ELIANE.
Zakenmenschen
No. 3432
Vrijdag 22 Februari 1929
43ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
MEMENTO HOMO.
Kameroverzicht.
Suitenl. Overzicht
Verzuimt niet de Jaarbeurs te Utrecht
te bezoeken.
VERSCHIJNT elken MAANDAG-, WOENSDAG- en VRIJDAGAVOND
POSTREKENING Ho. 52419.
TTeuLilletOEL.
lil de R.-K. Staatspartij.
Ingezonden Mededeelfng
De regeering en de tandheelkunde
Wijziging Invaliditeitswet.
De toestand in Mexico De positie van
Primo de Rivera. De burgeroorlog in
Afghanistan
IN&EZONDEN MEDEOG2LIN&.
Dagkaarten ad 11,en Driedaagsche kaarten ad ff 1,50 met
spoorwegreductie ook verkrijgbaar bij ons bureau.
DE ZEEUWSCHE KOERIER
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-CENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
Abonnementsprijs 1.50 per 3 maanden,
of 5.25 per jaar, bij vooruitbetaling -
Advertentien 20 cent per regelbij contract lager
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRING
ITSTEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLICITEIT
Na de dagen van wilde uitgelatenheid een
dag van nadenken en ingetogenheid. Het is
ontroerend wanneer de Kerk op den morgen
van Aschwoensdag met heiligen ernst tot de
menschen komt en hen teekent met het
aschkruisje, het teeken van boete en ver
gankelijkheid. Een eenvoudig zinnebeeld, dit
kruisje met asch, dat de Kerk ons op het
voorhoofd drukt, maar in zijn eenvoud toch
een machtig symbool voor de geloovige en
mediteerende menschen. Het is een kleine
plechtigheid, maar zelfs voor de eenvoudigste
menschen goed te begrijpen en van diepe
beteekenis, Gedenk, o mensch dat gij stof
zijt en tot stof zult grj wederkeerenc.
Men kan het aschkruisje halen zonder
over de beteekenis ervan na te denken er
zijn wellicht ook menschen, die in de ver
beelding zijn, dat al het vuil der Carnavals
dagen van hun ziel gewischt werd, toen zij
zich lieten teekenen met het aschkruisje
Dan verliest deze heilige ceremonie natuurlijk
zijn geheele beteekenis en is niets anders
meer dan een uiterlijke formaliteit.
Maar voor de menschen die den zin der
Kerkelijke plechtigheden begrijpen, heeft het
Aschkruisje een diepe beteekenis.
Herinnert de Kerk ons door deze symbo
lische handeling niet aan de vergankelijkheid
en de eeuwigheid en tracht zij ons daarvoor
niet te vervullen met een heiligen levens
ernst
Zoowel het kruisteeken zelf als de woorden
die bij het geven van het aschkruisje worden
uitgesproken, sporen ons aan tot bekeering
en boete, willen den mensch terughalen uit
den roes van zingenot en hen voeren tot
God en Zijne geboden zij willen zijn leven
en streven hemelwaarts richten en hem aan
sporen om toch blijmoedig en godsdienstig
door het leven te gaan. Het Memento wil
binnendringen in de ziel, haar losrukken van
de ijdelheid en vergankelijkheid der wereld,
zij wil den grooten ernst des levens weer
terugvoeren onder het lichtzinnige mensch-
dom, zij wil de gedachte aan de eeuwigheid
levendig houden. De waarheid, die dit symbool
in zich draagt, heeft vele menschen tot Hei
ligen gemaaktzij kan en moet oók ons
zuiveren van zonden en ons dichter bij God
brengen.
De asch is het symbool dér vergankelijk
heid. Vergankelijkheid is het onvermijdelijk
lot van al het aardsche en ook de mensch
kan zich hieraan nietonttrekken. De trotsche
werken der cultuur mogen den roem der
menschen voor latere geslachten verkondigen,
de mensch is en blijft aan de vergankelijkheid
onderworpen.
>Als een bloem groeit de mensch op en
wordt vertreden en zijn leven vervliegt als
een schaduw* (Tob. 14. 2.) Alles vergaat
tot asch, alles vergaat tot stof, stof dat door
den wind wordt weggewaaid. Ook gij
Memento homo! Mensch denk daaraan
Het is een hard en bitter woordonver
draaglijk voor de lichtzinnigheid der wereld-
Naar het Fransoh.
92)
De jonge zangeres was echter op dit oogenblik
als bedwelmd door den wonderbaren klank van
haar eigen stem, en onder den invloed van haar
gezang voelde zjj ook de vrengde en de smart
van haar leven weer verlevendigd worden en de
geestdrift van Eliane leek haar slechts een zioht-
baar teeken van deze overeenstemming, die voor
kunstenaars zolk een maohtig prikkel is. Haar
eenigszins bedekte stem werd hoe langer hoe
zuiverder en trilde hoe langer hoe fneer, en haar
tot nn toe wankelend gehengen was nn zoo zeker,
dat, zonder een boek te openen of een blad papier
in te zien, zjj zich zonder moeite alles herinnerde
wat zg vroeger gekend of gehoord had.
Zoo van het een op het ander overgaand,
herinnerde zg zich het lied, waarin Raynald haar
100 raw had doen ophonden te Rome, op dien
gedenkwaardigen avond van hnn eerste ontmoeting
en dat zg sedert dien tjjd nooit meer gezongen
?che menschen, die alleen maar willen ge-
looven aan den glans en het genot dezer
wereld een dringend vermanend woord
waaraan niemand zich kan onttrekken, een
woord, dat aan de deur van de zielen klopt
en hamert en eischt om binnengelaten te
worden een streng woord, onverbiddelijk in
zijne waarheid en scherp als een snijdend
zwaard en toch ook weer een bemoedigend
woord, ingegeven door de liefdevolle zorg
der Kerk voor onze zielen. De Kerk spreekt
dit liefdevolle woord tot ons, omdat zij over
al het aardsche heenschouwt en daarom de
gedachte aan het eeuwige, het onvergankelijke
in ons wil levendig houden, opdat wij het
niet zouden vergeten in de dagelijksche
beslommeringen en in den bedwelmenden
roes der wereldsche genoegens. Want er is
één ding, dat niet tot asch vergaat, dat blijft
bestaan wanneer alles is vergaan onze ziel.
j Nooit mogen wij de onvergankelijke woorden
vergeten de ziel, God en de eeuwigheid. Is
't daarom niet noodzakelijk, dat wij, menschen,
eens aangespoord worden om na te denken
Vergeten wij menschen van den tegenwoor-
digen tijd, maar niet al te gemakkelijk, dat
wij een onsterfelijke ziel te redden hebben,
dat God ons levensdoel en ons einde is, dat
de Hemel ons Vaderland is Loopen wij niet
allen gevaar, om terwille van den Mammon
der ongerechtigheid den hemel te verliezen
Zijn wij maar niet al te begeerig naar ijdel-
heden en genoegens dezer wereld
O, denk toch aan het Memento van Asch
woensdag, dat juist gekozen woord voor de
menschen van den tegenwoordigen tijd.
Asch is het symbool van boete. De deuren
van den H. Vastentijd worden geopend en
de Kerk geleidt ons binnen in den ernstigen
boetetijd. In de liturgische gebeden van
Aschwoensdag smeeken wij telkens weer om
dien geest van boetvaardigheid.
Almachtige, eeuwige God, die aan de
bewoners van Ninivé, vergiffenis hebt ge
schonken, toen zij in zak en asch boetvaardig
heid deden, verleen genadig, dat wij hen
uitwendig zoo mogen navolgen dat wij met
hen vergiffenis kunnen verwerven.
Verleen ons, o Heer, den christelijken strijd
met heilig vasten te beginnen, opdat wij, die
strijden moeten tegen de geestelijke boosheid,
door de hulp der onthouding mogen worden
gesterkt.
Zorg toch, dat de H. Vastentijd, ook voor
U een tijd van genade wordt
ARN. VAN LIEROP, Pr.
Bovenstaand artikel werd ons vorige week
ter plaatsing toegezonden doch moest wegens
plaatsgebrek tot heden blijven liggen. Waar
de inhoud intusschen nog actueel mag heeten,
verleenen wij het volgaarne alsnog plaatsing.
Red.
Naar „De Maasbode" verneemt, beeft de heer
Th F. M Sohaepman aan het Partgbeatnur
bericht, dat hg in de kieskringen Den Bosch,
Z e'and, Amsterdam. Rotterdam, Den Haag en
Leiden, Dordrecht, Friesland, Groningen niet in
aanmerking weceoht te komen voor de vrjje
plaats, doch alleen als plaatsvervanger voor den
kwaliteitszetel voor defensie in de kieskringen
Den Bosch, Zeeland.
had Nanwelghs fohter was zg begonnen, nauwelijks
had zg de woorden geuit
Ah dod oredea mirarti,
of Eliane sidderde. De jonge Italiaansohe zag haar
eerst rood en toen bleek worden en de woorden
O I Zing dat niet, als je blieftontsnapten haar
lippen, terwijl zg, met een onwillekeurige beweging
en zonder er verder bjj te denken, haar hand op
die van Ersilia legde om haar te beletten voort
te gaan.
Ersilia hield stil en keek haar een oogenblik
stilzwijgend en verbaasd aan Zg ook mompelde
zg Daarop sprak zg ontroerd
Eliane, zeg mg, waarom je dit lied niet wil
hooren P
Ontroerd en verlegen dacht Eliane er nog
slechts aan om een verontschuldiging te vinden
Vergeef mij. Ersilia, en denk vooral niet, dat
dit lied mg mishaagt, maar maar
Terwgl zij zoo stotterde, herhaalde Ersilia
Zeg mg dan, waarom je het oiet wilt hooren.
O Alleen maar, omdat dit lied - ik had het
maar eens in mjjn leven gehoord - - dat is reeds
lang geleden - - - en - het herinnert mjj - -
het herinnert mg aan -
Aan iemand die je bemind en die je verloren
hebt, niet waar zei Ersilia langzaam, terwijl ijj
haar groote zwarte oogen op Eliane vestigde en
een maar al te getronwe herinnering haar die
woorden deed herhalen als een echo.
Voor de zevende maal thans heeft de Kamer
zich bemoeid met degenen die zich over onze
holle kiezen of aangestoken tanden ontfermen.
Bedoeling, ook reeds van vorige wettelijke voor
zieningen was, dat degenen die zich reeds voor
de wet van 1913 als tandheelkundige hadden
gevestigd en hun beroep enkele jaren op alleszins
goede wjjze hadden uitgeoefend, maar zich het
bestaan onmogelijk zagen gemaakt door een arrest
van den Hoogen Raad van 1920, voor verlies
van hnn broodwinning zonden worden behoed.
Een wetje van 1925 moest daarin voorzien, maar
het werd niet goed uitgevoerd, zoodat in 192G
reeds een herziening volgde. Ook daaraan echter
moeten nog fonten kleven, zoodat thans alle
gedupeerden, die \óór 1913 de tandprothese
aitoefenden, hetzjj zelfstandig, hetzjj in loondienst
en« die krachtens het bedoelde arrest van 1920
de tandheelkundige praktijk niet mogen nit
oefenen, alsnog in staat zallen worden gesteldj
door een praatisoh examen het bewijs te leveren.
dat zg tot volledige nitoefening dier praotjjk in
staat zijn.
Stemming over het wetje heeft nog niet plaats
gehad, maar de debatten verzekeren de aanneming
er van.
Vervolgens kwam een wijziging van de Invali
diteitswet aan de orde. De praotjjk had uitgewezen,
dat enkele bepalingen andere redigeering wensohe-
ljjk maakten. De voornaamste dier wijzigingen
betreft wel de loongrens. Naar de bestaande
voorschriften is niet-verzekeringspliohtig de
arbeider wiens loon f 1200 bedraagt. Bij de in
werkingtreding der wet was die grens voldoende
en dat bleef zoo, toen de loonen hooger werden,
omdat wie eens verzekeringspliohtig was het
bleef tot een loongrens van f SOOO was bereikt.
In dienst tredende jonge arbeiders begonnen wel
n^oit met een loon boven f 1200, zoodat ook zij
of der de wet vielen. Intnssohen heeft de praotgk
uitgewezen, dat er zekere oategorieëa arbeiders
bestaan, als bijvoorbeeld opzichters bg de uit
voering van werkea, die zoodoende bnitendewet
vielen Daarom werd voorgesteld de grens van
f 1200, waar beneden men verzekeringspliohtig
is, tot f 2000 te verhoogen.
Tegen deze wijziging bestond geen beswaar.
Alleen wilde de heer Days elke loongrens laten
jvervftllea, ïoodat ieder er onder vallen zon. Hg
had ïairnii e3iter geen anooes.
De berichten over Mexioo, waaruit na den
moord op Obregon en de verkiezing van Gil tot
president weinig bizonders viel te melden, sgn de
laatste dagen weer bizondere attentie waard. Een
moordaanslag op den president, die te nanwernood
aan den aanslag ontkwam, werd gevolgd door een
berioht dat de Kathoiiekenvorvolging ten einde
loopt en de preeident vrede zon willen sluiten.
Hiermee strookte weer sleohts een andere nede-
deeling, dat hg tot verdere confiscatie der
kerkelijke goederen zon overgegaan sgn en zon
hebben iaten weten, dat iedere geestelijke die
zich bmaen veertien dagen niet op de cffioieele
bnreanx' liet insohrgven als rebel zon worden
aangezien. Waarbjj men in acht te nemen heeft,
dat de priesters zioh juist schuil honden, omdat
zg hnn geestelijke bediening niet mogen uit
oefenen 1
Van groote beteekenis lykt ook de nieuwe
opstandige beweging tegen da regeering uitge
broken De staat Sonora met een troepenmaoht
van 1200U uian geregelde soldaten moet in vollen
opstand zjjo. Valenznela, ond-Mexioaanscb gezant
in Engeland, moet van dien opstand de leiding
hebben20 generaals schijnen hem te stennen, en
als het waar is hetgeen verluidt dat het zjjn
bedoeling is de Kerk in haar reohten te herstellen,
dan mag men er van verzekerd zijn, dat dnisenden
zich bij deze beweging zallen aanslaiten. Missohien
is reeds in weinig dagen in het land van de
bloedigste godsdienstvervolging der laatste tien
tallen jaren een geheele ommekeer in den toestand
te wachten.
Ook in Spanje sohjjnt er iets te broeien. Primo
de Rivera moet niet meer het volle vertronwen
van den Koning bezitten na het oproer van Cindad
Real, en Aifons sohgnt naar nienwe raadgevers
nit te zien. Intnssohen, wat men Primo de Rivera
ook moge verwijten, feit is dat zjjn dictatuur het
prestige van Spanje grooteljjks ten goede is
gekomen.
Berichten nit Afghanistan zal men goed doen
voorioopig met eenige reserve te aanvaarden.
De jongste tgding is, dat de gonvernenr van
een der Noordelijke provinoies met zjjn fÜUÜÜ
man troepen van Amanoellah naar Haliboellah is
overgeloopen, waardoor de positie van den voor-
maligen koning, welke zioh gunstig liet aanzien,
weer zier précair zon zjjn geworden.
(30)
irt-ii 'i iiiHTimiftï-t
Eliane was te verbaasd en }e verslagen om iets
te antwoorden. Daar echter niets liaar de gebeur
tenis kon doen vermoeden, die in de gedaohte
van Ersilia opkwam, vermoedde zjj dat het toeval
alleen haar zoo jnist had doen spreken en zjj had
nn geen andere zorg dan om van gesprek te
veranderen. Maar, daar Ersilia bleef aandringen
en haar vraag herhaalde, zeide zjj
Ja, het is zooals je zegt, en ik betrenr het, dat
ik mjj zelf een oogenblik lang, vergeten heb.
Laat ons er nn niet meer aan denken, Ersilia,
ik smeek het je. Zing alles voor mjj. wat je wilt,
dat lied zoowel als de anderen. Ik zal het nooit
moede worden naar je te luisteren.
Terwjjl zjj deze woorden sprak, traohtte zjj,
glimlachend, de handen van Ersilia weder op de
piano te leggen; maar deze dnwde haar zacht
terng en zei: Neen. ik ben moe ik zing van.'avond
niet meer.
Ersilia stond op en plaatste zich weer op de
oanapé, waar zjj den geheelen avond stil en in
gedachten verzonken bleef zitten. Eliane kon haar
gelaat niet zien, maar 'zjj maakte zioh bezorgd
over haar onbewegljjkheid. Was het werkeljjk
vermoeidheid? Had zjj haar beleedigd en was zjj
ontevreden Was bet alleen maar een gril Hoe
het ook zjj, zjj betrenrde het, dat zjj onwillekeurig
deze zonderlinge verandering veroorzaakt had
terwjjl zjj dacht aan wat dat onbewaakt oogenblik
was voorafgegaan, en zjj voelde eenig berouw.
De avond verliep vervelender dan gewoonljjk.
Als de knecht de lamp binnenbraoht, nam Eliane
gewoonljjk haar werk, terwjjl Ersilia ging fusten
of soms sluimerde. Maar na sliep zjj niet. Op de
oanapé zittend, met de handen gevonwen over
haar knieën, met samengeknepen lippen, gefronste
wenkbrauwen, hadden haar gelaat en haar geheele
hooding iets ongewoons en verontrustends.
Eindeljjk ging Eliane naar haar toe en zeide
Wat is er, Ersilia Wat heb je? Zeg het mjj,
ik wil het weten.
Zjj nam een harer handen in de hare. Ersilia
maakte een beweging om se terug te trekken,
maar Eliane hield ze vast.
Je handen zjjn jjskond, en je beeft als een riet.
Je sennwen zjjn verward door de inspanning, dat
zie ik wel Ik had het je nooit moeten toestaan,
«n het je nog minder moeten vragen.
Ersilia schudde het hoofd en zei op doffen
toon
Neen, neen, dat is het niet.
Maar Eliane was overtnigd, dat zjj zioh niet
bedroog, toen zjj haar eensklaps in tranen zag
nitbarBten en daarop sennwaohtig snikken.
Den daarop volgenden nacht kreeg Ersilia weer
hevig de koorts, Den volgenden dag kon zjj niet
opstaan en was zjj nn eens onrustig en dan weer,
zooals den avond te voren, somber en swjjgend
Nanweljjks kon Eliane eenige woorden met haar
wisselen. (Wordt vervolgd).
