Mo. 3490 Maandag 15 Juli 1929 44ste Jaargang NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Aian de Nederlandsche Katholieke Kiezers en Kiezeressen. fTeiAilleton. d m 0. SLAPELOOS 'I VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND Uit het ievan vers Eijne Heiligheid Paus Pius XI. P0STB-EKEH1MG Hb. 52413. Als Maatias ia Polen was bij Beschermer van Stad en Land en een Vader der armen. Ingezonden Mededeeiing. 1 DE ZEEUWSCHE KOERIER Bureaux van Redactie en Administratie OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT Telefoon 15 Telegramadres: Koerier Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden, of j 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling - Advertent iën 20 cent per regelbij contract lager ZEER KOOPKRACHTIGE LEZERSKRING ITSTEKENO GESCHIKT VOOR PUBLICITEIT Nu de strijd voor de verkiezingen van 3 Juli j.l. is volstreddn, de gunstige uitslag voor onze partij gevierd en met vreugde herdacht voelt het Dagelijks Bestuur der R.-K. Staats partij zich gedrongen een kort woord tot u te richten. In de manifesten der partijleiding van 11 Mei en 25 Juni werdt gij allen opgeroepen tot den strijd, werd Uw steun en Uw stem gevraagd. Thans zijn wij zoo -gelukkig te mogen erkennen en vaststellen, dat aan dien oproep op schitterende wijze is gehoor gegeven. Thans voelen wij den plicht aan deze erkenning toe te voegen een woord van oprecht en innig gevoelden dank. Dank aan U allen, katholieke kiezers en kiezeressen, voor den trouw betoond aan het vaandel der R.-K. Staatspartij door de stem op hare lijsten uitgebracht. Dank voor Uw trouw dank voor Uw eenheid, de eenheid van meer dan een millioen katholieke mannen en vrouwen, welke eenheid naast baar staatkundig gevolg, tevens een machtigen indruk vestigt van waarlijk apostolische katholieke beteekenis. Dank aan alle werkers en zwoegers Want ja, er is gewerkt en gezwoegd bij dag en nacht. Gods zegen op ons werk is niet enkel afgebeden, maar door den toegewijden arbeid onzer propagandisten zijn wij dien onmisbaren zegen waardig geworden. Veel, ontzettend veel werk is verricht, dat in vergetelheid thans wegtrekt, klein en onaanzienlijk, doch onmisbaar werk. Het is verricht om de goede katholieke zaak te dienen. Propagandisten, wij kunnen U niet er voor loonen. De vreugde over den goeden uitslag en de zekerheid, dat alle goede werk eeuwige waarde heeft dit zij Uw belooning. Dank aan de katholieke vrouwen, die met offerende blijheid hun echtgenooten voor de propaganda voor de katholieke zaak afstonden. Dank aan de huisbezoekers, de plakkers, de strooiers, de organisators van vergaderingen en meetings. Dank aan de sprekers voor de talrijke ver gaderingen, aan de schrijvers van pakkende vlugschriften en propaganda-blaadjes. Dank aan de makers en verzorgers van onze propagandafilm. Dank aan de leiders en bestuurderen van kieskringorganisaties, plaatselijke kiesvereeni- gingen en propagandaclubs. Hun onvermoeid vóórgaan deed alle medewerkers onvermoeid volgen. Zij droegen hun groote leidersverant woordelijkheid met eere Dank aan da wakkere mannen van de katholieke pers, die over de geheele linie, dag in, dag uit, de idealen der R.-K. Staats partij hebben verkondigd, het vaandel ver dedigd, de aanvallen afgeslagen. Dank aan het geheele katholieke volk van Nederland, dat van jong tot oud, in een bruisenden geestdrift de R.-K. Staatspartij heeft gediend, haar heeft erkend als zijn staatkundig tehuis*, waar éllen hun staat kundige belangen als katholieken en als staatsburgers veilig weten. Dank aan- God, die het werk zoo zichtbaar zegende en ons de heerlijke voldoening schonk van de vreugde over den goeden uitslag. Katholieken van Nederland, laten wij dien zegen waardig blijven. Hun, wien gij Uw vertrouwen schonkt, is thans de zware taak de staatkunde van Neder land naar best vermogen te beïnvloeden in katholieken geest. Hun is de taak om de uit voering te bevorderen van ons partijprogram. Te toonen, metterdaad, dat een vruchtbaar beginsel, ook staatkundig, ons leidt. En aan U allen is het, den goeden geest van toewijding, van onderling vertrouwen, van onderlinge liefde te bewaren, in hechte eenheid. Blijft één! De aanvallen op onze eenheid zijn even zoovele waarschuwingen om haar allerkracht- dadigst te bewaren. Vermijdt daarom alle kleinmenschelijk getwist, erkent ten volle en immer het ware volkskarakter onzer partij, en handelt hiernaar. Tenslotte: verlies den heerlijken geestdrift niet voor het werk onzer partijorganisatie. Het verkiezingswerk is nu verricht. Nu niet het vuur der belangstelling dooven Het werk, dat thans voor ons volgt, worde U nu reeds aangekondigdde afbouw van het Dr. Schaepraanfonds, de opbouw van het Partijbureau. Blijft paraat Na de zomermaanden wordt wederom verzamelen* geblazen. Weest allen dan op 't appèl Zóó zullen wij de vruchten van den ver" kiezingsstrijd van 3 Juli weten te bewaren en te vermeerderen. Door het ernstige en zware werk onzer afgevaardigden in het Parlement. Door het ononderbroken werk voor de innerlijke versteviging onzer katholieke partij organisatie. Dit staatkundig katholieke werk zegene de goede God HET DAGELIJKSCH BESTUUR DER R.-K. STAATSPARTIJ. Uit het Fransch van Henri Rivière 00 4) En terwijl Eirnéa haar vragen slechts ter nauwernood beantwoordde, trachtte zy op de hoogte te komen van het leven, dat zij daarginds zou leiden, waar sjj voor vreesde en waarbg zg haar smeekte, haar niet te verlaten, en wederom deed zij allerlei vragen, die veel op wenschsn geleken. En toen was 't Edmée die, hoewel met een bezwaard hart, zachtkens 6n vriendelijk glimlachend, door raadgevingen en liefkozingen het jonge meisje trachtte over te halen te be rusten in de scheiding, die voor beiden wel pjjnlyk zon zijn, maar toch nookzakelgk was. Zij moesten haar grootouders, die nu voortaan haar eenige familie waren, geen verdriet aandoen, Het was heel goed, dat Adrienne in de ge legenheid werd gesteld haar verschillende stadiën te voltooien, waartoe in de eenzaamheid van Nertenil weinig gelegenheid bestond en dat tooh zoo noodig was voor 't leven in de groote wereld, Adrienne gaf toa en verbeeldde zich zelfs, dat «ij zioh door haar znster had laten overreden, Zij omhelsde haar, niet reoht wetende of zg schreien dan wel laohen zon, terwijl Edmée, die alle moeite deed haör opwellende tranen terug te dringen, haar een rustig vriendelijk gelaat toonde. Toen Edmée het besluit om in Adrienne's vertrek toe te stemmen, had meegedeeld, wenschfcen mijnheer D« Rétheville en mevrouw Sévecère haar harteljjk gelijk en maakten zich dadelijk reisvaardig om naar Parijs terug te keeren. Bjj 't afscheidnemen nam de barones Edmée even terzijde en vertelde haar niet zonder eenige ge heimzinnigheid, dat zg plannen met haar had en binnen een niet al te lang tijdsverloop naar Ner tenil zou terugkaeren, zoowel om haar daarvan deelgenoot te maken als om haar te troosten in haar eenzaamheid en over het vertrek van haar znster, Edmée verstond haar nauwelijks, want «ij had in dit oogenblik de oogen niet van Adrienne afgewenk Zg omhelsde het jonge meisje voor de laatste maal, zag het rijtuig zich in beweging stellen en om den hoek van den weg verdwijnen. Edmós keerde langzaam en geheel ontstemd naar het kasteel terug. Zg had maar één troost in haar smart, namelijk rnstig en zonder getnigen de geliefde afwezige te kunnen beweenen, zich te verdiepen in de herinnering aan de dagen van weleer of vol hoop den blik te richten op de hereeniging, die nog zoover verwijderd was. Toen herinnerde zg zich ook wat mevrouw De Sénevère haar gezegd had en onwillekeurig werd zij onaangenaam gestemd bg de gedachte haar te moeten ontvangen, 't Scheen nog niet voldoende te zgn, dat men haar haar znster had afgenomen, nn wilde men haar nog berooven van haar vrijheid om te lijden en haar onafhaukelgkheid, die in de eenzaamheid haar deel was, Zij werd ongednldig en boos, als zg er aan dacht, hoe weinige dagen haar nog maar restten, dat zij geheel zich zelf kon toebehooren. III. Mevrouw de Sénevère wachtte er niet lang Juist in dien tijd had Polen weer haar plaafe ingenomen onder de groote mogend heden. En reeds aanstorjds wilde zij bewijzen, een katholieke natie te zijn, want de eerste woorden van de grondwet luiden In naam van den almachtigen God, danken wij Polen, de Voorzienigheid, die ons na een vreemde overheersching gedurende meer dan anderhalve eeuw, thans bevrijd heeft... De nieuw ge kozen Landdag begon/9 Februari 1.919 haar parlementairen arbeid met een plechtige H. Mis in de Kathedraal van den H. Joannes. Dé President der Republiek, Pilsudsky, en de Voorzitter van den Raad van State, Paderewsky nemen de eere-plaatsen in voor het altaar de Aartsbisschop van Warschau, Mgr. Kakowsky, draagt de H. Mis op in tegen woordigheid van Mgr. Ratti. De waardigheid van Nuntius-Apostolicus bracht voor Mgr. Ratti mee, dat hij tot Bisschop benoemd zou worden. In het Consistorie van 3 Juli 1919 benoemde Paus Benedictus XV hem tot titulair-bisschop van Lepante. Enkele weken later, 19 Juli 1919, ging Mr. Ratti, vergezeld door generaal Jacjma, terwijl de militaire kapel de Paushyrne speelde, naar het Belvedère, om zijn geloofsbrieven te overhandigen aan Maarschalk Pilsudsky. Den 28sten October ontving hij in Warschau de Bisschopswijding, waarbij de President der Republiek, de leden der regeering en alle burgerlijke en militaire autoriteiten tegen woordig waren. Nu eerst begon er voor den nieuwen Nuntius een moeilijke tijd. In het jaar 1919 kreeg men de droevige dagen van de volks stemming in Opper-Silezië. Rome zag duidelijk in, dat het noodzakelijk was, om het bestuur van dit grondgebied in handen te geven van een absoluut onpartijdig persoon en daarom werd Mgr. Ratti benoemd tot opper-commis- saris over het gebied, waar de volksstemming zou gehouden worden. Maar er ontstond een pijnlijke situatie, daar Kardinaal Bertram, de Aartsbisschop van Breslau, ondanks alles zijn rechten over dit gebied bleef behouden. Daardoor kreeg men een zeer precairen toe stand, tengevolge waarvan Mgr. Ratti geheel onverdiend veel te verduren had. Behoorde (10) Onrustig en O e; spannen Gebrnik hiertegen de Zen n w 8 ti 11 en de en Zenuwsterkende Glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth en Drogisten mede om haar belofte na te komen. Zg schreef aan Keimes om deze te verwittigen van haar komst en die van haar zoon. Zjj verzocht haar vriendelijk vooral dezen laatste hartelijk te ont vangen en hoopte dat hij in haar geest zon vahen. Zij dacht er ernstig over, hem haar als man te geven Dat alles werd zeer openhartig medegedeeld. Men twijfelde blijkbaar niet aan 't. welslagen der plannen. Ëdmée was ontsteld. Nalat men dns had beschikt over haar znster, beschikte men ook over haar. Maar dat zon niet gebeuren, daarvoor zon ze wel oppassen. Ze gevoelde echter genoeg achting voor haar verwanten om haar misnoegen niet te laten blyken Zij antwoordde mevrouwde Sóneère heel beleefd, dat zij haar met genoegen zon afwachten. Spoedig daarna kwamen de barones en baar zoon op het kasteel aan. Zij brachten nienws- tgdingen en brieven van Adrienrle mede, wat voor Edmée al reien ganoeg wa3 c*i niet langer boos op hen te zgn Zg hadden h*> onge meisje opgezocht, haar gezien, haar eled en haar gesproken Zij luisterde naar ben ook onder het lezen van haar brieven, vroeg hen om inlichtingen bij wat zij niet Begreep En hoewel zij haar alle vriendelijke groeten zond en het afzijn haar smartte, was Adrienne gelukkig. Edmós znchtte en was er niet boos om. Wat haar alleen belang inboezemde, was, dat het verdriet over de scheiding slechts aan haar kant was Zon zg nog niet ongelukkiger zgn geweest, wanneer er allerlei klachten en verzachtingen ven Adrienne waren gekomen, zonder dat er eenige hoop beBtond elkaar spoedig weer te zien Zg ontving haar gasten vriendelijk en voor komend op Nertenil. Dezen hadden plan er den herfst door te brengen. Zij wilde, dat zg er een goeden indruk van zonden medenemen en dat Silezië tot Duitschland of tot Polen Mgr. Ratti kende de geschiedenis te goed, om daarover niet zijn eigen meening te hebben. Hij kende nog de gevolgen van den Kultur- kampf voor deze provincie, waar tot nog toe heel veel Polen pastoor waren. Doch desniet tegenstaande ging de Nuntius naar Opper- Silezië, om zich geheel onpartijdig op de hoogte te stellen van den feitelijken toestand. Hij publiceerde zelfs een manifest in het Duitsch en in het Poolsch, waarin hij opkwam voor de rechten der minderheden, terwijl hij de bevolking aanspoorde tot wederkeerige verdraagzaamheid. Toen de stemming eenmaal gehouden werd keerde Mgr. Ratti naar Warschau terug voor eerst omdat hij de verkiezingen niet wilde beïnvloeden en vervolgens ook omdat hij zich niet wilde indringen in het gebied dat nog onder de rechtsmacht van den Aartsbisschop van Breslau viel. Hij deed ook zijn uiterste best om de verschillende moeilijkheden die omtrent de grensregeling waren ontstaan tot een goed einde te brengen. Intusschen zette Mgr. Ratti zijn werken van barmhartigheid en naastenliefde voort. De economische toestand van Polen na den oorlog was diep treurig. De Nuntius deed ten behoeve der Poolsche kinderen een beroep op den H. Stoel die onmiddellijk een aanzienlijke som gelds, een wagon Amerikaansch linnen goed en 20 kisten warme kleedingstukken stuurde. De Bisschoppen belastten zich met de uitdeeling van hetgeen de Paus gezonden had, maar in Warschau deed Mgr. Ratti zelf dit werk en hij wist dit zoo fijngevoelig en bescheiden te doen dat ook de schamele armen goed bedeeld werden zonder dat hun gevoel van eigenwaarde daarbij gekwetst werd. Doch Mgr. Ratti had nog andere zware zorgen de ordening der kerkelijke toestanden in Lethland, Litauen en Finlandin de Ukraine was nog niets geregeld en de kwestie van de Hereeniging der kerken trok de volle aandacht en belangstelling van den Pauselijken Nuntius. Alleen uit deze laatste kwesties zouden reeds een reeks oneindige verwikkelingen geboren worden. Voeg daar nog bij dat de Nuntius de groote lijnen van het Concordaat met Polen moest uitstippelen en de afzonderlijke artikelen moest opstellen dan kan men wel begrijpen welk een ontzettende massa arbeid en studie door Mgr. Ratti in Polen werd verricht. Eenige jaren later werd met Polen een Concordaat gesloten dat geroemd werd als »het beste wettelijk geregeld statuut der Katholieke gemeenschap in het huidige Europa.» In den zomer van 1920 brak er een gewel dige storm over Polen los, die met een vlaag trachtte te vernietigen wat zoo moeizaam was opgebouwd. In het Oosten bleef Ukraine, dat Adrienne door hrin verhalen zich de gelukkige jaren zon herinneren, die zg er had doorgebracht en die zrj nn wellicht op weg was te vergeten. Victorien de Séaevère was nog een jong menech hy telde nanwelyks dertig jaren. Rg had zgn jeugd doorgebracht in allerlei kleine geniemigeQ en in goed geselschap Daar bij nooit een sterken hartstocht had gevoeld, koesterde hg voor de vrouwen een zekere teederbeid, boewei zg nog altgd verre schenen te blijven van het ideaal, dat hij zich ha l gevormd Zg waren altgd vriendelijk en voorkomend voor hem geweest, maar hadden nooit een bijzondere neiging voor hem opgevat, 't «ij hy haar zijn liefde te veel toonde of dat niet wist te doen op een wijze, die haar aangenaam was. Hg was eenigstins zwaarmoedig. Hg verdiende beter dan een voorbijgaande neiging, waaraan hg zioh goedgeloovig overgaf om er spoedig het wispeltnrige van te ondervinden. Sedert eenigen tjjd was hij ontevreden over zgn verleden en begon hij ernstig over een betere toekomst, t* donken Nadat hij zioh aan de diplomatie had gewijd en bg versohillende ge zantschappen een betrekking had bekleed, wenachte hii naam te maken. Het scheen hem toe, dat alles goed zon gaan, wannser hjj een verstandige, lieve vronw kon krijgen, die hem naar waarde schatten zou. Daarom was hg deels uit nieuwsgierigheid, deels ook omdat het met zgn eigen wenschen strookte, ingegaan op het voorstel zijner moeder, die hem met jnffronw de Nertenil wilde laten trouwen. Alles wat zijn moeder hem vertelde van het jonge meisje, dat nn reeds zoo nauwgezet al het andere opofferde aan de vervulling barer plichten, had hem bijzonder voor haar ingenomen en trok hem buitengewoon ean. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche Koerier | 1929 | | pagina 1