MAGGI5
SELDERUS0EP
08
Maasbode-Colonne
geland.
No. 3568
Woensdag 22 Jannari 1930
44ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
De Zwarte Zondag.
Het Geheim van den
Voddenraper.
*HT|of I VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
POSTREKENING Ho. 52419.
FEUILLETON.
Ingezonden Mededeellng
(25)
DE ZEEUWSCHE KOERIER
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling
Advertentiën 20 cent pér.regelbij contract lager
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRINQ
'n Ooggetuige vertelt van 25 jaar Russische
Revolutie,
door WLADIMIR KOROPOW.
't Was den 12 Januari jl. juist 25
jaar geleden dat zich 'n gebeurte
nis voltrok, die om haar gevolgen
een der belangrijkste is gebleken
van onzen tijd. Onze medewerker
heeft de ontzettende uren van van
den zwarten Zondag zeelf doorleefd
't Bloedbad van den 12den Januari heeft ten
gevolge gehad, dat de intellectueelen zich voor
goed schaarden aan de zijde der Revolution-
nairen 't heeft ook klaar en duidelijk bewe
zen, dat van eenige verstandhouding tusschen
die Intellectueelen en de tsaristische beulen
en bloedhonden, die vreedzame arbeiders met
vrouwen en kinderen slachtten als vee, geen
sprake kan zijn. „Ongeveer in deze bewoordin
gen leverde 'n hoofdartikel van 't geheime tijd
schrift der Russische Revolutionnairen dat in
Genéve gedrukt wordt, 'n commentaar op den
beruchten, "Zwarten Zondag" en z'n gevolgen.
Ik heb van zeer dicht bij, als jong student, de
schrikkelijke gebeurtenissen van dien dag, 'n
dag van wereld-historische beteekenis, meege
maakt en ze staan me nog voor den geest, als
of dat alles gisteren geschied was.
't Was in den winter van 1904 op 1905, dat
't overal in 't uitgestrekte Russische Rijk gistte
en broeide. De regeering zag haar positie zeer
verzwakt door de herhaalde nederlagen, die
door de Japansche legers in 't verre Oosten
waren toegebracht. Vóór alles trachtte zij
daarom den schijn te redden, door er voor te
zorgen, dat uiterlijk alles rustig bleef. De Pe-
tersburgsche Society gaf zich onbezorgd, als
altijd, over aan haar wulpsche en kostbare
amusementen de kranten waagden 't niet,
iets los te laten over opzienbarende gebeurte
nissenwat men van den algemeenen toe
stand, wist, dat werd van mond tot mond ver
der gefluisterd. Men danste op den rand van
'n vulkaan. Wel werd er gemompeld over de
schandelijkste corruptie bij de leveringen aan
de Russische legers aan 't Oostelijk front die
ver in de meerderheid, toch neder
laag op nederlaag leden. Ook werd er gemom
peld, dat elke week gansche scharen van demi-
mondaines naar 't Hoofdkwartier werden ge
stuurd De almachtige Minister van Binnen-
landsche Zaken, Plewe, werd in den zomer
van 1904 vermoord, maar de pers deelde niets
mede omtrent de details van deze terriristische
daad, waarvan men er elke dag nieuwe ver
wachtte.
'n Paar dagen vóór den Zondag, die later
'n datum van groote beteekenis zou blijken in
wereldgeschiedenis, gingen er geruchten om
over 'n arbeidersbetooging, die op touw zou
worden gezet, maar betrouwbare bijzonderhe
den kon men niet te weten komen. Zoo ver
Naar het Fransch van
RAOUL DE NA VERY.
15)
Hij scheen verbaasd, toen deed hij besluite
loos twee passen vooruitmaar zich beden
kende, opende hij de deur en wenkte Louise,
die hem uitliet, buiten.
Zeg eens, Louise, vroeg hij, waarom heeft
die man, die den dollen wolf gedood heeft,
een zakdoek om zijn hoofd
Omdat de wolf hem met zijn klauwen een
wonde heeft toegebracht, naar hij zegt, ant
woordde het meisje.
Aha lachte de veldwachter. Tracht te ver
hinderen, dat hij het huis morgen vroeg voor
acht uur verlaat, hernam hij fluisterend, en
als gij soms vannacht het getrappel der paar
den van de gendarmen mocht hooren, behoeft
ijg u niet ongerust te maken. Hij zal toch in
den stal slapen
Ja, antwoordde Louise, maar waarom vraag
gij mij dat.?
Nergens om Kom, nu ga ik voor goed heen.
Tot weerziens
Hij verwijderde zich fluitend, terwijl zijn
hond hem vroolijk blaffend volgde.
Een uur daarna nam de vreemdeling af
telde men, dat 'n priester uit de arbeiderswijk
wiens naam, Capon, men bij deze gelegenheid
voor den eersten keer hoorde, de arbeiders
wilde leiden voor den Tsaar, om hen in de ge
legenheid te stellen, den Tsaar op de hoogte
te brengen van al de vervolgingen, van al het
onrecht, dat zij den fë'atsten tijd van de zijde
cier politie te verduren hadden gehad, 't Was
'n heerlijke winterdag, de Zondag, waarop deze
betooging zou plaats vinden. De zon scheen
vroolijk aan 'n onbewolkten hemel en wierp
haar stralen op de smettelooze sneeuw, waar
mee pleinen en straten der imposante Newa-
stad waren bedekt. Naar gewoonte ging ik om
'n uur of drie wat wandelen, zonder te denken
aan de aangekondigde demonstratie, 'k Zag
echter, dat de zijstraten, die uitkwamen op
den hoofdverkeersweg van Petersburg, de
Newjkij-Prospekt, zwart zagen van arbeiders.
Begeleid door vrouwen en kinderen, schreden,
rustig en met vasten tred, steeds maar nieuwe
arbeiders-kolonnen voort. De gezichten ston
den ernstig en strak. In de Newsky-Prospekt
gekomen, formeerden ze zich tot 'n grooten
optocht, die zich bewoog in de richting van
't Winterpaleis. Op 't trottoir flaneerden, als
gewoonlijk, de Zondagsche wandelaarsstu
denten, elegante vrouwen en hoogere ambte
naren. 't Ging er alles zoo rustig en vredig
naar toe en er was opvallend weinig politie op
de been.
Toen ik gekomen was aan 't einde van de
Newsky, bij de zoogenaamde Politiebrug, die
over 't Moika-kanaal ligt, zag ik, dat de me
nigte plotseling stil stond. Ze durfde niet
verder te gaan, want het bleek, dat de brug
door 'n af deeling der keizerlijke Garde bezet
was. Niemand begreep goed, wat er aan de
hand was wel zag men zich eenige arbeiders
met den kommandeerenden officier der Garde
onderhouden. Plotseling klonk 'n trompetsig
naal op. „Liggen schreeuwde onverwachts
'n man, die niet ver van mij vandaan stond
en hij wierp zich op den grond. Automatisch
volgde ik zijn voorbeeld. Op 't zelfde oogenblik
hoorde ik 'n kort, knetterend geluid, waarvan
scheid van zijn gastheer, daar hij zich bij het
krieken van den dag op weg wilde begeven.
Een knecht, die hem zijn slaapplaats had
aangewezen, had zich juist verwijderd, toen
Louise, met een lantaarn in de hand, zich aan
hem vertoonde.
Gij moet vertrekken, sprak zij, en wel ter
stond. Zeg mij niets ik vraag u naar niets.
Een mensch, die zijn leven voor anderen waagt
kan niet slecht zijn. Maar ik oordeel met mijn
gevoel van onervaren meisje, en de menschen
denken niet allen eveneens. De gemeente is u
honderd frank schuldng voor het dooden van
het gevaarlijk dier, hier zijn ze. Bedank mij
nietgij hebt kinderen
Zeg mij uw naam, sprak de vreemdeling,
met een van ontroering bevende stem.
Louise Charmeau. Voor mij zijt gij de rei
ziger, de arme, de vriend van God. Kom ik zal
u achter door den tuin en het weiland op den
grooten weg brengen en de richting aanwij
zen, die gij moet volgen als gij eenmaal op
den weg zijt, zal God het overige doen maar
gij zult den rug toekeeren aan degenen, die
den ontvluchten galeiboef zoeken.
De vreemdeling strekte de handen over
Louise's hoofd uit.
Wees gezegend sprak hij, en dat de Heer
eenmaal mijn schuld aflosse.
Het meisje vatte den vreemdeling bij de
hand en trok hem mee.
Een half uur daarna keerde zij in het groote
woonvertrek terug.
De nevel heeft je muts vochtig gemaakt,
zeide hij, waar zijt ge nog zoo laat heen ge-
ik de herkomst op 't eerste oogenblik niet
thuis wist te brengen. Met korte tusschen-
poozen herhaalde zich dat knetteren. En toen
eerst drong 't tot me door, wat er gebeurd
was want verschillende menschen lagen daar
onbewegelijk op de sneeuw. De soldaten had
den geschotenIn radeloozen angst stoof de
menigte uiteen. Ik zelf vluchtte in 'n zijstraat,
waar ik weldra verloren liep tusschen 'n dich
ten drom van opgewonden menschen. En maar
steeds bleef ik 't knetteren hooren der geweer
salvo's.
„Op 't plein voor 't Winterpaleis wordt
voortdurend geschoten," hoorde ik om mij
heen zeggen, maar niemand wist wat er eigen
lijk gebeurd was en waarom er toch geschoten
was. 'k Poogde langs 'n omweg weer op 't plein
voor 't Winterpaleis te komen. Toen ik door
het aangrenzende Alexanderpark liep, viel er
plotseling iets uit 'n boom. 't Was het lijkje
van 'n nauwelijks zes-jarigen jongen die door
'n kogel was getroffen, 't Bleek gevaarlijk om
verder te gaan. Ik werd meegesleurd door de
terugvliedende menschenmassa's. En voort
durend maar ratelden de geweersalvo's uit alle
richtingen, 'k Begaf mij naar 'n kennis, die in
de buurt van 't Winterpaleis woonde. Toen ik
daar voor 't venster stond, zag ik dat vracht
wagens snel voorbijreden op die wagens la
gen verstarde lijken met grauwe gezichten in
bebloede kleederen
't Scheen of er aan dat akelige geknetter
geen einde wou komen. Tegen den avond sloeg
ik den weg naar huis in. Ik nam een droschke.
Overal stonden wachtposten, die de wegen
naar 't Winterpaleis bewaakten. Op den hoek
van 'n straat zag ik Valentina Kusa, de prima
donna van de Keizerlijke Opera, zitten in 'n
elegante slee. „BeulBloedhond schreeuwde
ze, „hoe durft ge 't wagen op weerlooze men
schen te schieten De garde-officier, totwien
ze deze verontwaardigde woorden richtte,
lachte 'ns minzaam. Thuisgekomen merkte ik
dat 't electrisch licht niet brandde. Ook de wa
terleiding was defecter was 'n algemeene
staking uitgebroken, 's avonds maakte ik nog
'n wandeling door de stad, die plotseling als
uitgestorven was en veel weg had van 'n groot
legerkamp, want behalve enkele voetgangers,
zag men alleen nog maar soldaten. Voor de
keizerlijke Schouwburg was zelfs 'n heel kamp
met tenten, wachtvuren en kanonnen inge
richt. De voorstellingen in de theaters waren
afgelast. In de vestibule van den Schouwburg
stond 'n menigte menschen te luisteren naar
de woorden van 'n man, 'n kerel als 'n boom
die met heftige gebaren uiting gaf aan z'n
felle verontwaardiging over hetgeen er ge
beurd was. De man was niemand anders dan
de beroemde tooneelspeler Schaljapin, die
naar Petersburg was gekomen, om daar 'n
gastrol te vervullen.
De gevolgen van dezen bloedigen Zondag
lieten niet lang op zich wachten. De algemee
ne staking duurde eenige dagen. Omdat de
kranten niet verschenen, wist men nog steeds
niet, wat er nu eigenlijk gebeurd was. De wild
ste geruchten deden de ronde. Drie dagen la-
wgest
Het meisje wierp zich in de armen haars
vaders en overdekte hem met kussen.
Ik begrijp het hernam de pachter De
menschen zouden u ongetwijfeld laken, ik voor
mij heb er den moed niet toe. Ik ben over
tuigd dat gij slechts een werktuig zijt van de
goddelijke Voorzienigheid.
VI.
VERLOREN SPOOR.
Het was ongeveer negen uur in den avond
toen een man, wiens kleeding meer boersch
dan burgerlijk was, aan het station Montpar-
nasse te Parijs uit een wagen derde klas steeg,
en na een pak katoenen en linnen stoffen op
zijn rug vastgemaakt te hebben de stad in
ging.
Zijn gelaat had een ziekelijke kleur en hij
kon zich, hetzij wegens vermoeidheid, hetzij
wegens inwendige ontroering, ternauwernood
op zijn beenen staande houden. Zijn oogen
waren door zwarte wenkbrauwen overscha
duwd, maar half dicht geknepen, als van
iemand, die bespiedt en op zijn hoede is.
Hij weigerde de hulp van de kruiers en be
gaf zich regelrecht naar de rue Cherche-Midi.
Daar gekomen, richtte hij zich in zijn volle
lengte op en zocht rondom zich naar bordjes,
waarop kamers te huur aangeboden werden.
Eindelijk vond hij wat hij zocht in een
donkere gang, van de straat afgescheiden door
een ijzeren hek, voorzien van een bel, welke
UIT8TEKEND GE8CHIKT
VOOR PUBLICITEIT
ag.n.^i-w i. i u
De zware mistbanken, die het uitzicht op
de Schelde vrijwel onmogelijk maakten, ten
s£)ijt, is De Maasbode-Colonne gisterenna
middag omstreeks 2 uur te Ter Neuzen ge
land, vol geestdrift en goeden moed voor het
welslagen van den Kruistocht voor de Room-
sche Pers in Zeeuwsch-Vlaanderen.
Het welkom, dat wij den directeur, den heer
H. Kuijpers en zijn mede-Kruistochters bij het
betreden van den Zeeuwsch-Vlaamschen bo
dem mochten toeroepen zal, naar wij vast
vertrouwen, bij heel ons Roomsche volk weer
klank vinden en straks aanzwellen tot een
daverend Heil den mannen van ons fiere
Roomsche Grootblad God zegene den arbeid,
die zij komen verrichten tot heil van ons ge
west, tot glorie van God en van Zijn H. Kerk
Die welkomstroep, welke heel ons Zeeuwsch-
Vlaamsche land moge overschallen, zij tevens
de waarborg voor het succes dezer grootsche
actie, die met aller medewerking moet slagen.
Reeds heeft op verschillende plaatsen de
verspreiding van proefnummers een aanvang
genomen en noodigen fraai-uitgevoerde re
clame-biljetten tot het nemen van een abon
nement uit.
Reeds mochten ook de eerste successen wor-.
den geboekt.
Successievelijk zullen alle plaatsen van
Oost- en West-Zeeuwsch-Vlaanderen hun
beurt krijgen.
Overal zal de best bereikbare besteldienst
worden georganiseerd teneinde de abonné'sop
de snelste wijze van de geperfectionneerde
berichtgeving van hun blad te doen profi
teered
Wij twijfelen niet, of dat alles zal in bree-
den kring daadwerkelijke waardeering vinden.
De Maasbode-Kruistochters zullen uiteinde
lijk over Zeeuwsch-Vlaanderen tevreden zijn.
ter ging in de Hofopera de premi re van Wag
ner's „Siegfried" 't was juist in de periode,
dat Wagner 'n ongekende populariteit genoot.
Toen Valentina Kusa die op dien verschrikke-
lijken dag de officieren zoo moedig de waar
heid had durven zeggen, zich als Brünhilde,
van haar rustbed ophief, brak plotseling 'n
geestdriftig oorverdoovend en lang-aangehou-
den applaus los onder 't publiek. Sindsdien
klonk als een klok, toen de hand van den
huurder de klink uittrok. De reiziger was niet
keurig of kon geen groote huur verwonen,
want hij trad de duistere gang binnen, en bij
het geklingel van de bel, kwam een bulhond
uit de portierswoning gesprongen, liet de tan
den zien en keek den vreemdeling vragend
aan.
Onmiddellijk na den hond vertoonde zich
voor het raam het gelaat van een oude ge
rimpelde vrouw, met een doek om het hoofd'
gewonden en op afstand naar ordinaire pom
made riekend.
De ronde, loerende oogen van de oude ves
tigden zich vragend op den vreemdeling.
Kunt gij mij een kamer geven vroeg deze.
Tegen welken prijs
Ik heb weinig geld, antwoordde de man.
Vijfde verdieping en een brits.
Goed
Schrijf uw naam in .hernam de oude, dat
bespaart mij de moeite mijn register boven te
brengen.
Ziehier mijn papierenantwoordde de
reiziger.
Maclou Taupinmarskramerhet ls
in ordeneemt gij de kamer bij de maand,
bij de week
Bij den nacht.
Dan is het zeven stuivers Ik geef schoone
lakens.
De man betaalde vooruit de vrouw nam
een lantaarn en riep den hond toe
Pas goed op, Loulou
(Wordt vervolgd)
