No. 3652
Maandag 11 Augustas 1930
45ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Uit de stad van het Vaticaan.
Het Geheim van den
Voddenraper.
eHTIQi VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
POSTREKENING Nd. 52419.
FE U I_LL JE T ON.
NEN
DE
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
ERIER
Abonnementsprijs J 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling -
Advertentiën 20 cent per.regel, bij contract lager
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRING
IT8TEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLIOITEIT
IN VERBAND MET DEN FEESTDAG VAN
MARIA HEMELVAART ZAL DE ZEEUWSCHE
KOERIER VRIJDAG A.S. NIET VERSCHIJ
HET EERSTVOLGEND NUMMER (HET
TWEEDE EN LAATSTE IN DEZE WEEK) VER
SCHIJNT DONDERDAG 14 AUGUSTUS.
Door Prof. FRANS XAVER ZIMMERMAN.
ROME, 6 Augustus 1930.
Toen Z. H. Paus Pius XI enkele maanden
geleden, wat sinds menschengeheugenis geen
Paus meer gedaan had, het dak beklom van
den reusachtigen Vaticaanschen Dom, waar de
onvergelijkelijk heerlijke koepel van Michel An
gelo ten hemel rijst (terwijl daar beneden
tusschen ontelbare kerken en huizen het jach
tende leven der moderne grootstad voort-
bruischt), en vanwaar men aan den verren ho
rizont de teere lijnen der Sabiner- bergen af-
geteekend ziet, toen heeft de Paus wellicht
nog eens teruggedacht aan den tijd, dat hij
delf door het hooggebergte groote voetreizen
ondernam, die in de geschiedenis van de Al-
pensport beroemd gebleven zijn, waarbij de
H. Vader niet alleen ontspanning en verkwik
king vond, maar ook een geheel frisschen
geest herkreeg, die onder de geweldige be
koring gekomen was van de macht van Gods
schoone natuur; want nooit, zoo verklaarde
de Paus zelf, heeft hij in de natuur meer de
schoonheid, de wijsheid en de almacht Gods
tastbaar gevoeld, als juist daar in het hoog
gebergte. Uit de wetenschappelijke verhande
lingen van den H. Vader blijkt niet alleen zijn
groote liefde voor de bergsport, maar de ge
schriften van Z. H. den Paus bewijzen duide
lijk, dat de H. Vader veel verstand heeft van
deze moeilijke en gevaarvolle sport. In een
van zijn jongste toespraken gaf de H. Vader
uitdrukking aan zijn groot heimwee naar de
bergen; in felle kleuren beschreef de H. Vader
een tocht door het hooggebergte, hoe zijn
gedachten uit het vlakke land over velden en
wouden omhoog stijgen, naar de eenzaam-
verlaten, doodsche stilte van de bergtoppen,
waar alle krachten zich gereed maken, om
bergen en dalen vruchtbaar te maken, want
daar ontspringen de bronnen en stroomen, die
zich over de laagvlakten verspreiden, om daar
de schoonheden van het land tot bloei bren
gen.
Uit het schrijven dat Z. H. de Paus eenige
jaren geleden aan den bisschop van Annecy
zond, blijkt duidelijk dat de H. Vader buiten
gewoon ter zake kundig is en een groot voor
stander van een oordeelkundig beoefende Al-
pensport. Na gezegd te hebben dat de H. Ber-
nardus van Menthon niet alleen de hemelsche
beschermer is van de Alpenbewoners, maar
v Naar het Fransch van
RAOUL DE NAVERY.
69)
De brief van Nerval aan Camourdas, een
brief, die het onloochenbaar bewijs bevatte
yan beider medeplichtigheid in de zaak der
brandstichting van la Viïette en van de on
schuldige veroordeeling van den ongelukkigen
Aurillac, moest in een der meubelstukken van
het ellendige verblijf van Camourdas verbor
gen zijn.
Het kwam er dus voor alles op aan, zich
toegang tot zijn woning te verschaffen, en
niets was gemakkelijker; de welbekende goed
heid van Angelie gaf het beste voorwendsel
aan de hand en mocht Camourdas er zich over
yerwonderen Nerval/te zijnexit te zien, dan
behoefde hij hem slechts te herinneren, dat
hij zelf den bijstand van den fabrikant voor
Bestiole had ingeroepen.
Met dat doel voor oogen, had Nerval, zeker
zijnde van de afwezigheid van Camourdas, tot
zijn dochter gezegd:
Men heeft gisteren mijri bijstand ingeroepen
yoor een gebrekkig meisje, dat door haar va
der gruwzaam mishandeld wordt en van haar
ontoereikenden arbeid moet leven. Misschien
ook van al de liefhebbers van de bergsport.
Van alle takken van sport die men uit ont
spanning beoefent, is er geen enkele waardoor
hart en geest zoo verfrischt wordt als juist
het bergbeklimmen, mits natuurlijk alle waag
halzerij en roekeloosheid vermeden wordt.
Wanneer men immers na maanden van gesta
gen arbeid en harde inspanning de bergen be
klimt, waar de lucht veel zuiverder en ijler is,
daar worden 's menschen krachten vernieuwd
en versterkt, terwijl van den anderen kant de
mensch een veel grooter uithoudingsvermogen
krijgt om zelfs de zwaarste plichten en zor
gen des levens te dragen: want hij leert daar
bij alle gevaren moedig onder de oogen te
zien. Bij het beschouwen der oneindigheid en
schoonheid der tooverbeelden die vanaf de
hooge bergtoppen der Alpen voor onze blikken
verrijzen, wordt onze ziel als op lichte vleu
gels gedragen naar God, de grondlegger en
heer van geheel de natuur. Daarom is het
voor den H. Vader altijd een groote voldoe
ning dat Hij die onvergetelijke oogenblikken
telkens weer opnieuw beleeft, wanneer hij
gidsen, Alpenbewoners, toeristen en bergbe
woners in audiëntie ontvangt en zich zijn ver
blijf herinnert in groote zwijgende stilte van
de onmetelijke grootheid van het bergland
schap.
Zoo heeft de H. Vader onlangs, bij gelegen
heid van een audiëntie nog een ouden gids
teruggezien uit Villar Bobbio Pellice bij Piner
vlo, met wien hij samen op zijn laatsten tocht
door de Alpen bij het bestijgen van de Monte
Albergia verdwaald was, misleid door een ge
weldige mist, die was komen opzetten, 't was
nog voor den oorlog en daar zij in het gebied
gekomen waren waar de Italiaansche Alpen
jagers hun groote militaire oefeningen hielden
werden ze verdacht van spionage gevangen
genomen. Nadat Prelaat Ratti met zijn deel
genoot in het lijden den nacht in hetzelfde
arrestantenlokaal had doorgebracht werd hij
den volgenden morgen toen hun onschuld be
wezen was, weer op vrije voeten gesteld.
Bij een andere gelegenheid, werden 350 le
den van de Italiaansche Alpenisten-club die
te Rome hun jaarvergadering hielden, door
den H. Vader in audiëntie ontvangen. In vol
ledige Alpenistenuitrusting stonden ze opge
steld in de Consistoriezaal. Zij waren verge
zeld van hun parochiegeestelijke waaronder
ook de jongste priester van Italië wiens pa
rochie gelegen is op de plaats waar de Po ont
springt op den berg Viso. Uit de toespraak
van den H. Vader bleek duidelijk dat Z. H. de
Ingezonden Modedeeling
moeilijkheden van het beroep van een Alpen-
gids heel goed begreep, echte Alpengidsen
moeten sterke zielen in een gehard lichaam
dragen, de H. Vader had dit vaak zelf op ge
vaarvolle tochten waargenomen. Z. H. prees
hen omdat zij zoo'n buitengewoon groot ver
antwoordelijkheidsgevoel hadden. Verder
mocht de Paus getuigen van het sterk-ont-
wikkeld godsdienstig gevoel bij deze Alpen
bewoners. Zoo vertelde de H. Vader o.a nog
van een gids Gadin die Z. H. vaak op moei
lijke tochten vergezeld had, op zekeren keer
tot hem zeide: „Hier moeten wij ons onder
de bescherming stellen van onzen Engelbe
waarder".
Een andere jonge gids had Hem eens ge
zegd, toen zij den hoogsten top bereikt had-
EEN PROEFTOCHT VAN DE DO X Het reusachtige vliegtuig is thans voorzien van nieuwe Amerikaansche motoren, daar de vori
ge motoren te gauw warm liepen. De luchtreus na een succesvollen proeftocht met het oog op een eventueele Oceaanvlucht.
zou zij door een doelmatige behandeling het
gebruik harer ledematen kunnen terug beko
men in ieder geval zal het je gemakkelijk zijn
haar eenige verlichting te verschaffen.
Ach! wat hebt je toch een goed hart, riep
Angelie getroffen uit.
Vindt gedat?
Ja, en ik heb u daarom des te inniger lief.
Ge zijt mij eve wel toch niet altijd gehoir-
zaam.
Angelie begreep, dat haar vader zinsspeelde
op het huwelijksplan dat hem nog altijd na
aan het hart lag; zij bloosde, maar hield haar
antwoord terug.
Nu, daarover zullen wij later nog wel eens
spreken. Veel later, zei hij met geveinsde ge
moedelijkheid.
Angelie en haar vader stegen in het rijtuig
dat hen dicht bij de woning van Camourdas
bracht.
Terwijl Angelie naar boven klom en het
hart van Bestiole opvroolijkte door haar vrien
delijke en opbeurende woorden, ging Nerval
de portierswoning binnen.
Vrouw Fojoux was minstens even praatziek
als de Ekster, die in het vertrek rondhuppel
de.
Bestiole woont op de vijfde verdieping aan
den binnenkant? vroeg Nerval.
Ja, mijnheer.
Dat is wél hoog voor iemand, die gebrek
kig is. En schijnt de zon niet in haar kamer
tje?
O. neen, mijnheer, en het is er erg voch
tig.
Nerval scheen na te denken.
Is er in dit huis niet een ruimere woning te
huren?
Een allerliefste woning, mijnheer, op het
ZüTden, droog als kurk en eerst geheel opnieuw
geschilderd en behangen.
En zij bestaat uit.
Drie kamers en een keuken.
Op welke verdieping?
Op de eerste
Wat is de huurprijs.
Acht honder franc.
Luister, zei Nerval, ik heb daar een goeden
inval, maar gij moet mij de stipte geheimhou
ding beloven.
Ik zweer het bij het leven van mijn lieve
ling!
Wie is dat?
Mijn Ekster,, mijnheer, een echt wonder;
maar welk geheim wilt u mij toevertrouwen?
Dat zal ik u zeggen. Ik huur de woning en
ziehier tien francs als handgeld. Straks kom
ik terug. Men zal hier voor de nieuwe wo
ning van mejuffrouw Camourdas. een volle
dige meubileering brengen. Mijn dochter zal
zich wel met de regeling daarvan belasten.
Breng de nieuwe woning in orde en zorg dat
alles voor den avond klaar is; hebt gij werk
lieden of kruiers noodig, hier zijn voorloopig
vijftien franc voor de kleine uitgaven.
Vrouw Fojoux boog zoo diep ze kon voor den
rijken en liefdadigen man.
Juist op het oogenblik dat hij met de por
tierster deze schikkingen maakte, gingen va
der Falot en de Ekster hem voorbij om zich
naar Bestiole te begeven.
Onder het ontbijt deelde Nerval alles aan
zijn dochter mee.
De meubelen zijn gekocht zei hij, tegen twee
uur zullen ze in de nieuwe woning van je be-
schermelinge gebracht worden; ik heb mij be
last met het aankoopen van de groote stukken
hier zijn vijfhonderd franc voor het kleine
huisraad, het keukengerief en andere zaken,
die in een huishouden noodig zijn; kom tegen
vijf uur bij mij; voor den avond is alles gereed
en zal er in Parijs een arm kind meer zijn,
dat den naam van Angelie Nerval zegent.
Terwijl zij dien aan den uwen paart vader!
O ging zij met geestdrift voort, als het geluk
in deze wereld toegemeten werd volgens de
deugd en de milddadigheid der menschen, dan
moest u zeker gelukkig zijn. En toch, lieve va
der, zijn er oogenblikken waarin ik mij ver
beeld, dat een heimelijk verdriet u kwelt. Uw
blik is somber, uw glimlach gedwongen; u
strooit het geld met milde hand uit, daar u
rijk zijt, en toch schijnt u niet tevreden. Ach
kunt u mij niet toevertroewen wat u hindert
wat u verlangt, opdat ik God voor u afsmeeke?
Luister mijn kind, sprak de fabrikant met
onvaste stem, hedenavond hoop ik naar mijn
genoegen, een einde te maken aan de zaak,
die mij sinds lang kwelt en bezighoudt. Wan
neer het mij gelukt, zult u mij nooit meer
treurig of bekommerd zien.
O! hoe vurig zal ik bidden lispelde Angelie.
Ja, bid! herhaalde Nerval, bid!
•*xv»n,
(Wordt vervolgd)