van onze gratis-ongevallenverzekering met die van
Onze gratis
ongevallen-verzekering.
„De Zeeuwsche Koerier"
f 100
Een bezoek aan een
Japansch Theehuis.
f 600
f 2250
f 600
f 600
f 100
f30
VERGELIJKT DE
ABONNEERT U OP
DE GOEDKOOPSTE DRIEMAAL PER WEEK
VERSCHIJNENDE COURANT IN ZEEUWSCHE
VLAANDEREN, WAARAAN VERBONDEN EEN
GRATIS-ONGEVALLENVERZEKERING MET
DE HOOGSTE UITKEERINGEN, VEEL HOO
GEB DAN DIE VAN EENIG ANDER BLAD IN
DIT GEWEST.
WIJ KEEREN UIT
a. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksclie oorzaak is van den DOOD van den
verzekerden abonné, hetzij onmiddellijk of bin-
nen 90 dagen na den datum van het ongevat
b. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksche oorzaak is van het VERLIES door
afscheiding of door amputatie VAN BEIDE
VOETEN OF HANDEN DAN WEL EEN VOET
EN EEN HAND boven den enkel of pols of van
het onherstelbaar gezichtsverlies uit beide
oogen, een en ander binnen 90 dagen na den
datum van het ongeval
c. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksche oorzaak is van het VERLIES door
afscheiding of door amputatie VAN EEN HAND
OF VOET boven den pols of enkel binnen 90
dagen na den datum van het ongeval
d. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksche oorzaak is van het onherstelbaar
GEZICHTSVERLIES UIT EEN OOG binnen 90
dagen na den datum van het ongeval
e. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek
sche oorzaak is van het VERLIES door af schei
ding of amputatie VAN EEN DUIM binnen 90
dagen na den datum van het ongeval
im.
f. Indien het ongeval de eenige en rechtstreek
sche oorzaak is van het VERLIES door afschei
ding of amputatie van een WIJSVINGER bin
nen 90 dagen na den datum van het ongeval
g. Indien het ongeval de eenige en recht-
streeksche oorzaak is van het VERLIES door
afscheiding of amputatie van een VINGER-,
geen duim of wijsvinger zijnde,- binnen 90 da
gen na den datum van het ongeval
EEN EN ANDER OVEREENKOMSTIG DE
VOORWAARDEN VAN VERZEKERING, WELKE
VOOR ONZE ABONNé'S TE ONZEN KANTORE
TER INZAGE LIGGEN
Deze verzekering wordt van kracht, op den
7en dag, na dien, waarop de abonné in het ïn-
schrijvingregister werd ingeschreven, des mid
dags te 12 uur.
Bovenstaande bedragen zijn door ons her
verzekerd bij de N.V. Ongevallenverzekering-
Maatschappij „Fatum" te 's-Gravenhage.
deze familie aangetrokken, in wier hoofd hij
het toonbeeld zag van dapperheid en naasten
liefde.
De kapitein was vijf-en-dertig zijn vrouw
omstreeks dertig.
Edmond Kernoël voerde het bevel over een
compagnie mariniers, die zich bij de regeerings
troepen hadden gevoegd en een der voorpos
ten bezetten.
Reeds meermalen was zijn compagnie slaags
geraakt met de communards en in een van aie
gevechten was zijn oppasser ernstig gewond
en naar het hospitaal overgebracht.
Die oppasser, een Bretagner, evenals"" de ka
pitein, heette Yves Kerdrac.
Beiden, de kapitein en zijn oppasser, waren
afkomstig van Ploerniet, een lieftallig dorp
aan de Bretonsche kust en juist even oud, en
werden op dezelfde dag, bijna op hetzelfde uur
geboren.
De kapitein hield veel van Kerdrac, die de
zoon was van een bediende van z,n vader en
Kerdrac was aan niets ter wereld zoozeer ge
hecht als aan zijn kapitein. Hij was in dienst
gegaan bij de marine, alleen omdaü Edmond
Kernoël die loopbaan had gekozen en toen
deze officier werd, volgde Kerdrac hem op al
zijn tochten en deelde in al zijn gevaren. Nu
de rouwe oppasser gewond door een kogel van
een communard ,in het hospitaal lag, kwam
de kapitein met zijn vrouw en zijn zoontje hem
geregeld eiken dag bezoeken.
Yves Kerdrac lag in de zaal Saint-Jean, bed
fio 9.
Dr. Sahm, de nieuwe burgemeester van
Berlijn, bracht een bezoek aan von Hin
denburg.
heid speelt" Brazilië en over 't algemeen Zuid-
Amerika. Maar Brazilië werkt toch aan de spits
Zoo staat er b.v. de staat Sao Paulo voorbeel-
dig-goed voor. In Brazilië draagt de centrale
regeering voor de helft bij in de kosten, die el
ke staat heeft bij de georganiseerde bestrijding
der lepra, wanneer tenminste zoo'n staat zich
onderwerpt aan de bepalingen der centrale re
geering en zich wil stellen onder de controle
van 'n commissaris uit Rio de Janeiro. Maar
toch zijn de cijfers voor Brazilië nog zeer hoog:
er zouden in 't geheel niet minder dan 30000
lijders zijn. Maar ziekenhuizen zijn er veel:
alleen reeds in den staat Rio zijn twee groote
openbare sanatoria. De nationale vereeniging
tot bestrijding der lepra wordt gesteund door
den landelijken gezondheidsdienst, fSTenals 't
Lepro-Instituut, 'n private instelling.
De toestanden in Argentinië zijn ongeveer
zooals in Brazilië, alleen is hier t aantal aan
getasten beduidend minder (8600), maar de
leprozenhuizen zijn er niet zoo goed georgani
seerd. Echter: Argentinië heeft evenals Bra
zilië 'n voorbeeldige wetgeving ten opzichte
van de lepra-bestrijding en ook maakt men
hier veel werk van de voorlichting der bevol
king. In beide Zuid-Amerikaansche landen
past men 't z.g. „gemengde systeem" toe ter
genezing, d.w.z. isoleering in ernstige gevallen,
voor 't overige alleen maar gedeeltelijke iso
leering en 'n „vrijere" behandeling. Over het
algemeen passen de regeeringen daar, zoowel
als elders, allerlei methoden toe: absolute ver
banning, isoleering in ziekenhuizen en in de
woningen onder medische controle, maar ook
de modernste toepassingen der sociale hygiëne.
Men moet al deze bestrijdingsmiddelen en de
resultaten die met elk afzonderlijk worden be
reikt, kennen, om ten slotte te kunnen uit-
Naast hem, in bed no 10, lag een nationale
gardist, wiens been geruimen tijd geleden was
afgezet en wiens toestand den geneesheer van
die zaal ernstig ongerust maakte.
De amputatie had plaats gehad den dag na
den veldslag van Montretout in een Duitsche
ambulance. Hoewel de behandeling daar niets
te wenschen had overgelaten, was de gekwetste
aldoor achteruitgegean en thans, bij het mor-
genbezoek, had de dokter met een meelijdend
schouderophalen gezegd
Er is koudvuur bijgekomen, de man is ver
loren.
De gewonde leed vreeselijk, de koorts deed
het bloed in zijn aderen koken.
Die kameraad zal weldra de groote reis on
dernemen, mompelde Yves Kerdrac, het wordt
tijd dat men een priester bij hem roept.
De marinier was door een kogel in den lin
kervoet getroffen.
Het projectiel was uit de wond verwijderd
kunnen worden, hoewel de operatie zeer pijn
lijk was geweest.
De marinier had geweigerd zich te laten
verdooven en de pijnlijke bewerking ondergaan
zonder één kreet te slaken, hij hield zijn tanden
vast op elkaar geklemd en balde slechts nu en
dan de vuisten.
Alle gevaar was nu geweken, de operatie was
uitmuntend geslaagd en over een paar weken
kon Yves weer op de been zijn.
Hij zou evenwel voor zijn geheele leven mank
blijven.
Edmond Kernoël, zijn vrouw en zijn zoontje
maken welk middel, in verband met allerlei
omstandigheden, met het klimaat en de ver
schillende verhoudingen in 'n bepaald land,
't beste wel is. Eveneens dient men, om 'n alge
meene en succesvolle wereldstrijd tegen deze
ontzettende ziekte te kunnen organiseeren, ook
alle vormen te kennen, onder welke de ziekte
over de gansche wereld optreedt. En daarom
moet het Volkenbondsrapport, dao rot nu toe
slechts drie werelddeelen en die nog niet in
hun geheel, omvat, verder worden uitgebreid,
om dan te dienen als basis voor 'n strijd tëgen
de lepra over geheel de aarde. De icpra-com-
missie van den Volkenbond zal daar de richt
lijnen voor hebben aan te geven.
(Nadruk verboden.)
Door prof. D. I.
Ieder Europeaan, die een bezoek brengt aan
Japan, heeft ook een theehuis bezocht, den
dans en het gezang der Geishas bijgewoond
en op deze manier enkele prettige uren door
gebracht. Maar slechts weinigen hebben gele
genheid gehad het particuliere theehuis van
een voorname familie te leeren kennen, want
bij al de gastvrijheid der Japanners houden
zij zich bij de uitoefening van hun ethisch-
religieuze gewoonten ver van vreemde, critische
blikken.
De uitnoodiging om thee te drinken is in
Japan niet een oppervlakkig-gezellige visitie,
het is een eerbewijs jegens de gasten waar
van de uiterlijke vormen de grenzen der re
ligieuze riten benaderen.
Voor deze speciale gelegenheid bezitten lijke
lui een bijzonder kleine villa, die temidden
van een tuintje, aan den kant van een minia
tuurvijvertje achter een kleinen heuvel opge
trokken is. Het theehuis heet Tshuja de
thee plechtigheid Tsha-noja.. Het Tshaja, waar
van de bouw en meubileering de maatstaf van
den welstand der familie aangeeft, bestaat uit
drie vertrekken.
De geAoodigden moeten zoolang in het voor
huis wachten tot de huisvrouw hen komt ont
vangen. Zoodra de vrouw des huizes verschijnt,
volgt van beide zijden de eerbiedige en gra-
tieuse begroeting. Alvorens de gasten de thee
kamer betreden, moeten zij op een gegeven
Ingezonden Mededeeling
(21)
ontmoetten den abbé d'Areynes aan de deur
van het hospitaal.
De abbé drukte hem de hand, boog voor Ro-
lande en kuste Lucien op het voorhoofd.
De kleine jongen had van den eersten dag af
dat hij den abbé gezien had, veel van hem ge
houden.
Alle vier gingen zij de zaal Saini-Jean bin
nen.
De abbé d'Areynes ging langs de rij van bed
den rechts en bleef bij eiken lijder staan.
De kapitein ging met zijn vrouw en zijn
zoontje regelrecht naar het bed van Kerdrac.
Het gelaat van den marinier klaarde op en
zijn oogen begonnen te schitteren van vreug
de, toen hij zijn kapitein gewaar werd.
Van die drie menschen houd ik nu nog meer
dan van al de anderen samen, mompelde hij.
Lucien kuste Kerdrac, die hem zoo dikwijls
op zijn schouders had laten paard lijden.
Edmond Kernoël drukte zijn oppasser met
warmte de hand en Rolande gaf hem oranje
appelen, een pakje tabak en een flesch appel
wijn.
Gij zijt veel te goed voor mij, mevrouw, zeide
de oppasser, terwijl hij de geschenken in het
kastje naast zijn bed borg, als dat zoo voort
gaat dan zou ik den schelm nog haast dank
baar zijn, die mij een kogel in mijn voet heeft
gejaagd.
Rolande lachte hem vriendelijk toe en de
kleine Lucien zeide op meelijdenden toon:
Ge hebt ook zoo'n pijn gehad.
Hebt ge nog pijn aan uw voet? vroeg de
Verkeerd aangesloten.
teeken naar den voortuin gaan, waar ?ij zich
met behulp van een bamboeschep handen en
mond besprenkelen met het water uit den klei
nen vijver. Voor den ingang ontdoen de gas
ten zich van de sandaaltjes „Geta" genaamd
en betreden in witte kousen de bheekamer. De
eereplaats van de kamer is de Tokonoma, een
afgezonderde nis, die door speciale beelden en
artistiek geordende bloemen is versierd en
waar bovendien het „rookgerei" „Koro" ge
plaatst is. De gasten zitten met het gezicht
naar de Tokonoma gewend, om eventueel de
tentoongestelde beelden te kunnen bewonde
ren.
Langzaam, met plechtige schreden, *:erschijnt
de huisvrouw met het theeservies c-.n plaatst
dit volgens de étiquette op den mat, terwijl
zij neerknielt. Bij deze gelegenheid doet de
gastvrouw alles persoonlijk zelf ter eere van
haar gasten.
Voor ieder der aanwezigen wordt de thee
afzonderlijk bereid, doordat zij de gedroogde
thee met een bamboestaafje omroert en zoo-
dra het kopje gevuld is, opheft, om ze dan op
den grond voor den gast te schuiven. De tas
thee moet in drie-en-een-halve slok geledigd
worden: kalmzonder haast.
Alle voorwerpen, tot de ceremonie behoo-
rende als: kan, tassen, bordjes, de theepot, de
bamboelepel, de Kakemono, alle reliquien der
familie gaan van hand tot hand. Vooral aan
de verfijning van het gehoor hechten de
theisten het grootste gewicht, .want volgens
de leer van het Theisme komt de ziel door het
gehoor het eerst in de transcendentale wereld.
Vandaar dat er ook geluiden zijn, die specifiek
tot de theeceremonie behooren. De komst dei-
gasten wordt aangekondigd door kloppen op
een kleinen gong aan den ingang van het thee
huis. Het eentonig klepperen der „geta". het
handenwasschen in den voortuin, tenslotte
het zachte geschuifel der voeten, wanneer zij
na het afleggen der sandalen de kamer betre
den.
Nadat de thee gedronken is, worden ge
sprekken gevoerd over kunst, litteratuur, het
verzorgen van bloemenzeer vaak ook wor
den op deze „visites" diep-ingrijpende sociale
omwentelingen voorbereid.
Hierna begeven de gasten zich onder lei
ding van de huisvrouw even in den tuin en
daarna betreden zij de eetzaal, waar gedurende
den maaltijd weer andere voorschriften heer-
schen. Tenslotte geleidt de gastvrouw haar
gasten naar de deur, waar zij met diepe bui
kapitein.
Niet erg.
Maar toch pijn?
Och, kapitein,, de pijn is best om te dragen,
maar er is iets anders, waar ik me niet zoo ge
makkelijk overheen kan zetten.
Wat dan?
De chirugijn heeft mij vanmorgen wat ver
teld, kijk, kapitein, dat was nu net zoo goed of
hij mij met een ijzeren koevoet op den kop
sloeg.
Wat heeft hij u dan verteld.
Dat ik wel genezen hier vandaan zal komen,
maar dat mijn linker straathand het nooit
meer met mijn rechter eens zal zijn, ik zal
voortaan mank loopen en een manke kunnen
ze aan boord niet gebruiken, dus uit den dienst,
op zolder gezet, nergens meer goed voor, nog
minder dan een manke stoel, want daar kunt
ge ten minste nog brandhout van hakken.
Yves Kerdrac zag zijn kapitein met betraan
de oogen aan en zijn stem beefde toen hij er
bijvoegde
Ik zal nu voortaan niet meer met u mee kun
nen, kapitein.
Getroffen over zooveel gehechtheid als er
uit den toon van zijn oppasser sprak, drukte
Edmond Kernoël hem de hand en zeide:
(Wordt vervolgd)
