DE MAASBODE
Aboanementsprijs
Solternii
Onze gratis
ongevallen-verzekering.
„De Zeeuwsche Koerier"^
f 600:
f 2250
£600
f 600
's OCHTENDS en 's AVONDS RIJK
GEÏLLUSTREERD.
DE MOOISTE NEDERLANDSCHE COURANT
DE VOORNAAMSTE KATHOLIEKE COURANT
35 CENTS PER WEEK
f 1 50 PER MAAND
f4.50 PER KWARTAAL
f100
f100
J Z~3
DE SPAANSCHE FURIE Zooals iedere revolutie heeft ook de Spaansche omwenteling krachten ontketend, die zij niet meer beteugelen kan. De communisten in Madrid hebben hun
fanatisme gekoeld op kerken en kloosters. Een Zusterschool (links) en een Carmelietenkloo»^er (rechts) in brand.
feestelijk en vergevingsgezind.
Ondertussche zat haar schoonzoon in zijn
kamer, leunde behaaglijk in een der clubfau
teuils en rookte een sigaar. De glazen deuren
van het terras stonden wijd open en de blauwe
wolkjes van zijn sigaar, kronkelden licht naar
buiten waar haar geur zich vermengde .net den
bloeienden rozenreukIn de gezellige ka
mer, waar het jonge echtpaar het liefst zat,
ademde alles rust en vrede
Annelize! riep Henk luid. Annelize
Ja, hier ben ik, antwoordde zij eindelijk uit
het raam boven het terras.
Wat doe je weer daar boven.!?
Ik vind hier van alles lachte zij vroolijk. Ik
ben aan het snuffelen.
Nu nog, na meer dan drie maanden getrouwd
te zijn, deed Annelize nog telkens nieuwe ent
dekkingen in hare koffers en kasten. Haar lief
devolle moeder had zoo overvloedig voor haar
gezorgd als moest het voor een geheel leven
voldoende zijn.aan alles had zij gedacht. Ej
waren zooveel kleine dingen waaruit duidelijk
haar groote genegenheid en liefde en moeder
lijke zorgzaamheid sprak en Annelize juichte
telkens met een triomfkreet, wat volgens Henk
al die kleinigheden niet eens waard waren
Kom liever naar beneden. De dag is veel to
mooi om hem te verspillen met in koffers en
kasten te snuffelen. En ik heb hier iets gevon
den, wat ik je wil voorlezen.
Dadelijk, dadelijk, mijn streng mannetje.
Maar zij kwam nog niet dadelijk en Henk
wachtte heel geduldig. Wanneer hij heel alleen
zijn Annelize bij zich had, was hij in het ge
heel geen tiran, neen, men zou veeleer geloo
ven, dat het jonge vrouwtje hem met onzicht
bare zijden bandjes gebonden hield. Maar de ja
loezie deed hem heerschzuchtig schijnen. Einde
lijk klonken haar lichte schreden in de naaste
kamer en daar was zij in haar wit geborduurd
kleedje Zij zag er haast nog uit als eenTak-
visch met haar rozige wangen en schitterende
oogen.
Welnu, vroeg ze met geveinsde verbazing
Goeden morgen. Zij lachte. Wat is er nu weer?
Och niets! Ik geloof dat ik je al in eén hal
ven dag niet meer gezien heb, lieveling.
Dwaze man! Kom eens hier.... nee kijk
maar eens, wat ik hier gevonden heb.
En toen dansten er een paar heele kleine af
gedragen witte leeren schoentjes voor hem op
de tafel rond en wipten hem plotseling bijna
tegen zijn neus
Mijn eerste schoenen, waarmee ik de eerste
schreden in het leven gezet heb! Mama heef:
ze altijd als een heiligdom in het bureau be
waard en ze mij alleen bij bijzondere gelegen
heden laten zien En nu vind ik ze heelemaal
achter in de linnenkast weggestopt. ïs dat niet
lief van Mama? O, mama, zij is zoo goed!
Annelize had zich eerst op den rand van den
clubfauteuil gezet, toen gleed zij langzaam in
zijn armen en begon als een katje te streelen
en te vleienWe zijn toch eigenlijk heel
ondankbaar, nietwaar Henk! - - en zonder
eenige reden
Dat 2ou ik wel eens willen wetenhoezoo?
Och Henk, toen ik die kleine schoentjes in
de hand kreeg, heeft het me toch zoo diep ge
troffen. Ik dacht er aan, dat wij toch ook tens
e enkindje zouden hebben zoo klein zoo
klein dat het deze schoentjes zou kunnen
dragen.
Hij trok een half ontroerd, een half komisch
verlegen gezicht.
Jij kunt het je natuurlijk niet voorstellen,
Henk, jullie mannen zijn zoo vreeselijk dom op
dat punt. Maar ik heb het al met mijn oogen
gezienacht, het was zoo lief, zoo schattig,
en ik hield er toch al zoo ontzettend veel van!
Klein dwaas kindje. Je zoudt al gaan schreien
met Je fantasie. Wees toch kalm, lieveling
Maar Annelize was niet rustig. Zou jij het
niet liefhebben dat kleine schat je, dat die
schoentjes aan zijn voetjes kon dragen?
Maar natuurlijk lieveling, wind je toch niet
op! Waarachtig, je bent net als de slimme Lies
uit 't sprookje, die in den kelder zit te schreien
omdat de bijl die in den muur gemetseld is er
wel eens uit zou kunnen vallen en dan haar
kinderen zou kunnen treffen, die zij nog in 't
geheel niet heeft.
Annelize hief haar betraand gezichtje op.
Ach neen, ik schrei om iets anders. Ik schrei,
omdat ik me opeens zoo goed kan indenken
hoe mama zich nu moet gevoelenzij zit
heelemaal alleen in huishet is hetzelfde
voor haar als was ik reeds gestorvenAch
Henk, als jouw moeder nog eens leefde, wat zou
ik veel van haar gehouden hebben, omdat zij
jouw moeder was en jou had moeten afstaan.
Je bent een lieve kleine schat, en een heel
klein dwaas kindje, maar
De rest bestierf op zijn lippen, zoo heftig
wierp zijn klein vrouwtje zich om zijn hals en
verstikte alles, wat hij nog zeggen wilde.
Henk.mijn mama.o mama!
Op Pinkstermorgen verliet mevrouw Irmgard
haar huis Het weer was heerlijk gebleven Zij
had zich feestelijk gekleed en zij beschouwde
het leven oprecht en toch ernstig Nog eenmaal
had zij den brief overgelezen waarin haar een
nieuwen levensweg werd aangeboden, die haar
zoo veelbelovend scheen te lokken. Het scheen
haar een levensweg, waarlangs zij heelemaal
van haar eigen kind vervreemd zou worden.
Uit den brief sprak een zekere bevrediging, dat
haar dochter nu niet langer meer een beletsel
was.
En toen was er in de morgenuren in de kerk
den Geest van vrede en van liefde over haar
gekomen, het verlangen naar verzoening.
Ik ga eerst nog eens naar mijn kind dacht zij
Vandaag wil ik nog een rustig nadenken of ik
de toekomst niet al te donker ingezien heb.
Misschien is het wel iets voorbijgaands wat ik
aangezien heb als iets wat ons voor euwig
scheiden zou. Ik wil heelemaal niets meer voor
mezelven, als ik maar weet, dat zij gelukkig is.
Toen zij den tuin in wilde gaan, liep zij bijna
tegen een heer aan, die er juist uit wilde komen
Hij droeg een paar donkere rozen in de hand.
Henkben jij dat? En wil je?
Hij was verlegen. Toen herstelde hij zich.
Ja zeker, mama, ik wilde naar u komen cm u
een zalig Pinksterfeest te wenschen. Maar wilde
u uitgaan?
Zij lachte Wij ontmoeten elkaar lus, v'ant ik
wilde juist naar jullie gaan
Nu kon hij ineens ruimer adem halen. O, dan
is het immers goed, lieve mama. Kom dan
maar gauw mee, want met Pinksteren moogt ge
natuurlijk niet alleen blijven Neen, want danzou
de kleine Annelize zich immers de oogen uit
haar hoofdje huilen, klein dwaas vrouwtje, als
ze is!
Hij reikte mama zelfs zijn arm. „En wat ik zeg
gen wilde mamaatje, u zult toch nier elk woord
je op de goudschaal gelegd hebben, die ik
laatst in mijn domheid gezegd heb? Neen?
Nu, Goddank, het was ook werkelijk niet zoo
gemeend. Begrijpt u hetik heb mijn vrouw
tje zóó innig lief dat het er voor iedereen uit-
ziëï alsof ik jaloersch ben. Maar, wat doet u
daar?"
„Och, ik heb zonder verder na te denken
een brief verscheurd, die ik niet meer noodig
heb. Maar Henk, zeg me nu eens één Ging: hoe
kom je
Hij kleurde een beetje. „Och mama, het is
immers Pinksteren. En bovendien er is nog een
geschiedenis aan verbonden, die Annelize be
ter vertellen kanVan een paar heel kleine
schoentjes, die u verborgen had en die juist
ter rechter tijd gevonden werden!"
Een groot man.
Kereltje van een jaar of veertien loopt met
een zwaar pak kranten. Hij wordt moe, depo
neert het pak op de straat, en gaat vlak boven
op zijn last zitten.
Een voorbijganger zegt tot z'n vriend op be
zoek: iSie jongen daar is de grootste man van
onze stad. Als die nu wat doet, komt het direct
in de krant.
Dat was beter.
Willem: Hoe gaat 't met je vrouw, Arie?
Arie: Niet te best kerel. Gisteren had ze
39,9, ze voelde zich werkelijk ziek.
Willem: Dan had ze de goeie niet, Arie. Mijn
vrouw heeft „4711" en is zoo frisch als een
hoentje.
Pechvogel.
Jansen is op een diner geweest. Den ande
ren dag wordt hij door een vriend gevraagd,
hoe 't geweest is.
Ondergeteekende
wonende
te
verzoekt U voor hem een week-, maand-, kwartaal
abonnement op de Maasbode te noteeren.
't Is me niets bevallen, zegt hij.
Hoezoo? Was 't eten niet goed?
Ja, dat was allervoortreffelijkst. Maar:..r>{t%st
mij zat een schele dame, die voortdurend van
mijn bord at.
ABONNEERT U OP
,u i*"':
DE GOEDKOOPSTE DRIEMAAL PER W^JSK
VERSCHIJNENDE COURANT IN ZEEUWSCÜR
VLAANDEREN, WAARAAN VERBONDEN EEN
GRATIS-ONGEVALLENVERZEKERING M$T
DE HOOGSTE UITKEERINGEN, VEEL HON
GER DAN DIE VAN EENIG ANDER BLAD IN
DIT GEWEST.
WIJ KEEREN UIT
a. Indien het ongeval de eenige en recht»
streeksche oorzaak is van den DOOD yan
verzekerden abonné, hetzij onmiddellijk'of bib»
nen 90 dagen na den datum van het ongeval
b. Indien het ongeval de eenige en recht»
streeksche oorzaak is van het VERLIES dóór
afscheiding of door amputatie VAN BEIDE
VOETEN OF HANDEN DAN WEL EEN VOEfc
EN EEN HAND boven den enkel of pols of van
het onherstelbaar gezichtsverlies uit belde
oogen, een en ander binnen 90 dagen na den
datum van het ongeval
c. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksche oorzaak is van het VERLIES door
afscheiding of door amputatie VAN EEN HAND
OF VOET boven den pols of enkel binnen 90
dagen na den datum van het ongeval
d. Indien het ongeval de eenige eh feÓMfè-
streeksche oorzaak is vdn het oiihërstèlb&ar
GEZICHTSVERLIES UIT EEN OOG binnen 40
dagen na den datum van het ongeval
e. Indien het ongeval de eenige en rèf:ht$treek
sche oorzaak is van het VERLIES door afsehëi
ding of amputatie VAN EEN DUlAt binnen 90
dagen na don datum van het ongeval 1
f. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek
sche oorzaak is van het VERLIES door aleghei
ding of amputatie van een WIJSVINGER fin
nen 90 dagen na den datum van het ongeval
g. Indien het ongeval de eenige en reehl-
streeksche oorzaak is van het VERLIES door
afscheiding of amputatie van een VINGER-,
geen duim of wijsvinger zjtfnde.,- binnen 90 da
gen na den dat^um van het ongeval
EEN EN ANDER OVEREENKOMSTIG RE
VOORWAARDEN VAN VERZEKERINGWEJLKE
VOOR ONZE ABONNc'S TE ONZEN KANTORE
TER INZAGE LIGGEN
Deze verzekering wordt van, klacht, op den
7en dag, na dien, waarop de abonné to 'het in-
schr ij ving register werd ingeschreven, des mid-
dags te 12 uur.
Bovenstaande bedragen zijn door ons her
verzekerd bij de N.V. Ongevallenverzekering -
Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.