eeuwóe 3£erkbocle in memoRiam q. Bosselaap! Verborgen Glorie HUIS EN HAARD en Kort verslag Classis Middelburg Slot 12 MAART 1970 23e JAARGANG No. 34 OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERK IN ZEELAND Hoofd-RedacteurDr. A. DONDORP, Gapinge, Telefoon (0 1189) 4 70. Redactie en medewerkers J. A. v. Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen; Ds. M. V. J. de Craene, St. LaurensDrs. A. Elshout, Koudekerke ^25Dr. P. C. Kraan, Vlissingen; Ds. G. S. Oegema, Arnemuiden; Dr. J. H. Becker, Nieuwerkerk; „ik worstel Drs. M. Beinema, Middelburg; Ds. C. W. de Bruijne, Goes, en ontkom Adres voor opgave advertenties en predikbeurten: Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg. Abonnementsprijs 5.per halfjaar bij vooruitbetaling Advertenties 25 cent per mm. Bij abonnement lager. Losse nummers 15 cent Drukkers-Uitgevers Littooij Olthoff Spanjaardstraat 47 Middelburg, tel. 24 38 Giro no. 4 22 80 v. Zij schreeuwden als een man, zeggende„Laat ons Barabbas los". Luc. 23 18. Allerlei figuren zijn rakelings in aanraking gekomen met de Here Jezus op die vreselijke Vrijdag, die wij de Goede Vrijdag noemen. Maar één van de merkwaardigste was die moordenaardie met de Here Jezus op het tweetal stond en gekozen werd. Vreemd is al dadelijk zijn naam. Want bar betekent zoon en abba betekent vader. Dus zoon des vaders. Nog vreemder wordt het, als u weet, dat in vele handschriften van de bijbel zijn naam voluit geschreven wordt als Jezus, Barabbas. Hij heette dus ook Jezus. Vermoedelijk is Barabbas een bijnaam. Zoiets als vaderszoontje of verwend jochie. Hij was een moordenaar. Dat wil zeggen een illegale vechter, die op een donkere avond een Romein of iemand die met de Romeinen collaboreerde, overhoop had gestoken. Dat vonden de Joden aan de ene kant natuurlijk prettig, maar aan de andere kant hadden ze een hekel aan dat soort ondergronds werk, vanwege de ontzettende represailles, die de Romeinen namen. De twee moordenaars, waar de Here Jezus op Golgotha tussen hing, waren van hetzelfde soort. Die man was gepakt en zat in de kerker te wachten op zijn dood. Toen hij dan ook uit zijn cel werd gehaald, dacht hij niet anders dan dat zijn laatste uur geslagen had. Het kruis stond al voor hem klaar. Maar als hij staat te knipperen tegen het licht, hoort hij een grote massa schreeuwen: „Laat Bar-abbas los". En dan ziet hij, hoe zijn kruis op Jezus wordt gelegd. De dood was hem rakelings gepasseerd. Wat moet hij een paasfeest hebben gevierd, toen hij als vrij man de stad in ging In de meest letterlijke zin is de Here Jezus in zijn plaats gestorven. Heeft hij de Here Jezus gekend Heeft hij de prediking gehoord van de opstanding en van de uitstorting van de Geest Ook wij komen in deze lijdensweken door de prediking rakelings in aan raking met de Here Jezus. Hij kijkt ons aan, zoals hij Barabbas aangekeken heeft en zegt: „Ik vóór u". En daardoor kunnen wij paasfeest vieren. A.D. Op 81-jarige leeftijd is dezer dagen te Aagtekerke overleden, oud-burge meester J. Bosselaar. Vanaf 1926 tot 1953 bekleedde hij het burgemeestersambt op even een voudige, als trouwe wijze. Deze ambts periode was verre van rustig. Er valt te noemen de crisisjaren, de mobilisatie, de Meidagen van 1940, de bezetting, de inundatie en de wederopbouw. Het hoofd bieden aan alle daaruit voortvloeiende moeilijkheden eiste naast veel tact ook veel standvastigheid. Welnu het is de overledene vergund geworden na veel spanning en tegen slagen de gemeente Aagtekerke aan zijn opvolger in zodanige staat over te geven, dat er weer welstand was voor de ingezetenen. De heer Bosselaar was een man van de z.g. ,,oude stempel", stammend uit de tijd van de „mannen broeders" en waar hij een behoudende instelling had en zeer moeilijk van een eenmaal in genomen standpunt was af te brengen, kan het niet anders, of een bepaalde vervreemding van hetgeen er thans leeft in kerk en maatschappij moet hij hebben gevoeld. Een zekere vereenzaming zal niet uitgebleven zijn. De overledene kon op een rijk ge varieerd leven terugzien. Op verschil lende terreinen heeft hij verantwoorde lijke posten bezet. Genoemd kan wor den zijn veeljarig lidmaatschap van de Provinciale Staten van Zeeland, zijn hoofdbestuurslidmaatschap van de lan delijke C.B.T.B. Het bestuurslidmaat schap van de provinciale afdeling van genoemde organisatie en het voor zitterschap van de afdeling Wal cheren. Genoemd kan ook wor den het presidium van de commissie van toezicht van de Chr. Middelbare Landbouwschool en zijn jarenlang lid maatschap van de pachtkamer. Betwijfeld moet worden of de op somming hiermede volledig is. Waar dit gedachteniswoord bestemd is voor een kerkelijk blad, besluiten we met te noemen het feit dat de heer Bosselaar in het ambt van ouderling de Gereformeerde Kerk te Domburg vele jaren heeft gediend. Het is bekend dat zijn naam bij vele predikanten die te Domburg als candi- daat begonnen in dankbare herinnering wordt gehouden, om het feit dat Bosse laar met zijn grote ervaring, jonge, pas afgestudeerde predikanten, tot grote steun is geweest. J. L. Dregmans. De Here Jezus Christus, die wij met Thomas aanbidden als onze Heer en onze God, was en is een waarachtig mens. Tijdens Zijn omwandeling op aarde was Hij ook een heel gewoon mens, net eender als wij. Van Zijn goddelijke majesteit was niets te zien. Om Zijn slapen schitterde geen nimbus. Integen deel. Er was geen gedaante of heerlijk heid, dat men Hem begeerde. Ook de wonderen, die Hij deed, maakten dat niet anders. Zij sterkten wel de gelovigen, maar in het open bare leven stonden die wonderen de Heiland meer in de weg, vanwege het chronische misverstand bij de schare, met haar scheef getrokken messiaanse verwachtingen. Was de Heiland schoon om te zien Van Zijn gelaat is ons niets bekend. Het moet wel een heel gewoon Joden- gezicht zijn geweest, dat niets opval lends had, noch door schoonheid, noch door lelijkheid. Er is een neiging in sommige kringen om de gestalte van Maria naar beneden te trekken, om daarmee het „vlees zijn" van Jezus Christus des te meer te accen tueren. Dat hoeft niet. Juist het heel gewone, in niets opvallende, oninteres sante, maakt de vernedering van God in-het-vlees volstrekt. Gelijk het geheel overbodig is en verkeerd om van de Kerstgeschiedenis een verhaal te maken van barre ellende en verschrikkelijke armoede. Ik geloof dat er alle reden is om aan te nemen, dat Jozef en Maria en ook hun kind Jezus burgermensen zijn geweest. Juist zó was Hij van kribbe tot graf „vlees". Wanneer na de opstanding dat vlees en bloed van Jezus Christus verheerlijkt zijn en Zijn menselijke natuur reeds in de toekomende situatie der glorie ver keert als eersteling, dan kan Hij alleen maar met de discipelen, die nog in de oude situatie leven, verkeren door ver schijningen, dat is door aanpassingen. Maar het zijn alleen de gelovigen, die deze steeds meer of min getemperde heerlijkheid van Jezus, die nu in één persoon Gods zoon, en de nieuwe mens is, te zien krijgen. En altijd maar even In de velden van Efratha duurde de glorie ook maar even. In Bethlehem was het en bleef het donkere nacht. In die verschijningen is ook een toe neming van heerlijkheid te constateren. De grote en eigenlijke verschijning vond plaats op een berg in Gallilea. Daar deinsden dan ook sommigen terug voor zóveel majesteit. „Twijfelden", staat er in de vertaling. Doch dat waren uitsluitend ge lovigen. Niemand anders dan de dis cipelen in ruimere zin genomen hebben de Opgestane aanschouwd. En wie Hem aanschouwden, hebben niet anders gezien dan een aanpassing, een verschijning van Zijn nieuwe ver heerlijkte, menselijke gestalte. Na de opstanding werd het incognito dus niet helemaal opgeheven. Het bleef geloven, dat Hij het was. Dat Hij door Zijn opstanding uit de doden bewezen had Gods Zoon te zijn. Niet door ver schijningen, maar door de prediking van het Woord en door het getuigenis aan gaande de opstanding, is de gemeente van Jeruzalem vergaderd en de Kerk van alle eeuwen en landen. Die veertig dagen droegen van meet af aan het karakter der tijdelijkheid. Het getal 40 komt in de schrift steeds voor als het gaat om een oponthoud of een tussenstrijd. Pasen, Hemelvaart en Pinksteren, horen onmiddellijk bij elkaar. Het is dan ook opmerkelijk, hoe de verschijningen van Christus in die 40 dagen telkens plotseling afbreken. In eens is Jezus weg uit het gezicht. Als het geloof aan de rand van het geloven komt, waar het aanschouwen begint denkt b.v. aan de Emmaüs gangers wijkt Jezus uit hun ogen. Maar de schriften blijven... A.D. OPENBARE BELIJDENIS In deze tijd van het jaar, in het vroege voorjaar, bereidt in bijna alle kerken, een groep jonge mensen zich voor, om te komen tot openbare belijdenis van hun geloof. 't Is een mooie symboliek, dat dit gebeurt in de prille lente, dikwijls in de lijdensweken. Voor die jonge mensen is het een afsluiting van hun kindertijd en een overgang naar de volwassenheid; een bewust en zelfstandig aanvaarden van hun doop en een vrijwillige keuze, welke richting zij in hun leven willen volgen. Een moeder zei eens tegen haar grote kinderen: „er zijn twee belangrijke dagen in ons leven; twee dagen, die heel het verdere leven bepalen. En te gelijk zijn het twee feestdagen. De dag van je belijdenis en je trouw dag". Voor verreweg de meesten is de be lijdenisdag het eerst. Je staat dan, als op een vroege zomer morgen te kijken in de nevelige verte, waarin je nog niets kunt onderscheiden. Maar je weet, als straks dé nevel optrekt, komt er een warme zomerdag. Voor ons ouderen is dat allemaal al zo lang geleden. En dat bijzondere, dat eerste enthousiasme is er af. 't Is alles meer gewoon geworden. Met het vor deren van de levensdag kwam de drukte van werk en gezin en zoveel, dat onze aandacht vroeg. En dat is goed ook. We hebben onze taak in het leven en dat moeten we zo goed mogelijk doen. Maar één van de gevolgen, die voor ons als ouders voortvloeien uit die be lijdenisdag van jaren geleden is, dat we met onze kinderen, over deze din gen praten. Ze niet in de mist laten en ze niet met hun vragen, hun blijdschap, misschien ook met hun moeilijkheden alleen laten. Praat met hen Over alles Ik weet best, dat jongens en meisjes op die leef tijd niet makkelijk met ouderen praten. Met leeftijdgenoten gaat dat veel beter. Toch is het een eis, die aan ons ge steld wordt. En daar moeten we vroeg mee beginnen. Ik hoor u al denken: „Och daar snap pen die kleine kinderen toch niets van Dat zou u meevallen. Ik weet van een gezin, waar de leeftijden der kin deren erg uitéén liepen. De groten -, en de twee nakomertjes: een jochie van zeven en een ventje van drie en een half jaar. De oudste jongen, die dat jaar zijn eindexamen moest doen, zou zondag morgen belijdenis afleggen. De hele week werd er in het gezin over gepraat. Het moest een feestdag worden De ouders kochten een bijbel voor hem. De broers en zusjes gaven een Hugenotenkruisje. Frisse voorjaarsbloemen op de ont bijttafel. Iets extra's bij de koffie. Een extra verzorgde maaltijd. Familie en vrienden kwamenfeliciteren, 't Was een hoogtijdag. De avond tevoren had de moeder, toen ze de kleintjes naar bed bracht, er weer van verteld. Heel eenvoudig vertelde ze wat het eigenlijk allemaal betekende. Ze zei: „Nu moeten jullie morgenochtend goed luisteren in de kerk en goed kijken". 's Zondagsavonds zat die moeder op de rand van het bed na te praten over de fijne dag. Opeens zei het jongetje van zeven: ,Was dat nou alles Hij moest alleen maar 'ja' zeggen Dat kan ik ook Hij was zichtbaar teleurgesteld. Hij had er heel wat meer van verwacht. De kleinste zei niets, maar toen hij voor zijn witte ledikantje knielde, kwam dat is op de tenen van je geloof gaan staan je vertrouwen zover uittrekken dat je de hand van de Heer kunt grijpen, je blootleggen als een strand, je langzaam laten overmeesteren door Zijn vloed, Zijn overvloedige liefde, bidden is open oor hebben voor het lavende suizen van Zijn zachte koelte, Zijn zegenende adem in de zielen van je geloof voelen, bidden, dat is als een kind je hart uitstorten en het vol genade weer meenemen. Hans Bouma. uit: Met het geloof op de tong J. N. Voorhoeve, Den Haag er achter zijn gewone avondgebedje: „Here ik wil ook zo graag een cipel worden, net als Dick vanmorgen ge worden is". Zo klein als hij was, had hij het toch uitstekend begrepen, ook al kon hij dat moeilijke woord „discipel" nog niet zeggen. Het mooi was ook het antwoord van die oudste jongen, toen zijn moeder 's morgens tegen hem zei: ,,'t Is van daag een heel bijzondere dag voor je". Hij antwoordde: „Ja, maar het is toch eigenlijk alleen maar in het open baar uitspreken van iets, dat er altijd al geweest is". U ziet, dat het heel erg meevalt wat kleintjes van deze dingen begrijpen. Maar aan ons als ouders de taak, om hen van jaar tot jaar te begeleiden, om voortdurend met hen te praten tot ze gekomen zijn tot die drempel van geestelijke volwassenheid en volmondig en bewust „Ja" zeggen op de vraag of ze met heel hun leven Christus willen volgen en een trouw discipel willen zijn en mee willen werken voor de komst van Zijn koninkrijk. J.S.D.T. Kort verslag van de vergadering van de Classis Goes op 12 febr. j.l. 1. Opening namens de roepende kerk van Wemeldinge door Ds. Noordhof. 2. Nazien van de Credentiebrieven door Wissenkerke. 3. Instituering van het Moderamen: Praeses Ds. Terlaak. Assessor Ds. Tieleman. eerste Scriba Ds. van den Berg. tweede Scriba Ds. Blokland. 4. Peremtoir examen van kand. Jac. Wagenmakers, beroepen predikant van Baarland en 's Gravenpolder. Dit examen verloopt zo, dat deze kand. toegelaten kan worden tot de be diening van Woorden Sacramenten. 5. Behandeling van de steunaanvragen, waar broeder Bras een overzicht van geeft. 6. Ds Notulen van de vorige vergade ring worden gelezen en goed gekeurd. 7. Behandeling van Ingekomen Stukken. 8. Rapporten van Ds. Seegers over de Zending; van Ds. Blokland over de Evangeli satie in de Classis; van deze eveneens over het Ontwikke lingshulp-project te Sao Paolo, waar de Classis aan deelneemt. 9. Aanwijzing van de roepende kerk voor de volgende Classisvergadering, die D.V. gehouden zal worden op 14 mei om 19.00 uur in de Westwalkerk te Goes: Wissenkerke. 10. Sluiting. P. BI. KORT VERSLAG VAN DE OP MAANDAG 9 FEBRUARI 1970 GEHOUDEN CLASSIS VER GADERING TE MIDDELBURG Ruilbeurten. Dit onderwerp was reeds enkele malen op voorgaande vergaderingen ter sprake geweest. Het bleek ook nu weer een heet hangijzer te zijn. De kerken hebben zich over deze zaak kunnen beraden en het resultaat van dit beraad was als volgt: ARNEMUIDEN: Raakt vacant. Heeft momenteel niets in te brengen. Kan voor alsnog niet deelnemen. Domburg-Westkapelle: Vóór, mits alle kerken meedoen. Gapinge: Vóór. Koudekerke: Vóór, mits alle kerken mee doen. Middelburg: Doet niet mee. Sint Laurens: is enthousiast voor deze regeling. Souburg: Vóór, mits alle kerken mee doen. Veere: Vóór. Vlissingen: Vóór. Oostkapelle: Vóór, mits alle kerken mee doen. Vrouwenpolder, Serooskerke, Melis- kerke en Grijpskerke hebben besloten, wegens een eigen onderling ruilsysteem en ter wille van de catechismuspredi- king aan het classicaal ruilsysteem niet mee te doen. Na kennismaking van deze stand van zaken neemt Ds. Genuït het woord en doet een dringend beroep op de kerken, die afwijzend staan of hun meedoen verbinden

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsche kerkbode, weekblad gewijd aan de belangen der gereformeerde kerken/ Zeeuwsch kerkblad | 1970 | | pagina 1