^^eeuwóe S
voor 6e henie.LVcV\Rtsövc,
EN VERDER
tecuQ
Theologische
llogeschooldiig 197(1
Hoofd-Redacteur: Dr. DONDORP, Gapinge, Telefoon (01189) 4 70
H EMELVAART
v__
OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERKEN IN ZEELAND
Adres voor opgave advertenties en predikbeurtenLittooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg
8 MEI 1970
23e JAARGANG No. 41
„Ik worstel
en ontkom"
Abonnementsprijs
5.per halfjaar
bij vooruitbetaling
Advertenties
25 cent per mm.
Bij abonnement lager
Losse nummers 15 cent
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, tel. 24 38
Giro no. 4 22 80
werd Hij opgenomen terwijl zij het zagen. Hand. 1 9.
De Hemelvaartsdag is het stiefkind onder de christelijke feestdagen. Het
aantal kerkgangers is minimaal en met die éne half bezette kerkdienstis het
feest gebeurd.
De Kerstdagenmet de extra nachtdienst, zijn een hoogtepunt. Pasen mag
zich in veel minder belangstelling verheugen. Pinksteren nog minder. En
Elemelvaartsdag is dan het dieptepunt.
Feestvieren is in het algemeen al moeilijk. Maar christelijke feesten vieren
hoe moet dat eigenlijk Met de manier, waarop het Kerstfeest uitbundig en
massaal wordt gevierd, kunnen we echt niet zo gelukkig zijn.
Wat moeten wij met de Hemelvaartsdag
Wat valt er te vieren
Iets geweldigs
Maar, zult u zeggen: er gebeuren helemaal geen wonderen
Alles gaat er volkomen gewoon
Inderdaad. Maar dat is nu juist het grote wonder: dat er geen wonderen
bij gebeuren Daar gaat een mens lichamelijk naar de hemel, als iets dat
vanzelf spreekt. Zo maar
Geen enkele bijzondere heerlijkheid omringt de Here Jezus. Voor het zo
ver is, onttrekt een wolk hem aan de ogen van de discipelen.
Op die ogen wordt nadruk gelegd want het is een lichamelijke geschiedenis.
Ze hebben het zlien gebeuren.
Dit raakt dan ook ons, als lichamelijke mensen. Het gaat ons aan, zoals
wij met heel de stoffelijke wereld verweven zijn.
De Elemelvaart is niet alleen: de Zoon des Vaders keert terug naar de
heerlijkheid waaruit Hij gekomen was. (Zo vindt u het meest in Johannes'
evangelie.)
Maar het is ook dit, dat in de menselijke natuur van de Here Jezus, de
aardse stoffelijkheid wordt meegenomen.
De Heer heeft Zijn lichamelijkheid niet afgelegd. Hij heeft bij Zijn opstan
ding Zijn lichaam niet in het graf laten liggen maar het vlees en bloed uit de
Maagd Maria gaat de hemel in zonder dat er een kortsluiting optreedt, die
dan weer door wonderen 'zou moeten worden verholpen.
De Here Jezus verenigd in Zijn Hemelvaart dus hemel en aarde te zaam.
Dat kon en mocht Hij doen, omdat Hij God en mens verzoend had, door als
Lam van God de zonde der wereld weg te nemen.
Er is geen tegenstelling, geen vijandschap meer tussen hemel en aarde. Wel
is er nog een afstand.
Maar ten eerste is die afstand maar tijdelijk. De gedaante dezer wereld
gaat voorbij. Ze is sedert de opstanding van de El ere Jezus verouderd. En de
nieuwe gedaante is klaar om geopenbaard te worden.
En ten tweede: die afstand wordt voortdurend overbrugd door de Eleilige
Geest, die de Heer ons al vast gestuurd heeft. Zo doende bleef Hij bij ons.
En houderi wij contact.
Totdat
Want zoals Elij in Zijn lichaam de aarde heeft meegenomen naar de hemel,
zo zal Hij bij Zijn wederkomst de hemel meebrengen naar de aarde.
A.D.
„cïlaclxt in eelancl
Ds. W. H. M. Reinders schrijft uit Tjepu.
Dezer dagen vierden we Mohammeds
Hemelvaart, tenminste de dag was an
ders dan andere: het postkantoor was
dicht, alle kantoren en bedrijven waren
gesloten. In de sosiëteit van de olie
maatschappij werd een lezing gehouden
voor de Moslim-leerlingen van alle
scholen over Mohammeds Hemelvaart:
Op zijn paard Borak reed Mohammed
in één nacht van Mekka naar Jeruzalem,
waar hij de toch naar de hemel begon
bij de El-Aksa moskee. Hij komt tot
voor Allah's troon, houdt gesprekken
met hem, ontmoet Jezus en Johannes
de Doper, Henoch, Aaron, Mozes en
Abraham en gaat nog in dezelfde nacht
weer terug naar Mekka.
Wel bijzonder, dat de verjaardag
van onze koningin en de bevrijdings
dag zo dicht bij elkaar liggen. Voor mijn
gevoel hebben ze ergens met elkaar
te maken. Door het vele gebruik is het
een uitgesleten zin, als we zeggen dat
deze familie is samengegroeid met heel
ons volk. Ondanks dat is het wel waar.
In de oorlogstijd is dat schaduwloos
duidelijk geworden: nederland had een
stem, in staat om te zeggen wat ge
zegd móest worden. Bewogen, duidelijk
en vastberaden: de woorden van
Koningin Wilhelmina.
Gezien het veelstemmig koor dat we
gewend zijn te horen in ons land is
dat opmerkelijk en ook een beetje moei
lijk. Er zijn vele partijen en elk heeft
zijn eigen woordvoerders. Ze zitten
doorgaans niet om woorden verlegen.
Met als gevolg dat Nederland geen
mening heeft. Want we hebben er een
hele serie: we zijn niet zonder oorzaak
verzuild. Elke groep heeft zijn eigen
overtuiging en die lopen mijlenver uit
elkaar. We praten over het Nederlandse
volk alsof dat een bepaalde eenheid
Niet alleen op „Mohammeds Hemel
vaart" zijn alle kantoren en openbare
bedrijven gesloten, maar ook wanneer
de Christenen Jezus' Hemelvaart her
denken, gaat alles dicht en hebben
ook Moslims en Buddhisten vrijaf. En
sinds kort is ook Maria's Hemelvaart
een officiële, door de regering erkende
feestdag, waarop niet gewerkt wordt,
door Moslims evenmin als door Christe
nen, voorzover het publieke instellingen
betreft.
Zo kent Indonesië drie officieël er
kende hemelvaartsdagen.
Ze hebben me gevraagd, hoe wij in
Nederland Hemelvaart vieren.
Hoe doen we dat ook al weer
is. Waarom eigenlijk Omdat we de
zelfde postzegels op onze brieven plak
ken en met hetzelfde soort munten
betalen Soms lijkt het alsof dat het
enige is dat ons werkelijk samenbindt.
Want voor het overige hebben we alle
maal onze apartigheden die we met vuur
verdedigen. Ons volk is helemaal geen
eenheid. En daarom is het moeilijk dat
we één Koningin hebben.
Als symbool van een vrijheid, die
ons de mogelijkheid geeft om het in
allerlei opzichten niet met elkaar eens te
zijn, als draagster van een eenheid die
er niet is. En daarom is het begrijpe
lijk dat velen zich afvragen waar dat
voor nodig is: deze franje, deze wimpel
boven onze vlag, deze versiering van
ons land.
Is dat niet uit de tijd Dit over
blijfsel uit vroeger jaren, toen de vorsten
werkelijk macht bezaten en regeerden
over hun onderdanen Die tijd is name
lijk voorbij. Wij zijn geen onderdanen
meer, wij zijn landgenoten die door
middel van de volksvertegenwoordiging
beslissen wat er gebeuren zal. En het
enige, wat de vorstin kan doen is
ondertekenen wat buiten haar om be
sloten werd. Waar is dan deze omhaal
voor nodig Wie regeert er ons land
Toch is er alle reden om bijzonder
zuinig te zijn op deze familie. Omdat
op hun schouders een uiterst belang
rijke opdracht ligt. Daarom kost het
mij geen enkele moeite om koninginne
dag van harte te vieren met dankbaar
heid. Dat wil ik graag deze week onder
strepen. Ik heb namelijk gemerkt dat
velen het zich niet bewust zijn. Hoe
wel het volstrekt bijbels is en ons allen
bekend. Het is waar dat de regeer
macht van ons vorstenhuis weinig voor
stelt. Maar des te meer nadruk ligt er
op de zware opdracht van de recht
vaardigheid: de rechtspraak die er voor
in staat dat aan elke burger recht ge
schiedt. Dat is de basis van onze samen
leving. Waar corruptie heerst, waar
rechters omkoopbaar zijn en hun eigen
belangen najagen, daar scheurt een
maatschappij aan flarden. In de oorlogs
jaren hebben we daar het een en ander
van beleefd, onderworpen aan machts
wellust en willekeur. De Koningin heeft
de opdracht om ervoor te zorgen dat
rechters recht spreken. Wanneer dat
niet gebeurt dan heeft ieder de moge-
Over een kronkelende binnendijk in
Hansweert, omzoomd door een dubbele
rij hoge bomen, liepen op de avond van
9 mei 1940 twee militairen.
Zonder te spreken en schijnbaar
overgegeven aan eigen gedachten, wan
delden zij langzaam voort.
Het was een mooie voorjaarsdag ge
weest en de laatste stralen van de on
dergaande zon uit een wolkenloze hemel,
trachtte tevergeefs lange schaduwen te
tekenen op het frisse groen van het
jonge gras.
Een enkele meikever zoemde op zoek
naar een partner, onder het elke dag
meer ontwikkelende bladerendak.
De wandelaars waren Jan van Dalen
van het motorkorps en Kees van Dam
me van de verbindingsdienst, beiden
enige maanden te voren toegevoegd aan
staf 38 R.I.
De laatste had zijn vriend in ver
trouwen genomen en hem verteld wat
hem de hele dag had bezig gehouden.
Het was een zonderlinge boodschap,
die hij de vorige nacht, toen hij telefoon-
wacht had, van het regimentsbureau
op kreeg en die bestemd was voor de
bataljonscommandant, majoor Noorde
loos.
Het had geluid: „mocht onverhoopt
door bijzondere omstandigheden de
verbindingen met andere eenheden ver
broken zijn, is iedere commandant ver
plicht die maatregelen te nemen, die in
het landsbelang noodzakelijk zijn".
„En", vervolgde de telefonist zijn
mededeling, „hier heb ik de hele dag
over lopen denken, want ik begrijp de
bedoeling hier niet van, wij die zover
van de grens verwijderd zijn, en goede
en gemakkelijke contacten hebben met
andere compagnieën".
Want dat er parachutisteneenheden
gevormd waren in andere landen en bij
het zich voor een Blitzkrieg klaarge
maakt volk gereed stonden om te sprin
gen, wisten zij niet.
lijkheid om eigenhandig te schrijven
naar Soestdijk. Men kan in beroep gaan
bij de Kroon en wanneer daar reden
voor is dan blijft dat niet zonder ge
volgen. Dan wordt de zaak onderzocht
en grondig ook. Persoonlijk heb ik daar
iets van meegemaakt in de tijd dat ik
als legerpredikant in militaire dienst
was. Elke soldaat heeft het recht om
als dat nodig is, te schrijven aan Prins
Bernhard, de inspecteur Generaal van
de Landmacht. Als die soldaat gelijk
had, dan kreeg hij gelijk, zonder meer.
Dat was voldoende bekend. Dat is on
betaalbaar en dat heeft alles te maken
met de vrijheid die wij vieren gaan.
Omdat dit betekent dat ons de moge
lijkheid gegeven is om onszelf te zijn
binnen de bescherming die de wetten
ons geven. Daar zorgt de familie Oranje
voor en dat is uitermate belangrijk. Als
wij geen Koningin hadden, dan moesten
wij er zeker een zoeken, als ombudsman,
die boven de partijen staat, die ervoor
zorgt dat recht is, voor ieder. Want als
dat ontbreekt, dan is er geen vrijheid
meer. Dat heet slavernij. En we zijn
veel te blij dat we daarvan verlost zijn
Daarom heeft 30 april te maken met
5 mei. Dat is feestelijk
J.P.D.
door Jan van Westhove.
Toen het bijna geheel donker ge
worden was, besloten beide wandelaars
een kopje koffie te gaan drinken in het
vroegere verenigingsgebouw, waar nu
het christelijk militair tehuis tijdelijk in
ondergebracht was.
Reeds bij het binnentreden bemerkten
zij, dat er enkele tientallen aanwezig
waren. De meesten zaten aan de kleine
tafeltjes in de kranten of tijdschriften
te lezen, terwijl er anderen aan het
dammen waren. Ook zaten er een paar
brieven te schrijven.
Nadat zij een poosje met enkele
andere militairen hadden zitten praten
en het voornaamste nieuws uit enige
kranten gelezen hadden, werd plotse
ling de buitendeur geopend en stapte
de plaatselijke Ned. Herv. predikant
binnen. Zij begrepen, dat het kwart
voor tien was en dat deze dominee, zo
als iedere avond, de dagsluiting kwam
verzorgen.
De schrijvers maakten snel hun brief
af, de dammers beëindigden huil spel
en de lezers deden de kranten of tijd
schriften dicht.
De aanwezigen vriendelijk groetend
liep de binnengekomene naar het po
dium en ging achter een eenvoudig les
senaartje staan. Hij haalde een zak
bijbeltje uit zijn binnenzak, bladerde er
even in en lei het toen geopend voor
zich neer.
Hij schraapte de keel terwijl hij zijn
ogen over de aanwezigen liet dwalen.
Het leek alsof hij dit deed om daarmee
stilte te verzoeken.
En inderdaad, dit onuitgesproken ver
zoek werd ingewilligd, iedereen zweeg
en scheen in afwachting naar de bood
schap die hij zou brengen.
Toen klonk: „vrienden, a.s. zondag
zal het Pinksteren zijn, het feest van de
uitstorting van de Heilige Geest. En
daarom wil ik een paar verzen lezen van
Johannes, die de woorden van de Here
Jezus in zijn evangelie weergegeven
heeft, die Hij in de nacht toen Hij ver
raden werd, gesproken heeft over de
Trooster die Hij zou zenden.
Door de doodstille zaal klonk toen
de met klankvolle stem voorgedragen
woorden:
„Uw hart worde niet ontroerd; gij
gelooft in God, gelooft ook in Mij.
In het huis Mijns Vaders zijn vele
woningen...
Ik zal u niet als wezen achterlaten...
Ik zal de Vader bidden en Hij zal u
een anderen Trooster geven, om tot in
eeuwigheid bij u te zijn.
Want Ik leef en gij zult leven..."
En in het dankgebed, dat volgde
haalde de biddende predikant de woor
den van de profeet Joël aan, over bloed,
vuur en rookpilaren. Noch de dominee,
noch de soldaten bevroedden, dat op
enkele kilometers van onze grens, de
vijanden zich gereedmaakten om over
enige uren deze verschrikkingen over
ons land uit te storten.
Op 17 april j.l. kwamen dokter G. J.
Onvlee en zijn gezin in Nederland aan.
Het oudste zoontje (12 jaar) is al van
af 1968 hier, zodat nu het gezin her
enigd is.
Dokter Onvlee vertrok in januari 1957
voor de eerste keer naar Indonesië, waar
hij sindsdien als zendingsarts aan het
ziekenhuis „Lende Moripa" in Waika-
bubak, was verbonden. Hij zal niet naar
Sumba terugkeren. Zijn taak in het
ziekenhuis is overgenomen door de
sumbanese arts Lapoe Moekoe. Voor
het eerst werd de leiding van een zieken
huis aan een sumbanese arts overge
dragen.
Het eiland Sumba met 300.000 in
woners, telt slechts drie artsen. Er zijn
twee ziekenhuizen met resp. 90 en 100
bedden. Het tweede ziekenhuis, „Lindi
Mara" in Pajeti, staat onder leiding van
de indonesische arts Dwi Santosa Ro-
hadi. Mej. Toeset en mej. Erkelens zijn
beiden als verpleegster aan deze zieken
huizen verbonden. Gestreefd wordt
naar kleine poliklinieken, zodat meer
mensen kunnen worden geholpen. De
slechte wegen bemoeilijken namelijk het
vervoer van patiënten. Bovendien kun
nen deze poliklinieken worden gebruikt
als consultatiebureau voor zuigelingen,
zodat de hoge kindersterfte krachtiger
kan worden bestreden.
Het voorlopige adres van dokter On
vlee luidt: Torenlaan 64, Laren N.H.
Op 23 april hoopt de heer H. van
Triest met zijn gezin voorgoed in Ne
derland te arriveren.
De heer van Triest is sedert maart
1968 in Kigali (Rwanda) als bouw
kundige werkzaam geweest.
Tweede persbericht.
Het programma van de Hogeschool
dag op 14 mei a.s. in de Burgwalkerk
te Kampen is als volgt.
Prof. Dr. G. P. Hartvelt, de huidige
rector, zal na de opening om 10.15 uur,
een toespraak houden over de tegen
woordige, zich snel ontwikkelende gang
van zaken aan de THHK.
Over het hoofdthema „VERNIEU
WING EN CONTINUÏTEIT, criti-
sche beschouwingen over de ontwikke
ling van het Gereformeerde leven" zal
Prof. Dr. J. T. Bakker, eveneens tijdens
de morgenvergadering, een referaat
houden. Hij zal in het bijzonder de
kerkelijke en theologische aspecten van
het onderwerp toelichten.
Tijdens de middagvergadering
spreekt Zijne Excellentie B. Roolvink,
minister van Sociale Zaken en Volks
gezondheid vanuit de politieke situatie
over het hoofdthema. Er zal ruime ge
legenheid tot discussie geboden wor
den.
Alle belangstellenden zijn van harte
welkom op deze Hogeschooldag.
dcinelvaattziLect
Al heeft Hij ons verlaten,
Hij laat ons nooit alleen.
Wat wij in Hem bezaten
is altijd om ons heen
als zonlicht om de bloemen
een moeder om haar kind
teveel om op te noemen
zijn wij door Hem bemind.
Al is Hij opgenomen,
houdt in herinnering,
dat Hij terug zal komen
zoals Hij van onsging.
We leven en vertrouwen
dat wij zijn majesteit
van oog tot oog aanschouwen
zullen in eeuwigheid.
T. W. Schulte Nordholt.
