5
VERSLAG
zwerven
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAND
Excursie naar Gelderland
EEN SPORTPRAATJE
WEKEN
DOOR
Amtcilca
Provinciale excursie naar België en Luxemburg
30 EN 31 AUG. EN 1 SEPTEMBER.
(Achtste vervolg.)
De volgende morgen was onze auto bevroren,
doch gelukkig niets kapot. Dat het hier zo koud
kon zijn was geheel buiten onze berekening, daar
we nu geheel in het Zuiden zaten. Men vertelde
dat dit kwam, omdat men hier nogal tamelijk hoog
zat en tussen 2 bergruggen lagen, zodat met
Noorden wind de koude lucht hier tussen naar
beneden gestuwd werd.
De volgende morgen de grens nog even over naar
Old Mexico, doch hier was het helemaal erg met
de kooplui vooral als ze dan nog merkten dat je
geheel vreemd was.
Na Elpaso zaten we al vlug in de enorme Staat
Texas. Om hier doorheen te komen hadden we 2%
dag nodig. Veel bezienswaardigs was hier niet,
nogal wat veeteelt met enkele kleine nederzettin
gen en 2 wat grotere plaatsen n.l. Austin en Hou
ston. Voorbij Houston kwamen we meer in het
kustgebied met vruchtbaarder vlak land. Ook wa
ren hier veel moerassen wat een troosteloos ge
zicht was vooral omdat dit meest bos was geweest
en hiervan niets anders dan dode boomstammen
waren overgebleven.
Intussen hadden we nu ook Texas verlaten en
waren we in de Staat Louisiana (12 Nov.). Die
nacht in Lafayette gebleven, doch het was te koud
om buiten te slapen, dus kwamen we op het idee
om naar het politiebureau te gaan, waar plaats
voor ons over was. We werden met de lift naar
boven gebracht, waar we een grote cel toegewezen
kregen. Deze cel was ook al bewoond door iemand
die te diep in het glaasje had gekeken. Hij dacht
dan ook wel eerder vrij te zullen zijn dan wij, daar
wij hem wijs hadden gemaakt een auto te hebben
gestolen. Hij kreeg nog gelijk ook, want 's mor
gens om 5 uur mocht hij er al uit om op zijn werk
te zijn.
In Lafayette wordt nog veel Frans gesproken.
Ook ga je hier iets meer van het neger probleem
begrijpen. Op verschillende plaatsen hangen bord
jes: „verboden voor negers".
Nadat we uit de gevangenis „ontslagen" waren
vervolgden we onze tocht naar New Orleans. Tegen
de avond trokken we over een van de grote brug
gen over de Mississippi. Deze brug dient zowel
voor de spoorwegen als voor het autoverkeer. De
spoorlijnen waren in het midden, en aan beide zij
den de autobanen.
We hadden het ongeluk om juist in de spitsuren
in New Orleans aan te komen, zodat het ons 2 uren
kostte om in de binnenstad te geraken; overal op
stoppingen van het verkeer. New Orleans is nog al
een aardige stad met grote havens.
De volgende dag (14 Nov) op weg naar Florida,
geheel langs de Golf van Mexico. Eerst over ver
schillende schiereilanden, die onderling verbonden
zijn met bruggen. Deze bruggen zijn eenvoudig
gebouwd, meest van hout, daar het hier ondiep
water betreft. Doch de lengte was des te groter,
één zelfs van 5 km. Langs de kust wordt er veel
suikerriet verbouwd, wat ze met grote machines
aan het snijden waren. De lengte van het suiker
riet is van 3 tot 4 m. Nadat het enige tijd na het
snijden heeft geboogd, wordt het aangestoken,
zodat de verdroogde buitenste schutbladeren ver
branden en alleen de stengels overblijven. Deze
worden met grote haken bij elkaar geschoven en
daarna met takels op wagens geladen, die ze naar
de fabrieken vervoeren.
Ook kwamen we tot de ontdekking, dat er hier
bananenstruiken groeiden, met trossen kleine
groenen bananen er aan. Ik weet niet of deze ba
nanen hier ook rijp worden.
Zo reden we 2 dagen langs deze prachtige kust,
met grote villa's, tropische loofbomen en palmen.
Vooral ook Florida is schitterend met zijn spier
witte stranden. De temperatuur was hier ook weer
zo hoog dat we fijn konden zwemmen.
Redactie: Ad. Doeleman, N. Filius, Koos Janse, M. Kosten, Z. Poppe, M. Poissonnier en J. J. de Putter
Redactie-adres: Secretariaat L. J. G., Landbouwhuis, Goes.
-l.-.-.TfT-l
(Wordt vervolgd.)
AD. DOELEMAN.
TWEEDE DAG.
Om half zeven zouden we gewekt worden, maar
de meesten waren vóór die tijd al op, om nog eens
een beetje in Luxemburg rond te kijken.
Om zeven uur was het ontbijt, dat voor de mees
ten wel anders geweest zal zijn, dan ze thuis ge
wend zijn.
Het ontbijt bestond n.l. uit keiharde broodjes,
boter en een schaaltje jam en thee. Het was dus
erg eenvoudig, maar 't smaakte goed.
Na het ontbijt zijn we naar het station gegaan,
waar de bussen stonden. Om half acht gingen we
uit Luxemburg weg over Junglinster, Graulinster,
Echternach; een mooie weg met aan Ibeide kanten
hoge bossen.
In deze streek is vrij veel weidebouw. Bijna over
al was men aan het hooien. Tussen Echternach en
Grimdhof hebben we gestopt en foto's gemaakt
aan de oever van de Süre, die daar de grens vormt
tussen Duitsland en Luxemburg. Aan de overkant
van de Süre was dus Duitsland, dat ook dicht be
plant is, met hier en daar een schilderachtig dorp
je, maar ook nog met diverse bunkers.
Na hier een half uur geweest te zijn, hebben we
onze weg vervolgd langs de Süre, via Reisdorf;
verder over Moestroff, Bettendorff, Fonkren naar
Vianden. Ongeveer 1 km vóór Vianden hebben we
weer gestopt en wel in de buurt van de prachtige
ruïne Falkenstein, welke aan de linkerkant van de
weg ligt in het dal van de Ourthe. Vanaf de weg
had men een prachtig gezicht op de ruïne. Een
mooie plaats om foto's te maken.
Hier zijn we ongeveer een half uur gebleven.
Het was toen elf uur. Vervolgens verder langs de
Duitse grens over Stolzenlböurg, Uhterreisenbach,
Roderhausen, tot in de buurt van Dashbourg, waar
we weer gestopt hebben. Het was toen ongeveer
twaalf uur. Men had vanaf deze plek een prachtig
gezicht op de met sparren beplante bergen. We
waren hier 402 m boven de zeespiegel.
Na hier ongeveer een half uur vertoefd te heb
ben, zijn we weer verder gegaan, naar Marbourg.
In deze streken is er vrij veel landbouw, maar
het ziet er armelijk uit. Het land heeft een rood
achtige kleur. Hier werken ook nog veel vrouwen
op het land. Hier en daar wordt gebruik gemaakt
van de moderne mechanisatie en ziet men trac
toren of soms een jeep. Maar meestal zijn het
paarden, ja, soms zelfs nog ossen.
Van Marbourg ging de reis verder tot dicht
langs Clervaux, het centrum van de Ardennen,
waar de Ardennen epn hoogte van 550 m helbben.
Dan over Hemercheid naar de Duits-Luxem
burgse grens. De douane moest maar net even
de papieren van de bussen zien en verder ging het
weer over Couvy, Bovingny in het Salmdal.
Zo verder over Salmville, het plaatsje waar be
langrijke leisteengroeven zijn, Troisponts; hier
vloeien drie rivieren samen, n.l. de Amblève, de
Salm en de Bodense. Het dorpje heeft zijn
naam te danken aan de drie bruggen, die over deze
riviertjes liggen.
Van hier uit langs de Salm en de Ourthe naar
Coo, hier hebben we weer gestopt. Het was onge
veer kwart over één toen we hier aankwamen. Coo
is het plaatsje met de beroemde watervallen van
de Ourthe, die met een snelle vaart van een hoogte
van 15 m afstort. Het was een schitterend gezicht,
en dat bruisende witte schuim naar beneden te zien
storten. Ook hier zijn veel foto's gemaakt.
Om half drie zijn we weer uit Coo vertrokken
om de reis te vervolgen over La Gluze, Stout-
mont, Lorcé, Chevron, Quarreuse, Remouchamps,
prachtig gelegen op de linkeroever van de Amblève,
en in één ruk door naar Luik. Het was ongeveer
kwart over vier toen we daar aankwamen. We
mochten hier een half uur uit de bussen. Er was
een gezellige Zaterdagmiddagdrukte in Luik.
Om 5 uur gingen we weer uit Luik en toen kwam
er een lang en ook vrij vervelend traject over
St. Truiden, Tienen, Leuven, Aarschot, Lier, naar
Antwerpen. Dit stuk is 160 km lang en er is niet
zo heel veel natuurschoon te bewonderen. Hoewel
het er niet minder gezellig om was want in de bus
sen heerste een vrolijke stemming, zodat we om 8
uur in de beste stemming in Antwerpen arriveer
den. We mochten hier drie kwartier vrij de stad in.
De bus van Zeeuws-Vlaanderen, verliet ons hier
en ging van hieruit naar huis. Toen bleven er nog
drie bussen over. We waren om half tien in Put
ten, aan de grens, hier nog even passenpontrole, en
we konden weer verder.
Bij het benzinepompstation ging ook de bus van
Zuid-Beveland zijn eigen weg en bij Bergen op
Zoom gingen ook Tholen en Schouwen uit elkaar.
De reis was dus ten einde.
Het is misschien wel een beetje vermoeiende,
maar prachtige en gezellige reis, en ik geloof niet
dat er iemand spijt van zal hebben, deze reis mee
gemaakt te hebben, een reis, die, wat organisatie en
wat natuurschoon betreft, op hoog peil stond.
HEILTJE VAN GORSEL.
Als U Thijs Booy en Mr. Kuijlman nog eens of
voor het eerst wilt horen moet U meegaan met deze
excursie, die de eerste dag van de landdag van de
B. O.G. tc Vorden zal bijwonen. En ook als U het
Openluchtmuseum wilt bezoeken en wat meer van
het Plattelandsleven in de provincie Gelderland wilt
weten. En zo zouden we door kunnen gaan. We
vertrouwen er echter op, dat U ook zonder dat we
het volledige programma nu reeds bekend maken,
niet zult aarzelen om U vóór 15 Aug. op te geven
bij één van de leden van de excursie-commissie,
onder gelijktijdige storting van 27,50 in welk be
drag alle entrée's en verblijfkosten begrepen zijn.
Deze leden zijn als volgt:
Voor O. en W. Zeeuws-Vlaanderen: J. W. de
Putter, L 56, Axel.
Voor Walcheren: J. L. Mol, Land- en Zeezicht,
Nieuw- en St. Joosland.
Voor Zuid-Beveland: Joh. Mol, „Bouvigne", Wol-
faartsdijk.
Voor Noord-Beveland: P. Janse, C 11, Colijns-
plaat.
Voor Tholen en St. Philipsland: M. C. J. Kosten,
Puitpolder, Tholen.
Voor Schouwen: M. Romeijn, Ring Ouwerkerk.
Uitdrukkelijk willen we er op wijzen dat deel
name alléén mogelijk is voor leden van de L. J. G.
en Z. P. M.
Bij ons is het lange tijd zo geweest dat wij niet
aan sport deden. We hadden enkelen uitgezon
derd geen tijd en geen zin om achter een bal te
lopen of te springen. Gelukkig is daarin verande
ring gekomen, en sinds enkele maanden viert bij
ons de sport hoogtij. Hoe die verandering zo in
eens gekomen is weet ik nog steeds niet, trouwens
wat doet dat er ook toe!
Het begon met een praat-avond samen met de
meisjes; en we wilden onze krachten eens proberen
op het volley-balspel dat nog een nieuwe ster is
aan het sportfirmanent (voor Nederland). Een
paar van ons wisten iets meer van het spel af.
Iedereen was enthousiast en zo gebeurde het dat
we direct geld bij elkaar legden voor een bal (een
duur stukje leerToen moest er nog een
net komen en dat hebben we zelf gemaakt, wat
heus niet zo'n karwei is.
Doordat we allemaal mee wilden doen konden
we spelen, want anders blijft de club niet bij elkaar.
Een week daarna speelden we onze eerste partij
volley-ball. Ik behoef niet te zeggen dat het be
roerd ging. Maar ondanks dat het beroerd ging,
voelden we allemaal dat het spel je iets mee gaf,
iets wat we allemaal zo brood nodig hebben, om
als individu samen te kunnen en willen werken
met andere individuen op het sportveld, maar ook
in het dagelijks leven, waar je ook bent of wat je
ook doet. Dat „iets" kun je noemen gemeenschap
zin of om bij de sport te blijven team-geest.
Zo kwam het dat we doorzetten en het peil van
het spel opvoerden. Ook de techniek en tactiek
moet de volle aandacht hebben van de spelers.
Maar hoofdzaak is de team-geest want daaruit ont
staat samenspel, wat bij elke tak van sport zo be
langrijk is en niet in het minst bij volley-ball. Ik
wil niet uitwijden over het spel op zichzelf, voor
belangstellenden zijn er boekjes te krijgen in een
boekwinkel of sportwinkel, waarin het spel van a
tot z beschreven staat. Of wat nog beter is: kom
naar St. Philipsland, waar je ons elke Woensdag
avond bezig kunt zien, lopen en springen achter
een bal waar we nu wel tijd voor hebben en ook
veel zin in hebben.
Z. P. M. en L. J. G. te St. Philipsland,
P. J. W. MOELKER.
