De Zeeuwsche Koerier Vrijdag 9 Januari 1931. Tweede Blad. Uit de Pers Proüincienieuws. 'Wat de Volkenbond in 1950 deed rWinterteenen Kloosterbalsem FEUILLETON. Do Bodolaroo van Saint-Sutpico. 'TO. ran 45e Uaargang. No. 3715 Ingezonden Mededeeling 05) „Geen goud zoo goed - fl' 29 December 1930. Geneve (K.W.P.) Het jaar 1930 was voor den Volkenbond geen gunstig jaar, want zoowel op politiek als economisch terrein is het werk van den bond op verschalende punten mislukt. Vooreerst het onbevredigend slot van de laatste Volkenbonds vergadering en van de Internationale Confe rentie die belast was met de codificatie van het Volkenbondsrecht. Verder het absoluut mis lukken van de pogingen om door den Volken bond een werkelijken economi^chen vrede te bewerken, zij het dan voorloopig alleen nog maar voor Europa. De crisis van de interna tionale samenwerking waarover men in het af geloopen jaar zooveel heeft gesproken heeft zich zelfs ook uitgebreid tot het arbeidsveld van den Volkenbond, dat met de politiek abso luut niets heeft uit te staan, want ook de po gingen die dit jaar gedaan werden om den so epen kant van het kolenvraagstuk op te los sen hebben dit jaar tot geen enkel resultaat ge leid. Op de internationale arbeidsconferentie in Juni 1930 kwamen tot overeenstemming over een internationale beperking van den arbeids duur voor mijnwerkers. Daarvoor werd ook het begin gemaakt om een snelle oplossing te vinden voor twee andere sociale vraagstukken de internationale regeling van den arbeids tijd voor bed^nden ,op grond van den acht uren-dag, en een overeeekomst omtrent de af schaffing van den dwangarbeid in de koloniën binnen vijf jaar. Deze crisis in de internationale samenwer- k'ng deed haar invloed ook gevoelen op een ander arbeidsveld van den Volkenbond, nl. op gebied van „cultureele samenwerking'7, hetgeen langzamerhand meer en meer een aangelegen heid van 't bureau geworden is die vastzit in allerlei schéma's en formules. In April 1930 kwam :f\ Geneve het voorloopig bestuur bijeen dat een nieuw arbeidsprogram voor cultureele de internationale commissie voor cultureele samenwerking vaststelde, en het congres van samenwerking stelde zich geheel op het stand punt van het nieuwe program. n plaats van de arbevdsmethode die tot nu toe gevolgd was en die voor ieder vraagstuk dat in behandeling kwam een sub-comité instel de, werd besloten, om zich in de toekomst te wenden tot bestaande organisaties, om zoo doende het werk van de cultureele samenwer king haar eigenlijk doel te dóen benaderen; want de cultureele samenwerking moet niet daarin bestaan dat men telkens weer nieuwe commissies van deskundigen benoemt, maar U behoeft niet met winterteeneo te blijven loopen. Maar U moet er wat tegen doen. En U kunt er wat tegen doen. Akker's Kloosterbalsem herstelt de cellen der huid, verzacht onmiddellijk de pijn en voorkomt ernstiger ontstekingen. Akker's 1 MM, 8) Die uni/orm zal hem wel passen. Raymond maakt de knoopen los en doorzoekt de zakken. Een der broekzakken bevat een beurs, een zakmesje en een bos sleutels aan een ring D opper jachtmeester stort de beurs op fijn hand uit. Zij bevat een som van vijftig a zestig francs in Fransche goudstukken en Duitsch zilver geld. Na dit onderzoek doet hij het geld weer in de beurs en steekt'die, met het mesje en den sleutelbos, weer Jji den broekzak. Daarna onderzoekt hij de zakken van de jas Behalve een ka*rt van Frankrijk en verschil lende papieren, vindt hij daarin een gesloten enveloppe, waarop hij in Duitse he letters leest: „Generale staf7' Raymond Schloss uit een kreet van vreugde Dat is mijn paspoort, zegt hij en bergt de en veloppe weer weg. Na dit gedaan te hebben, zet hij zich neer op den stoel, waar de bediende zooeven zat te slapen, leunt op den elleboog, ondersteunt het hoofd met de hand en denkt na. Het binnenkomen van dokter Pertuiset doet hem opschrikken. DE BAR VAN HET SEIZOEN. Op de ijsbaan voor het Grand Hotel te St. Mcritz heeft men een bar ingericht, die door schaatsende kellners wordt bediend. men moet alle bestaande organisaties en stroo mingen <n zekeren zin bij elkaar brengen, met elkaar in relatie doen treden, zoodat dan de re sultaten van dien cultureelen arbeid naast el kander komen te staan. We zullen in ieder ge val nog moeten afwachten of deze wijzigingen die men d'.<t jaar heeft ingevoerd, goed zullen werken. Voor de groote taak die den Volkenbond te vervullen heeft ter bestrijding van den handel in blanke slavinnen heeft de Volkenbond in 1930 niet heel veel gedaan. Wanneer men het groote congres van de be sturen der meisjesbescherming buiten beschou wing laat, dan heeft het werk van den Volken bond zich bepaald tot het uitzenden van een commissie naar Azië om een onderzoek in te stellen naar den vrouwen- en meisjeshandel. Tijdens de laatste zitting van den Volkenbond in September <s dit comité vertrokken en ver toeft op 't oogenblik in Indo China. Het rap- poort van deze reis kan wellicht eerst in 1932 aan den Volkenbond worden overgelegd. it bovenstande blijkt, dat „de crisis \n de in ternationale samenwerking" zich in 1930 overal sterk heeft doen gevoelen. Dit is niet alleen te verklaren door te wijzen op de merkbare span- De korts van den Duitscher neemt in heftig heid toe. Nu eens slaakt hij woeste kreten, aart weer een pijnlijk gekerm. Zijn ledematen strekken zich uit, hij beeft onophoudelijk, zijn hoofd rolt op zijn kussen heen en weer, zijn verwrongen gelaat duidtt tegelijkertijd smart en woede aan, zijn oDgen zijn met bloed doorloopen en puilen it hun kassen. Na een enkele blik op den gewonde te heb ben geworpen zegt dokter Pertuiset tegen Ray mond: Die man is verloren. De oogen van den opperbrandmeester schit teren van vreugde. Hopeloos? vraagt hij. Ja. Hoelang kan hij nog te leven hebben? Hoogstens een dag. En wanneer hij dood is ,wat zult gij dan doen? Ik zal den commandant van het regiment dat te Fenestranges ingekwartierd ligt er mee in kennis stellen. O mompelt Raymond, en wat gebeurt er dan? Het lijk zal begraven worden op het kerkhof van het dorp, door de zoggen van de Du'.tsche militaire overheid en met de gebruikelijke for maliteiten. En denkt gij dat men de uniform zal op- eischen? I Dat is meer dan waarschijnlijk, het komt mij ning op gebied der buitenlandsche politiek zij moet haar oorzaak vinden in de huidige struc tuur van den Volkenbond. Deze crisis zal wel licht niet tot oplossing te brengen zijn, ls de Volkenbond zelf niet verandert - zij moet nl. d^en Calvinistischen-Puriteinschen geest die thans in haar leeft prijsgeven, om plaat te ma ken voor 'n meer algemeenen geest dien zij thans nog niet in zich heeft opgenomen. ZONDERLINGE UITVLUCHTEN. Mr. Duys Thuis. Behoudens in enkele plaatsen, waar zij roode bijzondere scholen hebben gevestigd, aldus „De Tijd", erkennen de sociaal-democraten slechts één school als de ware: de openbare school. Vandaar, dat er eenige beweging in den Haagschen Gemeenteraad ontstond, toen wet houder de Wilde bij het begrootingsdebat den heer Duys, die stond uit te pakken tegen het bijzonder onderwijs, in verband met de kwes- zelfs zeker voor, maar waarom vraagt ge dat? Omdat de uniform e nde wapens dan ver dwenen zijn. De dokter herhaalt verbaasd: Verdwenen? Ja. x Waarom? Omdat ^.k die noodig zal hebben om door het Duitsche leger te komen. Dokter Pertuiset drukte hem de hand, ik heb u begrepen het is een uitmuntend denkbeeld dat daar in u is opgekomen. Dus gij vindt mijn plan goed en gelooft wel dat het slagen zal? vraagt Raymond Dat geloof -jk vast en stellig, ik ben er van overtuigd dat gij, zoo niet alles tegen u is, ze ker uw doel bereiken en met den abbé d'Arey- nes op Fenestranges zult terugkeeren. Maar hoe zult gij, dokter, het verdwijnen van die uniform en wapenen verklaren? Dat weet ik niet, maar ik zal wel iets ver zinnen. Raymond Schloss, de opperwachtmeester van graaf Emmanuel d'Areynes want deze be zat u'tgestrekte bosschen, waarin verscheidene boschwachters en jachtmeesters waren was •te Fenestranges geboren, en had tot zijn ze ventiende jaar nog geen voet over de grenzen van het dorp gezet. Hij was de zoon van een braven boer, pachter van 'den graaf, en met zijn vader werkte hij op het land, wat hem maar half beviel, of lie ver in het geheel niet. Hij wilde iets meer van zijn vaderland zien. Op zijn achttiende jaar besloot hij marskra- tie betreffende 8e zanghulde -aan de Koi.'r- gin, waartóe de openbare sociaal-democrat- .sche Onderwijzers hun medewerking niet wilden vërleenën, toevoegde: „Uw eigen dochtertje is op een bijzondere school". De heer Duys antwoordde hierop, dat dit een bijzondere neutrale school was en dat daar enboven in zijn gezin ook.de vrouw een woord je had mee te spreken. Maar daarmede waren in sociaal-democra tische kringen velen niet voldaan. „Het Volk" kreeg een aantal stukken, waar uit bleek, dat d.1 antwoord geen algemeene t bevrediging had geschonken. De redactie heeft j zich nu verplicht geacht olie op de golven te gieten; in „Het Volk" wordt „ter inlichting" het volgende medegedeeld: Uit nadere informaties is ons nu gebleken, dat ook Duys' echtgenoote een groot voorstan ster van de openbare school is en hun beideiv dochtertje dan ook, voordat zij verhuisd waren drie jaar lang de openbare schooi bezocht heeft Na de verhuizing was dit aanvankelijk even eens het geval, maar het meisje moest toen; om de school te bereiken, twee drukke kruispun ten passeeren, Alleen uit angst hiervoor is toen tot verplaatsing naar een bijzondere neutrale school besloten. Overigens mogen wij wel opmerken, dat er ook andere redenen kunnen zijn, waarom aan een bijzondere school de voorkeur gegeven wordt. Als in een gemeente geen openbaar Mon tessori-onderwijs bestaat, zullen ouders die aan zulk onderwijs gropte waarde toekennen, hun kinderen allicht naar een bijzondere neutrale Montessori-school zenden. Zoo zijn er meer. overwegingen denkbaar, die „fret zeer onge- #enscht maken om door verwijten in de par ticuliere beschikkingen van partijgenooten in te grijpen. Zonderlinge uitvluchten noemt ;,De Vrijheid" dit: Het aantal drukke kruispunten-in Den. Haag is legio. Is dat een reden om zij A kinderen van de openbare school af te nemen en naar een bijzondere neutrale school te zenden, wanneer men in beginsel tegen bijzondere neutrale scho len en deze als „standen-scholén" zegt te ver foeien? En het beroep op het neutrale Montessori- onderwijs? Is er dat niet met de haren bijge sleept? Dit dochtertje van den heer Óuys heeft nooit Montessori-onderwijs genoten; haar ou ders hebben het haar nooit v/iiieti doen ge nieten. Het is een zuiver theoretisïh geval, dat met het gewone onderwijs, waarom het hier gaat, niets heeft uit te staan. Zullen de partijgenooten thans bevredigd zijn? Of zullen zij begrijpen, dat de heer Duys zijn kinderen liever naar een neutrale bijzonde re school dan naar een openbare zendt, om an derc redenen dan die „Het Volk" hier aan geeft? FLÜISKIL. R. K. Vrouwenbond. Donderdagmiddag orn half opent de presidente mej. I. Verhelsc de vergadering met den chr. groet en deelt mede, dat de Geestelijke Adviseur, de ZeerEerw. Pa ter Gardiaan, wegens uitstedigheid niet aan wezig kan, doch door Pater Vicatlus vervan gen zal worden. Spreekster heet dan allen hartelijk welkom, op de eerste plaats den spre ker van den avond, den oud-Adviseur, Pater Gratianus uit Velsenoord en den heer Mol, ka rakterkomiek uit Breda. Met vreugde kan de R. K. Vrouwenbpnd volgens spreekster, terug zien op de verloopen 10 jaar; zij behoefc niet voor andere afdeelingen onder te doen. Dit blijkt duidelijk uit het verslag der verschillen de afdeelingen. Op het gebied van cursussen etc. is ijverig en nuttig werk /erricht. Spreek ster leest dan een telegram voor van Pater Gardiaan waarin hij het bestuur en leden feli citeert met dit feest (luid applaus). Zij geeft mer te worden, gelijk zoovelen van zijn land- genooten. Zijn vader liet zich tot d',t plan overhalen en zoo trok Raymond met zijn goed voorziene mars op den rug, een stevigen knuppel in de hand, om zijn eerste reis door Frankrijk te doen. Op zijn een-en-twintigste jaar kwam Ray mond in zijn geboorteplaats terug voor de mi litie, hij trok een hoog nummer waardoor hij vrij van de militairen dienst was, nam terstond zijn mars weer op en hervatte zijn zwerftoch ten door het geheele land. Toen hij dertig jaar oud was, st'ef zijn va der zijn moeder was reeds lang dood - - en keerde hij naar het dorp terug, om den ouden man de laatste eer te bewijzen en zijn karige erfenis in bezit te nemen. Zijn reislust was wat bekoeld en hij had d> ondervinding opgedaan, dat hij nergens zoo gelukkig zou zijn dan in het c'orp waar hij geboren was, maar nu deed zich het bezwaar op, waarvan hij te Fenestranges zou moeien leven, daar hij met den landbouw zeer slecht bekend was. De graaf d'Areynes kwam dit bezwaar tege moet, door hem den post van boschwachter aan te bieden, wat hij met vreugde aannam. Niets kon Raymond beter bevallen, rian den geheelen dag door het bosch te dwalen met het geweer op den schouder, in de vrije lucht. Reeds als kind had hij de uitgestrekte, bos schen van het domein Fenestranges in alle r .chtingen doorkruist en hij kende die zoc goed als het wild dat er in geboren vas.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1931 | | pagina 1