No. 3726
Woensdag 4 Februari 1931
45ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Vorsten achter de toonbank,
Hoest, Keelpijn
Binnenland
Buitenland.
Previncienieuws.
VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
PDSTREKENIHB Ho. 52413.
FEUILLETON.
Do Bedelares van
Saint-Sulpico.
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
ERIER
Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling
Advertentiën 20 cent per regel, bij contract lager
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRING
ITSTEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLICITEIT
door
Wladimir Koropkin.
Vorst G., 'n Russisch emigrant van heel ou
den adel, verdient sinds eenigen tijd zijn kost
xls afdeelingschef in een van de grootste wa-
enhuizen van Berlijn. Zoo is het lot van tal-
ooze andere gevallen grootheden en dan zijn
ze er nog lang niet het slechtste aan toe. Maar
hoe kunnen die menschen zich toch schikken
in hun veranderde levensomstandigheden
vraagt men zich af. Gedurende zijn schaft
uur" heeft de vorst zich uitgelaten over het
geen er in z'n gemoed omging en het is wel
de moeite waard, van dije bekehtenissers iets na
,e vertellen. „Ik heb", zoo begon Vorst G. z'n
elaas, ,,'t veelbewogen leven der Russische
vluchtelingen achter den rug. Vooreerst de ge
dwongen vlucht uit m'n vaderland. Zonder 'n
cent op zak kwam ik in den vreemde. Hoe heel
anders werd nu m'n leven: ik ben 't allang ver
geten, dat 'k eenmaal 'n landgoed bezat zoo
groot als 'n klein Duitsch vorstendom.Wij
garde-officieren wilden vroeger niet eens van
(le electrische tram gebruik maken: dat stond
niet, dat was beneden onzen stand Maar op
den dag van vandaag is menig groot heer blij,
als hij geld voor 'n tramrit heeft! Ik ken er ver
schillenden, die vroeger leefden in de meest
i chitterende omstandigheden en die tegenwoor
dig dagelijks te voet naar huis gaan als de
werkplaats of 't kantoor in 't centrum van Bel
lijn gesloten wordt. Ze gaan getroost den lan
gen weg naar een of andere voorstad of buiten
wijk Mij bleef nietst gespaard van wat 'n voor-
wijk. Mijzelf bleef niets gespaard van 'n voor
malig Russisch officier moet doormaken: ik ben
kellner geweest, straatventer, taxichauffeur, ten
slotte filmfigurant. Tachtig procent der Russi
sche emigranten verdienen allang hun broodje
e,1s filmfigurant. De regisseurs hebben ze graag
want ze behooren tot de eerste kringen en het
e.vondtoillet, de smoking, de rok staan hun als
Evan het lijf gegoten: van nature weten ze zich
goed te gedragen in deftig gezelschap! Jaren
lang was dat voor ons 'n lucratief baantje; of
ficieren, die over 'n bescheiden garde-robbe
konden beschikken, Russische dames, 4lie 'n
toillet hadden kunnen redden, kregen 'n enga
gement voor 'n heel jaar en verdienden vaak
vijf- a zeshonderd mark in de maand -vast. Dat
waren voor Russische emigranten sprookjes
achtige salarissen! Maar toen kwam de spre
kende film en 't was uit met onze weelde. Van
talloozen onzer is 't bestaan absoluut vernie
tigd door de sprekende film, zonder genade!
Vooreerst heeft zij heel wat minder figuranten
ïioodig, maar 't ergste is, dat men, om iets té
kunnen worden in dit genre, de Duitsche taal
meester moet zijn en dat is met lang niet alle
uitgewekenen 't geval. Ik zelf, ik hen het
Duitsch volkomen machtig en 'k zou dan cok
19)
De kruik gaat zoolang te water tot ze breekt.
Spreek niet van water, kapitein, daar heb
ik een duivelschen hekel aan. Ge moet niet zoo
bang wezen, dat is allemaal dwaasheid. Acht
ciagen geleden hebben wij Afgesproken, dut wij
cle kleine buitenkansjes samen deelen zouden,
houd u daar aan. Zonder er op te bluffen, ben
ik wel slim genoeg om te maken, dat de reke
ning altijd klopt en dat de commandant van
cle nationale garde wel een sterken bril zou
moeten hebben om achter mijn truc te komen.
Hij heeft trouwens wel wat an
ders te Öoen, de goede man, dan alle rekenin
gen na te pluizen, die hij ontvangt. Niet bang
wezen dus, kapitein, alles gaat zoo gemakkelijk
als een karretje op een grintweg en ik hoop dat
we nog ménig duitje op die manier achterom
sullen halen.
Gilbert aarzelde nog.
Hij wees met zijn pen naar een der namen
op den staat, die voor hem lag, en zeide:
Maar deze had toch recht op zijn soldij en hij
heeft die evenmin ontvangen.
Sergeant Duplat boog zich over de tafel en
las den naam, dien Gilbert aanwees:
Paul Rivat?
La.
Welnu?
in de sprekende film wel carrière hebben ge
maakt, maar ik heb er de voorkeur aangege
ven, 'n goed-bezoldigde betrekking aan te ne
men in 'n warenhuis. Daar is het werk heel
wat prettiger dan in 'n filmatelier, ofschoon
ik den geheelen dag achter de toonbank moet
staan en geen oogenblik tijd heb om even te
gaan zitten.
Onder m'n werk staat mijn gansche persoon
in dienst van Zijne Majesteit het Publiek en
ik dien 't met even groote nauwgezetheid als
vroeger Z. M. den Tsaar, 't Moge paradoxaal
klinken, maar m'n tegenwoordige werkkring
herinnert mij vaak aan m'n vroegere, als gar
deofficier. 't Is dezelfde discipline, die hier
instaat voor het feilloos functioneeren van 'n
groote organisatie, die men uit oogpunt van
inr'phting, zou kunnen vergelijken met 'n le
ger. Iedere employé wordt weer door 'n hooge-
re gecontroleerd, er zijn net zooveel rangen als
bij de militairen. Maar 't is niet mijn bedoe
ling te klagen, want er is voor gezorgd, dat
het personeel zich inrusturen prettig ver-
poozen kan. Zoo is er 'n daktuin, waar we zon
nebaden nemen; leeszalen, waar 'n uitgebreide
verzameling van moderne en klassieke litera
tuur voorhanden is, ligstoelen om zich behage-
lijk in uit te strekken en te rusten van het
werk; zelfs zorgt 'n koude douche voor de
noodige verfrissching, vooral m dagen van
groote hitte 'n weldaad. Ik ben zelfs van mee
ning, dat 'n koude douche ook voor menigen
kooper niet slecht zou wezen. De ondervinding
heeft me n.l. geleerdde Russ;sche dames
uit emigrantenkringen te haten. Neem een
Duijtsche vrouw: als die naar 'n warenhuis
gaat, om inkoopen te doen, weet ze precies wat
ze wil, wat ze koopen kan en vóór alles: hoe
veel geld ze mag uitgegeven, 'n Russische da
me echter is altijd ontevreden, zo vraagt naar
duizend en één artikelen, en als we die dan voor
haar uitgestald hebben, kijkt ze er 'ns naar en
koopt er niets van. Tenslotte gaat ze heen, met
de belofte (dte ze nooit houdt) om nog eens
terug te komen, want dat ze maar .niet heeft
kunnen decideeren. Daarentegen amuseeren we
ons kostelijk met klanten uit Sovjec-Ruslana.
Ze zijn letterlijk verblind door de heerlijkhe
den, die in onzen winkel te krijgen zijn, ze
loopen van de eene afdeeling in de andere, ze
bewondeien de geweldige keuze en vooral de
lage prijzen en koopen zooveel ze maar lvun-
nen. Deze gelukkige landgenooten zijn voor 't
grootste deel ambtenaren, die 'n vooraanstaan
de positie bekleeden en die dik in hun geld
schijnen te zitten. Ze zouden maar 't liefst het
heele warenhuis leeg koopen!
In de afdeeling „Reisartikelen" heeft men
volop gelegenheid, interessante psychologische
Ingebonden Wecedeeling 6
Mijnhardt's Hoesttabletten. Doe's 30 et.
Mijnhardt's Keelpijntabletten, 60 en 30 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
Hij was toch op de exercitie?
Neen.
Dat verwondert mij, Rivat ontbreekt anders
nooit.
Neen, dat is zoo ,maar vandaag is hij vroe
ger weggegaan, omdat hij zijn vrouw, di.e een
paar dagen bij haar moeder heeft doorgebracht
van het station moest halen. Hij kon natuur
lijk niet tegelijk op de exercitie zijn.
Maar dan is hij toch op de e .vercitie ge
weest.
'n Half uurtje.
En als hij nu zijn soldij eischt?
Ho, ho, dan zal ik hem wel te woord staan.
Trouwens, moeder de vrouw zal wel een goed
gevulde kous meegebracht hebben van haar
moeder, en dan werkt Rivat nog wel eens een
paar uur bij zijn baas, al is de werkplaats geslo
ten. Kort en goed, hij heeft het zoo slecht niet
en kan dien anderhalven franc best rrissen
maa vraagt hij er om, dan zaï het varken
wel slachten.
De sergeant-fourier nam eenige geldstukken
uit het zakje en telde die op tafel uit.
Hier kapitein, uw deel, wat u eerlijk toe
komt.
Gilbert nam het geld op, hoewel met tegen
zin.
Ziezoo, wij deelen als broeders, ging Duplat
voort. Dit is nu eerst eens de echte de ware
broederschap Als we het niet deden, dan zou
den we van honger omkomen en wie zou er ons
voor bedanken? Alles in orde, kapitein, geef mij
nu de papieren maar en wel te rusten.
Vergeet ni,et dat morgen de geweren vsn het
studies te maken. Zoo b.v. menschen, die alléén
„met hun fantasie op reis gaanze vragen
van ons 'n gedetailleerd reisplan naar Indië,
Egypte, Palestina, Canada, en Australië,
maar ze denken er heelemaal niet aan, de
reis oo'.t te maken. Ze zouden zoo'n tocht nooit
kunnen betalen. In hun verbeelding beleven ze,
staande aan het loket van ons reisbureau, al
de emoties van zoo'n tocht, aan de hand van
onze beschrijvingen zien ze alles in levendige
kleuren voor zich, in 'n best humeur verlaten
ze het gebouw, om naar het oord te reizen,
waar ze hun weekend door gaan brengen: een
of andere voorstad, 'n tuindorp. Ook In deze
afdeeling zijn we vaak "t slachtoffer van de
vrouwelijke luimen en grillen. Er zijn dames,
die zich 'n reisplan laten ontwerpen naar de
meest-afgelegen streken der wereld, om dan
ten slotte 'n derdeklas-kaartje te koopen naar
Thuringen of Heringsdorf. Maar aan den an
deren kant bestaan de warenhuizen cok weer
van de vrouwen, want het zwakke geslacht- is
ongetwijfeld 't sterkst in het koopen. Bij ïït-
verkoopen wordt het warenhuis letterlijk be
stormd door dames.
We hebben ook heel wat winkeljuffrouwen,
die van Russische origine zijn en 'r waarschijn
lijk wel nooit van gedroomd zullen hebben, dat
ze nog eens ooit achter de toonbank zouden
moeten staan. Zoo is b.v. 'n zeer lieftallige Rus
s'sche gravin als verkoopster werkzaam in de
parfumerie-af deeling. En men koopt grang bij
haar, ten eerste, omdat ze er aardig uitziet,
maar vooral omdat ze met haar innemend vooi
komen en de kennis, die ze blijkt ce hebben van
't artikel, dat ze aan den man moet sien te
brengen, de klanten imponeert.
Toen vroegen we, op welke manier de em-
ployé's hun rusttijden doorbrengen. Onze zegs
man antwoordde daarop: „Welnu, als l,k de
waarheid mag zeggenze vertellen elkaar
doorgaans alle mogelijke onbenullige klets
praatjes, b.v. voorvallen uit het warenhuis, en
dan natuurlijk ervaringen op het gebied van
de liefde, kibbelpartijtjes met 'n verloofde
Dikwijls breken er conflicten uit, die het ge
volg zijn van jaloezie: 't voorwerp van die
ijverzucht is vaak 'n afdeelingschef, wat na
tuurlijk zeer onaangename gevolgen kan heb
ben. Want flirten tusschen leden van het per
soneel onderling ziet de directie natuurlijk niet
graag. Voorts is 'n geliefd thema om over te
converseeren, het betrappen van warenhuis-
dieven en d eveggen. 'n Heele -taf van onken
bare detectieven is dag aan dag in de weer:
vooral bedient men zich hierbij van vrouwen.
Onder allerlei vermommingen komen de detec
tives 't warenhuis binnengestapt: eerzame hu's
moeders met de boodschappentas:;1.! aan den
arm; modepopjes, dienstboden, solide, oude da
mes...' Wórdt 'n klant voor de eerste maal op
diefstal betrapt, dan moet hij of zij den smade
lijken weg betreden naar 't kantoor en 'n ver
klaring onderteekenen, nooit meer in t waren
huis te zullen komen. Herhaalt zich echte: 't
feit, dan is er groote kans, dat aangifte bij de
politie volgt, 't Komt niet zelden voor, dat da-
hotel des Invalides moeten afgehaald worden
Ik heb al acht man gecommandeerd, dat zij
morgenochtend zeven uur present moeten zijn.
Goed, Laat de wapens naar rie mairie bren
gen.
Begrepen.
Anders geen nieuws.
Het schijnt dat de Pruisen naderen. Ze zullen
ons de handen vol werk geven. Wees maar zui
nig mt de levensmiddelen, kapitein, want als zij
de stad insluiten, dan zal het er in de provisie
kasten benauwd gaan uitzien. Nu, goeden avond
kapite'in, slaap wel.
Dank u, ook zoo.
De serpeant-fourier Duplat, die van zijn voor
naam Servais heette, stak het linnen zakje
met de zeven francs vijftig, die hij aan het rijk
ontstolen had, in zijn broekzak, de papieren,
die hij van Gilbert kreeg, in den zak van zijn
kapot jas en ging heen.
De echtgenoot van Henriette d.Areynes bleef
een oogenblik in gedachten aan de taf ei zitten,
met de oogen gericht op het geld, dat de ser
geant-fourier had neergelegd.
Zijn gelaat stond' igpmber, zijn wen kb rauwer!
waren gefronsd en misnoegd mompelde hij;
Zoover is het dus al met mij gekomen, dat l,k
dergelijke bagatellen moet stelen om te kun
nen eten. Ik ben genoodzaakt een zekere kame
raadschap te verdragen van een gemeenen ke
rel en met hem de vruchten te deelen van een
armzalige dieverij. Dat alles is uw schuld, graaf
Emmanuel d'Areynes, gij hebt het geld op sta
pels liggen, maar ge zoudt ons liever van h'6n-
ger zien omkomen, dan er een sou van af te ne
mes uit gegoede kringen de bekoring niet kun
nen weerstaan om wat mee te nemen zonder
betalen. Zoo werd onlangs de dóchter van 'n
bekend arts als dievegge ontmaskerd".
Ten slotte vroeg 'k den vorst nog, hoe hij zich
onder de gewijzigde omstandigheden voelde.
Hij antwoordde: „We hebben in ballinèschap
geleerd, dat de mensch zich voor den arbeid
niet behoeft te schamen. Ik persoonlijk heb
mij volkomen verzoend met mijn lot en k voel
mij, zoolang m'n werk behoorlijk betaald wordt
zeer wel".
(Nadruk verboden)
Armwezen aan het departement van Binnen-
landsche Zaken.
De afdeeling Armwezen van het departement
van Binnenlandsche Zaken en Landbouw i.<* ge
splitst in twee onderafdeelingen. De eene on
deraf deeling waarvan de naam blijft ..Arm
wezen", zal zich uitsluitend bezig houden met
de zaken der armenzorg en het krankz'jini-
genwezen betreffende. De andere ender-afdee-
ling zal den naam dragen: „Werkverschaffing
en Steunverleening" en zal belast zijn met de
behartiging van de aangelegenheden, de werk
verschaffing en de steunverleening betreffende
Opvolger van Baron van Voorst tot Voorst in
de Eerste Kamer.
Het Centraal Stembureau voor de verkiezing
van de leden der Eerste Kamer der Staten-
Generaal heeft in zijn gehouden zitting in de
vacature, ontstaan door het overlijden van J.
J. G. baron van Voorst tot Voorst, tot#lid van
die Kamer benoemd verklaard, den heer ir. L.
J. M. Feber, lid van de Tweede kamer.
Wij hebben onlangs reeds gemeld, dat de
heer Feber den zetel in de Eerste Kamer niet
zal aanvaarden. Deze zal dan worden bezet,
door den heer F. L. D. Nivard, wethouder van
Rotterdam.
Winterstorm in Engeland.
Gedurende het afgeloopen week-end hebben
in Schotland en het Noorden van Engeland he
vige sneeuwstormen gewoed, waardoor het- ver
keer belangrijke vertragingen neeft ondervon
den en op sommige plaatsen relfs geheel werd
ontwricht.
Uit bijna alle districten van het Schotsche
hoogland worden ernstige verkeersstoringen ge
meld.
ii nin mmi—in mil i'hiimi iiiaiiiin 11 mimiiii 11 ijmmmummnmwuj—m
VlissingenBreskens.
De motorveerboot „Koningin Wilhelmina"
van den d'.enst VlissingenBreskens is ingaan
de Maandag voor het gewone onderhoud cpgc-
men. O! wanneer zal die oude vrek eens einde
lijk sterven.
Gilbert wond zSh onder het spreken meer en
meer op.
Ja, riep hij uit, terwijl hij mat de "vuist óp de
tafel sloeg, sterk toch, oude schraper, wat doet
gij nog o pde wereld, sterf toch, sterf en laat
het geld, dat gij in de kelders van uw kasteel
Fenestranges ophoopt, aan hen die er van ge
nieten kunnen, dat zou beter zijn dan Mij te
dwingen, de kas van mijn compagnie te beste
len.
Met een zenuwachtig, onaangenaam klinkend
lachtje voegde hij er bij:
Stelen, zeven en een halven francs stelen, ik,
die millioenen te wachten heb, het is inderdaad
belachelijk, maar ik kan niet anders, er is-gecn
brood meer In hui sen wij kunnen toch rrfet 'van
honger omkomen. Servais Duplat had weligelijk
Nadat hij op die manier getracht had zijn ge
weten het zwijgen op te leggen, nam hij het
geld op en wierp het in de lade der tafel.
Juist toen hij dat gedaan had, noorde hij
voetstappen in de gang en werd er aan zijn
deur geklopt.
Toen hij open deed, stond hij tegenover den
vicaris van Saint-Ambrose en riep verwonderd
uit:
Gij hier, neef Raoul?
Zooals ge izet, neef, antwoordde de abbé.
maar waarom ziet gij mij zoo verwondert aan.
Werkelijk, ik moet bekennen, dat ik verwon
derd ben.
Over mijn bezoek?
(Wordt vervolgd).
