DE MAASBODE Aboanementsprijs Solternii Onze gratis ongevallen-verzekering. „De Zeeuwsche Koerier"^ f 600: f 2250 £600 f 600 's OCHTENDS en 's AVONDS RIJK GEÏLLUSTREERD. DE MOOISTE NEDERLANDSCHE COURANT DE VOORNAAMSTE KATHOLIEKE COURANT 35 CENTS PER WEEK f 1 50 PER MAAND f4.50 PER KWARTAAL f100 f100 J Z~3 DE SPAANSCHE FURIE Zooals iedere revolutie heeft ook de Spaansche omwenteling krachten ontketend, die zij niet meer beteugelen kan. De communisten in Madrid hebben hun fanatisme gekoeld op kerken en kloosters. Een Zusterschool (links) en een Carmelietenkloo»^er (rechts) in brand. feestelijk en vergevingsgezind. Ondertussche zat haar schoonzoon in zijn kamer, leunde behaaglijk in een der clubfau teuils en rookte een sigaar. De glazen deuren van het terras stonden wijd open en de blauwe wolkjes van zijn sigaar, kronkelden licht naar buiten waar haar geur zich vermengde .net den bloeienden rozenreukIn de gezellige ka mer, waar het jonge echtpaar het liefst zat, ademde alles rust en vrede Annelize! riep Henk luid. Annelize Ja, hier ben ik, antwoordde zij eindelijk uit het raam boven het terras. Wat doe je weer daar boven.!? Ik vind hier van alles lachte zij vroolijk. Ik ben aan het snuffelen. Nu nog, na meer dan drie maanden getrouwd te zijn, deed Annelize nog telkens nieuwe ent dekkingen in hare koffers en kasten. Haar lief devolle moeder had zoo overvloedig voor haar gezorgd als moest het voor een geheel leven voldoende zijn.aan alles had zij gedacht. Ej waren zooveel kleine dingen waaruit duidelijk haar groote genegenheid en liefde en moeder lijke zorgzaamheid sprak en Annelize juichte telkens met een triomfkreet, wat volgens Henk al die kleinigheden niet eens waard waren Kom liever naar beneden. De dag is veel to mooi om hem te verspillen met in koffers en kasten te snuffelen. En ik heb hier iets gevon den, wat ik je wil voorlezen. Dadelijk, dadelijk, mijn streng mannetje. Maar zij kwam nog niet dadelijk en Henk wachtte heel geduldig. Wanneer hij heel alleen zijn Annelize bij zich had, was hij in het ge heel geen tiran, neen, men zou veeleer geloo ven, dat het jonge vrouwtje hem met onzicht bare zijden bandjes gebonden hield. Maar de ja loezie deed hem heerschzuchtig schijnen. Einde lijk klonken haar lichte schreden in de naaste kamer en daar was zij in haar wit geborduurd kleedje Zij zag er haast nog uit als eenTak- visch met haar rozige wangen en schitterende oogen. Welnu, vroeg ze met geveinsde verbazing Goeden morgen. Zij lachte. Wat is er nu weer? Och niets! Ik geloof dat ik je al in eén hal ven dag niet meer gezien heb, lieveling. Dwaze man! Kom eens hier.... nee kijk maar eens, wat ik hier gevonden heb. En toen dansten er een paar heele kleine af gedragen witte leeren schoentjes voor hem op de tafel rond en wipten hem plotseling bijna tegen zijn neus Mijn eerste schoenen, waarmee ik de eerste schreden in het leven gezet heb! Mama heef: ze altijd als een heiligdom in het bureau be waard en ze mij alleen bij bijzondere gelegen heden laten zien En nu vind ik ze heelemaal achter in de linnenkast weggestopt. ïs dat niet lief van Mama? O, mama, zij is zoo goed! Annelize had zich eerst op den rand van den clubfauteuil gezet, toen gleed zij langzaam in zijn armen en begon als een katje te streelen en te vleienWe zijn toch eigenlijk heel ondankbaar, nietwaar Henk! - - en zonder eenige reden Dat 2ou ik wel eens willen wetenhoezoo? Och Henk, toen ik die kleine schoentjes in de hand kreeg, heeft het me toch zoo diep ge troffen. Ik dacht er aan, dat wij toch ook tens e enkindje zouden hebben zoo klein zoo klein dat het deze schoentjes zou kunnen dragen. Hij trok een half ontroerd, een half komisch verlegen gezicht. Jij kunt het je natuurlijk niet voorstellen, Henk, jullie mannen zijn zoo vreeselijk dom op dat punt. Maar ik heb het al met mijn oogen gezienacht, het was zoo lief, zoo schattig, en ik hield er toch al zoo ontzettend veel van! Klein dwaas kindje. Je zoudt al gaan schreien met Je fantasie. Wees toch kalm, lieveling Maar Annelize was niet rustig. Zou jij het niet liefhebben dat kleine schat je, dat die schoentjes aan zijn voetjes kon dragen? Maar natuurlijk lieveling, wind je toch niet op! Waarachtig, je bent net als de slimme Lies uit 't sprookje, die in den kelder zit te schreien omdat de bijl die in den muur gemetseld is er wel eens uit zou kunnen vallen en dan haar kinderen zou kunnen treffen, die zij nog in 't geheel niet heeft. Annelize hief haar betraand gezichtje op. Ach neen, ik schrei om iets anders. Ik schrei, omdat ik me opeens zoo goed kan indenken hoe mama zich nu moet gevoelenzij zit heelemaal alleen in huishet is hetzelfde voor haar als was ik reeds gestorvenAch Henk, als jouw moeder nog eens leefde, wat zou ik veel van haar gehouden hebben, omdat zij jouw moeder was en jou had moeten afstaan. Je bent een lieve kleine schat, en een heel klein dwaas kindje, maar De rest bestierf op zijn lippen, zoo heftig wierp zijn klein vrouwtje zich om zijn hals en verstikte alles, wat hij nog zeggen wilde. Henk.mijn mama.o mama! Op Pinkstermorgen verliet mevrouw Irmgard haar huis Het weer was heerlijk gebleven Zij had zich feestelijk gekleed en zij beschouwde het leven oprecht en toch ernstig Nog eenmaal had zij den brief overgelezen waarin haar een nieuwen levensweg werd aangeboden, die haar zoo veelbelovend scheen te lokken. Het scheen haar een levensweg, waarlangs zij heelemaal van haar eigen kind vervreemd zou worden. Uit den brief sprak een zekere bevrediging, dat haar dochter nu niet langer meer een beletsel was. En toen was er in de morgenuren in de kerk den Geest van vrede en van liefde over haar gekomen, het verlangen naar verzoening. Ik ga eerst nog eens naar mijn kind dacht zij Vandaag wil ik nog een rustig nadenken of ik de toekomst niet al te donker ingezien heb. Misschien is het wel iets voorbijgaands wat ik aangezien heb als iets wat ons voor euwig scheiden zou. Ik wil heelemaal niets meer voor mezelven, als ik maar weet, dat zij gelukkig is. Toen zij den tuin in wilde gaan, liep zij bijna tegen een heer aan, die er juist uit wilde komen Hij droeg een paar donkere rozen in de hand. Henkben jij dat? En wil je? Hij was verlegen. Toen herstelde hij zich. Ja zeker, mama, ik wilde naar u komen cm u een zalig Pinksterfeest te wenschen. Maar wilde u uitgaan? Zij lachte Wij ontmoeten elkaar lus, v'ant ik wilde juist naar jullie gaan Nu kon hij ineens ruimer adem halen. O, dan is het immers goed, lieve mama. Kom dan maar gauw mee, want met Pinksteren moogt ge natuurlijk niet alleen blijven Neen, want danzou de kleine Annelize zich immers de oogen uit haar hoofdje huilen, klein dwaas vrouwtje, als ze is! Hij reikte mama zelfs zijn arm. „En wat ik zeg gen wilde mamaatje, u zult toch nier elk woord je op de goudschaal gelegd hebben, die ik laatst in mijn domheid gezegd heb? Neen? Nu, Goddank, het was ook werkelijk niet zoo gemeend. Begrijpt u hetik heb mijn vrouw tje zóó innig lief dat het er voor iedereen uit- ziëï alsof ik jaloersch ben. Maar, wat doet u daar?" „Och, ik heb zonder verder na te denken een brief verscheurd, die ik niet meer noodig heb. Maar Henk, zeg me nu eens één Ging: hoe kom je Hij kleurde een beetje. „Och mama, het is immers Pinksteren. En bovendien er is nog een geschiedenis aan verbonden, die Annelize be ter vertellen kanVan een paar heel kleine schoentjes, die u verborgen had en die juist ter rechter tijd gevonden werden!" Een groot man. Kereltje van een jaar of veertien loopt met een zwaar pak kranten. Hij wordt moe, depo neert het pak op de straat, en gaat vlak boven op zijn last zitten. Een voorbijganger zegt tot z'n vriend op be zoek: iSie jongen daar is de grootste man van onze stad. Als die nu wat doet, komt het direct in de krant. Dat was beter. Willem: Hoe gaat 't met je vrouw, Arie? Arie: Niet te best kerel. Gisteren had ze 39,9, ze voelde zich werkelijk ziek. Willem: Dan had ze de goeie niet, Arie. Mijn vrouw heeft „4711" en is zoo frisch als een hoentje. Pechvogel. Jansen is op een diner geweest. Den ande ren dag wordt hij door een vriend gevraagd, hoe 't geweest is. Ondergeteekende wonende te verzoekt U voor hem een week-, maand-, kwartaal abonnement op de Maasbode te noteeren. 't Is me niets bevallen, zegt hij. Hoezoo? Was 't eten niet goed? Ja, dat was allervoortreffelijkst. Maar:..r>{t%st mij zat een schele dame, die voortdurend van mijn bord at. ABONNEERT U OP ,u i*"': DE GOEDKOOPSTE DRIEMAAL PER W^JSK VERSCHIJNENDE COURANT IN ZEEUWSCÜR VLAANDEREN, WAARAAN VERBONDEN EEN GRATIS-ONGEVALLENVERZEKERING M$T DE HOOGSTE UITKEERINGEN, VEEL HON GER DAN DIE VAN EENIG ANDER BLAD IN DIT GEWEST. WIJ KEEREN UIT a. Indien het ongeval de eenige en recht» streeksche oorzaak is van den DOOD yan verzekerden abonné, hetzij onmiddellijk'of bib» nen 90 dagen na den datum van het ongeval b. Indien het ongeval de eenige en recht» streeksche oorzaak is van het VERLIES dóór afscheiding of door amputatie VAN BEIDE VOETEN OF HANDEN DAN WEL EEN VOEfc EN EEN HAND boven den enkel of pols of van het onherstelbaar gezichtsverlies uit belde oogen, een en ander binnen 90 dagen na den datum van het ongeval c. Indien het ongeval de eenige en recht- streeksche oorzaak is van het VERLIES door afscheiding of door amputatie VAN EEN HAND OF VOET boven den pols of enkel binnen 90 dagen na den datum van het ongeval d. Indien het ongeval de eenige eh feÓMfè- streeksche oorzaak is vdn het oiihërstèlb&ar GEZICHTSVERLIES UIT EEN OOG binnen 40 dagen na den datum van het ongeval e. Indien het ongeval de eenige en rèf:ht$treek sche oorzaak is van het VERLIES door afsehëi ding of amputatie VAN EEN DUlAt binnen 90 dagen na don datum van het ongeval 1 f. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek sche oorzaak is van het VERLIES door aleghei ding of amputatie van een WIJSVINGER fin nen 90 dagen na den datum van het ongeval g. Indien het ongeval de eenige en reehl- streeksche oorzaak is van het VERLIES door afscheiding of amputatie van een VINGER-, geen duim of wijsvinger zjtfnde.,- binnen 90 da gen na den dat^um van het ongeval EEN EN ANDER OVEREENKOMSTIG RE VOORWAARDEN VAN VERZEKERINGWEJLKE VOOR ONZE ABONNc'S TE ONZEN KANTORE TER INZAGE LIGGEN Deze verzekering wordt van, klacht, op den 7en dag, na dien, waarop de abonné to 'het in- schr ij ving register werd ingeschreven, des mid- dags te 12 uur. Bovenstaande bedragen zijn door ons her verzekerd bij de N.V. Ongevallenverzekering - Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1931 | | pagina 10