PREMIE No. 3555 Woensdag 18 December 1929 44ste Jaargang NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN China. Het Geheim van den Voddenraper. Uit de Pers Uit het Parlement. VERSCHIJNT ELKEN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND POSTREKENING No. 52419. 1 bloc (100 vel) prima Koerier-post 1 bloc (I00 vel) prima Koerier-post alsmede 100 Eoveloppee. FEUILLETON. DE KOERIER Bureaux van Redactie en Administratie OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT Telefoon 15 Telegramadres: Koerier Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden, of 5.25 per jaar, b\j vooruitbetaling - Advertent iën 20 cent per. regelbij contract lager ZEER KOOPKRACHTIGE LEZERSKRING IT8TEKEND GESCHIKT VOOR PUBLICITEIT Zij, die tegen i Januari een nieuw abonnement op »DE ZEEUWSCHE KOERIER* aanbrengen krijgen, nadat het abonnementsgeld door ons is ontvangen, de volgende premie franco thuis gezonden: voor het aanbrengen van een kwartaal abonnement ad f 1,50 Voor het aanbrengen van een jaar abonnement (f 5,25) Zij, die zich per 1 Januari a.s. op »DE ZEEUWSCHE KOERIER* abonneeren, ont vangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. Vervallen giootiieiri Weer een keizer die in ballingschap gaat „De Zoon des He mels" wil het middenrijk verlaten. Kiang- Kai-Shek stelt zijn gelden veilig op Ameri- kaansche banken. Van ee.i medewerker. Lingyoean 27 October 1929. (Deze correspondentie bereikte ons eerst heden via Dairen-Vladivostock en Siberië). China is weer in beroering en er staan groote dingen te gebeurenals het weer niet, zooals gewoonlijk, op een compromis uitdraait. De heer en mevrouw Puyi hebben weer een eenvoudiger woning betrokken om daardoor 50 dollar per maand te bezuinigen. Wie is Puyi Als knaap van 12 jaar was hij Keizer van China en bezat onschatbare rijk dommen hij besliste over leven en dood van meer dan 450 millioen menschenen thans op 23-jarigen leeftijd is hij gelukkng getrouwd maar arm als een kerkrat en afhankelijk van een toelage van 250 dollar per maand, die Japan hem welwillend verleend heeft. Hij kwijnt weg in z'n gevangenschap en hij ver langt niets vuriger dan China en Japan te verlaten om zich naar Europa te begeven om zich daar door de wereld te slaan en als een gewoon mensch van vooraf aan te beginnen. Wij hebben hem gesproken en hij verklaar de ons dat hij hoopte het volgend jaar alle politieke en financieele moeilijkheden te heb ben overwonnen dan zal hij in ballingschap gaan. „Toen prins George in China was", zoo Naar het Fransch van RAOUL DE NAVERY. 2) De jonge moeder zweeg, de arm, die het paard bestuurde, zonk machteloos op haar schoot, de andere drukte haar kleine Max sterker tegen haar borst en de ongelukkige slaakte een kreet van vertwijfeling. Geef mij de kracht om het dorp te berei ken, bad de jonge vrouw met vuur Mijn Gcd spaar de moeder, spaar de kinderen. Een lange stilte volgde op die woorden Het onweer nam in hevigheid toe. Het paard had den top van den heuvel bereikt, en de weg, die steil afliep, scheen geheel wit onder het zich snel opvolgend licht der bliksemstralen. Max weende minder uit angst voor liet woe den der elementen, dan uit droefheid over het lijden zijner moeder. De jonge vrouw was achterover in het stroo gevallen, dat den bodem van de kar bedekte. Haar aschkleurig aangezicht, de tranen, die uit haar oogen opwelden, verrieden de over maat van haar smart. Haar kreten gingen over in dof gekerm men zou gezégd hebben, dat zij zich geweld aandeed ze in te houden, om niet den angst en de droefheid te vermeerdera van het kind, vertelde hij, „bracht hij mij een bezoek ik was daar heel blij om en het zal me een waar genoegen zijn als ik hem in Londen weer mag ontmoeten. In 1912 werd Mr. Puyi tot xeizer van China uilgeroepen maar to enreeds stond zijn tioon heel wankel en in 1924, toen de Republikei nen Peking innamen was het met zijn macht gedaan, 's Nachts moest hij de vlucht nemen over de puinhoopen van verwoeste huizen en door opgebroken straten dwaalde hij rond en bereikte ten slotte het huis van zijn 00111 Prins Chun. Maar ook daar kon hij niet blijven en en kele uren later week hij uit naar Tienstin, waar de Japaneezen hem in besherming na men, een bescheiden woonhuis voor hem ge reed maakten, terwijl zij hem een maande- lijksche toelage schonken van 250 dollar. Het was een groote vernedering voor dezen onttroonden keizer, die vroeger meer dan 1100 bedienden in zijn Keizerlijk paleis ter be schikking had. Toch koestert hij geen haat tegen de nationalisten, ofschoon hij zeer be droefd is, omdat men hem als mensch met minachting behandelt. Hij verwacht niet dat de regeering hem nog terwille zal zijn als ex-souverein maar verschillende malen had hij zich schriftelijk tot de Regeering van Nan king gewend, met het verzoek dat een reeks schilderijen van zijn voorvaderen, die aan een museum geschonken waren, voor alle veilig heid in bewaring gegeven zouden worden aan den Ching. Hij deed dit verzoek, omdat het in China meermalen is voorgekomen dat be roemde schilderijen plotseling uit de Musea verdwenen waren. Maar de tegenwoordige machthebbers ver waardigden zich niet eens om hem eenig ant woord te zenden. Enkele weken later las hij in de „Peking en Tientsin Times" rlat zijn verzoekschrift wel door de regeering bespro ken was, doch dat men afwijzend had be schikt. Hoe ik thans tegenover de regeering sta Ik heb nooit getracht om mij tegen eenigen republikeinschen regeeringsvorm te verzet ten. Ik wensch niets anders dan vrede voor China Ik heb tegen mijn soldaten gezegd ik doe gaarne afstand van den schim mijner heerschappij. In uwe handen leg ik het lot van het land. Geef het vrede. Maar ik vrees dat het land ook nu nog geen gelukkige dagen kent. Ook in vroegere jaren was China heel armmaar het was tenminst° een natie waar eensgezindheid was, waar vrede heersch- te En thans....?" Wij namen afscheid en bij mijn heengaan dacht ik na over de vergankelijkheid van alle aardsche grootheid. Wat de toekomst brengen zal Dat binnen korten tijd de „adviseur" van het nationds- tische gouvernement, Kiang-kai-shek (uitge sproken Tjung-TjaiSjé) weer vaa het tconeel zal verdwijnen, want ik verneem uit goede bron dat hij zijn gelden „veilig stelt" op Amerikaansche banken. dat met een overkropt hart en roodgeweende oogen al zijn kinderlijke moed moest verza melen, om bestand te blijven tegen de instinkt matige vrees, die het steeds toenemend on weer hem veroorzaakte en de stomme ontzet ting, welke de jeugd aangrijpt bij liet zien van lichamelijk lijden. Ja, waarlijk het was een scouwspel, instaat om den gevoeligsten mensch tranen te ont lokken de vrouw, gefolterd door het dubbele lijden van het lichaam en van aen angst voor haar kinderen, en dat kind, heldhaftig in zijn soort, zijn snikken smorende, om zijn moe der nog niet meer te bedroeven. En beiden, zij stervend, hij beangstigd door vuur als omgeven, dolend in een onbekende landstreek, en bij den akeligen glans van den bliksem den kalen en witten weg zich einde loos voor zich ziende ontrollen, waren over gelaten aan het instinkt van het paard, dat niet meer bestuurd werd. De vrouw scheen op het punt den geest te geven. Zij hief het hoofd op en riep uit, als de Verlosser aan het kruis Mijn God mijn God waarom hebt Gij mij verlaten Even daarna deed een pijnlijke stuiptrek king haar op het stroo ineenkrimpen, en zij riep met matte stem Max Max Het kind sloeg zijn armen rond haar hals, •bedekte het koude gelaat van zijn moeder met warme kussen, stak het hoofd uit de kar, die met schokken en stooten voortrolde over den Dan krijgen we weer een politieke omwen teling. Zal Japan dan ingrijpen Ex-Gouverneur Fruytier. De „Amigoe di Curasao" van 1(5 Nov schrijft „Gouverneur Fruytier is het eerste politie ke slachtoffer van den 8en Juni. Toch staat voor ons vast, dat zijn houding in dien nacht, tot groot heil gestrekt heeft van Curasao. Wanneer door zijn optreden, dc Venezolanen waren overgegaan tot moorden brandstichting van stad en Isla, de ramp zou nooit te herstellen zijn geweest. Ruim een half jaar heeft de neer Fruytier op Curagao de vertegenwoordiging gevoerd van H. M. de Koningin. Hij kwam hier, als bestuurder een onbeschreven bladzijde. Toen deed zijn rede bij de opening van den Kolo nialen Raad in Mei groote verwachtingen koesteren maar nog geen maand later kwam de „noche triste" en zooals de Gouverneur zelf meedeelde, „daarmee was een slagboom gevallen op zijn weg." Gezien den korten tijd en de zeer moeilijke, ongewone omstandigheden, is het moeilijk zoo niet onmogelijk een oordeel te vellen over de bestuurdersgaven van den heer Fruytier. Dat hij toch ook wel krachtig kon optreden, heb ben we nog gezien in de laatste dagen vóór zijn vertrek. Curasao blijft echter grooten dank ver schuldigd aan Gouverneur Fruytier's optreden in den ncht van 8 Juni. Nobel heeft hij toen zich zelf opgeofferd. Dank brengen we hem voor zijn hoogstaand gedrag als mensch dat werkelijk zonder smet was en een voorbeeld voor allen". t HET LEGAAT VAN EEN RECHTER. Men herinnert zich, aldus „De Tijd", dat. de liberale pers, met name de „N.R.Crt.", een ge weldig misbaar maakte over de aanbeveling van katholieke candidaten voor de plaats van rechter in de arrondissementsrechtbank te Breda, vacant geworden door het overlijden van den rechter mr. Manger Cats. Merkwaardig is 't, thans in de ,,N.R.Crt.' 't volgend bericht te lezen onder „Kerk nieuws" „Wijlen mr. H. Manger Cats, in leven rechter in de rechtbank te Breda en in September aldaar overleden, heeft aan de Evangelische Maatschappij een legaat van 10.000 vermaakt en aan het Fonds tot ondersteuning van ex-priesters dezer Maatschappij een legaat van 5000." Deze testamentaire beschikking belicht wel zeer schefp een euvel, dat reeds herhaaldelijk den weerzin wekte onzer Zuidelijke provin ciën. Dat de niet-katholieke minderheid aldaar weg die met diepe wagensporen doorploegd en met groote stukken steen was bezaaid Sedert eenige minuten scheen de bui af te drijven. De hemel was nog dik bewolkt, maar het rommelen van den donder werd zwakker. Het werd den kleinen Max mogelijk ver, zeer ver, bijna op den top van den heuvel, ïechts van den weg, een zwak maar niet van plaats veranderd licht waar te nemen. Aanvankelijk vreezend, dat hij zich ver giste en slechts den bliksem gezien had, liield hij zijn oogen strak op dat punt gericht. Maar het gelijke, stille schijnsel liet iiem geen twijfel omtrent den aard daarvan meer over. Max meende dat de bewoner van bet ver lichte huis geen onderkomen zou wiegeren aan een paar kinderen en een zieke vrouw Hij stiet zijn moeder zachtjes aan den schouder. Willen wij uitstappen, moeder vroeg hij wij zullen het paard zoolang aan een boem vastbinden en naar gindsche hoeva gaan wilt ge Geen antwoord bekomend, boog Max zich dichter over haar heen en zei vleiend Er zullen hier in dit land toch wel goeie menschen zijnals men u maar een bed geeft, zal ik wel, het komt er niet op aan waar, slapen, bij de schaapjes in den stal.. J,eg, moeder, willen wij daar gaan aanklop pen Maar de moederlijke stem liet zich in de angstwekkende stilte niet hooren. Zonder bepaald begrip van het gehcimzin- ook behoorlijk onder de ambtenaren is ver- tegenwoordigd, daartegen bestaat niet het minste bezwaar, j Mits in niet-katholieke streken ook ten bate van de katholieken een zelfde systeem wordt gevolgd. j Hoe weinig het daar op lijkt is juist den I laatsten tijd uit ons blad gepubliceerde sta tistieken wel zeer afdoende gebleken. En vooralmits deniet-katholieken die men in nagenoeg geheel roomsche streken Maalst, niet volslagen anti-katholiek zijn. Zooals 't maar al te zeer het geval blijkt met dezen rechter uit de Bredasche rechtbank die aan de felst anti-katholieke vereeniging van ons land, welke vaak zelfs den tegenzin wekt van overtuigde protestanten, een bedui dend legaat vermaakt en daarenboven nog een stevig douceurtje voor het felst anti-katho lieke onderdeel van dit fanatieke gezelschap, dat het nobele doel nastreeft aan katholieke priesters het uittreden uit hun kerk gemak kelijk, misschien zelfs finantieel aanlokkelijk te maken. De heer Manger Cats kon met zijn geld doen, wat hij wil daartegen gaat ons be zwaar niet. Maar wij protcsteeren er tegen met den grootsten nadruk, dat men katholieke stre ken gelukkig maakt met ambtenaren, wier fel anti-katholieke geest nog over het graf nawerkt. Dat is ook niet in het belang der door hen bekleede functie. invoer in /.«eiand run automobielen uit België De hcf.r Kers o 1 heeft cfen Minister van Financiën de volgende schiifteiijke vragen ge steld Is het den Minister bekend, dat de invoer van automobielen uit België naar Zeeland groote moeilijkheden ondervindt, door dat de in te voeren wagens niet vrijgemaakt kunnen worden aan het grenskantoor Putten ,dat aan den hoofdweg gelegen is en dientengevolge de weg over Wernhout bereden worden moet, die 50 KM. langer is dan over Putten, of, na vol doening van een borgstelling, die gelijk is aan het bedrag der invoerrechten, te Putten, de wagens, zeer ten ongerieve en nadeele van be langhebbenden, te Hansweert of Middelburg moet worden vrijgemaakt, en dat niettegen staande België maatregelen genomen heeft, dat via Putten de doorvoer geschieden kan Is het ter kennis van den Minister geko men, dat het voorgevallen is, dat belangheb benden te Middelburg van des morgens 10,15 tot des namiddags 6 uur wachten moesten, eer de wagens werden vrijgegeven Is de Minister bereid maatregelen te treffen, dat ook aan het grenskantoor Putten in te voeren automobielen kunnen worden vrijge maakt nige dat in het enkele woord dood ligt opge sloten, steeg de angst van Max van minuut tot minuut. Help f help gilde hij eensklaps uit alle macht, terwijl een vloed van tranen zijn oogen ontsprong. Het verwijderde gehuil van een hond ant woordde hem. Hij wachtte te ver geef sch op eenige hulp. Als ik eens alleen gingdacht hij ik zou die menschen smeeken ons te helpen Nogmaals stak hij het hoofd uit de kar. Hij was vlak tegenover het licht, dat hij te voren opgemerkt had. Denkend den gang van het paard niet te kunnen vertragen, omdat de helling afliep, kroop Max naar het achtereinde der kar, en liet zich van daar op den grond zakken, zich aan de sporten van den zijladder vasthoudend. Maar de wielen waren hoog, de kar in gang de knaap viel. Met een gil greep hij naar zijn rechter voet, die hem erg pijn deed, en stond wanke lend op. Hetzij een der wielen van de kar op dat oogenblik door een steen werd tegengehouden hetzij het paard, op den vlakken weg gekomen vermoeid van den langen rit, want w*t wilde uitblazenin ieder geval, de kar stond stil. Uit de verte, van den kant van den weg scheen het licht dichtbij, doch naarmate Max voortging, scheen het zich te verwijderen, evenals de dwaallichtjes op moerassige lan den. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1929 | | pagina 1