PREMIE
No. 3555
Woensdag 18 December 1929
44ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
China.
Het Geheim van den
Voddenraper.
Uit de Pers
Uit het Parlement.
VERSCHIJNT ELKEN MAANDAG-, WOENSDAG- EN VRIJDAGAVOND
POSTREKENING No. 52419.
1 bloc (100 vel) prima Koerier-post
1 bloc (I00 vel) prima Koerier-post
alsmede 100 Eoveloppee.
FEUILLETON.
DE
KOERIER
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, b\j vooruitbetaling -
Advertent iën 20 cent per. regelbij contract lager
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRING
IT8TEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLICITEIT
Zij, die tegen i Januari een nieuw
abonnement op »DE ZEEUWSCHE
KOERIER* aanbrengen krijgen, nadat het
abonnementsgeld door ons is ontvangen,
de volgende premie franco thuis gezonden:
voor het aanbrengen van een kwartaal
abonnement ad f 1,50
Voor het aanbrengen van een jaar
abonnement (f 5,25)
Zij, die zich per 1 Januari a.s. op »DE
ZEEUWSCHE KOERIER* abonneeren, ont
vangen de tot dien datum verschijnende
nummers gratis.
Vervallen giootiieiri Weer een keizer die
in ballingschap gaat „De Zoon des He
mels" wil het middenrijk verlaten. Kiang-
Kai-Shek stelt zijn gelden veilig op Ameri-
kaansche banken.
Van ee.i medewerker.
Lingyoean 27 October 1929.
(Deze correspondentie bereikte ons eerst
heden via Dairen-Vladivostock en Siberië).
China is weer in beroering en er staan
groote dingen te gebeurenals het weer
niet, zooals gewoonlijk, op een compromis
uitdraait.
De heer en mevrouw Puyi hebben weer een
eenvoudiger woning betrokken om daardoor
50 dollar per maand te bezuinigen.
Wie is Puyi Als knaap van 12 jaar was hij
Keizer van China en bezat onschatbare rijk
dommen hij besliste over leven en dood van
meer dan 450 millioen menschenen thans
op 23-jarigen leeftijd is hij gelukkng getrouwd
maar arm als een kerkrat en afhankelijk van
een toelage van 250 dollar per maand, die
Japan hem welwillend verleend heeft. Hij
kwijnt weg in z'n gevangenschap en hij ver
langt niets vuriger dan China en Japan te
verlaten om zich naar Europa te begeven om
zich daar door de wereld te slaan en als een
gewoon mensch van vooraf aan te beginnen.
Wij hebben hem gesproken en hij verklaar
de ons dat hij hoopte het volgend jaar alle
politieke en financieele moeilijkheden te heb
ben overwonnen dan zal hij in ballingschap
gaan. „Toen prins George in China was", zoo
Naar het Fransch van
RAOUL DE NAVERY.
2)
De jonge moeder zweeg, de arm, die het
paard bestuurde, zonk machteloos op haar
schoot, de andere drukte haar kleine Max
sterker tegen haar borst en de ongelukkige
slaakte een kreet van vertwijfeling.
Geef mij de kracht om het dorp te berei
ken, bad de jonge vrouw met vuur Mijn Gcd
spaar de moeder, spaar de kinderen.
Een lange stilte volgde op die woorden Het
onweer nam in hevigheid toe. Het paard had
den top van den heuvel bereikt, en de weg,
die steil afliep, scheen geheel wit onder het
zich snel opvolgend licht der bliksemstralen.
Max weende minder uit angst voor liet woe
den der elementen, dan uit droefheid over het
lijden zijner moeder.
De jonge vrouw was achterover in het stroo
gevallen, dat den bodem van de kar bedekte.
Haar aschkleurig aangezicht, de tranen, die
uit haar oogen opwelden, verrieden de over
maat van haar smart.
Haar kreten gingen over in dof gekerm
men zou gezégd hebben, dat zij zich geweld
aandeed ze in te houden, om niet den angst
en de droefheid te vermeerdera van het kind,
vertelde hij, „bracht hij mij een bezoek
ik was daar heel blij om en het zal me een
waar genoegen zijn als ik hem in Londen
weer mag ontmoeten.
In 1912 werd Mr. Puyi tot xeizer van China
uilgeroepen maar to enreeds stond zijn tioon
heel wankel en in 1924, toen de Republikei
nen Peking innamen was het met zijn macht
gedaan, 's Nachts moest hij de vlucht nemen
over de puinhoopen van verwoeste huizen
en door opgebroken straten dwaalde hij rond
en bereikte ten slotte het huis van zijn 00111
Prins Chun.
Maar ook daar kon hij niet blijven en en
kele uren later week hij uit naar Tienstin,
waar de Japaneezen hem in besherming na
men, een bescheiden woonhuis voor hem ge
reed maakten, terwijl zij hem een maande-
lijksche toelage schonken van 250 dollar.
Het was een groote vernedering voor dezen
onttroonden keizer, die vroeger meer dan
1100 bedienden in zijn Keizerlijk paleis ter be
schikking had. Toch koestert hij geen haat
tegen de nationalisten, ofschoon hij zeer be
droefd is, omdat men hem als mensch met
minachting behandelt. Hij verwacht niet dat
de regeering hem nog terwille zal zijn als
ex-souverein maar verschillende malen had
hij zich schriftelijk tot de Regeering van Nan
king gewend, met het verzoek dat een reeks
schilderijen van zijn voorvaderen, die aan een
museum geschonken waren, voor alle veilig
heid in bewaring gegeven zouden worden aan
den Ching. Hij deed dit verzoek, omdat het
in China meermalen is voorgekomen dat be
roemde schilderijen plotseling uit de Musea
verdwenen waren.
Maar de tegenwoordige machthebbers ver
waardigden zich niet eens om hem eenig ant
woord te zenden. Enkele weken later las hij
in de „Peking en Tientsin Times" rlat zijn
verzoekschrift wel door de regeering bespro
ken was, doch dat men afwijzend had be
schikt.
Hoe ik thans tegenover de regeering sta
Ik heb nooit getracht om mij tegen eenigen
republikeinschen regeeringsvorm te verzet
ten. Ik wensch niets anders dan vrede voor
China Ik heb tegen mijn soldaten gezegd
ik doe gaarne afstand van den schim mijner
heerschappij. In uwe handen leg ik het lot
van het land. Geef het vrede. Maar ik vrees
dat het land ook nu nog geen gelukkige dagen
kent. Ook in vroegere jaren was China heel
armmaar het was tenminst° een natie
waar eensgezindheid was, waar vrede heersch-
te En thans....?"
Wij namen afscheid en bij mijn heengaan
dacht ik na over de vergankelijkheid van alle
aardsche grootheid.
Wat de toekomst brengen zal Dat binnen
korten tijd de „adviseur" van het nationds-
tische gouvernement, Kiang-kai-shek (uitge
sproken Tjung-TjaiSjé) weer vaa het tconeel
zal verdwijnen, want ik verneem uit goede
bron dat hij zijn gelden „veilig stelt" op
Amerikaansche banken.
dat met een overkropt hart en roodgeweende
oogen al zijn kinderlijke moed moest verza
melen, om bestand te blijven tegen de instinkt
matige vrees, die het steeds toenemend on
weer hem veroorzaakte en de stomme ontzet
ting, welke de jeugd aangrijpt bij liet zien
van lichamelijk lijden.
Ja, waarlijk het was een scouwspel, instaat
om den gevoeligsten mensch tranen te ont
lokken de vrouw, gefolterd door het dubbele
lijden van het lichaam en van aen angst
voor haar kinderen, en dat kind, heldhaftig in
zijn soort, zijn snikken smorende, om zijn moe
der nog niet meer te bedroeven.
En beiden, zij stervend, hij beangstigd door
vuur als omgeven, dolend in een onbekende
landstreek, en bij den akeligen glans van den
bliksem den kalen en witten weg zich einde
loos voor zich ziende ontrollen, waren over
gelaten aan het instinkt van het paard, dat
niet meer bestuurd werd.
De vrouw scheen op het punt den geest te
geven.
Zij hief het hoofd op en riep uit, als de
Verlosser aan het kruis
Mijn God mijn God waarom hebt Gij mij
verlaten
Even daarna deed een pijnlijke stuiptrek
king haar op het stroo ineenkrimpen, en zij
riep met matte stem
Max Max
Het kind sloeg zijn armen rond haar hals,
•bedekte het koude gelaat van zijn moeder met
warme kussen, stak het hoofd uit de kar, die
met schokken en stooten voortrolde over den
Dan krijgen we weer een politieke omwen
teling. Zal Japan dan ingrijpen
Ex-Gouverneur Fruytier.
De „Amigoe di Curasao" van 1(5 Nov
schrijft
„Gouverneur Fruytier is het eerste politie
ke slachtoffer van den 8en Juni.
Toch staat voor ons vast, dat zijn houding
in dien nacht, tot groot heil gestrekt heeft
van Curasao. Wanneer door zijn optreden, dc
Venezolanen waren overgegaan tot moorden
brandstichting van stad en Isla, de ramp zou
nooit te herstellen zijn geweest.
Ruim een half jaar heeft de neer Fruytier
op Curagao de vertegenwoordiging gevoerd
van H. M. de Koningin. Hij kwam hier, als
bestuurder een onbeschreven bladzijde. Toen
deed zijn rede bij de opening van den Kolo
nialen Raad in Mei groote verwachtingen
koesteren maar nog geen maand later kwam
de „noche triste" en zooals de Gouverneur
zelf meedeelde, „daarmee was een slagboom
gevallen op zijn weg."
Gezien den korten tijd en de zeer moeilijke,
ongewone omstandigheden, is het moeilijk zoo
niet onmogelijk een oordeel te vellen over de
bestuurdersgaven van den heer Fruytier. Dat
hij toch ook wel krachtig kon optreden, heb
ben we nog gezien in de laatste dagen vóór
zijn vertrek.
Curasao blijft echter grooten dank ver
schuldigd aan Gouverneur Fruytier's optreden
in den ncht van 8 Juni. Nobel heeft hij toen
zich zelf opgeofferd. Dank brengen we hem
voor zijn hoogstaand gedrag als mensch dat
werkelijk zonder smet was en een voorbeeld
voor allen".
t HET LEGAAT VAN EEN RECHTER.
Men herinnert zich, aldus „De Tijd", dat. de
liberale pers, met name de „N.R.Crt.", een ge
weldig misbaar maakte over de aanbeveling
van katholieke candidaten voor de plaats van
rechter in de arrondissementsrechtbank te
Breda, vacant geworden door het overlijden
van den rechter mr. Manger Cats.
Merkwaardig is 't, thans in de ,,N.R.Crt.'
't volgend bericht te lezen onder „Kerk
nieuws"
„Wijlen mr. H. Manger Cats, in leven
rechter in de rechtbank te Breda en in
September aldaar overleden, heeft aan de
Evangelische Maatschappij een legaat van
10.000 vermaakt en aan het Fonds tot
ondersteuning van ex-priesters dezer
Maatschappij een legaat van 5000."
Deze testamentaire beschikking belicht wel
zeer schefp een euvel, dat reeds herhaaldelijk
den weerzin wekte onzer Zuidelijke provin
ciën.
Dat de niet-katholieke minderheid aldaar
weg die met diepe wagensporen doorploegd
en met groote stukken steen was bezaaid
Sedert eenige minuten scheen de bui af te
drijven. De hemel was nog dik bewolkt, maar
het rommelen van den donder werd zwakker.
Het werd den kleinen Max mogelijk ver, zeer
ver, bijna op den top van den heuvel, ïechts
van den weg, een zwak maar niet van plaats
veranderd licht waar te nemen.
Aanvankelijk vreezend, dat hij zich ver
giste en slechts den bliksem gezien had, liield
hij zijn oogen strak op dat punt gericht.
Maar het gelijke, stille schijnsel liet iiem
geen twijfel omtrent den aard daarvan meer
over.
Max meende dat de bewoner van bet ver
lichte huis geen onderkomen zou wiegeren
aan een paar kinderen en een zieke vrouw
Hij stiet zijn moeder zachtjes aan den
schouder.
Willen wij uitstappen, moeder vroeg hij
wij zullen het paard zoolang aan een boem
vastbinden en naar gindsche hoeva gaan
wilt ge
Geen antwoord bekomend, boog Max zich
dichter over haar heen en zei vleiend
Er zullen hier in dit land toch wel goeie
menschen zijnals men u maar een bed
geeft, zal ik wel, het komt er niet op aan
waar, slapen, bij de schaapjes in den stal..
J,eg, moeder, willen wij daar gaan aanklop
pen
Maar de moederlijke stem liet zich in de
angstwekkende stilte niet hooren.
Zonder bepaald begrip van het gehcimzin-
ook behoorlijk onder de ambtenaren is ver-
tegenwoordigd, daartegen bestaat niet het
minste bezwaar,
j Mits in niet-katholieke streken ook ten bate
van de katholieken een zelfde systeem wordt
gevolgd.
j Hoe weinig het daar op lijkt is juist den
I laatsten tijd uit ons blad gepubliceerde sta
tistieken wel zeer afdoende gebleken.
En vooralmits deniet-katholieken die men
in nagenoeg geheel roomsche streken Maalst,
niet volslagen anti-katholiek zijn.
Zooals 't maar al te zeer het geval blijkt
met dezen rechter uit de Bredasche rechtbank
die aan de felst anti-katholieke vereeniging
van ons land, welke vaak zelfs den tegenzin
wekt van overtuigde protestanten, een bedui
dend legaat vermaakt en daarenboven nog een
stevig douceurtje voor het felst anti-katho
lieke onderdeel van dit fanatieke gezelschap,
dat het nobele doel nastreeft aan katholieke
priesters het uittreden uit hun kerk gemak
kelijk, misschien zelfs finantieel aanlokkelijk
te maken.
De heer Manger Cats kon met zijn geld
doen, wat hij wil daartegen gaat ons be
zwaar niet.
Maar wij protcsteeren er tegen met den
grootsten nadruk, dat men katholieke stre
ken gelukkig maakt met ambtenaren, wier
fel anti-katholieke geest nog over het graf
nawerkt.
Dat is ook niet in het belang der door hen
bekleede functie.
invoer in /.«eiand run automobielen uit België
De hcf.r Kers o 1 heeft cfen Minister van
Financiën de volgende schiifteiijke vragen ge
steld
Is het den Minister bekend, dat de invoer
van automobielen uit België naar Zeeland
groote moeilijkheden ondervindt, door dat de
in te voeren wagens niet vrijgemaakt kunnen
worden aan het grenskantoor Putten ,dat aan
den hoofdweg gelegen is en dientengevolge de
weg over Wernhout bereden worden moet, die
50 KM. langer is dan over Putten, of, na vol
doening van een borgstelling, die gelijk is aan
het bedrag der invoerrechten, te Putten, de
wagens, zeer ten ongerieve en nadeele van be
langhebbenden, te Hansweert of Middelburg
moet worden vrijgemaakt, en dat niettegen
staande België maatregelen genomen heeft,
dat via Putten de doorvoer geschieden kan
Is het ter kennis van den Minister geko
men, dat het voorgevallen is, dat belangheb
benden te Middelburg van des morgens 10,15
tot des namiddags 6 uur wachten moesten,
eer de wagens werden vrijgegeven
Is de Minister bereid maatregelen te treffen,
dat ook aan het grenskantoor Putten in te
voeren automobielen kunnen worden vrijge
maakt
nige dat in het enkele woord dood ligt opge
sloten, steeg de angst van Max van minuut
tot minuut.
Help f help gilde hij eensklaps uit alle
macht, terwijl een vloed van tranen zijn
oogen ontsprong.
Het verwijderde gehuil van een hond ant
woordde hem.
Hij wachtte te ver geef sch op eenige hulp.
Als ik eens alleen gingdacht hij ik
zou die menschen smeeken ons te helpen
Nogmaals stak hij het hoofd uit de kar.
Hij was vlak tegenover het licht, dat hij
te voren opgemerkt had.
Denkend den gang van het paard niet te
kunnen vertragen, omdat de helling afliep,
kroop Max naar het achtereinde der kar, en
liet zich van daar op den grond zakken, zich
aan de sporten van den zijladder vasthoudend.
Maar de wielen waren hoog, de kar in gang
de knaap viel.
Met een gil greep hij naar zijn rechter
voet, die hem erg pijn deed, en stond wanke
lend op.
Hetzij een der wielen van de kar op dat
oogenblik door een steen werd tegengehouden
hetzij het paard, op den vlakken weg gekomen
vermoeid van den langen rit, want w*t wilde
uitblazenin ieder geval, de kar stond stil.
Uit de verte, van den kant van den weg
scheen het licht dichtbij, doch naarmate Max
voortging, scheen het zich te verwijderen,
evenals de dwaallichtjes op moerassige lan
den.
(Wordt vervolgd.)