5
Doel
zwerven
AvnecLUa
DE Provinciale
Excursie
ORGAAN VAN DE LANDBOUW JONGEREN GEMEENSCHAP ZEELAND
van onze
organisatie
DOOR
Het
Prachtige reis door de
Belgische Ardennen en
Luxemburg op 8 en 9 Juni
EERSTE DAG.
Wij startten vol moed met 124 deelnemers uit
alle delen van Zeeland voor deze veelibelovende ex
cursie. Het was prachtig weer en de stemming zat
er dan ook direct in.
Bij het pompstation te Woensdrecht voegden de
bussen uit Zuid-Beveland en Tholen zich bij elkaar,
die vervolgens doorreden naar de grens, waarna
ook na enige tijd de „Zeemeeuw" uit Schouwen- en
Duiveland arriveerde.
De controle, die wij aan de grens ondergingen,
was niet bepaald aardig. Door enkele lastige doua
nen werden verschillende van onze reisgenoten
meegepikt naar het grenskantoor om daar gevisi
teerd te worden.
Nadat we dan eindelijk konden vertrekken en de
Belgische douane zonder veel moeite passeerden,
reden we langs de bloeiende rhododendrons naar
Antwerpen, waar de bus uit Zeeuws-Vlaanderen al
op ons wachtte.
De stemming, die aan de grens wel iets gezakt
was, kwam weer op peil en onder een vrolijk
deuntje startten we, om over Mechelen door de
Belgische weiden en landerijen naar Leuven te
rijden.
In Leuven werd gestopt om enige verversingen
te gebruiken. Van Leuven ging het langs het vlieg
veld Wavre naar Namen.
Inmiddels begonnen we het heuvelachtig gebied
te naderen en genoten van het prachtige uitzicht
op het zo rijk aan natuurschone landschap.
De stad Namen ligt zeer schilderachtig aan de
samenvloeiing van de Maas en de Sambre aan de
voet van een heuvel, waarop zich? de citadel ver
heft.
Toen we even buiten Namen op\veg waren naar
Marche (215 m boven de zeespiegel) en La Roche
werden we getroffen door het prachtige uitzicht,
dat we op de stad Namen hadden. Deze streek
wordt dan ook niet voor niets de Vóór-Ardennen
genoemd. Even vóór La Roche werd gelegenheid
gegeven om de omtrek te gaan bezichtigen.
Dat in deze streek de coloradokevers tieren, bleek
wel hieruit, dat we ze zelfs in eeifVeld gerst aan
troffen.
La Roche is een klein oud stadje (233 m), dat
zeer schilderachtig in een kromming van de Ourthe
ligt. Door het Kerst-offensief in 1944 heeft dit
stadje zeer geleden. De berghellingen zijn hier
grotendeels met bossen bedekt, terwijl zich op ver
schillende punten rotspartijen boven de dalen ver
heffen.
De bussen volgden vanuit La Roche de weg langs
de rechteroever van de Ourthe door een nauw,
kronkelend dal langs berghellingen.
De weg verliet bij Maboge het Ourthedal berg
op naar het plateau. Onze reis ging zo naar Bas-
togne (1515 m).
Dit oude stadje heeft ook zwaar geleden door
het Kerst-offensief in 1944 en is gedeeltelijk weg
gevaagd. Op het marktplein zagen we een tank
als gedenkteken opgericht.
Op de weg BastogneArlon moesten we even
stoppen voor een hindernis. Een jeep met aanhang
wagen, geladen met bomen, was door het remmen
in de berghelling gaan slingeren en omgeslagen.
Voor ons was dit een pleziertje, want we gingen
direct uit de bussen en hielpen mee om de weg
weer berijbaar te maken.
Na dit karweitje even opgeknapt te hebben ver
volgden we onze weg en kwamen we langs de
dorpjes Wisembach, Radelange en Fauvillers, wel
ke fantastisch mooi in een dal liggen. Hier pauseer-
<Wn wij even en velen gingen de in de nabijheid
Redactie: Ad. Doeleman, N. Filius, Koos Janse, M. Kosten, Z. Poppe, M. Poissonnier en J. J. de Putter
Redactie-adres: Secretariaat L. J. G., Landbouwhuis, Goes.
liggende bossen in, terwijl anderen van deze prach
tige omgeving foto's maakten.
Verder passeerden we de rivier de Süre, die we
toen nog als een beekje verder zagen kronklen,
maar die we de volgende dag als een brede rivier
zagen stromen.
In deze streken viel ons ook op, hoe de vrouwen
daar op het land werkten, want velen waren bezig
om het hooi, dat tegen de heuvelruggen lag, bij
elkaar te harken. Dus, Z. P. M.-sters, hier ligt voor
U het goede voorbeeld
Arlon (416 m), hoofdstad van de Belgische pro
vincie Luxemburg, reden we door en kwamen toen
aan de Luxemburgse grens, die we zonder veel
moeite passeerden.
Ons einddoel van de eerste dag kwam in zicht, en
onder de tonen van het Zeeuwse volkslied reden we
Luxemburg binnen.
We werden in een mooi, nieuw hotel onderge
bracht en nadat ieder zijn kamer toegewezen had
gekregen en zich opgefrist had, zaten bijna allen
aan de gemeenschappelijke maaltijd, die op ons
stond te wachten. Hoewel het op z'n Luxemburgs
was klaar gemaakt, liet deze zich door ons Zeeuwen
zeer goed smaken, want na de lange bustocht wa
ren we hongerig geworden.
's Avonds trokken we groepsgewijs de stad in
en toen we onze kamers weer opzochten, waren
we allen enthousiast over het eerste gedeelte van
onze reis.
De excursie-commissie en de excursieleider mo
gen we zeker wel veel lof toezwaaien voor het ini
tiatief en het vele werk, dat ze aan deze schitterend
geslaagde excursie hebben gehad.
A. P. BREURE.
WEKEN
(Zevende vervolg.)
Ook 'n klein voorstadje van Las Vegas is bekend.
Nevada heeft n.l. andere wetten als de meeste
andere staten. Zo b.v. voor huwelijken. In dit
voorstadje staat een klein houten kerkje, waar men
binnen enkele uren na aangifte al kan trouwen.
Hiervan maken o.a. wel filmsterren gebruik.
Verder had dit plaatsje enkele enorme luxe hotels
met zwembaden, waar wij een beetje schuw langs
heen zijn gelopen. Verder was alles zo'n beetje als
museum ingericht, oude huifkarren, treinen enz.
Die avond nog de Hoover-dam over gereden die
schitterend verlicht was, zodat we al wat onder
de indruk kwamen van dit machtige bouwwerk,
vooral als je dan midden op de dam nog een lekke
band krijgt voel je je wel heel kleine Nederiander-
tjes en dan is het wel even goed aan de Afsluitdijk
Die avond was het al heel moeilijk een behoor-
te denken.
lijke slaapplaats te vinden, zodat we ons op het
laatst tevreden moesten stellen met een steen
achtige grond.
De volgende morgen de dam bekeken en een
rondleiding naar beneden meegemaakt. Deze dam
is geheel tussen de rotsen ingebouwd. Het hoofd
doel is om het water van de Arizona-rivier op te
houden, zodat het als irrigatie-water voor het ach
terliggende land kan dienen. Het tweede doel is
winning van electriciteit, wat helemaal tot aan de
Pacific-coast wordt afgevoerd.
Deze dag, T Nov., zijn we nog tot aan Grand
Cauyan doorgereden, waar we in donker aankwa
men. Die nacht troffen we het beter met onze
slaapplaats op dennennaalden in een bos.
De volgende morgen wachtte ons een verrassing.
We stonden benzine te tanken, toen we in eens
„klompen!" hoorden roepen, en daar stopte een
Chevrolet met 5 jongens van de groep. Zij waren
een week later dan wij vertrokken en we wisten
niets van elkaar af. Hier kon dus wel met recht
gezegd worden: wat is de wereld toch klein.
We besloten dan ook direct de verdere reis naar
Washington gezamelijk af te leggen, wat ook wat
afwisseling bracht, daar we nu ook eens van auto
konden wisselen.
Eerst Grand Canyou bekeken. Dit zijn geweldig
diepe ravijnen door de Arizona-rivier uitgesleten.
Deze ravijnen zijn vooral bekend om hun kleuren-
variatie, door de verschillende steenlagen veroor
zaakt, en deze kleuren veranderen steeds met het
draaien van de zon. 's Middags trokken we weer
verder door het woeste onvruchtbare land Arizona.
Onderweg nog een meteoor-crater bekeken. Deze
meteoor-steen is waarschijnlijk al langer dan 1000
jaar geleden gevallen en heeft een gat geslagen
van 160 meter diep.
9 Nov. door New Mexico gereden. In het zuiden
wordt veel katoen verbouwd, allemaal op irrigatie-
bedrijven. Men was overal druk aan het katoen
plukken, wat nog in hoofdzaak met de hand wordt
gedaan. De nacht in Elpaso doorgebracht. We
kregen vrij logies in het Y.M.C.A. hotel, nadat we
hadden verteld hoe we daar waren gekomen.
AD. DOELEMAN.
Dit doel is volgens ons v.n.l. tweeledig. Aller
eerst is er de taak om samen te bundelen wat er
alom aan activiteit is.
Verder moet er aandacht geschonken worden
aan propaganda en zo mogelijk uitbouw in afdeling
of streek. Voor die samenbundelende taak is een
eigen contactorgaan noodzakelijk.
Het bijeenbrengen van alle Landbouw-Jongeren,
die in onze geest willen meewerken is het eerste
en het voornaamste doel van onze organisatie. Het
is voor ieder duidelijk en daarom ook voor ieder
aanvaardbaar.
Daarnaast is er nog een taak voor onze organi
satie, waarbij tijd en omstandigheden een belang
rijke rol spelen.
Vooral: Vandaag en ons land zijn daarbij duide
lijke richting aangevers.
We hebben aan deze zaak tot dusver nog veel te
weinig aandacht geschonken. Voor de toekomstige
staat van het standsorganisatieleven op agrarisch
terrein is een jeugdactie van grote betekenis.
Te midden van ons volksleven is 't platteland
pas laat en langzaam tot ontwikkeling gekomen.
Er is nu in weinig jaren gelukkig veel achterstand
verdwenen in 't organisatieleven, ook bij de jon
geren.
En nu moet er gewaakt worden, dat de jeugd
van 't platteland haar jeugdige ijver, die haar de
eerste na-oorlogse jaren bezielde, niet verliest. Het
platteland moet zorgen, dat het niet achterop komt.
Het moet zorgen, dat het er bij is en dat men ons
kent, en dat we weten wat anderen voor voor
nemens hebben. Door de vele ingrijpende verande
ringen van deze tijd kost dat evenwel enorm veel
tijd en inspanning.
Het platteland, dus ook de jeugd, moet komen
waar dit nodig en mogelijk is. Ook al ziet men er
soms zo direct de betekenis of noodzaak er niet
van in.
Het platteland heeft niet alleen behoefte aan
vakmensen, doch veel meer aan jonge boeren en
boerinnen, die zich in maatschappelijke zin willen
ontwikkelen tot mensen, die zich kunnen verzetten
tegen de vervlakking van de levensstijl op 't platte
land. Zij kunnen dit doen door kennis te nemen
van allerlei vraagstukken die er liggen. Het wordt
met de dag duidelijker, dat er voor de vervulling
van onze levensopdracht geen enkel terrein onbe-
arbeid kan en mag blijven. Dit is in 't verleden
wel eens te weinig ingezien.
We streden voor school, kerk, en soms ook voor
politiek, maar de rest van 't leven deed minder ter
zake in 't organisatieverband. Maar er is ook hier
misch, maatschappelijk en cultureel terrein maar
een wet van 't minimum, en die wet is op econo-
al te vaak vergeten. Veel te veel is er hier door
ons aan de activiteit van een ander overgelaten.
We denken slechts aan coöperaties, stamboek, het
nemen van proeven en 't organiseren van keurin
gen en excursies.
De houding van niet meedoen, is oft juist geweest.
Nu niet gaan twisten over wèl en niet meedoen,
maar actief zijn en wèl mee gaan doen. Wat wij
als landbouw-jongeren eigenlijk als een plicht bij
ons dragen in deze tegenwoordige tijd.
Er komen tegenwoordig in 't volksleven ook wel
eens belangrijke vragen naar voren, en dan is deze
er zeker wel één: Waar staat vandaag de platte
lander?
Een vraag waar zo maar geen antwoord op is te
vinden. En juist daar is een organisatie op haar
plaats, en heeft er een grote taak, n.l. invloed gaan
uitoefenen. Het is niet alleen de taak der ouderen,
die invloed uit te oefenen, maar er moeten ook
jongeren ingeschakeld worden.
Het kan tevens dienen voor voorbereiding der
latere levensjaren.
Dus Landbouw-jongeren van Zeeland, we moeten
er allen bij zijn en meedoen. Niet meedoen betekent
een vlucht! Ofen dat zij als Zeeuwen onze
houding, we gaan overal waar dit voor ons verant
woord is meedoen.
Het kost voor allen maar een weinig offers aan
tijd en geld en U helpt mee bouwen aan Z. P. M.
of L. J. G. Laten we zorgen dat de Z. P. M. en
L. J. G. een symbool zij voor de toekomst.
Ouwerkerk.
P. H.
