No. 3652 Maandag 11 Augustas 1930 45ste Jaargang NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Uit de stad van het Vaticaan. Het Geheim van den Voddenraper. eHTIQi VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND POSTREKENING Nd. 52419. FE U I_LL JE T ON. NEN DE Bureaux van Redactie en Administratie OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT Telefoon 15 Telegramadres: Koerier ERIER Abonnementsprijs J 1.50 per 3 maanden, of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling - Advertentiën 20 cent per.regel, bij contract lager ZEER KOOPKRACHTIGE LEZERSKRING IT8TEKEND GESCHIKT VOOR PUBLIOITEIT IN VERBAND MET DEN FEESTDAG VAN MARIA HEMELVAART ZAL DE ZEEUWSCHE KOERIER VRIJDAG A.S. NIET VERSCHIJ HET EERSTVOLGEND NUMMER (HET TWEEDE EN LAATSTE IN DEZE WEEK) VER SCHIJNT DONDERDAG 14 AUGUSTUS. Door Prof. FRANS XAVER ZIMMERMAN. ROME, 6 Augustus 1930. Toen Z. H. Paus Pius XI enkele maanden geleden, wat sinds menschengeheugenis geen Paus meer gedaan had, het dak beklom van den reusachtigen Vaticaanschen Dom, waar de onvergelijkelijk heerlijke koepel van Michel An gelo ten hemel rijst (terwijl daar beneden tusschen ontelbare kerken en huizen het jach tende leven der moderne grootstad voort- bruischt), en vanwaar men aan den verren ho rizont de teere lijnen der Sabiner- bergen af- geteekend ziet, toen heeft de Paus wellicht nog eens teruggedacht aan den tijd, dat hij delf door het hooggebergte groote voetreizen ondernam, die in de geschiedenis van de Al- pensport beroemd gebleven zijn, waarbij de H. Vader niet alleen ontspanning en verkwik king vond, maar ook een geheel frisschen geest herkreeg, die onder de geweldige be koring gekomen was van de macht van Gods schoone natuur; want nooit, zoo verklaarde de Paus zelf, heeft hij in de natuur meer de schoonheid, de wijsheid en de almacht Gods tastbaar gevoeld, als juist daar in het hoog gebergte. Uit de wetenschappelijke verhande lingen van den H. Vader blijkt niet alleen zijn groote liefde voor de bergsport, maar de ge schriften van Z. H. den Paus bewijzen duide lijk, dat de H. Vader veel verstand heeft van deze moeilijke en gevaarvolle sport. In een van zijn jongste toespraken gaf de H. Vader uitdrukking aan zijn groot heimwee naar de bergen; in felle kleuren beschreef de H. Vader een tocht door het hooggebergte, hoe zijn gedachten uit het vlakke land over velden en wouden omhoog stijgen, naar de eenzaam- verlaten, doodsche stilte van de bergtoppen, waar alle krachten zich gereed maken, om bergen en dalen vruchtbaar te maken, want daar ontspringen de bronnen en stroomen, die zich over de laagvlakten verspreiden, om daar de schoonheden van het land tot bloei bren gen. Uit het schrijven dat Z. H. de Paus eenige jaren geleden aan den bisschop van Annecy zond, blijkt duidelijk dat de H. Vader buiten gewoon ter zake kundig is en een groot voor stander van een oordeelkundig beoefende Al- pensport. Na gezegd te hebben dat de H. Ber- nardus van Menthon niet alleen de hemelsche beschermer is van de Alpenbewoners, maar v Naar het Fransch van RAOUL DE NAVERY. 69) De brief van Nerval aan Camourdas, een brief, die het onloochenbaar bewijs bevatte yan beider medeplichtigheid in de zaak der brandstichting van la Viïette en van de on schuldige veroordeeling van den ongelukkigen Aurillac, moest in een der meubelstukken van het ellendige verblijf van Camourdas verbor gen zijn. Het kwam er dus voor alles op aan, zich toegang tot zijn woning te verschaffen, en niets was gemakkelijker; de welbekende goed heid van Angelie gaf het beste voorwendsel aan de hand en mocht Camourdas er zich over yerwonderen Nerval/te zijnexit te zien, dan behoefde hij hem slechts te herinneren, dat hij zelf den bijstand van den fabrikant voor Bestiole had ingeroepen. Met dat doel voor oogen, had Nerval, zeker zijnde van de afwezigheid van Camourdas, tot zijn dochter gezegd: Men heeft gisteren mijri bijstand ingeroepen yoor een gebrekkig meisje, dat door haar va der gruwzaam mishandeld wordt en van haar ontoereikenden arbeid moet leven. Misschien ook van al de liefhebbers van de bergsport. Van alle takken van sport die men uit ont spanning beoefent, is er geen enkele waardoor hart en geest zoo verfrischt wordt als juist het bergbeklimmen, mits natuurlijk alle waag halzerij en roekeloosheid vermeden wordt. Wanneer men immers na maanden van gesta gen arbeid en harde inspanning de bergen be klimt, waar de lucht veel zuiverder en ijler is, daar worden 's menschen krachten vernieuwd en versterkt, terwijl van den anderen kant de mensch een veel grooter uithoudingsvermogen krijgt om zelfs de zwaarste plichten en zor gen des levens te dragen: want hij leert daar bij alle gevaren moedig onder de oogen te zien. Bij het beschouwen der oneindigheid en schoonheid der tooverbeelden die vanaf de hooge bergtoppen der Alpen voor onze blikken verrijzen, wordt onze ziel als op lichte vleu gels gedragen naar God, de grondlegger en heer van geheel de natuur. Daarom is het voor den H. Vader altijd een groote voldoe ning dat Hij die onvergetelijke oogenblikken telkens weer opnieuw beleeft, wanneer hij gidsen, Alpenbewoners, toeristen en bergbe woners in audiëntie ontvangt en zich zijn ver blijf herinnert in groote zwijgende stilte van de onmetelijke grootheid van het bergland schap. Zoo heeft de H. Vader onlangs, bij gelegen heid van een audiëntie nog een ouden gids teruggezien uit Villar Bobbio Pellice bij Piner vlo, met wien hij samen op zijn laatsten tocht door de Alpen bij het bestijgen van de Monte Albergia verdwaald was, misleid door een ge weldige mist, die was komen opzetten, 't was nog voor den oorlog en daar zij in het gebied gekomen waren waar de Italiaansche Alpen jagers hun groote militaire oefeningen hielden werden ze verdacht van spionage gevangen genomen. Nadat Prelaat Ratti met zijn deel genoot in het lijden den nacht in hetzelfde arrestantenlokaal had doorgebracht werd hij den volgenden morgen toen hun onschuld be wezen was, weer op vrije voeten gesteld. Bij een andere gelegenheid, werden 350 le den van de Italiaansche Alpenisten-club die te Rome hun jaarvergadering hielden, door den H. Vader in audiëntie ontvangen. In vol ledige Alpenistenuitrusting stonden ze opge steld in de Consistoriezaal. Zij waren verge zeld van hun parochiegeestelijke waaronder ook de jongste priester van Italië wiens pa rochie gelegen is op de plaats waar de Po ont springt op den berg Viso. Uit de toespraak van den H. Vader bleek duidelijk dat Z. H. de Ingezonden Modedeeling moeilijkheden van het beroep van een Alpen- gids heel goed begreep, echte Alpengidsen moeten sterke zielen in een gehard lichaam dragen, de H. Vader had dit vaak zelf op ge vaarvolle tochten waargenomen. Z. H. prees hen omdat zij zoo'n buitengewoon groot ver antwoordelijkheidsgevoel hadden. Verder mocht de Paus getuigen van het sterk-ont- wikkeld godsdienstig gevoel bij deze Alpen bewoners. Zoo vertelde de H. Vader o.a nog van een gids Gadin die Z. H. vaak op moei lijke tochten vergezeld had, op zekeren keer tot hem zeide: „Hier moeten wij ons onder de bescherming stellen van onzen Engelbe waarder". Een andere jonge gids had Hem eens ge zegd, toen zij den hoogsten top bereikt had- EEN PROEFTOCHT VAN DE DO X Het reusachtige vliegtuig is thans voorzien van nieuwe Amerikaansche motoren, daar de vori ge motoren te gauw warm liepen. De luchtreus na een succesvollen proeftocht met het oog op een eventueele Oceaanvlucht. zou zij door een doelmatige behandeling het gebruik harer ledematen kunnen terug beko men in ieder geval zal het je gemakkelijk zijn haar eenige verlichting te verschaffen. Ach! wat hebt je toch een goed hart, riep Angelie getroffen uit. Vindt gedat? Ja, en ik heb u daarom des te inniger lief. Ge zijt mij eve wel toch niet altijd gehoir- zaam. Angelie begreep, dat haar vader zinsspeelde op het huwelijksplan dat hem nog altijd na aan het hart lag; zij bloosde, maar hield haar antwoord terug. Nu, daarover zullen wij later nog wel eens spreken. Veel later, zei hij met geveinsde ge moedelijkheid. Angelie en haar vader stegen in het rijtuig dat hen dicht bij de woning van Camourdas bracht. Terwijl Angelie naar boven klom en het hart van Bestiole opvroolijkte door haar vrien delijke en opbeurende woorden, ging Nerval de portierswoning binnen. Vrouw Fojoux was minstens even praatziek als de Ekster, die in het vertrek rondhuppel de. Bestiole woont op de vijfde verdieping aan den binnenkant? vroeg Nerval. Ja, mijnheer. Dat is wél hoog voor iemand, die gebrek kig is. En schijnt de zon niet in haar kamer tje? O. neen, mijnheer, en het is er erg voch tig. Nerval scheen na te denken. Is er in dit huis niet een ruimere woning te huren? Een allerliefste woning, mijnheer, op het ZüTden, droog als kurk en eerst geheel opnieuw geschilderd en behangen. En zij bestaat uit. Drie kamers en een keuken. Op welke verdieping? Op de eerste Wat is de huurprijs. Acht honder franc. Luister, zei Nerval, ik heb daar een goeden inval, maar gij moet mij de stipte geheimhou ding beloven. Ik zweer het bij het leven van mijn lieve ling! Wie is dat? Mijn Ekster,, mijnheer, een echt wonder; maar welk geheim wilt u mij toevertrouwen? Dat zal ik u zeggen. Ik huur de woning en ziehier tien francs als handgeld. Straks kom ik terug. Men zal hier voor de nieuwe wo ning van mejuffrouw Camourdas. een volle dige meubileering brengen. Mijn dochter zal zich wel met de regeling daarvan belasten. Breng de nieuwe woning in orde en zorg dat alles voor den avond klaar is; hebt gij werk lieden of kruiers noodig, hier zijn voorloopig vijftien franc voor de kleine uitgaven. Vrouw Fojoux boog zoo diep ze kon voor den rijken en liefdadigen man. Juist op het oogenblik dat hij met de por tierster deze schikkingen maakte, gingen va der Falot en de Ekster hem voorbij om zich naar Bestiole te begeven. Onder het ontbijt deelde Nerval alles aan zijn dochter mee. De meubelen zijn gekocht zei hij, tegen twee uur zullen ze in de nieuwe woning van je be- schermelinge gebracht worden; ik heb mij be last met het aankoopen van de groote stukken hier zijn vijfhonderd franc voor het kleine huisraad, het keukengerief en andere zaken, die in een huishouden noodig zijn; kom tegen vijf uur bij mij; voor den avond is alles gereed en zal er in Parijs een arm kind meer zijn, dat den naam van Angelie Nerval zegent. Terwijl zij dien aan den uwen paart vader! O ging zij met geestdrift voort, als het geluk in deze wereld toegemeten werd volgens de deugd en de milddadigheid der menschen, dan moest u zeker gelukkig zijn. En toch, lieve va der, zijn er oogenblikken waarin ik mij ver beeld, dat een heimelijk verdriet u kwelt. Uw blik is somber, uw glimlach gedwongen; u strooit het geld met milde hand uit, daar u rijk zijt, en toch schijnt u niet tevreden. Ach kunt u mij niet toevertroewen wat u hindert wat u verlangt, opdat ik God voor u afsmeeke? Luister mijn kind, sprak de fabrikant met onvaste stem, hedenavond hoop ik naar mijn genoegen, een einde te maken aan de zaak, die mij sinds lang kwelt en bezighoudt. Wan neer het mij gelukt, zult u mij nooit meer treurig of bekommerd zien. O! hoe vurig zal ik bidden lispelde Angelie. Ja, bid! herhaalde Nerval, bid! •*xv»n, (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1930 | | pagina 1