VOOR DE Plattelandsvrouw Rondom €f*sitnis 2:0// HET BEWAREN, AFLEVEREN EN UITPLANTEN VAN S- EN E- POOTGOED. s VVi^ivy<v«M/Vviw«i^iVNV9WViw'<^»wVv»>* MEDEDELING VAN DE KEURINGSDIENST ZEELAND. 't Liep glad mis mie Jan Snuuf. Ie a oaltied saemen eleefd mie z'n moeder op een klein be- driefje nae de dood van z'n voader. 't Was wè èlen en briengen, maer ze kwaemen rond en dat was a êelwat, as je zag oe oalles nog goeng op ouwerwetse wieze, precies zo as voader dat vroeger dee. Noe was moeder kommen te sturven en stoeng Jan aleên voe 't geval. Ie wist nie in welk gat ie 't gieten most. Noe most ie aleên de strienge trokken in uus, in de schure en op het land. Dat liep op den duur verkeerd. Er zat niks anders op, dan een meid te uren. Maer dat viel ok niet mee. De ene voe de an dere goeng er vandeur, soms nae een maend, soms zelfs nae een weke. In twi maenden tieds ad ie er al ienkele versleten. Gin wonder, dat Jan mie z'n anden in 't aer zat. Dat begreep moe Bette ok en daerom zei ze op een goeie dag tot d'r neef: „Jan, lopt is ar. bie Leu van de Achterweg. Da's een flienk vrommens. Ze is a op leeftied en dus gin locht- spiengster as dat andere grut. Verkering ei ze nie. Jaeren eleen is dat mis elöpen. 't Was ok gin partij voor eur. Stel je voor, een stadsvein- tje mie anderalve cent wit an en zo'n olfwas baerdje. 't Leek wel een stelletje uut een kiek- kastje. Lopt er is an en doe je best". Jan eit de raed van moe Bette opevolgd. Ie is bie Leu ekommen en eit eproat as Brugge- man. Ie eit oalles verteld, oe nae z'n moeders dood êel boeltje in 't onderd liep, dat ie amper drogen brood at en dat ie noe graag wou, dat Leu bie um kwam dienen. „Kiek is Leu", zei Jan, „ik za je een dubbel ure geven. Je regelt oalles, zoas je dat wilt. De sloters van de spinne en 't kammenet be schikt je nie over. Je riedt mie mien naer de kerke, wie zitten te gaere bie ons voe 't raem en as m'n paerd van 't voorjaer een kacheltje kriegt, dan moet dat naer joe enoemd worden. Is 't un merrie, dan noemen we 't Leu en as 't een ingst is, dan wordt z'n naem Leunis." 't Resultaat was zó ie maer wensen kon, want na veel vuven en zessen besloot Leu naer Snuuf te kommen. Noe is ze d'r al een êele stuit. En 't gaet goed. 't Is bie Jan glad anders eworden. Moe Bette ei niks te vee ezeid. 't Is een degelijk vrommens. Oalles op tied eregeld. Wanneer je ok komt, de nuze is an kant. Mot Jan soms êel vroeg op stap, z'n eten staet gereêd. Ie ei 't maer voe 't zen, wat ie wilt en: beuter of vet om te smè- ren, kemiene of witte kaes. Ei um liever stro- pieve of een groen kaes je, Leu zurgt dat de spul len er bin. En zö is het deur egaen. Snuuf kon 't op de duur nie mir indienken, dat Leu er nie mir wezen zou. Wat zou ie motten begunnen, as ze wiggoeng. 't Kon natuurlijk, want ie a ze niet an een touwtje. Mie Nieuwejaer most ie eur vraegen of ze wou bluven. Wat zou 't wezen? As ze is mie um wou trouwen! Op de marktdag in 't begun van November most ie naer de stad. Toen z'n zaeken klaer waeren en de stad uutging zag Jan in een bak- kerswienkel een groten oop mie koeien en paer- den liggen, ebakken van speculaes. Ollegaere adden ze een naem. Jan naer binnen. „E je biegeval ok een paerd, waer Jan op staet?" „Dat eb ik net", zei de bakker, „zie ier". „En misschien een koeie, die Leuntje êet?" „Da's gepakt baes, kiek ier." „Mooi", zei Jan, „pak maer in". „Kiek", zei Jan, toen ie tuus kwam, „dat eb ik mee ebrocht om van aevond op te eten bie de thee". „Dat doen we" zei Leu. En dat gebeurde. Jan kreeg de koeie en Leu 1 het paerd. „Een paerd en een koeie oren op een boeren- bedrief tuus net zó goed as in een uusouwen een man en een vrouwe", zei Jan. „Ja", zei Leu, „die oren bie mekaren". Toen raepte Snuuf oal z'n moed op een dotje, zette oalles op één worp en zei: „Leu, luuster is, ik zou graag willen, da je ier oaltied bleef, nie as meid, maer als m'n vrouwe. Wat dienk je daervan?" „Snuuf", zei Leu, „je doet me verschrikken, daerop kan 'k zö maer in eens gin ja op zen. Di mot ik ernstig over dienken". 't Einde van 't liedje was, dat hij het jawoord Kreeg. Ze besloten er gin gos over te laeten groeien en maer gauw te trouwen en wel op de Dunderdag tussen de aanstaende Kossemisse en Nieuwejaer. Ze zullen trouwen op de wieze van vroeger: Jan z'n alsdoek is van hetzelfde patroon as de 5 doek en beuk van Leu. Ze lopen naar het ge- meenteuus en drienken nae afloop mie de feest gangers in 't gemeenteuus een glas wien en bie 't wiggaen mot er vee estrooid worden mie strooisel, koeksjes en peperbollen. Laet de guus mè grabbelen. En zö naer uus gaen feêsten. Gans het durp leeft mie het geval mee. De groste schik ei moe Bétte. „Ja", zei Ze, „ik e het al lang an zien kommen, ik bin ok nie van eergisteren. Het most zö ge beuren, want bie snuuf oort bie slot van reke- nienge toch een snuufdoosje!" In verband met ingekomen vragen betreffende het bewaren, afleveren en uitplanten van S- en E- pootgoed willen wii het voleende onder de aandacht van belanghebbenden brengen. Het pootgoed van de en E-klasse moet per stam afzonderlijk worden bewaard. Verschillende stammen mogen voor plombering niet bij elkaar worden gevoegd, doch dienen iJer stam te worden afgeleverd. S-pootgoed mag worden afgeleverd in: a. veldgewas, 25 mm opwaarts; b. de voor het betrokken gewas vastgestelde sor tering volgens het keuringsreglement. c. de sortering 25/28 mm op verklaring, overeen komstig het bepaalde in art. 71 van het keu ringsreglement. Bij het uitplanten dient men er rekening mede te houden dat het pootgoed van elke stam afzon derlijk wordt uitgepoot op afzonderlijke veldjes. Na eventuele menging kan ten hoogste rang schikking in klasse AB in de eerstvolgende jaren plaats vinden, met uitzondering van 1952 daar eerst in 1953 de eis zal worden gesteld, dat voor goedkeuring in klasse A het pootgoed moet af stammen van erkend stamselectie-materiaal. Mengen is wel toegestaan wanneer men E poot goed als klasse A laat plomberen. KEURINGSDIENST ZEELAND. ic ~k In de dagen voorafgaande aan Kerstmis zal het ons goed doen even stil te staan bij de waarde van het Kerstfeest, dat ook gevierd wordt door hen, die niet tot een kerk behoren. Met Kerstmis zijn de gedachten van alle volkeren vereend tot één grote gedachte. Waar ook ter wereld, in machtige kathedralen of in simpele kerkjes in afgelegen streken zullen kerstliederen worden gezongen. Dan is de wereld één, en degenen die in het buitenland eens het Kerstfeest gevierd hebben, zullen dit nog in sterkere mate ervaren hebben. Hoe machtig is het dan ook dit zich op Kerstmorgen te realiseren en hoe goed kunnen deze ogenblikken zijn. Helaas is het slechts van korte duur; en men ijlt weer naar een volgende „verenigde vergade ring". We leven dan weer in een wereld van ijs kasten en kruiswoordraadsels! Juist daarom is het tegenwoordig zo goed om Kerstmis te vieren, want men kan nu eenmaal niet leven zonder poëzie, zonder kleur, zonder liefde. Het trouwe dennegroen, de glanzende kersttakjes en het kaarslicht zijn daar het symbool van. Zui ver en eerlijk dragen zij er het hunne toe bij om ons huis iets van die Kerstsfeer te geven. Geen valse romantiek, maar eerlijk en zuiver. Moge het volgende gedicht van H. Fedder ons allen weer brengen tot het grote Kerstgebeuren: KERSTBOOM. Buiten buigt een donk'ren naar de de stille nacht, naar 't dorp, naar de sneeuwblanke velden. De toren tampt zijn roepen, die de wereld melden de komst van 't Christuskind, zo lang verwacht. Binnen brandt de kerstboom. Feest van kleur. De takken zijn met bonte pronk omwonden en kind'ren staan met stil-verrukte monden in 't warm fluïde van de dennengeur. Op 't kaarsenwit trilt kleine vlam aan vlam. Een vlinder met de vlerkjes toegevouwen. De oud'ren staren in een peinzend schouwen en proeven weer 't geluk, dat aan hun hartdeur [kwam in dagen van Advent, opnieuw dit jaar en nu vanavond in het gouden twink'len, nu kinderadem 't blinkend snoer doet rink'len en vonken springen naar het zilv'ren englenhaar. De eerste kaarsvlam dooft met knisterend geluid. Weer wordt de Heiland in de nacht geboren. Weer ligt Hij in de wereldstal verloren. O mensch, door Hem ten eeuwigheid verkoren Grijp aan Zijn licht en draag het uit. J. J. M.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1951 | | pagina 7