Het geluk gevonden.
No. 3053
Vrijdag 25 JnoS 1926
40ste Jaargang
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
TTemilletorL.
Eerste Blad.
VERSCHIJNT ELKEN DINSDAG- EN VRIJDAGAVOND
POSTREKENING No. 52419.
Dit nummer bestaat uit
TWEE BLADEN.
Tot hst aannemen van advertentiën voor
dit blad is eveneens gerechtigd het
Centraal Nederlandsch Advertentie-Bureau"
Papestraat 26, Den Haag.
V Rijk en Gemeenten.
DE ZEEUWSCHE KOERIER
Abonnementsprijs 1.25 per 3 maanden,
of 4.50 per jaar, bij vooruitbetaling
Advertentiën 20 cent per regel, bij contract lager
Bureaux van Redactie en Administratie
OOSTKADE 218, SAS-VAN-GENT
Telefoon 15 Telegramadres: Koerier
ZEER KOOPKRACHTIGE
LEZERSKRING
UITSTEKEND GESCHIKT
VOOR PUBLICITEIT
15)
Hjj schudde zelf haar kussens op en kuste
haar teeder.
Er werd geen woord meer gewisseld tussohen
degenen, die liefdevol bjj haar waakten en den
adem inhielden, om haar lichte sluimering niet te
storen. Tegen middernaoht opende zjj de oogen
en ademde iwaar. Het gelaat van den dokter
betrok.
Zjj wordt zwak, fluisterde hjj Elisabeth in het
oor: laat den pastoor roepen.
Deie kwam en verliet de stervende niet meer.
Met het aanbreken van den dag kwam Edmunde.
om haar vriendin een laatst vaarwel te zeggen,
Thérèse sprak niet meer. Toen de eerste zonne-
•traal op haar legerstede viel, gaf zjj haar reine
siel aan haar Sohepper weder. De arme, oude
moeder slaakte een gil, drukte haar gelaat in de
dekens van het doodsbed en vond eindelijk ver
lichtende tranen.
Twee dagen later werd het aardsohe omhulsel
Tnn Thérèse naar de laatste rustplaats gevoerd.
Ongekend door de wereld had zjj ia de eenzaamheid
geleefd, maar de armen beweenden haar oprecht
en de vriendinnen, die zg achterliet, dachten met
diepe ontroering aan de groote lessen, die sg
haar onbewnst gegeven had.
De lnoht was beneveld, als wilde de natnnr
aan den ronw van het dorpje deelnemen. Danne,
graawe wolken bedekte den blaawen hemel, maar
de zon drong er tooh door, evenals ook de hoop
door al deze tranen en klaagtonen heensohemerde.
Het graf was naast de drie steenen kruisen
gedolven, die de rastplaats van Thé.èie's zusters
aanduidden. Des ochtends was er veel sneenw
gevallen en had de drie henvels zoowel als het
open graf, waarin men de kist afliet, met een witte
ljjkwade bedekt.
De moeder was medegegaan: zg was bij al de
begrafenissen harer geliefden tegenwoordig ge
weest en haar verlamde ledematen hadden zoo veel
kracht gevonden om ook de laatste dochter den
laatsten liefdedienst te kannen bewijzen. Met
bevende hand sprenkelde zg wijwater op de kist
en verwijderde zich aan den arm van mevrouw
de Savenas. Edmunde en Elisabeth verwglde nog
bij het graf en Felix wierp een laatsten blik op
de kist, die de geliefde znster bevatte.
Daar moet gg de dierbare znster niet meer
zoeken, flnisterde een vriendelijke stem aan zjjne
zjjde. Hg keek op en ontmoette Elisabeth's
medelijdende blik.
Zonder eenig antwoord te geven boog hij het
hoofd. Maar het kalme berustende uiteinde zijner
jonge znster had alle twijfelingen uit zijn ziel
verdraven, die jareniang daarin gehuisvest hadden.
Neen, geen inbeelding kan znlk een moed ver
wekken en zalk eau onderworpenheid. Dit
levendig geloof moest gegrond, deze hoop werke
lijkheid, deze liefde eeuwig zijn.
Voor de laatste maal knielden de beide jonge
meisjes neder en ook hij boog de knie, poogde
hooger op te zien, hooger nog dan het uitspansel.
Da ongeloovige man zond zjj u eerste varznohting
tot God op.
XVI.
Het leven staat niet stil. De bewoners van
Paysserron verstrooiden zioh om weder aan hun
bezigheden te gaan en hoe gaarne Elisabeth ook
den terugkeer van juffrouw Dassy in haar ledige
woning door haar deelneming en vertroosting
zon verzacht hebban, moest zjj tooh ijlings naar
huis terngkeerea en met brandende oogen haar
beroepsbezigheden vervallen. Dikwjjls onderbrak
zij die door haar droefheid overmand.
Tegen vier nar kwamen Eimnnde en haar
moeder, die den dag bg hare onie vriendin
doorgebracht hadden, even bjj Elisabeth op het
bureau.
Jnffrouw Dassy verwacht u heienavond, lief
kind, sprak mevrouw de Savenas plaatsnemende.
Ik zal er stellig heengaan, antwoordde Elisabeth.
Ik vraag echter mij zelve af hoe zij den moed
kan hebben om Eimnnde en mg bij zich te zien.
Een voorname dame zon er wellicht onder
Igdea, jonge meisjes van Thé.èje's leef tg d om
zioh te zien, verklaarde mevrouw de Savenas,
maar dit is niet het geval bg onze onie vriendin.
Baar verdriet is vrg van zelfzucht en daar zjj
met ons allen moet blijven omgaan, zal zg zioh
eenvoudig iu ons gezelsohap pogeu te troosten.
Zg' zw69g en staarde verstrooid in het vuur.
Eimnnde sohoof haar stoel dioht bjj dien van
Elisabeth en terwjjl zg haar diep in de vochtige
oogen keek, zeide zjj
Wat zjjn tooh alle droomen en wenschen
Weet gg, Elisabeth, wat ik zoo menigmaal daoht
Ik verbeeldde mg, dat wij alle drie, de afgestorvene,
gij en ik, deozelfien levensweg zonden gaan. Gjj
zoudt wellioh1: in Poysserron bljjven en wjj
konden alle drie met elkaader oud worden. Men
kan hier zoo vreedzaam leven, terwjjl men zjjn
tjjd aan den arbeid, de lectuur en de naastenliefde
wjjdt. Dat was mgn droom. Maar haar loopbaan
zon voor de onze afgeloopen ago. Ach 1 hoe
wisselvallig is tooh alles hier op aarde.
(Wordt vervolgd).
De wetsvoorstellen van Minister De Geer tot
belastingwjjziging zijn voor de Nederlandsohe
Vereeniging van Gemeenten aanleiding geweest,
om er nog eens de aandacht van den Minister
van Finanoiëu op te vestigen, dat nog altijd een
behoorljjke regeling van de nnancieele verhonding
tussohen Rjjk en gemeenten op zioh laat wachten.
Het Rjjk decreteert maar, het maakt allerhande
bepalingen en de gemeenten zitten voor de lasten.
Zoo heeft de Vereeniging uitgerekend, dat een
voorziohtige raming voor Amsterdam, Rotterdam
en Den Haag de derving aan inkomsten tengevolge
van de voorgenomen wijziging der Personeels
Belasting op drie millioen moet sohatten, die
weer op andere wjjze gevonden zullen moeten
worden. De gemeenten heffen, naar bekend,
opoenten op de Personeels Belasting. Wordt das
de opbrengst van de Personeele Belasting voor
het Rjjk lager, dan vermindert antomatisoh ook
de opbrengst voor de gemeenten. En een compen
satie zal lang niet altjjd in verhooging der opcenten
knnnen worden gevonden, al daarom niet, wjjl de
wet grenzen stelt, die in vele gevallet e! ?jjn
bereikt.
Het Rijk hondt met de flaanoieele zorg der
gemeenten, die hensch al zwaar genoeg zgn, niet
voldoende rekening en het wentelt op de gemeenten
de lasten af, die het uit billjjkheidsoogpnnt voor
een min of meer aanzienljjk deel zelf behoort te
dragen. Voor onderwjjs, politie, verkeer te land
en te water, om maar enkele punten te noemen,
worden de gemeenten voor zorgen gezet, die het
Rijk op zioh hoorde te nemen, althans in meerdere
mate dan het znlks thans doet. Komen daar nog
bjj de zware verpliohtingen die de gemeenten al
reeds hebben te dragen, inoidenteele belasting-
wijzigingen, die haar heele bndget weer in de war
staren, dan is het geen wonder dat er wrjjvingen
ontstaan, die aan een goeden gang van zaken niet
bevórderljjk zjjn. En ook daarvan zjjn weer de
gemeenten de dope.
Bjj den geweldigen omvang dien Staats- en
gemeentelijke bemoeiingen in de laatste tientallen
jaren hebben genomen, is het dringend nood
zakelijk, dat ieders terrein opnieuw worden af
gebakend, terwjjl tegelijkertijd ook de middelen
dienen te worden eangewezen, om elk in staat te
stellen op het hem aangewezen terrein zjjn
plichten naar behooren te vervallen.
George Kardinaal Mundelein, Aartsbisschop van Chicago.
Het interieur van de Kathedraal van den H. Naam, waar met de offioieele begroeting van den Panseljjken Delegaat, gekenmerkt
door al den Inister van het Katholieke ceremonieel, de opening van het XXVIllste Internationaal Ëncharietisoh Congres plaats vond.
Johannes Kardinaal Bonzano, Pauselijk Delegaat
voor het Eucharistisch Congres.
