eeuwóe
3£erkbocle
in memoRiam q. Bosselaap!
Verborgen Glorie
HUIS EN HAARD
en
Kort verslag
Classis Middelburg Slot
12 MAART 1970
23e JAARGANG No. 34
OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERK IN ZEELAND
Hoofd-RedacteurDr. A. DONDORP, Gapinge, Telefoon (0 1189) 4 70.
Redactie en medewerkers J. A. v. Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen;
Ds. M. V. J. de Craene, St. LaurensDrs. A. Elshout, Koudekerke
^25Dr. P. C. Kraan, Vlissingen;
Ds. G. S. Oegema, Arnemuiden; Dr. J. H. Becker, Nieuwerkerk;
„ik worstel Drs. M. Beinema, Middelburg; Ds. C. W. de Bruijne, Goes,
en ontkom Adres voor opgave advertenties en predikbeurten: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg.
Abonnementsprijs
5.per halfjaar
bij vooruitbetaling
Advertenties
25 cent per mm.
Bij abonnement lager.
Losse nummers 15 cent
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, tel. 24 38
Giro no. 4 22 80
v.
Zij schreeuwden als een man,
zeggende„Laat ons Barabbas
los". Luc. 23 18.
Allerlei figuren zijn rakelings in aanraking gekomen met de Here Jezus op
die vreselijke Vrijdag, die wij de Goede Vrijdag noemen. Maar één van de
merkwaardigste was die moordenaardie met de Here Jezus op het tweetal
stond en gekozen werd.
Vreemd is al dadelijk zijn naam. Want bar betekent zoon en abba betekent
vader.
Dus zoon des vaders.
Nog vreemder wordt het, als u weet, dat in vele handschriften van de bijbel
zijn naam voluit geschreven wordt als Jezus, Barabbas.
Hij heette dus ook Jezus.
Vermoedelijk is Barabbas een bijnaam. Zoiets als vaderszoontje of verwend
jochie.
Hij was een moordenaar. Dat wil zeggen een illegale vechter, die op een
donkere avond een Romein of iemand die met de Romeinen collaboreerde,
overhoop had gestoken.
Dat vonden de Joden aan de ene kant natuurlijk prettig, maar aan de
andere kant hadden ze een hekel aan dat soort ondergronds werk, vanwege
de ontzettende represailles, die de Romeinen namen.
De twee moordenaars, waar de Here Jezus op Golgotha tussen hing, waren
van hetzelfde soort.
Die man was gepakt en zat in de kerker te wachten op zijn dood.
Toen hij dan ook uit zijn cel werd gehaald, dacht hij niet anders dan dat
zijn laatste uur geslagen had.
Het kruis stond al voor hem klaar.
Maar als hij staat te knipperen tegen het licht, hoort hij een grote massa
schreeuwen: „Laat Bar-abbas los".
En dan ziet hij, hoe zijn kruis op Jezus wordt gelegd.
De dood was hem rakelings gepasseerd. Wat moet hij een paasfeest hebben
gevierd, toen hij als vrij man de stad in ging
In de meest letterlijke zin is de Here Jezus in zijn plaats gestorven.
Heeft hij de Here Jezus gekend
Heeft hij de prediking gehoord van de opstanding en van de uitstorting
van de Geest
Ook wij komen in deze lijdensweken door de prediking rakelings in aan
raking met de Here Jezus.
Hij kijkt ons aan, zoals hij Barabbas aangekeken heeft en zegt: „Ik vóór u".
En daardoor kunnen wij paasfeest vieren.
A.D.
Op 81-jarige leeftijd is dezer dagen
te Aagtekerke overleden, oud-burge
meester J. Bosselaar.
Vanaf 1926 tot 1953 bekleedde hij
het burgemeestersambt op even een
voudige, als trouwe wijze. Deze ambts
periode was verre van rustig. Er valt
te noemen de crisisjaren, de mobilisatie,
de Meidagen van 1940, de bezetting,
de inundatie en de wederopbouw.
Het hoofd bieden aan alle daaruit
voortvloeiende moeilijkheden eiste naast
veel tact ook veel standvastigheid.
Welnu het is de overledene vergund
geworden na veel spanning en tegen
slagen de gemeente Aagtekerke aan
zijn opvolger in zodanige staat over te
geven, dat er weer welstand was voor
de ingezetenen.
De heer Bosselaar was een man van
de z.g. ,,oude stempel", stammend uit
de tijd van de „mannen broeders" en
waar hij een behoudende instelling had
en zeer moeilijk van een eenmaal in
genomen standpunt was af te brengen,
kan het niet anders, of een bepaalde
vervreemding van hetgeen er thans leeft
in kerk en maatschappij moet hij hebben
gevoeld. Een zekere vereenzaming zal
niet uitgebleven zijn.
De overledene kon op een rijk ge
varieerd leven terugzien. Op verschil
lende terreinen heeft hij verantwoorde
lijke posten bezet. Genoemd kan wor
den zijn veeljarig lidmaatschap van de
Provinciale Staten van Zeeland, zijn
hoofdbestuurslidmaatschap van de lan
delijke C.B.T.B. Het bestuurslidmaat
schap van de provinciale afdeling van
genoemde organisatie en het voor
zitterschap van de afdeling Wal
cheren. Genoemd kan ook wor
den het presidium van de commissie
van toezicht van de Chr. Middelbare
Landbouwschool en zijn jarenlang lid
maatschap van de pachtkamer.
Betwijfeld moet worden of de op
somming hiermede volledig is.
Waar dit gedachteniswoord bestemd
is voor een kerkelijk blad, besluiten we
met te noemen het feit dat de heer
Bosselaar in het ambt van ouderling de
Gereformeerde Kerk te Domburg vele
jaren heeft gediend.
Het is bekend dat zijn naam bij vele
predikanten die te Domburg als candi-
daat begonnen in dankbare herinnering
wordt gehouden, om het feit dat Bosse
laar met zijn grote ervaring, jonge, pas
afgestudeerde predikanten, tot grote
steun is geweest.
J. L. Dregmans.
De Here Jezus Christus, die wij met
Thomas aanbidden als onze Heer en
onze God, was en is een waarachtig
mens.
Tijdens Zijn omwandeling op aarde
was Hij ook een heel gewoon mens, net
eender als wij. Van Zijn goddelijke
majesteit was niets te zien. Om Zijn
slapen schitterde geen nimbus. Integen
deel. Er was geen gedaante of heerlijk
heid, dat men Hem begeerde.
Ook de wonderen, die Hij deed,
maakten dat niet anders. Zij sterkten
wel de gelovigen, maar in het open
bare leven stonden die wonderen de
Heiland meer in de weg, vanwege het
chronische misverstand bij de schare,
met haar scheef getrokken messiaanse
verwachtingen.
Was de Heiland schoon om te zien
Van Zijn gelaat is ons niets bekend.
Het moet wel een heel gewoon Joden-
gezicht zijn geweest, dat niets opval
lends had, noch door schoonheid, noch
door lelijkheid.
Er is een neiging in sommige kringen
om de gestalte van Maria naar beneden
te trekken, om daarmee het „vlees zijn"
van Jezus Christus des te meer te accen
tueren. Dat hoeft niet. Juist het heel
gewone, in niets opvallende, oninteres
sante, maakt de vernedering van God
in-het-vlees volstrekt. Gelijk het geheel
overbodig is en verkeerd om van de
Kerstgeschiedenis een verhaal te maken
van barre ellende en verschrikkelijke
armoede. Ik geloof dat er alle reden is
om aan te nemen, dat Jozef en Maria
en ook hun kind Jezus burgermensen
zijn geweest.
Juist zó was Hij van kribbe tot graf
„vlees".
Wanneer na de opstanding dat vlees
en bloed van Jezus Christus verheerlijkt
zijn en Zijn menselijke natuur reeds in
de toekomende situatie der glorie ver
keert als eersteling, dan kan Hij alleen
maar met de discipelen, die nog in de
oude situatie leven, verkeren door ver
schijningen, dat is door aanpassingen.
Maar het zijn alleen de gelovigen, die
deze steeds meer of min getemperde
heerlijkheid van Jezus, die nu in één
persoon Gods zoon, en de nieuwe mens
is, te zien krijgen. En altijd maar even
In de velden van Efratha duurde de
glorie ook maar even. In Bethlehem was
het en bleef het donkere nacht.
In die verschijningen is ook een toe
neming van heerlijkheid te constateren.
De grote en eigenlijke verschijning vond
plaats op een berg in Gallilea. Daar
deinsden dan ook sommigen terug voor
zóveel majesteit. „Twijfelden", staat er
in de vertaling.
Doch dat waren uitsluitend ge
lovigen. Niemand anders dan de dis
cipelen in ruimere zin genomen
hebben de Opgestane aanschouwd.
En wie Hem aanschouwden, hebben
niet anders gezien dan een aanpassing,
een verschijning van Zijn nieuwe ver
heerlijkte, menselijke gestalte.
Na de opstanding werd het incognito
dus niet helemaal opgeheven. Het bleef
geloven, dat Hij het was. Dat Hij door
Zijn opstanding uit de doden bewezen
had Gods Zoon te zijn. Niet door ver
schijningen, maar door de prediking van
het Woord en door het getuigenis aan
gaande de opstanding, is de gemeente
van Jeruzalem vergaderd en de Kerk
van alle eeuwen en landen.
Die veertig dagen droegen van meet
af aan het karakter der tijdelijkheid. Het
getal 40 komt in de schrift steeds voor
als het gaat om een oponthoud of een
tussenstrijd.
Pasen, Hemelvaart en Pinksteren,
horen onmiddellijk bij elkaar.
Het is dan ook opmerkelijk, hoe de
verschijningen van Christus in die 40
dagen telkens plotseling afbreken. In
eens is Jezus weg uit het gezicht.
Als het geloof aan de rand van het
geloven komt, waar het aanschouwen
begint denkt b.v. aan de Emmaüs
gangers wijkt Jezus uit hun ogen.
Maar de schriften blijven...
A.D.
OPENBARE BELIJDENIS
In deze tijd van het jaar, in het vroege
voorjaar, bereidt in bijna alle kerken,
een groep jonge mensen zich voor, om
te komen tot openbare belijdenis van
hun geloof.
't Is een mooie symboliek, dat dit
gebeurt in de prille lente, dikwijls in de
lijdensweken.
Voor die jonge mensen is het een
afsluiting van hun kindertijd en een
overgang naar de volwassenheid; een
bewust en zelfstandig aanvaarden van
hun doop en een vrijwillige keuze, welke
richting zij in hun leven willen volgen.
Een moeder zei eens tegen haar grote
kinderen: „er zijn twee belangrijke
dagen in ons leven; twee dagen, die
heel het verdere leven bepalen. En te
gelijk zijn het twee feestdagen.
De dag van je belijdenis en je trouw
dag".
Voor verreweg de meesten is de be
lijdenisdag het eerst.
Je staat dan, als op een vroege zomer
morgen te kijken in de nevelige verte,
waarin je nog niets kunt onderscheiden.
Maar je weet, als straks dé nevel
optrekt, komt er een warme zomerdag.
Voor ons ouderen is dat allemaal al
zo lang geleden. En dat bijzondere, dat
eerste enthousiasme is er af. 't Is alles
meer gewoon geworden. Met het vor
deren van de levensdag kwam de drukte
van werk en gezin en zoveel, dat onze
aandacht vroeg. En dat is goed ook.
We hebben onze taak in het leven en
dat moeten we zo goed mogelijk doen.
Maar één van de gevolgen, die voor
ons als ouders voortvloeien uit die be
lijdenisdag van jaren geleden is, dat
we met onze kinderen, over deze din
gen praten. Ze niet in de mist laten en
ze niet met hun vragen, hun blijdschap,
misschien ook met hun moeilijkheden
alleen laten.
Praat met hen Over alles Ik weet
best, dat jongens en meisjes op die leef
tijd niet makkelijk met ouderen praten.
Met leeftijdgenoten gaat dat veel
beter.
Toch is het een eis, die aan ons ge
steld wordt. En daar moeten we vroeg
mee beginnen.
Ik hoor u al denken: „Och daar snap
pen die kleine kinderen toch niets van
Dat zou u meevallen. Ik weet van
een gezin, waar de leeftijden der kin
deren erg uitéén liepen. De groten -,
en de twee nakomertjes: een jochie van
zeven en een ventje van drie en een
half jaar.
De oudste jongen, die dat jaar zijn
eindexamen moest doen, zou zondag
morgen belijdenis afleggen.
De hele week werd er in het gezin
over gepraat. Het moest een feestdag
worden
De ouders kochten een bijbel voor
hem. De broers en zusjes gaven een
Hugenotenkruisje.
Frisse voorjaarsbloemen op de ont
bijttafel. Iets extra's bij de koffie. Een
extra verzorgde maaltijd. Familie en
vrienden kwamenfeliciteren, 't Was
een hoogtijdag.
De avond tevoren had de moeder,
toen ze de kleintjes naar bed bracht,
er weer van verteld.
Heel eenvoudig vertelde ze wat het
eigenlijk allemaal betekende. Ze zei:
„Nu moeten jullie morgenochtend goed
luisteren in de kerk en goed kijken".
's Zondagsavonds zat die moeder op
de rand van het bed na te praten over
de fijne dag. Opeens zei het jongetje
van zeven: ,Was dat nou alles Hij
moest alleen maar 'ja' zeggen Dat kan
ik ook
Hij was zichtbaar teleurgesteld. Hij
had er heel wat meer van verwacht.
De kleinste zei niets, maar toen hij
voor zijn witte ledikantje knielde, kwam
dat is
op de tenen van je geloof gaan staan
je vertrouwen zover uittrekken
dat je de hand van de Heer kunt grijpen,
je blootleggen als een strand,
je langzaam laten overmeesteren
door Zijn vloed,
Zijn overvloedige liefde,
bidden
is open oor hebben voor het lavende suizen
van Zijn zachte koelte,
Zijn zegenende adem
in de zielen van je geloof voelen,
bidden, dat is
als een kind je hart uitstorten
en het vol genade weer meenemen.
Hans Bouma.
uit: Met het geloof op de tong
J. N. Voorhoeve, Den Haag
er achter zijn gewone avondgebedje:
„Here ik wil ook zo graag een cipel
worden, net als Dick vanmorgen ge
worden is".
Zo klein als hij was, had hij het toch
uitstekend begrepen, ook al kon hij dat
moeilijke woord „discipel" nog niet
zeggen.
Het mooi was ook het antwoord van
die oudste jongen, toen zijn moeder
's morgens tegen hem zei: ,,'t Is van
daag een heel bijzondere dag voor je".
Hij antwoordde: „Ja, maar het is
toch eigenlijk alleen maar in het open
baar uitspreken van iets, dat er altijd
al geweest is".
U ziet, dat het heel erg meevalt wat
kleintjes van deze dingen begrijpen.
Maar aan ons als ouders de taak,
om hen van jaar tot jaar te begeleiden,
om voortdurend met hen te praten tot
ze gekomen zijn tot die drempel van
geestelijke volwassenheid en volmondig
en bewust „Ja" zeggen op de vraag of
ze met heel hun leven Christus willen
volgen en een trouw discipel willen zijn
en mee willen werken voor de komst
van Zijn koninkrijk.
J.S.D.T.
Kort verslag van de vergadering
van de Classis Goes op 12 febr. j.l.
1. Opening namens de roepende kerk
van Wemeldinge door Ds. Noordhof.
2. Nazien van de Credentiebrieven door
Wissenkerke.
3. Instituering van het Moderamen:
Praeses Ds. Terlaak.
Assessor Ds. Tieleman.
eerste Scriba Ds. van den Berg.
tweede Scriba Ds. Blokland.
4. Peremtoir examen van kand. Jac.
Wagenmakers, beroepen predikant
van Baarland en 's Gravenpolder. Dit
examen verloopt zo, dat deze kand.
toegelaten kan worden tot de be
diening van Woorden Sacramenten.
5. Behandeling van de steunaanvragen,
waar broeder Bras een overzicht van
geeft.
6. Ds Notulen van de vorige vergade
ring worden gelezen en goed gekeurd.
7. Behandeling van Ingekomen Stukken.
8. Rapporten van Ds. Seegers over de
Zending;
van Ds. Blokland over de Evangeli
satie in de Classis;
van deze eveneens over het Ontwikke
lingshulp-project te Sao Paolo, waar
de Classis aan deelneemt.
9. Aanwijzing van de roepende kerk voor
de volgende Classisvergadering, die
D.V. gehouden zal worden op 14 mei
om 19.00 uur in de Westwalkerk te
Goes: Wissenkerke.
10. Sluiting.
P. BI.
KORT VERSLAG VAN DE OP
MAANDAG 9 FEBRUARI 1970
GEHOUDEN CLASSIS VER
GADERING TE MIDDELBURG
Ruilbeurten.
Dit onderwerp was reeds enkele malen
op voorgaande vergaderingen ter sprake
geweest. Het bleek ook nu weer een heet
hangijzer te zijn. De kerken hebben zich
over deze zaak kunnen beraden en het
resultaat van dit beraad was als volgt:
ARNEMUIDEN: Raakt vacant. Heeft
momenteel niets in te brengen. Kan voor
alsnog niet deelnemen.
Domburg-Westkapelle: Vóór, mits alle
kerken meedoen.
Gapinge: Vóór.
Koudekerke: Vóór, mits alle kerken mee
doen.
Middelburg: Doet niet mee.
Sint Laurens: is enthousiast voor deze
regeling.
Souburg: Vóór, mits alle kerken mee
doen.
Veere: Vóór.
Vlissingen: Vóór.
Oostkapelle: Vóór, mits alle kerken mee
doen.
Vrouwenpolder, Serooskerke, Melis-
kerke en Grijpskerke hebben besloten,
wegens een eigen onderling ruilsysteem
en ter wille van de catechismuspredi-
king aan het classicaal ruilsysteem niet
mee te doen.
Na kennismaking van deze stand van
zaken neemt Ds. Genuït het woord en
doet een dringend beroep op de kerken, die
afwijzend staan of hun meedoen verbinden