Veelkleurige uitstalling van de West-Duitse Landbouw
ZEEUWSCH LANDBOUWBLAD
EEN LEVENDE TENTOONSTELLING.
r*\ E aantrekkelijkheid van deze tentoonstelling
was vooral gelegen in de grote veelzijdigheid
en de vele mogelijkheden tot demonstratie, die men
had aangegrepen.
Trekkers werden beproefd op een omgewoeld
stuk land en gebruikt als wedstrijdobject bij de be
hendigheidswedstrijden. Het vee werd iedere dag
voorgeleid en een concours-hippique zorgde dat de
paardenliefhebbers niets te kort kwamen. Aller-
wege waren werktuigen „in het werk" te bezichti
gen en de exposanten zorgd'en er vooral voor de
bezoeker te trekken piet bewegende machines of
reclames. Het was allemaal veel „echter" dan we
dit in Nederland gewoon zijn. Stel U voor een ter-
reintje afgezet met een weideafrasteringsdraad.
Op het toneel een paar flinke zwarte biggen, die
zich gezellig schuren aan het hok, totdat ze als op
commando zich onder luid gegil terugtrekken, om
dat ze de draad even geraakt hebben. Weet U een
betere reclame te bedenken voor electrische weide-
afrastering?
LEVERANCIER EN KLANT.
Op een dergelijke tentoonstelling kan men twee
relaties zoeken en in dit geval waren ze ook beide
te vinden. De leverancier konden we vinden op het
uitgebreide terrein van landbouwtrekkers en ma
chines, waar door een duizendtal firma's een flinke
10.000 machines bijeen waren gebracht. Opvallend
was wel dat vrijwel uitsluitend Duitse firma's ex
poseerden. Overigens zonder dat de verwarring
door het grote aantal merken er ook maar iets min
der om werd. De Duitse industrie; heeft o.i. reeds
veel te kampen met een nodeloze en nutteloze ver
spilling van krachten. Kon men hier als Neder
lander rondlopen met het gevoel de klant is koning,
in andere afdelingen zakte dat gevoel weer en wis
selde voor dat van de leverancier die eens gaat
kijken wat zijn klant er zelf van terecht heeft ge
bracht.
West-Duitsland is voor ons immers nog altijd een
belangrijk achterland, vooral voor groenten en
dierlijke producten. Of het zo zal blijven valt moei
lijk te voorspellen. Wel kan men op een tentoon
stelling als deze merken dat alles op alles wordt
gezet om de productie te verhogen en de kwaliteit
te verbeteren. De Duitse landbouw heeft weten
schappelijk steeds op een hoog peil gestaan. Als er
in vergelijking met Nederland iets aan ontbroken
heeft, dan is het wel het uitdragen van datgene
wat gevonden werd door middel van de voorlich
tingsdienst. Juist daardoor was op de tentoonstel
ling aan de voorlichting zo enorm veel aandacht
besteed. En waren de stands hierop betrekking
hebbend, ook zo aantrekkelijk en doelmatig inge
richt. De artistieke zijde was doorgaans ook niet
aan de aandacht ontsnapt. Wie het bemestings
paviljoen binnentrad werd direct getroffen door de
sierlijk ingerichte binnenplaats, die voor een ex
positie van beeldhouwwerken geen slecht figuur
zou maken.
De grootste handicap bij de volvoering van plan
nen om zoveel mogelijk onafhankelijk te worden
van de import, is wel de scheiding tussen Oost en
West. Door het ijzeren gordijn is immers het be
langrijkste landbouwgebied voor de Bondsrepubliek
verloren gegaan. Bij het voorbrengen van de paar
den merkt men zoiets ook weer opeens, als de om
roeper diverse keren moet verklaren dat het paard
met eigenaar geëvacueerd is uit de Oost-zóne.
Wat dit vee betreft menen we de organisatoren
een woord van hulde ni£t te mogen onthouden over
de mate van uniformiteit der collecties. Alleen
door een trapsgewijze selectie uit een grote hoe
veelheid materiaal kan een dergelijk resultaat ver
kregen worden.
AANTREKKELIJK OOK VOOR DE
BUITENSTAANDER.
Wij, als exporteur van landbouwproducten, zou-
stelling hebben voor de landbouw interessant,
daarmee is niet gezegd dat de buitenstaander er
met een verveeld gezicht rond moest lopen. Door
het geven van uitleg door de microfoon werd een
brug geslagen met de niet-deskundigen.
Dit, samen met de vele zorgen besteed aan de
buitenlandse bezoekers, heeft ons de overtuiging
gegeven dat men alle aandacht heeft besteed aan
de plaatsing van de landbouw in de nationale eco
nomie.
Wij, als exporteur van landbouwproducten, zou
den hier wel eens wat van kunnen leren.
B,
IS onze werktuigenbeurs te groot om alles op
één dag te kunnen bezichtigen, de grote opper
vlakte te Keulen wijst er al op, dat dit daar nog
in veel mindere mate het geval is. Van een volle
dige beschrijving kan dan ook geen sprake zijn;
vandaar dat er slechts enkele dingen die wat opge
vallen zijn, weergegeven zullen worden.
De grote oppervlakten veroorloven een flinke
standruimte met daartussen brede wandelpaden.
Alles was zoveel mogelijk in vierkantsvërband ge
houden, waardoor van een verloren hoekje geen
sprake was. Elke stand lag aan een wandelpad en
dan nog meestal op een hoek. Verschillende machi
nes konden daardoor rustig bekeken worden, zon
der dat men daarvoor binnen de afzetting behoefde
te komen.
Alle stands waren groots opgezet met dikwijls
op de achtergrond een van hout opgetrokken villa,
waar de belangstellenden konden worden ontvan
gen. In vele gevallen was de fabriek zelf vertegen
woordigd. In de standruimte was dan een combi
natie gevormd van fabriek en hoofdvertegenwoor
digers, eventueel importeurs. De vertegenwoordi
gers waren dan afkomstig uit de provincies.
Door een en ander kon men massaal voor den
dag komen en dit liet zeker niet na om indruk te
maken. Trouwens wanneer men na een reis met de
bus vanaf Roermond onderweg de enorme puin-
Het is al weer enige weken geleden, dat
we ons mengden temidden van de grote
stroom bezoekers, die door de gebouwen en
over de terreinen van de 42ste Wanderaus-
stellung der D. L. G. trok.
Getrouw aan de naam „Wanderausstellung"
in slecht Nederlands vertaald: Trekkende
tentoonstelling had de leiding ditmaal
Keulen uitgekozen. Daar, aan de oevers van
de Rijn, hebben we een trektocht gemaakt
over het uitgestrekte terrein van 53 ha, dat
onderbroken en omzooid wordt met de trooste
loze skeletten van gebouwen die in de tweede
wereldoorlog verwoest werden. Temidden van
deze herinneringen ontwaarde men de ken
tekenen van een volk, dat weer bezig is zich
een positie op de wereldmarkt op te bouwen.
We hebben geen gelegenheid gehad om
alles te bezichtigen, doch trachten U, naast
het geven van een aantal algemene indruk
ken, meer bijzonderheden over het vee en de
werktuigen te vertellen. Wat we, dank zij
enige deskundige medewerkers, in enigszins
uitgebreide vorm kunnen doen.
RED.
EENDOEKS ZELFBINDER GEMONTEERD OP DE ALLGAIER-TREKKER;
hopen van München-Gladbach en Keulen, met alle
daartussen liggende plaatsjes, heeft gezien, waar
van practisch nog niets opgebouwd is, dan staat
men toch wel verbaasd over de grote vooruitgang
op het gebied van de industrie. Uit de reeds
opgebouwde fabrieken komen massa's, misschien
mettertijd wel te veel, machines rollen. En als men
die allemaal bij elkaar ziet, dan krijgt men direct
een indruk in welke richting de mechanisatie in
Duitsland gaat. Onder de zeer vele merken trac
toren heb ik b.v. slechts één petroleumtrekker ge
zien. Overigens waren het allemaal Diesels. Dit is
in Duitsland natuurlijk wel te verwachten, doch de
verhoudingen lagen toch wel zeer scherp.
Verder komt bijna elke belangrijke fabriek met
een trekkertje van 1214 P.K. uit. Zij hebben dus
zeer goed in de gaten dat de grote bedrijven bijna
verzadigd zijn en dat het nu de beurt is aan de
kleine.
Diverse stands zoals b.v. van Lanz Bulldog, Deutz
Allgaier, Ferguson e.d. hadden de beschikking over
een klein demonstratieterrein. Op een soort leem
grond, die regelmatig werd besproeid, werd met
allerlei tractoren en werktuigen geploegd, geëgd,
geschijfegd enz. Met een zware rol werd later het
geheel weer gelijk gemaakt en begon men weer
van voren af aan. Of op deze manier de practijk
wel geheel werd benaderd valt te betwijfelen, doch
het idee was zeer aardig. Op speciaal gebouwde
tribunes kon het publiek de verrichtingen met de
trekkers volgen.
Op een daarvoor bestemd terrein werd doorlo
pend een trekkerwedstrijd gehouden. Een vierwie
lige wagen met de bekende melkbus moest met
een trekker naar keuze op de snelste wijze over
een baan met hindernissen gereden worden. Ieder
een mocht deelnemen, doch door de grote belang
stelling kreeg men weinig kans om aan de beurt
te komen.
De gehele tentoonstelling stond in het teken van
de aanbouwwerktuigen. Van eggen tot combine,
van ploegen tot zelfbinders, altijd vond men wel
een type van machine dat op de een of andere wijze
was opgebouwd. Een opgebouwde combine b.v. trof
men aan op de Unimog. Afgezien van de goede of
minder goede werking past deze combine enkel op
de Unimog en daar deze laatste als volledige land
bouwtrekker niet mee kan, is de combinatie wel
aardig doch biedt voor ons geen betere mogelijk
heden.
Een andere nieuwe combine, die dif jaar nog in
Zeeland zal werken, is de Unkel. Deze machine
moet men zich voorstellen als een gewone zelfbin-
der, waarbij op de plaats van opvoerdoeken en
bindapparaat een dorsmachine is gemonteerd. Het
graan wordt dus afgesneden, valt achterover op het
platvormdoek en wordt door een opvoerdoek naar
de trommel gevoerd. Via het zeefgedeelte komt het
stro in het op het eind gemonteerde bindapparaat,
waar het met één band in normale schoofgrootte
wordt gebonden. Het is dus een breedstro-dorser.
De speciale bouw met een snijbreedte van 4%
voet is er de oorzaak van dat het gehele geval zeer
breed is en als zodanig nooit over de weg vervoerd
mag worden. Dit bezwaar heeft men echter schit
terend opgelost door de gehele machine op twee
cricks te plaatsen die samen op één as zijn gemon
teerd. Als de ma
chine naar boven ge
draaid is, kan zij een
halve slag maken ten
opzichte van de as en
wordt dus overlangs
over de weg ver
voerd. Bij het in het
werk stellen draait
men alles weer naar
beneden en veran
kert de machine. De
aandrijving geschiedt
via de aftakas door
middel van V-riemen.
De benodigde trek
kracht bedraagt 25
P.K. Eveneens kan
geleverd worden met
opgebouwde hulp
motor. De prijs be
draagt ƒ9600,
Bij de graanmaaiers
zag men enkele mer
ken uitkomen zonder
opvoerdoeken. Bij de
Kuhltnan zijn die ver
vangen door 'n grote
rol met tanden, bij
de Thar door twee
enigszins getande
schijven.
De Allgaier kwam
uit met twee opge
bouwde zelfbinders,
