No. 3808
Woensdag 19 ikngustns 1931
46ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Een tocht door [de Haven
van Londen.
Binnenland
Buitenland.
VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
fOSTBEKEHIliS Nb. 52 419.
FEUILLETON.
De Bedelares van
Saint-Sulpice.
DE ZEEUWSCHE KOERIER
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling
Advertent iën 20 cent per.regel, bij contract lager
ZEER KOOPKRACHT IQ E
LEZERSKRING
IT8TEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLIOITEIT
Kijkje in een entrepot voor ivoor en spe
cerijen -- De grootste wijnkelder ter we
reld Negen milliard liter rum Ge
weldige hoeveelheden wol, reusachtige
rubbervoorraden. Waar de goederen
der aarde verdeeld worden.
(Een tocht door de haven van Londen geeft
een beter Inzicht in de posit'e, welke Engeland
in de wereldeconomie en de wereldpolitiek in
neemt, dan de lectuur van omvangrijke publi
caties van den buitenlandschen dienst te Lon
den. Een KWP-medewerker heeft onlangs de
Londensche haven bezocht en hij was daarbij
in de gelegenheid de geweldige entrepots te
bezichtigen.)
Fier staat aan de Theems de Tower van Lon
den een kenteeken van de markt, welke Groot
Britannië sinds eeuwen uitoefent. Daarachter
ligt de groote Tower-brug en dan begint een
gedeelte van Londen, dat iedere reiziger nauw
keurig moet bestudeeren, als hij een indruk wil
verkrijgen van het Britsche rijk, van de wereld
omvattende markt van dit imperium. De dok
ken strekken er zich over vele K.M. uit. De han
delsschepen worden met den vloed, welke de
Theems tot Londen binnendringt, in de haven-
gevoerd. Ze brengen de tributen, welke de lan
den der aarde den Britschen veroveraar schul
dig zijn.
Alle schatten der aarde.
worden hier uitgeladen en in de reusachtige
entrepots gesleept; voorraden stapelen zich op
en wat Engeland zelf niet kan gebruiken, wordt
op de beurs, bij de veilingen weer verkocht,
gaat nog eens aardbol rond. De wol, welke kort
geleden nog op den rug van Australischen scha
pen hing, de wol uit Nieu-Zeeland, uit Vuurland
uit Siberië of van den Balkan is in groote vier
kante balen geperst. Kranen heffen ze uit de
schepen, werklieden vervoeren ze naar zeven
magazijnen. Elk bevat de producten van een
ander gebied.
Hier vindt men slechts inlanclschen wol, wel
ke uit Schotland, uit Ierland, uit Wales of uit
het eigenlijke Engeland komt. Daar h'gt de wol
uit de koloniën, in gindsch magazijn zijn Oost-
Europeesche en Siberische producten onderge
bracht, en weer op een andere plaats hoopen
zich de balen uit Zu^d-Amerika op.
De vaklui trekken de monsters uit elkaar on
derzoeken de kwaliteit, noteeren de nummers
der balen, om op de verkooping een bod te kun
nen doen. Zes keer per jaar komen de hande
laars op de wolbeurs bij elkaar en elke verkoop
duurt drie weken. Meer dan anderhalf mill'oen
balen worden verkocht. Reeds na 24 uur wordt
elke baal wol den kooper thuis bezorgd.-
Een tocht door de haven van Londen is een
wandeling voor de poorten der wereld. We blij-
99)
Gilbert vervolgde:
Zeg mij nu terstond welk ongeluk ge bedoelt.
Ik hoopte zoo, dat mijn waarde neef, sedert hij
naar Versailles gevlucht was, geheel veilig zou
zijn, haast u dus met mij te vertellen wat hem
overkomen is, maar als ik u verzoeken mag
spreekt dan wat zacht. Mevrouw Rollin is ern
stig ziek geweest en ze is nog niet geheel her
steld. Er is een dochtertje geboren Moeder en
kind slapen op het oogenblik en ik zou niet
gaarne willen dat zij gestoord werden.
Hij nam tegenover Madeleine plaats en
schoof zijn stoel dicht bij dien van de oude
vrouw.
Deze begon op fluisterenden toon:
Ik kom u tijding brengen vn mijnheer den
vicaris
Deze inleiding was lang niet zooals Gilbert
het verwacht had. De woorden: Ik kom u tij
ding brengen van mijnheer den vicaris konden
moeilijk gevolgd worden door het bericht: Mijn
Leer den vicaris is dood.
Zonder evenwel zijn teleurstelling te laten
blijken, zeide Gilbert:
Welke tijding dan, Madeleine. Toe, zeg het
wat spoedig, ge ziet toch wel uoe ongerust ik
ben. Laat mij niet zoo lang wachten, is mijn
neef ziek?
ven bij een groote opslagplaats staan. Uit Au
stralische booten worden reusachtige hoeveel
heden bevroren vleesch, boter, kaas, koren en
wijn geladen. Uit Afrika komen huiden en ta
bak, de Bermunda's zenden rum en suiker, uit
China en Japan worden soja, zijde, katoen,
maar vooral thee en rijst geZonden c-.n de han
delsschepen, welke uit Indië binnenkomen, zijn
met thee, rubber, specerijen, kokosnoten, schel
lak hennep, en jute beladen. Weer op een an
dere plaats heeft een bananenboot aangelegd,
welke, vruchten uit Jamaica brengt en daar
naast hgt een Zuid-Afrika-vaarder met ivoor,
koper, zonnebloempitten. Onagzienbaar zijn de
houtvoorraden. Anderhalf millioen ton hout
wordt ingevoerd, naaldhout uit Canada en de
Ver. Staten, mahonie uit Afrika en Indië
Het meest indrukwekkend zijn misschien de
massa's levensmiddelen,
welke te Londen worden opgestapeld. Engeland
is het land van de thee. Maar welk volk kan
meer dan 200.000 ton 400 millioen pond thee
verbruiken? 635.000 ton bevroren vleesch,
100.000 ton kaas, meer dan 2l/2 millioen ton
graan wordt ingevoerd, daarenboven 9 milliard
liter rum en vijfmaal zooveel wijn. Niet alles
kan terstond verbruikt worden. Het eene vat
wijn na het andere wordt uit de schepen gerold
in een grooten kring worden de honderden va
ten opgesteld en vervolgens worden de mon
sters genomen. Uit ieder vat een fleschje. Dan
wordt het recht vastgesteld, handelaars, die
hun zending nietterstond kunnen gebruiken,
kunnen de vaten in de haven opslaan.
Met fakkèls gaan we door den grootsten wijn
kelder der wereld. Het is stikdonker. De fakkel
verlicht zwakjes het eindelooze gewelf. Hier
ligt wijn uit Zuid-Afrika, u*t Australië, uit Span
je en Portugal, van de Grieksche eilanden. Va
ten met ouden Franschen wijn zijn reeds met
zwammen overdekt. In lange rijen liggen er de
vaten Rijnwijn, welke in Engeland zeer gewild
':s. De handelaar behoeft niet het-heele vat in
eens te nemen. Hij kan zooveel aftappen als hij
wil en hij behoeft slechts de, rechten voor de
afgetapte hoeveelheid te betalen.
Dichtbij staat een magazijn waarvan de be
neden verdieping met ivoor gevuld is. De Lon
densche
ivoorveilingen
zijn de belangrijkste der wereld. De meeste
stoottanden der olifanten komen uit Afrika,
maar weinigen uit Indië, Ceylon of andere A-
ziat'sche landen, waar de opbrengst voor de
plaatselijke behoefte slechts voldoende is. De
olifantstanden worden in het magazijn gewo
gen, waarbij eerst wordt onderzocht, of de ne
gers in de holle tanden misschien steenen of
andere zware voorwerpen hebben neergelegd.
In den handel met exotische volkeren gebeurt
het niet zelden dat er een beetje gesmokkeld
wordt. Het Afrikaansch ivoor is bijzonder duur.
De tanden worden naar hun waarde gesorteerd
sommige worden doorgesneden. We wandelen
door dit merkwaardige tanden-magazijn, twee
mannen heffen een tand op, welke bijna ander
halve sentenaar weegt en waarnaast de mensch
Hij heeft op den rand van het graf gelegen.
Op den rand van het graf, herhaalde Gil
bert. Groote God, wat is er dan met hem ge
beurd?
Mijnheer de vicaris is door een kogel in de
volle borst getroffen, op straat voor ons huis,
juist toen hij naar binnen wilde gaan, op den-
zelfden dag dat hij uit Versailles terugkeerde.
Dat is verschrikkelijk! een kogel in de volle
borst! Maar dan moet zijn wond doodelijk zijn.
Ja, mijnheer en zeker zou mijnheer de abbé
mijn braven meester, op het oogenblik reeds
dood zijn, wanneer de bewoner van de tweede
verdieping van ons huis, een gepensionneerd
officier van gezondheid, hem niet gered had.
Gered
De stem van Gilbert beefde van aandoening
toen hij dat woord uitriep, een aandoening, die
men evengoed aan vreugde als teleurstelling
kon toeschrijven.
Is hij werkelijk gered? vroeg Gilbert.
Ja, mijnheer, Goddank ja, antwoordde de
oude Madeleine. De dokter verzekert het en hij
is zulk een knap man, dat hij zich niet kan
vergissen. Elk gevaar is nu geweken en er is
geen ongunstige wending meer te vreezen. Dok
ter Leblond, zoo heet onze buurman, heeft mij
hierheen gestuurd om u te vertellen wat er ge
beurd is en u tevens te verzoeken het r.aar mijn
heer den graaf d'Areynes op Fe nestranges te
schrijven maar met de grootst mogelijke voor
zichtigheid wat ik u bidden mag want die bra
ve oude heer zou zeker weer een tak van beroer
te krijgen en er aan sterven, wanneer hij geloof
de, dat er nog iets voor mijnheer den abbé te
een dwergt lijkt. Op rekken liggen neushoorn-
tanden, ook kiezen van olifanten. Ze Lijn niet
veel waard. Elders bewonderen we sterk ge
draaide tanden, die er als spiralen uitzien. Het
zijn mamouthtanden, welke in Siberië werden
opgegraven voor een museum? Nee, daarvoor
zijn er te veel. Ze worden verkocht als ander
ivoor, 15 ton per jaar. Mamouthbeen s or een,
maar overigens is het heel goed. Niet alleen de
dierenwereld onzer dagen moet den rijkdom
van den Britschen koopman vermeerderen, tok
uit de reuzedieren, welker overblijfselen in het
Siberisch ijs vele tienduizenden jaren bewaard
zijn gebleven, is kapitaal te slaan.
Op de eerste verdieping van dat magazijn wor
den specerijen opgelegd. Muskaatnoten, groot£
rollen kaneel, kruiden uit de Molukken. uit San
s bar, uit Java en Sumatra. De kruidnagels, wel
ke door de planters in Nederlandsch-Indie ge
zonden worden, geven een betooverenden reuk
af, Muskaatnoten worden te Singapore, te Pe
nag, op Madagaskar en in West-Indië ingela
den en hier worden deze specerijen gesorteerd
en zakken klaar gezet. De groote kooplieden ne
men monsters verkoopen de geurige producten
der tropische plantenwereld in zakken, ja zelfs
met heele scheepsladingen.
De ontwikkeling der rubbermai'kt.
is nergens duidelijker na te gaan dan in de
Londensche haven. Toen de rubberplantages in
Indië en op Ceylon steeds grooter werden, mees
ten te Londen telkens nieuwe magazijnen ge
bouwd worden. Gaat het den rubberplanters
slecht, dan zijn de magazijnen vol. Komen er
betere tijden, worden er meer auto's gemaakt
en heeft men dus meer gummibanden noodig,
aan zijn de magazijnen leeg.
Moderne graanzolders vindt men overal in de
wereld en de betreffende stapelplaatsen m de
Londensche haven, hoeveel indruk ze ook ma
ken, kunnen, wellicht niet met do graandepots
in Amerika vergeleken worden. Als kolenhave i
I's Cardif belangrijker, katoen wordt te Liver
pool opgestapeld koffie werd, althans vroeger,
in veel grooter hoeveelheden naar Duitschland
dan naar Engeland gezonden Maar alles bij el
kaar is den aanblik der Londensche haven over
weldigend en een rondgang door de magazijnen
buitengewoon leerzaam. Londen is geen Euro-
peesche hoofdstad, het is de metropool van een
wereldrijk, dat niet van zijn industrie in Enge
land, maar van zijn bezittingen in alle ueelen
der aarde leeft. Onderworpen volkeren moeten
hun kostbaarheden o pschepen laden en naar
Londen sturen. Gebieden, welke niet onder po
litieke afhankelijkheid staan, hebben minstens
geld van Engeland geleend en moeten nu hun
tributen in den vorm van belasting betalen.
Belast ng, dat beteekent niet banknoten, maar
handelsgoederen, welke op de Londensche
markt verkocht worden. De tributen zijn terug-
geloopen, maar ze worden nog betaald, de vele
duizenden schepen, welke in de haven van Lon
den hun goederen lossen, bewijzen het. De twee
duizend jarige geschiedenis van deze wereld
handelsplaats is nog niet afgesloten. Wie de
haven van Londen gezien heeft, begrijpt, waar
vreezen was.
Gilbert luisterde n:et meer naar Madeleine
De abbé d'Areynes leefde
De abbé d'Areynes was buiten gevaar, terwijl
Gilbert reeds geschreven had, dat hij dood was.
Voordat hij zijn brief verzonden had, had
Gilbert wel tot zichzelf gezegd, dat het een ge
waagd stuk was, maar zonder verdere infor-
mat'e, alleen op het losse gerucht, het doods
bericht van Raoul d'Areynes de wereld in te
zenden, maar hij had er niet ernstig over nage
dacht.
Nu vroeg hij zich, niet zonder angst af, hoe
hij de verdenking van zich zou moeten afwe
ren, den oom zijner vrouw met voorbedachten
rade den doodelijken slag toegebracht te heb
ben.
De graaf was dood.
*Dat was wel de hoofdzaak, maar nu moest
er ook no giets bedacht worden om den schijn
te redden.
Vooreerst oordeelde hij het voorzichtig vcor
Madeleine den dood van den grijsaard verbor
gen te houden.
De abbé d'Areynes moest dat sterfgeval eerst
later vernemen.
In dien tijd kon Gilbert er eens goed over
nadenken en wanneer hij een middel zocht dan
kon hij het ook wel vinden. Handige mensehen
zooals hij, mogen geen kleinigheid over het
hoofd zien.
Gilbert besloot daarom in de eerste plaats te
trachten, de dienstbode gunstig voor hem te
stemmen.
Mijn goede Madeleine, zeide hij op lionigzoe-
om het Engelsche volk zich zoo weinig om de
Europeesche faken bekommert. Engeland's ro-
gen zijn op de wereld gericht.
(Nadrukverboden)
De Rijksmiddelen in Juli 1931
De opbrengst van de Rijksmiddelen ihoofd
som en opcenten) over de maand Juli 1931 be
droeg f 36.694.281, tegen f 41,778.891 over de
maand Juli 1930.
AI Capone verlangt vrijstelling van belasting.
Chicago (KWP)
De bandietenkoning van Chicago Al Capone
liet geruimen tijd niets van zich hooren. Om
den beruchten naa mechter niet aan de verge tel
heid te ontrukken heeft zijn broer zich met een
open brief tot de belastingambtenaren gewend.
In dezen brief verzet Ralph Capone zich tegen
de betaling van een belastingschuld, groot
311,282 dollar. Hij betoogt, dat zijn inkomen „on
wettig" is, daar hij sinds jaren de thezaurier
si van een vennootschap, dat zich allen met on
toelaatbare praktijken, zooals alcoholsmokke
larij enz. bezig houdt. „Dergelijke praktijken
zoo zegt hij-„die onwettig zijn, kunnen niet
wettelijk aangeslagen worden in de belasting"
Deze bandieten-logica is inderdaad net iets
voor Chicago.
De strijd om een bed te Moscou.
Moscou (KWP)
Drie Amerikaansche jongelieden, van wie een
reporter in New-York is, hadden eindelijk na
veel moeite in een kleine straat te Moscou een
hotelletje gevonden om er te logeeren. Tot hun
schrik zagen zij echter, dat het logement
slechts één bed bevatte van 70 cM. breedte. Het
was onmogelijk er met drieën in te slapen. Daar
om besloten zij zelf een tweede bed te koopen.
Zij bezochten daarom de Mostorg, het gcu-
vernements-warenhuis. Ofschoon de prijs va
ceerde, tusschen de 400 en 550 roebel besloten
zij er een te koopen.
Zijfc gij vreemdelingen zoo vroeg de chef van
het magazijn.
Ja.
Dan hebt gij een autorisatie van "net minis
terie van buitenlandsche zaken noodig.
De Amerikanen dropen af naar het ministerie
waar zij, na lang wachten het volgende schrij
ven ontvingen:
Kameraad,
Brenger dezes, een Amerikaansch reporter
is gemachtigd e enbed in een uwer maga
zijnen te koopen, indien hij er anders geen
krijgen kan. Hij is bere'd in vreemd geld te
betalen.
w.g. Onleesbaar.
Gewapend met dit kostbaar document trok
ken de Amerikanen naar een ander magazijn
ten toon, ik wil u geen verwijten doen, maar
toch had ik liever gewild, dat gij mij het onge
luk van mijn neef wat vroeger had meegedeeld
Daar hebt ge gelijk in, mijnheer Rollin, wy
hadden dat moeten doen, maar wij waren zoo
ontsteld, zoo verward, dat wij er niet a* .n ge
dacht hebben.
Dat begrijp ik en daarom neem ik het u ook
niet kwalijk, maar wees nu zoo goeil eens dui
delijk en# volledig op mijn vragen te antwoor
den. 4T
Ik ben geheèl tot uw dienst, mijnheer Rol
lin.
Hoe is mijnheer de abbé d'Areynes ''erwond
geworden?
Daar heb ik zooeven alles van gezegd wat wij
er van weten. Het gebeurde in den nacht van
27 op 28 Mei Niemand heeft hem zien vallen.
Wij vonden zijn lichaam onbeweeglijk op de eer
ste treden van de trap liggen juist op het oogen
blik dat de soldaten van Versailles de stad bin
nentrokken.
Was hij door een soldaat of door een commu
nard getroffen?
De dokter heeft gezegd, dat de kogel uit een
Chassepotgeweer was.
Dan werd hij door een soldaat getroffen want
de communard hebben geen Chassepotgeweren
Dat kan wel, ge begrijpt, daarvan heb ik geen
verstand.
Heeft de abbé niet gezegd,, hoe hij verwond
werd?
Och lieve hemel, hoe had hij dat nu kunnen
doen? Hij heeft vier dagen voor dood gelegen,
(Wordt vervolgd).
