles weer normaal worden, zo vragen
we ons af met de schrijver van het
boekje: Dijken dicht... en verder"?
Op uitnemende wijze tekent hij ons
hoe de dorpssamenleving in het Zuid
westen aan het veranderen is en hoe
de ramp deze gang van zaken zal ver
snellen.
De schrijver wil ons de toestand
duidelijk tekenen en daarom geeft hij
ons bewust zwart-wit tekeningen, die
vanzelfsprekend niet in alle situaties
geheel met de werkelijkheid overeen
komen.
Hij schetst het isolement van de
eilanden en het practisch ingesteld
zijn van de bevolking, die steeds het
voordeel van een bepaalde handeling
in cijfers uitgedrukt wenst te zien.
Dit maakt dat alle kansen om de per
soon te vormen niet steeds worden
aangegrepen.
Naast arbeidsloon heeft de mens
bovenal arbeidsvreugde nodig en de
massificatie beperkt zich helaas niet
tot de stad, zoals we vroeger altijd ge
loofd hebben. Als de bindingen ver
slappen, wordt het proces van ver
vlakking en ontworteling versneld.
De dorpsgemeenschap is volgens
de schrijver een min of meer chao
tische bundeling van groepen en
groeperingen, organisaties en instel
lingen.
Als deze kapot gaat is er geen her
stellen meer aan.
Er moet dan opnieuw worden opge
bouwd. Goede leiding en ook geld is
er nodig om de maatschappelijke en
culturele opbouw ter hand te nemen.
Dit werk is zeker zo belangrijk als
de materiële opbouw van huizen en
boerderijen, al zijn wij ook steeds ge
neigd om dit laatste voorop te stellen.
Hoe deze opbouw moet plaats vin
den, vraagt ge?
Het zou ons te ver voeren de hoofd
lijnen van de schrijver drs C. Lou-
werse hier weer te geven. Het feit,
dat hijzelf voortgekomen is uit het
Zeeuwse platteland, geeft hem meer
recht van spreken.
Wie er meer van wil weten en
ook voor de bewoners van niet-getrof-
fen dorpen, valt er genoeg behartens-
waardigs te lezen schaffe 't boekje
aan.
B.
De buitenstaander mag wel eens
de indruk krijgen, dat de polder
geheel los staat van het oude land,
de inwoner van de polder weet wel
beter. Vele onzichtbare draden ver
binden de polder en het oude land.
Vele banden bestaan er tussen het
nieuwe, jonge land en het overige
deel van Nederland, dat het „levende
materiaal" voor de polder leverde.
Deze banden spraken duidelijk op
de Zeeuwse avond van de L. J. G. in
de stampvolle cantine van Kamp
Emmeloord Oost, Vrijdagavond j.l.
De Zeeuwse L.J.G.-ers maakten
n.l. een tweedaagse excursie door het
nieuwe land en wij zijn tot de over
tuiging gekomen, dat zij een aantal
onvergetelijke indrukken opdeden,
gezien het enthousiasme waarmee zij
de gastvrijheid van de polder beloon
den, wanneer wij het zo mogen noe
men.
Voor wat hoort wat, zo redeneer
den de Zeeuwen, en dat is zonder
twijfel een goed standpunt. Zij pre
senteerden hun gastheren en gast
vrouwen en vele anderen dan ook een
gezellige avond van licht amuse
ment.
Volle cantine.
Dit aanbod werd door de „Noord
oosters" gaarne geaccepteerd. De can
tine werd „afgelopen" toen de heer
Ad. Doeleman, Algemeen Voorzitter,
de avond opende met een enkel woord
van welkom, uiteraard speciaal aan
het adres van de Zeeuwen.
De excursieleider vulde dit ope
ningswoord met een enkele opmer
king aan; hij wees er o.a. op, dat Zee
land zich langzaam weer herstelt van
de zware slag, die het heeft gekregen
in Februari van dit jaar. In deze om
standigheden zou een avond van uit
bundige vrolijkheid uit de toon vallen,
daarom wees hij er op, dat men
slechts een avond van licht amuse
ment moest verwachten, waarin ama
teurs hun beste beentje voorzetten.
Het programma.
Na deze inleiding werd het pro
gramma, dat wegens tijdgebrek nog
enigermate besnoeid was (het punt:
„Overpeinzing van een Zeeuwse
evacué" was geschrapt) afgewerkt
en op een vlotte, goed georgani
seerde wijze.
Eerst kwam het L. J. G.-orkest uit
Zeeuws-Vlaanderen op het podium,
dat met een paar vlotte melodieën de
stemming er in wist te brengen. Een
paar guitaars, accordeons en een
piano zijn altijd instrumenten die er
in gaan. Het stelde ons min of meer
teleur, dat niet meer specifiek Zeeuw
se melodieën door de zaal klonken, dit
gedeelte van het uitgevoerde beperkte
zich tot het Zeeuwse Volkslied.
Bij een volgend programmapunt
werd nog de roem van Zeeland
bezongen, en wel in het Zeeuws.
M(jn vrouw verlangt salaris.
Wanneer een huisvrouw, boven
haar huishoudgeld, salaris verlangt,
wanneer zij, om dat te bereiken, in
staking gaat en de man in de kou laat
staan, wanneer dan tot overmaat van
ramp ook nog een oom uit Indonesië
onverwacht overkomt en de vriendin
van deze vrouw eveneens aangetast
wordt door „stakeritus", dan dreigen
bedenkelijke verwikkelingen.
Want, de mannen, die van deze
staking, het slachtoffer worden in
„Mijn vrouw verlangt salaris", la
ten het er niet bij zitten. En een
kat in het nauw maakt gekke spron
gen. De een ging een avond met
zijn secretaresse op stap, de ander
bleef een hele nacht onder water en
probeerde met de beste bedoelingen
andere mannen van huwelijksvoor
nemens af te brengen. Gelukkig
was daar de Neus, een gewezen ma
troos van de wilde vaart, die door een
der mannen in dienst genomen was
om de huishouding te beredderen.
Geholpen door de oom uit Indonesië
en zijn vriend, wist hij de vrede te
herstellen.
Deze klucht werd over het alge
meen verdienstelijk op het podium
gebracht door de afdeling Tholen van
de L. J. G., hoewel zwakke plekken
hier en daar het spel ontsierden. De
gewezen zeeman had een zeer dank
bare rol, die hem goed lag, zodat hij
dan ook de lachers op zijn hand had.
Excursieleider en algemeen voor
zitter spraken een kort dankwoord
aan het einde van de avond.
(Overgenomen uit
„De Noordoostpolder.")
Bij het ter perse gaan van dit num
mer ontvingen wij het officieel ver
slag van de Excursie-commissie, het
welk wij de volgende keer hopen te
plaatsen.
Uitgave: Nederlandse Bond voor
Sociaal-Cultureel Vormingswerk, Sta
tionsstraat 6, Utrecht. Prijs 0,60.
Onderstaande ontboezeming van de
voorzitter der Geldersche Maat
schappij van Landbouio deed ons
direct naar de schaar grijpen. Het
artikeltje spreekt voor zichzelf en we
hebben geen behoefte er iets aan
toe te voegen.
RED.
Dezer dagen heeft men in verschil
lende kranten kunnen lezen, hoe oud
militairen een actie begonnen zijn
tegen de slordige wijze waarop in
Nederland veelal met de vlag wordt
omgegaan.
Deze berichten hadden betrekking
op vlaggen bij verzetsmonumenten,
die des nachts niet gestreken werden.
Voor heel veel van onze landgeno
ten is het een heel vreemd begrip,
dat de vlag een nationaal symbool is,
die met respect behandeld dient te
worden. Voor heel veel van onze
landgenoten schijnt de vlag niet meer
te zijn dan een kleurrijk doek, dat
bruikbaar is voor alle mogelijke doel
einden.
Want waarvoor wordt de vlag in
Nederland al niet gebruikt? Men
krijgt vaak de indruk, dat ons natio
nale dundoek vóór alles beschouwd
wordt als een object voor reclame
doeleinden. Reclame voor ijsco's, re
clame voor zure haring, voor zoute
haring, reclame voor kersen eten en
voor pruimen eten, reclame voor stal
letjes met zoetigheid enz., enz.
Het is ergerlijk hoe in Nederland
de vlag mishandeld en misbruikt
wordt. Geen volk ter wereld handelt
zo slordig met zijn vlag als het Neder
landse volk. Daarom verheugen we
ons van harte over de actie van de
Indië-veteranen tegen de beledigingen
die onze nationale vlag door Neder
landse handen ondergaat.
Want het is een belediging voor de
vlag en voor het nationaal bewust
zijn, als de vlag gebruikt wordt voor
reclamemakerij. Het is een tekort
aan het respect dat iedere Nederlan
der verschuldigd is tegenover het
symbool van onze nationale zelfstan
digheid, als de vlag gebruikt wordt
voor alles en nog wat. Want de vlag
is het symbool van onze nobelste na
tionale traditie en van de hoogste
levensgoederen van ons volk. Daar
om moest de vlag weggeborgen wor
den toen de Duitsers onze vrijheden
vertrapten onder hun soldatenlaar
zen. Wat hebben wij er hartstochte
lijk naar verlangd in die jaren, dat
het fiere en schone rood, wit en blauw
weer zou wapperen boven onze Vader
landse grond.
Want onze nationale vlag, zij is het
teken van onze nationale zelfstandig
heid.
Zolang de driekleur met de oranje
wimpel vrij uit wappert in stad en
land, zijn wij vrije burgers van een
vrij volk.
Daarom is het de plicht van iedere
Nederlandse man en vrouw om de
vlag met respect te behandelen.
Het is dan ook vurig te hopen, dat
de actie van de Indië-veteranen de
ogen van ons volk hiervoor openen
zal.
Het is een oneer voor ons volk als
het toestaat, dat zijn vlag gebruikt
wordt voor reclamedoeleinden.
Een volk, dat zichzelf respecteert,
respecteert ook zijn vlag.
Wij hopen hartelijk, 'dat de actie
van de Indië-veteranen als een vuur
om zich heen zal grijpen en de smaad
die wij Nederlanders ons zelf aan
doen door het misbruik van onze
vlag, van ons zal worden weggeno
men.
Wij doen een beroep op de ouderen
en vooral ook op de jongeren om
hiervoor de strijd aan te binden.
Want de eer van 's lands vlag is
ook onze eer.
v. d. L.
