Wetenswaardig Allei lei. HEERENBAAI Onze gratis ongevallen-verzekering. De Zeeuwsche Koerier" f2250 f 600 f 600 f 100 f 100 f30 Ifoor do Vrou won. f600 Zelf kleuren mengen, kleuren zoeken: V zult eens zien, hoeveel handiger zij zelf zijn dan U in het zoeken v d juiste nuance. En nu teekenen als leervorm Ik meen dus: in dienst v. d. andere vakken om het maar schoolsch te zeggen Ja, dat is nu toch eigenlijk nog een onderdeel, waar men niet in een twee drie over is uit gepraat. In het interessante werk over Dr. O vide Decrolen, dat onze landgenoote Mevr. Philippi-Siewers en v. Reesema het licht deed zien, wordt het ons duidelijk hoe gewichtige diensten het vak teekenen in net globalisatie systeem kan bewijzen En de moderne school in Nederland bekeken: de antroposofische school, de humanitaire school enz. zien we, dat teeke nen daar inderdaad het vliegend legertje van bekwaamheden is, dat de andere vakken ten dienste staat! Nog zeer recent is een kennis making met Jav. v. Vlijmen een der redacteuren van „Ons eigen Blad", U mogelijk bekend die in zijn kias dat globalisatie-idee had toegepast voor aardrijkskunde en daar niet alleen voor kaar tjes, maar ook voor heel vlug schetsen van voortbrengselen, bruggen enz. zijn goed benutte teekenlessen te hulp riep. Zelf heb ik het vak teekenen ook herhaaldelijk te hulp geroepen bij geschiedens bv. voor het maken van gra fieken, en geïllustreerde opstellen winnen op merkelijk aan levendigheid. Nog een opmerking over het geheugentee- kenen. Ik zeide reeds dat het geheugeniee- kenen als technische oefen, van bijzondere waarde is en een belangrijke voorbereiding voor ste levenspractijk: Zoo spoedig het kind ge komen is in de periode v h eerste lijn en vorm gevoel (zeg: het derde leerjaar) daar is prac- tisch elke vrije teekening geheugenteekening, omdat daar naar het herinneringsbeeld wordt geteekend. In engeren zin verstaan we ander geheugenteekenende opdracht te teekenen naar herinneringsbeelden. Dit geheugenteeke nen is dus niet vrij maar is een opzettelijke oefening. We kunnen dan de onderscheiding is van Cor Bruijn spreken van vormgetrouw geheu genteekenen (het oriënteerend geheugentee kenen, het controleerend geheugenteekenen; herhalend geheugenteekenen) daarnaast het wijzigend geheugenteekenen (grooter, kleiner, in anderen stand enz.) Zoo ben ik, zeer geachte vergadering, geko men aan het eind van mijn voordracht voor U over het vak teekenen. Ik ben er van overtuigd, dat nog zeer vele vragen open blijven; dat ik niet als een alwe tende gids geleid heb door een gebied, waarvan mij alle schoonheid en alle historie bekend was; mar ik zou zoo zeggen: dat zou ook al te saai zijn geweest! Er moet ruimte blijven voor eigen initiatief en een goed onderwijzer zal staan buiten en boven elke methode, dus ook boven en buiten de richtlijnen hier aangege ven! Het is ook hier: de persoonlijkheid v.d. op voeder maakt de methode, is de methode! Uw voorzitter heeft m ij gevraagd ook nog en kele oogenblikken af te zonderen voor het leant woorden van vragen. Dat is een lastig probleem U denkt zich daar wel in. Maar toch heb ik ge meend, dat niet te mogen weigeren. En in dit verband mag ik herinneren aan dien biblotheca ris van Frederik den Grooten, die toen een da me he minlichtingen vroeg omtrsnt een boek en hij het antwoord schuldig moest blijven en die dame daa-rop opmerkte: „U wordt daar toch voor betaald",, antwoordde: Ik wordt betaald, voor hetgeen ik weet, maar als men mij moest oetalen voor hetgeen ik niet weet, dan zou heel het vermogen van Frederik den Grooten daar voor niet toereikend zijn. Een dankbaar, alleszins verdiend applaus klonk uit de vergadering op en de voorzitter haastte zich deze klankhulde in woorden van hartelijken dank om te zetten. Een tweetal vragen, naar aanleiding van de lezing gesteld, werden door den spreker be antwoord Daarbij gar spr o.a. te kennen, dat om goede resultaten te bereiken, 1 uur teekenen per week gèwenscht moest worden geacht. Verslag penningmeester Het woord was dan aan den penningmeester den heer E van Hecke uit Hoofdplaat, die rap porteerde, dat de rekening over 1930 een na- MODERNE VROUWEN „Modern", dit woord klinkt voor sommige vrouwen va nonzen tijd als muziek in haar oo- ren. Voor haar gaat van dit woordje een zekere tooverkracht uit. Des te dwazer en onvrouwe lijker zij zich aanstellen, hoe moderner zij zich gevoelen. Er is iets angstwekkends in de ongebreidelde zucht van onze wereld naar altijd anders, altijd meer. Vooral dan voor de vrouwen, die voelen,, zelfs Wanneer ze het niet met hun verstand be seffen, hoe het element van duur, trouw en vei ligheid aan de basis van het gezinsleven ligt, en hoe het zoeken naar sensatie daar rechtstreeks tegen indruischt. Een typische uiting van dezen dorst naar het nieuwe en het vreemde vinden we bij^de vrou welijke reporters, vooral Fransche die .de halve wereld afreizen om stof te vinden voor hun „grands reportages". We nebben bijvoor beeld de Belgische vrouwelijke reporter Andrée Viollis, die eerst het land van de Sovjets „ont dekt" heeft en nu naar Indië is geweest om den strijd tusschen Gandhi en Engeland van nabij te leeren kennen. In ons land is Ellen Forest een groote reizigster voor dn Heer. deelig saldo had getoond van van f 117,45, welk tekort uit de beide afdeelings kassen was ge dekt. Voor 1931 wordt een uitgaaf van f 150 ge raamd „en ik geloof, dat we daar riiet mee zul len komen", voegde de schatbewaarder eraan toe. Spr. verwachtte uit contributie van leden f 60 te zullen ontvangen .zoodat dus weer f 90 ten laste van de afdeelingskassen zouden ko men. Zoolang de onderwijzersdagen zoo afhan gen van bijdragen der afdeelïngen. aldus spr., blijft hun voortbestaan bedreigd. Spr. had dan ook het plan ontworpen om een beroep te doen op den financieelen steun van heeren pastoors en schoolbesturen o mtoe te treden als donateur a f 2,50. Ook zij hebben bij het voortbestaan van deze dagen belang, aldus spr. en boven dien zal op die wijze de band worden verstevigd Spr. wilde wel niet gaarne dezen weg betreden, doch bijzondere omstandigheden vhoogere uit gaven in verband met geisoleerdo ligging van Z.-Vlaanderen etc) noopten hiertoe. Spr. bracht dan hulde, aan den Hoogeerw. heer deken Rops uit Hulst en aan de Zeereerw heeren pastoors P Doens uit Sas van Gent, Brouwers uit Hoofd plaat en P Mijnen uit Westdorpe, die zich spontaan ais buitengewoon lid hadden laten in •ehrijven. (applaus) Als alle onderwijzers lid waren, aldus spr., dan zouden we aan contributie ontvangen 130 maal 50 ct. is f 65 en wanneer we dan nog moeh ten rekenen op ae 29 schoolbesturen a f 2.50 uan was met f 137.50 het voortbestaan van onze nuttige onderwijzersdagen verzekerd. Spr. deelde ten slotte mede, dat hij zich voor stelde eerlang de hulp in te roepen van de hoof den- der scholen om hun personeel en hun schoolbsturen tot toetreding te bewegen. (applaus en dankwoord van den voorzitter) De vergadering besloot daarop het bepalen van de plaats van den volgenden onderwijzers dag aan het bestuur over te laten en de con tributie op 50 ct. te handhaven. Toespraak rector 3rouwers De bischoppelijke inspecteur, rector A Brou wers, sprak dan nog een woora van geluk- wensch tot den voorzitter en de commissie van voorbereiding met het succes van den vijfden onderwijzersdag. Vrijwel het geheele corps is opgekomen, aldus spr. Dat getuigt van goeden geest en belangstelling voor het te verrichten werk. Spr dee dan de tqezegging, dat hij er bij zijn tweejaarlijksche inspectie op zou aandrin gen, dat de schoolbesturen tot het buitenge woon lidmaatschap zouden toetreden v applaus) Spr. was overtuigd te handelen in den geest van Z. H. Exc. den Bisschop door de onderwij zers dank te zeggen voor hun vele goede zorgen aan de kinderen bewezen. Hij beval de dcor rector Vermolen gesproken woorden in de volle belangstelling van het onderwijzendpersoneel aan. De E. K. onderwijzersclubs mogen U doen uitgroeien tot nog krachtiger menschen, zoo mogelijk, aldus spr., en U tot teeds geschikter instrumenten maken om Christus' weldaden over de kinderen uit te storten. Deze korte, krachtige opwekking werd even eens met applaus begroet en de voorzitter be tuigde den zeereerw. spr. zijn hartelijken dank. De agenda voor de morgenzitting was niorme de afgewerkt, 't liep overigens reeds tegen 1 uur en het voorstel van den voorzitter om to gaan middagmalen vond danook algemeeno in stemming DE MIDDAGBIJEENKOMST Lezing A Daled. Na een diner in het hotel „Do Zwaan" dat, naar wij hoorden, even welverzorgd als geani meerd was, kwam men ten f uur 45 cpnieuw in het patronaat bijeen o mde lezing bij te wo nen van den heer A Daled, conservator van het stedelijk museum te Brugge. Deze spreker hield de aandacht der aanwezigen gelurende oen tweetal uren onafgebroken geboeil door zijn be geesterende uitbeelding van het vele schoons, dat het oude Brugge aan kunstwerken bezit. Zijn hogstaande lezing, door orojecties neg opgeluisterd, vormde een alleszins waardig slot van dezen lustrum-dag, die ongetwijfeld bij de deelnemers de aangvnaamste herinneringen zal hebben achtergelaten. panscRë kunst, maskers, primitieve beeldhouw j werken schelpenkransen, suliers. De reizigster heeft uit Mexico wonderlijke „juweelen,, mee gebracht: vergulde noten, waarin een minia tuur-décor van zijde en passementerie gespan nen is. Groote snoeren uit gevlochten figuurtjes van Mexicaantjes uit paardehaar samenge steld, in 't rood gekleed kartonnen geraamten, kleine doodskisten in papier, waaruit een in vruchtenpit gekerfd doodshoofdje komt kijken. Titayna maakt haar gasten wijs, dat r-e aan al haar vijanden een dergelijk doodshoofd heeft thuisgestuurd. Cocktails worden uitgereikt, de praatjes gaan hun gang. Volgens de voorschriften van mevrouw Mode zijn al de aanwezige dames in pyama gekleed. Niet de eenvoudige gestreepte of lingerie-pyja ma, zelfs de nachtkleeden, vindt men die bij de mode-princessen niet meer, Neen, hier is sprake van de Pylana in kostbare stoffen, in alle moge lijke geraffineerde schakeeringea en samen stellingen, met heel breede pijpen, die als een dubbele rok tot op den grond nangen t.n sems in een sleepje overgaan. Een van de dames draagt een jadegroene py jama met mauve en roze versiering. Een vestje en een pantalon va nivoorkleurig satijn. Lu- cienne Radisse, de beroemde celliste, gaat in een blauw-groene pyama gedost, en vertelt, dat ze per vliegtuig naar Barcelona, Madrid en Se- villa vertrekt om recitals te geven. Dan naar Amerika. Er is een rooskleurige en purperen pyjama, een soort Mexicaansche ruitercostuuin, waarbij de dame een grooten manille-hoed draagt. Een van de dames heeft den komischen tcon getroffen en zich in de „Stars and stripes" van de Vereenigde Staten "gehuld. Tooneelspeelsteis schrijfsters, danseressen, vrouwelijke en man nelijke artisten van allerlei slag zitten, liggen of hurken op de zijden kussens en de tapijten. Ze praten over al de onderwerpen van den dag, en daartoe behoort natuurlijk ook het nieuwe werk van Titayna, die in een annamietische pyama rondloopt, met een Mexica tnsche hoed, waarvan ze belooft straks tien exemplaren te verloten. Ze heeft uit Mexico een film meege bracht, waarvan ze de tafereelen land, volk en zeden zelf gedraaid heeft en die door een wonderlijke klankenharmonie zal worden bege leid. Binnen drie maanden vertrekt ze naar Mon golië en Mandsjoerije, en nu reeds tracht ze haar gasten en zichzelf min of meer in de stem ming te brengen met ongeloof lijk-vreemde Chi neesche platen op de fonograaf Normaal is deze tijd zeker niet, Terwijl söciale werkers, godsdienstige leiders en menschen- vrienden handenwringend voor den chaos staan en zich het hoofd breken hoe ze ook maar een van de vele kwalen van onzentijd zullen bestrij1 den, is er een deel van de wereld, waar het de hoogste kunst lijkt de room van het genot en de schilderachtigheid van de heele wereld af te scheppen met delicate en ietwat-geblaseerde gebaren, en waar me nals groote nieuwigheid nu 't andere zoo saai en eentonig is gebleken de pyjama als cocktail-kleedij en avondtoi let heeft ingevoerd. ABONNEERT U OF M DE GOEDKOOPSTE DRIEMAAL PER WEEK VERSCHIJNENDE COURANT IN ZEEUWSCH- VLAANDEREN, WAARAAN VERBONDEN EEN GRATIS-ONGEVALLENVERZEKERING MET DE HOOGSTE UITKEERINGEN, VEEL HOO- GEK DAN DIE VAN EENIG ANDER BLAD IN DIT GEWEST. WIJ KEEREN UIT a. Indien het ongeval de eenige en recht- sireeksche oorzaak is van den DOOD van den verzekerden abonné, hetzij onmiddellijk of bin nen 90 dagen na den datum van het ongeval b. Indien het ongeval de eenige en recht- streeksche oorzaak is van het VERLIES door afscheiding of door amputatie VAN BEID5£ VOETEN OF HANDEN DAN WEL EEN VOET EN EEN HAND boven den enkel of pols of van het onherstelbaar gezichtsverlies uit beide oogen, een en ander binnen 90 dagen na den datum van het ongeval c. Indien het ongeval de eenige en recht- streeksche oorzaak is van het VERLIES door afscheiding of door amputatie VAN EEN HAND OF VOET boven den pols of enkel binnen 90 dagen na den datum van het ongeval d. Indien het ongeval de eenige en recht- streeksche oorzaak is van het onherstelbaar GEZICHTSVERLIES UIT EEN OOG binnen 90 dagen na den datum van het ongeval e. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek sche oorzaak is van het VERLIES door afschei ding of amputatie VAN EEN DUIM binnen 90 dagen na den datum van het ongeval i f. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek sche oorzaak is van het VERLIES door afschei ding of amputatie van een WIJSVINGER bin nen 90 dagen na den datum van het ongeval g. Indien het ongeval de eenige en recht- streeksche oorzaak is van het VERLIES door afscheiding of amputatie van een VINGER-, geen duim of wijsvinger zijnde,- binnen 90 da gen na den dat^um van het ongeval Eén ding hebben de vrouwelijke journalisten op hun mannelijke collega's voor: reisliteratuur en literatuur van menschen, die in twee, drie jaar een land en een volk, dóór-en-dóor hebben leeren kennenn, is thans al tamelijk /uitgedor- schen", zooals de Duitschers dat zeggen Maar als iemand een stukje van de wereld met vrou welijke oogen bekijkt en op vrouwelijke ma nier bechrijft, dan vinden de lezers dat gezelli ger, al was het alleen als sport: omdat de vrou wen nu eenmaal altijd de onbenulligste dingen opmerken en romantisch weten op te schroeven Een van de befaamdste vrouwelijke journalfs ten van Parijs is Titayna adres afwisselend: Australië, Tahiti, Indië, Afrika, China, Mexico. Aanleiding tot bovenstaand opschrift gaf mij de herinnering aan een partij ten huize van deze dame, zooals We ze in het Zondagpraatje van een harer Parijsche confraters beschreven vinden. z Het tooneel is de woning van do gastvrouw, een paviljoen in een grooten tuin in 't mondai ne deel van de Ville-Lumière. Daar heeft Ti tayna de herinneringen aan haar verre tochten uitgestald: en boot uit boombast aan net pla fond, wapens en schilden, tapijten, huiden van wilde dieren, staaltjes van Chineesche en Ja- Vellen, die men als „bootje" gebruikt. De moderne cultuur-mensch leert niet zoo direct het nut van dierenvellen en hulde» kennen. Onze hoogontwikkelde industrie heeft het gebruik van huiden en vellen in een zóó me nigvuldig verdeeld arbeidsproces ingeleid, dat wij nooit de vellen en huiden in hun ruwsten nauwelijks bewerkten vorm voor de behoeften van het dagelijksch leven gebruiken Zelfs wan neer eer> elegante dame in een kostbare bont mantel is gehuld, is dit bont nog maar schijn baar in zijn oorspronkelijken toestand. Want juist de bontwerkerij eischt bijzonder zorgvul dige bewerking van het oorspronkelijke dieren- vel. Alleen op de meer primitieve cultuurtrappen wordt het dierenvel nog direct in zijn oorspron kelijken staat voor alle mogelijke doeleinden ge bruikt, ofschoon tegenwoordig de Eskimo's zich haast niet meer in ruwe vellen der gedoode dieren kleeden of er hun eenvoudige voetbe- kleeding er mocassins uit vervaardigen: het zelfde is het geval met de Indianen of de Toen goezen in de ijssteppen van Kantschatha Men kan zich echter eenigszins een begrip vormen van de geweldige economische beteekonis der vellen en huiden als men hoort dat b.v. alleen 'in Duitschland ieder jaar haast voor 700 mil- lioen mark van ruwe stoffen ingevoerd worden. In de streken waar echter de beschaving nóg heelemaal niet is doorgedrongen worden de hui den nog gebruikt zooals ook onze vooriuders die op de onderste trappen der beschaving ston den, dat gewoon waren. De met buffelhuid be spannen kanoc der Indianen, zoowel als de niet zeehondenvel overtrokken kajah der Eskimo's hadden hun tegenhangers ook bij het begin der Europeesche cultuur. Het is echter een typisch verschijnsel, dat de geweldige vooruitgang in cultuur in enkele heete landen, het oorspronkelijk gebruik van dierenvellen voor het bewaren van water, wijn en andere vloeistoffen niet heeft kunnen af schaffen. In de Kirgiezensteppen wordt ook de melk tegenwoordig nog doelmatig in zulke huiden bewaard, op dezelfde manier, als de woestijn- reizigers in de Sahara van oudsher toe op den dag van heden het water bewaren. De nomadische Baberstammen aan de ran den der Sahara dekken de weinige kostbare waterplassen der oasen zorgvuldig met gazellen EEN EN ANDER OVEREENKOMSTIG DE VOORWAARDEN VAN VERZEKERING, WELKE VOOR ONZE ABONNé'S TE ONZEN KANTORE TER INZAGE LIGGEN Deze verzekering wordt van kracht, op den Ten dag, na dien, waarop de abonné in het in- schrijvingregister werd ingeschreven, des mid dags te 12 uur. Bovenstaande bedragen zijn door ons her verzekerd bij de N.V. Ongevallenverzekering- Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage. trass«as® Inoezonden Mededeeling (9) ECHTE FRIESCHE iiiitiiiwHiiimmmuia 20-50ct. per ons A9 huiden'toe, omdat zij op deze manier het best voor verdamping beschermd zijn. Zelfs de waterzak, een product van Euro peesche techniek is in den grond niets meer dan een terugkeer tot de dierenhuid, zooals die oorspronkelijk gebruikt werd. Een bijzonder eigenaardig gebruik van essen huiden wordt tegenwoordig nog in de groot^ provincie Pandschak in Voor-Indie aangetrof fcn. Daar worden de ossenhuiden gebruikt rm de rivieren over te steken. Op de Satladsch, de Zuidelijke zijrivier van den geweldigen Indus, is de opgeblazen ossenhuid hét eenvoudigste verkeersmiddel tusschen beide rivieroevers. Twee zulke ossenhuiden samengebonden vor men een echte boot, waarop de Indiaan met zijn heele famliie plaats vindt. De varkensbla zen, die onze kinderen bij het leeren zwemmen gebruiken, zijn hier dus vervangen door een heele ossenhuid, alleen echter op plaatsen, waar de strooming in de rivier niet al te sterk is, is het overzetten met ossenhuiden mogelijk. Ieder een, die naar den anderen oever wil, brengt zijn „pont" op den rug mee en steekt daar do rivier mee over. Sportliefhebbers vinden in. DE MAASBODE alles, wat zij kunnen wenschen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1931 | | pagina 6