KERK
VAN VLISSI NGEN
EREDIENST
S>H
en cm
de
k
UIT ONS GROTE KERKELIJKE GEZIN
Voor het eervol
verzorgei van
begrafenissen
P. SINKE
NIET BANG ZIJN alleen maat geloven.
JOB of JOP
MIDDELBURG
PINKSTERZONDAG 17 MEI
Petruskerk:
9.30 uur v.m. Ds. J. W. Genuït.
5.00 uur n.m. Ds. H. Groeneveld.
Huishoudschool Paauwenburg:
10.00 uur v.m. Ds. H. Groeneveld.
5.00 uur n.m. Ds. J. W. Genuït.
Wordt uitgezonden naar Bethesda.
Collecte: Voor de zending.
Ter Reede:
7.00 uur n.m. Ds. Y. v. d. Schoot.
WOENSDAG 20 MEI
Getuigeniskerk Middelburg:
3.00 uur n.m. Ds. H. Groeneveld (huw.
bev. van het bruidspaar v. d. Laar-
Lokerse)
ZONDAG 24 MEI
Petruskerk:
9.30 uur v.m. Ds. H. Groeneveld,
kindernevendienst 6-8 jaar.
17.00 uur n.m. Ds. Genuït.
Huishoudschool Paauwenburg:
10.00 uur v.m. Ds. Genuït,
kindernevendienst 6-8 jaar.
17.00 uur ri.m. Ds. Groeneveld.
Collecte: Diaconie.
Deurcollecte: Orgelfonds.
Getuigeniskerk te Middelburg:
15.00 uur n.m. Huwelijksbevestiging,
Bruidspaar van de Laar-Lokerse, Ds.
Groeneveld.
OPMERKINGEN
1Pinksteren - Pinkstercollecte. Pinksteren
is de blijde feestdag van het uitstorten van
de Heilige Geest, waardoor aan alle volken
in alle talen, het Evangelie kon worden
gebracht. De apostelen gingen zelf. Wat
doet u
Niet iedereen heeft de mogelijkheden om
persoonlijk het Evangelie te verspreiden.
Maar u kunt toch iets doen. U kunt er
voor zorgen dat een ander gaat. Door
middel van de Zending. De Zending werkt
op vele, vaak zeer uiteenlopende terreinen,
maar één ding hebben ze gemeen: er is
geld nodig om te werken üw geld.
Het aandeel voor onze Gemeente is voor
dit jaar verhoogd met 6500,
Dank zij Pinksteren hebben wij een
Christelijke Kerk, dank zijuw dankbaar
heid kunnen anderen óók een Christelijke
Kerk krijgen.
Nu vragen wij u of u op deze feestdag
uw dankbaarheid tot uitdrukking wilt
brengen in de Pinkstercollecte.
God zegene uw gave.
De Zendingscommissie.
2. Op verzoek van het bruidspaar v. d.
Laar-Lokerse vindt de huwelijksbevcsti-
gingsdienst plaats in Middelburg. De ker
keraad van de Gereformeerde Kerk aldaar
is zo welwillend gev/ecst dit kerkgebouw
aan onze kerkeraad af te staan, zodat zij
deze dienst kon beleggen.
DE ZUIDERWIJK
Zo eens in de 14 dagen iets te schrijven
over het wel en wee in de wijk dwingt
je altijd weer om terug te zien. En ik kom
er dan telkens weer van onder de indruk,
dat die 14 dagen al weer om zijn. Wat
leven we snel. Dat zal ook wel mee daar
vandaan komen, dat je tijd druk bezet is.
Voor wie ziek is - soms lang ziek moet
zijn - ligt 't wellicht iets anders. Alhoewel
soms hoor ik ook van hen, dat de tijd snel
gaat. Maar - al zou 't interessant zijn -
daar wat nader op in te gaan, het is hier
niet direct de plaats daarvoor. Laat ik u
maar de zieken noemen, die thans „opge
nomen" zijn. Het zijn er deze keer niet zo
veel. Wellicht is 't mooie weer daar ook
mee debet aan. In Bethesda ligt bij mijn
weten op 't ogenblik alleen zr de Kam
(Nijverheidsstraat). Zij is dus de enige, die
br. v. Reenen (Groesbeek) gezelschap blijft
houden. Of het bemoedigend voor hem is,
dat denk ik wel haast niet, maar als je als
enige in de ziekenrubriek genoemd wordt
is toch ook niet zo leuk. Overigens blijven
wij met u meeleven, al is daadwerkelijke
belangstelling in de vorm van een bezoek
een beetje moeilijk. Maar wij blijven naar
een gelegenheid uitkijken.
Terwijl ik dit neerschreef bedenk ik op
eens, dat br. van Schelven (Gravestraat)
nog in Bergen op Zoom is opgenomen. Hij
heeft 't moeilijk. Gods troon is in wolken
en donkerheid. Maar misschien wordt 't
binnenkort - dat het eens gebeurt, dat is
wel zeker - weer helderder, zodat hij op
nieuw ziet, dat van daaruit liefdevol ge
regeerd wordt.
Zondag 3 mei is Wijnanda Agatha Brok
king (Nieuwendijk) gedoopt. Het was
jammer, dat Ds. Genuït en ik beide ergens
elders waren, zodat een „vreemde" domi
nee de doopdienst op de eerste zondag van
de maand moest leiden. We proberen wel,
dat één van ons op zo'n doopzondag aan
wezig is, maar doordat ik op korte ter
mijn een classisbeurt in Westkapelle-Dom-
burg moest leiden, liep het uit de hand.
Overigens is de dominee ook weer niet zo
belangrijk. De enige, die beslist aanwezig
moet zijn is 't kind, want de uitreiking van
het teken en zegel van Gods Verbond is
een persoonlijke zaak. We hopen, dat Wij
nanda Agatha eens blij zal zijn met dit
geboortegeschenk van God. Haar ouders
zullen haar er ongetwijfeld van vertellen.
We wensen hen daarbij sterkte toe.
Op 30 april is Elisabeth van der Graaf
geboren in St. Joseph. Haar ouders (P.
Krugerstraat 379) hebben deze eersteling
met grote dankbaarheid ontvangen. We
wensen hen van harte geluk en straks een
blijde doopzondag.
Op 1 mei waren we aanwezig in de
Koningin Wilhelmina School. Daar viel
een druppel van de lintjesregen die zo
rondom de verjaardag van onze koningin
over ons vaderland wordt uitgestort. Over
't algemeen bekijk ik zo'n lintjesregen met
enige reserve, maar als er één is, die een
lintje „verdiend" heeft dan is het wel
mej. Fey (Callenfelsstraat)40 jaar lang
heeft zij er in grote trouw voor gezorgd,
dat afwisselend verschillende scholen
(wanneer de ene gesloten werd ging zij
weer naar een andere) er keurig netjes
uitzagen. Daarbij heeft zij de laatste 25
jaar mag ik wel zeggen ook de ver
zorging van haar ouders op zich ge
nomen en nu sinds een jaar alleen die van
haar oude vader, die de 23e mei 94 jaar
hoopt te worden.
Wellicht zal zij zeggen, dat zij niet
meer dan haar plicht gedaan heeft, maar
om het zo te doen zoals zij het gedaan
heeft, daar steekt toch wel het geheim
van het geloof achter. We wensen haar
namens de gehele wijk van harte geluk
en nog vele goede jaren.
We besluiten deze wijkbrief met een
hartelijke groet aan u allen.
GEDEELTELIJKE UITSLAG VAN DE
ENQUETE
Op 2 belangrijke vragen kon u op uw
enquête-formulier antwoord geven:
1. de aanvangstijden der kerkdiensten;
2. de wijze van avondmaalsviering.
Met het nagaan van de antwoorden op
vraag 1. zijn we klaargekomen en daarover
gaan we u nu inlichten.
Er zijn 337 enquête-formulieren ingevuld
terugontvangen. Dat is ruim 50%.
Hiervoor spraken 187 zich uit om ge
durende de zomermaanden de diensten in
de Petruskerk te doen aanvangen om
9.30 uur v.m. en 7.00 uur n.m. Dat is ruim
de helft. 14 gaven de voorkeur aan 9.30
en 6.30 uur, terwijl verschillenden nog
andere aanvangsuren opgaven zoals 8.30,
9.00, 10.00 en 10.30 uur.
Wanneer wij in aanmerking nemen,
dat zij die hun enquête-formulier niet in
leverden, het met het besluit van de kerke
raad t.a.v. de aanvangsuren eens zijn, dan
is het duidelijk dat het indertijd door de
kerkeraad g(enomen besluit ongewijzigd
kan blijven d.w. dus zeggen. Van 1 oct-
1 mei 9.30 uur en 5.00 uur.
Van 1 mei-30 sept. 9.30 uur en 7.00 uur.
We hopen, dat de „liefhebbers"-voor-5-
uur-het-hele-jaar-door, die wellicht teleur
gesteld zullen zijn, hierin verlies zodanig
zullen opnemen, dat zij toch blijmoedig om
7.00 uur aanwezig zullen zijn.
Wat Paauwenburg aangaat, daarover
spreken van de 128 stemmen 82 zich uit
voor 10.00 uur en 5.00 uur. Het blijft dus
ook hier zoals het was.
Over de wijze van avondmaalsviering
zult u een volgende keer horen, wanneer
de antwoorden hierop verwerkt zijn.
H.Gr.
P.S.
Daar de enquête vóór 1 mei niet ver
werkt was, werd nog niet begonnen met
de diensten gedurende de zomermaanden
om 7.00 uur te doen aanvangen. Dit is
1 maand uitgesteld.
ACTIE „LAMBARENE IN NOOD"
U weet hopelijk nu zo langzamerhand
waarover het gaat. Wij komen niet schooi
en, wij komen alleen om wat daadwerkelijk
meeleven vragen voor een ziekenhuis in
Afrika.
Welgeteld komen wij u vragen om 5 jaar
lang 1 y2 cent per dag af te staan voor
noodlijdende medemensen in het zwarte
werelddeel.
Wij rekenen erop, dat u deze actie
steunt door uw bijdrage in te tekenen op
de rode vijfjarenplankaart die u in de week
van 24 t.m. 30 mei a.s. zal worden aan
geboden.
Vijf jaar is een hele tijd. Denk maar eens
aan 1940-1945. maar wat is \y2 cent per
dag voor ons die in zo 'n grote welvaart
leven
Help daarom mee, om dit ziekenhuis
van Albert Schweitzer weer te herbouwen.
U stelt de jongelui, die bij u aan de deur
komen toch niet teleur
Moet het werk, dat Schweitzer in 1913
begon en dat nog steeds zegenrijke ge
volgen heeft voortgezet worden, of zal men
dit werk wegens gebrek aan geld moeten
stopzetten
Aan u is mee het antwoord op deze
vraag
Het actie-comité.
Kasteelstraat 82 - Vlissingen
Tel, 01184-2760
vervolg van pag. 2
losrukte van God in zijn ongehoor
zaamheid, bleef God de mens vast
houden en hield God ook vast aan Zijn
beloften voor de mens.
De zonde heeft Gods plan met de
wereld niet verijdeld. Wel ging God
langs andere wegen, doch het doel bleef
hetzelfde. Er zou een tweede Adam
komen en die zou de afspraken van
Gods verbond houden en het leven voor
de mens verwerven. Hij zou de Zoon
des Mensen wezen, aan wie de toe
komende wereld zou onderworpen
worden.
Zo bleef er niet alleen, ondanks de
zondeval een toekomstverwachting,
maar zij werd ook ongemeen verdiept
en gericht op een bepaalde figuur, die
komen zou: het vrouwezaad; de Mes
sias, de Zoon des Mensen.
Deze „Beloofde" zou twee dingen
brengen. Allereerst herstel van het door
de zonde bedorvene. Maar dan ook de
voleinding van Gods oorspronkelijke
plannen.
Wij kunnen deze twee momenten op
allerlei manieren noemen, b.v. verlos
sing en verheerlijking. Of reparatie en
perfectie enz.
Het spreekt vanzelf, dat deze twee
momenten in de verwachting nooit
scherp gescheiden kunnen worden.
Wanneer wij in de verte zien, dan
voegen zich daar de verschillende din
gen tot één groot geheel. Pas als we
dichter bij zijn gekomen, zien we de
afzonderlijke punten. Gods belofte aan
de in zonde gevallen mens wordt ook
van lieverlee duidelijker, meer omlijnd,
naarmate de geschiedenis voortschrijdt.
Maar van meet af aan was die ge
schiedenis beheerst door de advent. De
gang van Gods belofte baande voor de
tijd een weg.
Aan het begin van die weg zien we
de mens staan, als het ware met de
hand voor de ogen, turende in de verte.
Die mens was uit het paradijs ver
jaagd. Hij stond in een ledige wereld
vol stekende distels en dreigend ge
dierte.
Doch er waren twee dingen mee ge
komen, uit het paradijs, die boze wereld
in.
Zij stonden er samen, de man en de
vrouw. Zij hadden samen gezondigd.
Maar zij droegen de straf ook samen
en hadden elkaar als hulpen tegenover
elkaar.
Dat was een geweldige troost en
steun. Want de liefde is sterk als de
dood.
Ze konden het uithouden... een
poos. Er was niet alleen onnoemelijke
ellende. Maar er was ook het wonder
van hun liefde. En - wat zij in het
paradijs nooit hadden gekend - er kwam
de verwachting van een nieuwe mens,
die geboren zou worden. Het mysterie
van het kind.
Maar er is nóg iets meegekomen uit
het paradijs. Een nog groter wonder.
En een nog groter heerlijkheid. Nml.
Gods belofte van het herstel. Dat komen
en spreken van God tot de gevallen
mens, nog in het paradijs, is van ont
zaggelijke betekenis geweest. Gen.
3 15. Dat God kwam. En dat Hij zó
kwam. In de wind des daags.
En dat Hij de slang vervloekte. Hij
had de man en de vrouw wel gestraft,
maar de man zou dan toch mogen wer
ken. 't Zou wel wezen in 't zweet des
aanschijns, maar de opdracht werd ge
handhaafd: bouwen en bewaren.
En de vrouw zou het niet makkelijk
krijgen, maar ze mocht dan toch moeder
worden. God nam Zijn eerste woord
„weest vruchtbaar en vervult de aarde"
niet terug. En zo hield God de mens,
ook de zondaar, nog in Zijn dienst en
schold de satan.
Maar het allerheerlijkste was, dat
God het herstel beloofde. En dat in de
weg van het menselijk geslacht. Het
vrouwezaad zou de kop der slang ver
pletteren.
Deze twee: er bleef het samen van
man en vrouw. En de belofte van God
was gebleven, waardoor de mens mocht
blijven in Gods dienst. Dat eerste zou
de dood niet kunnen overwinnen. Zou
wel de dood kunnen tegenhouden. De
liefde houdt de levenslamp wel bran
dende, maar is niet sterker dan de dood.
Slechts sterk als de dood. Liefde en
dood houden elkaar precies in even
wicht. Maar dat tweede is sterker dan
de dood. De liefde van God weet de
dood te overwinnen. Daarom zijn we
blij, dat niet alleen het Hooglied in de
bijbel staat. Maar in de bijbel wordt 't
lied gezongen van de liefde Gods in
Jezus Christus, die uit de dood is op
gestaan als Heer.
Die twee: de liefde van God en de
liefde tussen man en vrouw zijn geen
tegenstellingen. God schuift ze dan ook
onmiddellijk inéén. En nog steeds doopt
de christelijke kerk de kindertjes, die in
de gemeente geboren worden. Daar
mee is niet Gods genade aan onze
natuur gekoppeld. Maar daarmee wordt
wel heel ons natuurlijk leven, zoals we
dat uit de eerste schepping hebben mee
gekregen, verbonden aan de genade.
Adam noemt dan ook onmiddellijk
de naam van zijn vrouw, nadat de be
loften Gods aan de zondige mensen
zijn gegeven, Eva. Niet meer Manninne,
maar Eva: levensmoeder.
En zo voegde reeds deze Adam na
tuur en genade ineen en gingen die
eerste mensen Gods belofte verwachten
in hun gezinsleven.
Adam heeft in Eva iets van Maria
gezien. En toen hun eerste kind ge
boren was, riepen zij blij advent: een
man van de Here gekregen. Ze hebben
van Kaïn te veel verwacht. Maar ze
hebben dan toch verwacht. En ze
hebben heel sterk het advent beleefd:
Hij komt!
A.D.
Lucas verhaalt ons van Jaïrus die
naar Jezus ging toen zijn kind op ster
ven lag (8 vs. 40—56).
Wat was die man ontzettend blij
toen de Heer met hem meeging. Hij
wist nu komt alles goed.
Toch kwam aan de dag dat Jaïrus
niet zo voluit geloofde als de Heer van
ons verwacht. Jaïrus rekende er n.l. op
dat de Heer nog op tijd zou zijn d.w.z.
in zijn huis zou zijn vóór het kind stierf.
Daarom was het voor hem zo'n beproe
ving, dat die vrouw met die nare kwaal
van de gelegenheid gebruik maakte om
bij Jezus te komen. Wat hield dat op,
wat hield dat op.
Jaïrus kon de spanning haast niet
meer verdragen toen de Heer stilstond
en zich omdraaide en vroeg: Wie heeft
mij aangeraakt
Hij had het wel willen uitschreeuwen:
Heer, kom toch
Kan dat met die vrouw niet even
wachten
U weet toch wel dat mijn kind op
sterven ligt
Het kan ieder ogenblik te laat zijn.
Laten we ons toch haasten.
Jaïrus had zich nog beheerst.
Hij heeft ook nog mee aangehoord
het gesprek van de Heer met die vrouw.
Maar de Heer was nog niet uitgespro
ken of er gebeurde, waar hij de hele
tijd bang voor was geweest. Iemand
drong zich door de mensen heen om
hem te zeggen: „uw kind is gestorven.
U moet de Heer nu maar niet langer
lastig vallen".
Het was voor Jaïrus om in tranen uit
te barsten.
O, Heer, o, Heer dat het nu toch te
laat is.
En voor die vrouw, die het opont
houd veroorzaakt had - was het ook
ellendig - maar vóór Jaïrus van ellende
en verdriet in elkaar kromp en die
vrouw zich enig verwijt kon maken,
riep Jezus: niet bang zijn Jaïrus, alleen
maar geloven.
Alleen maar geloven
Alleen door geloof - sola fide zeiden
de reformatoren - wordt een mens be
houden.
Dat is duidelijk geworden in de ge
schiedenis van Jaïrus. Hij vertrouwde
op de Heer.
Hij verwachtte alles van Hem.
Dat wel.
Maar zijn vertrouwen reikte niet ver
genoeg.
Hij had gedacht: zo lang er leven is
kan ik op de Heer hopen. Daarom had
hij bij zichzelf gezegd: Heer schiet a.u.b.
toch op, er is haast bij. We hebben nog
een kleine kans. Maar haast u dan toch,
Heer.
Jezus wilde dat Jaïrus niet meer re
kende met die „kans", maar met Zijn
bereidheid om te helpen en Zijn macht
om te helpen.
Hij die het licht roept in de nacht
Hij heeft ons heil teweeggebracht
dat wordt ons niet ontnomen.
Hij droeg ons door de diepte heen
de Here Here doet alleen
ons aan de dood ontkomen.
En dat laatste geldt ook als we reeds
gestorven zijn. Hij kan ook helpen als
de dood er mee gemoeid is.
Wie in mij gelooft zal leven ook al is
hij gestorven.
Jezus wilde Jaïrus leren geloven,
d.w.z. Jaïrus leren alles van Hem te
verwachten van Hem alleen. Daarom
kwam de Heer hem te hulp in dat
woord: niet bang zijn, Jaïrus, alleen
maar geloven.
Ons leven lang leren we geloven.
En nooit geloven we zo echt en zo
voluit dan in het uur van onze dood.
In dat uur is ons immers elke kans
ontvallen om nog op iets of iemand
anders te hopen.
Dan is het de Heer alleen.
Niemand kan met ons mee als we het
donker in gaan. Het hart klopt door 't
benauwen en niemand is met mij. En
heel ons leven ligt open en bloot voor
de ogen van Hem aan wie we reken
schap hebben af te leggen.
Maar dan komt Hij ons te hulp, Jezus
de Heer.
Niet bang zijn voor het laatste oor
deel, alleen geloven in mijn genade,
mijn liefde, mijn trouw.
Dan wordt aan ons verhoord wat bij
onze doop voor ons gebeden is:
dat dit kind dit leven om Uwentwil
getroost verlate en op de jongste
dag voor de rechterstoel van Chris
tus uw Zoon zonder verschrikken
verschijnen moge.
Jezus de Heer blijft met ons.
Hij alleen is onze hoop en onze enige
troost.
Dat te ondervinden is terecht ge
noemd „een zalig uiteinde".
Niet bang zijn; alleen maar geloven.
In dat woord komt de Heer ons ook
te hulp als we tegen de dood opzien,
omdat alles zo vreemd is, zo onbe
kend. Nog nooit heeft iemand, die
dood geweest is, ons kunnen vertellen
wat sterven is, wat je dan moet door
maken.
Jezus is de éne en enige.
En Hij legt zijn rechterhand op ons en
zegt:
niet bang zijn.
Ik ben de eerste en de laatste
de levende
en Ik ben dood geweest
maar nu ben Ik levend
voor eeuwig en altijd. Openb. 1 vs.
17, 18.
Ik leef en Gij zult leven. Joh. 14
vs. 19.
Daarom kunnen wij antwoorden:
Al moet ik het duister in van de
dood, ik ben niet angstig. U bent
toch bij me. Onder uw hoede durf
ik het aan.
Het „zalig uiteinde" wordt door de
aanwezigheid van de Heer tot een
nieuw begin: ingaan in het hemelse
feest met de verrezen Heer.
Gij zalft mijn hoofd met d' olie
van uw vrede
Gij vult mijn kelk met gelukzaligheden
Ja zaligheid en liefd'en welbehagen
Zullen mij volgen al mijn
levensdagen.
Ik zal het welkom horen van
mijn Koning
en jaar aan jaar verblijven in
Zijn woning.
Th. D. Delleman
In het Fries Dagblad stond voor
enige tijd een verhaaltje over wijlen
Ds. Datema, een bij de ouderen nog
niet vergeten predikant. Hij was als
jongen boerenknecht geweest en pas
later gaan studeren. Zijn prediking was
zeer beeldrijk. Zo preekte hij eens over
Job in deze geest:
„Wat ging het die Job voor de wind
en er ging geen week voorbij of hij
had weer .prachtige kamelen er bij ge
kocht, stamboekkamelen Dan stonden
de mensen 's avonds bij hun hekje in
het straatje en bespraken het nieuws
van de dag, en de nieuwe aanwinst van
de veestapel van Job. En één mannetje
was er bij, die zei: „Zie je, we zijn nog
een beetje familie, ik heet ook Job".
Maar toen ging het mis met de grote
Job, en de mensen zeiden: „Niks is er
meer over, straatarm is die Job. Zeg,
jij zult er wel meer van weten, want
jullie zijn toch familie
„Nee", zei de man heel beslist,
„helemaal geen familie. Zie je, hij is Job
met een b en ik ben Jop met een p..."
De vergadering met de gemeente
leden die gehouden werd op maandag
11 mei sprak zich met grote mate van
eenstemmigheid uit vóór het voorstel
van de Kerkeraad Algemene Zaken te
beroepen in de vacature Ds. P. Joosse,
Ds. J. van Dalen te Rotterdam-Over-
schie (Wijk IV), en voor de nieuw
gestichte predikantsplaats in Wijk V
(Middelburg Zuid), Ds. C. van der
Zanden te Pesse.
