^leeuwóe 3£erkbocle
<2)oe Wet zèlj
Randkerkelijkheid
Attentie sM.p.
Officiële berichten
r
GEDACHTENIS
J
OFFICIEEL ORGAAN TEN DIENSTE VAN DE GEREFORMEERDE KERK IN ZEELAND.
Hoofd-RedacteurDr. A. DONDORP, Gapinge, Telefoon (0 1189) 4 70.
Redactie en medewerkers Ds. B. Wentsel, Brouwershaven J. A. v. Bennekom, Middelburg Dr. A. J. Boom, Vlissingen;
Ds. M. V. J. de Craene, St. Laurens Drs. A. Elshout, Koudekerke
Ds. W. H. Gispen, Terneuzen; Dr. P. C. Kraan, Vlissingen;
Ds. G. S. Oegema, Arnemuiden; Dr. J. H. Becker, Nieuwerkerk;
Drs. M. Beinema, Middelburg; Ds. C. W. de Bruijne, Goes.
Adres voor opgave advertenties en predikbeurten Littooij Olthoff, Spanjaardstraat 47, Middelburg.
23e JAARGANG No. 23
12 DECEMBER 1968
„Ik worstel
en ontkom"
Wend U niet zwijgend
van mij af Ps. 28 1.
Honderden uwer hebben 't natuurlijk meegemaakt in hun levendat je week
in week uit er door ziekte buiten stond. Je kunt God aanroepen, zoals je altijd
deed, maar 't lijkt of er niets verandert. Een „zwijgende" God, dat is heus
geen nieuwtje, 't Komt meer in de psalmen voor. God is zo, onbereikbaar als
de „rots" waarmee David Hem in de eerste regel aanspreekt. En vooral als
je zo weken in 't ziekenhuis vertoeft en tegelijkertijd 't lijden en de moeite
en de opstand van anderen ziet.
Maar als David dit bidt, zit er als 't ware een heel stuk leven in verborgen
ik roep tot U (1), mijn handen zijn in uw binnenste heiligdom (2). Hele ritsen
mensen gaan er aan (3-5) die zo maar handelen in 't leven en er niet meer
zijn. Ja alsof God niet de handelende God is.
En dan kan er ineens in dit beangstigende zwijgen van God een stille uit
nodiging zitten „doe het zelf", zoals je winkels vol materiaal hebt liggen met
de uitnodiging: Koop dit en versier uw huis er zelf mee. We moeten er in onze
zelf nood en zelf eenzaamheid mede bezig raken dat God in Zijn Evangelie
nooit gezwegen heeft maar dat dat zogenaamde zwijgende Evangelie om een
antwoord vraagt. Hoe zwaarder en drukker en ongeloofwaardiger ons leven,
hoe meer we ons misschien moeten vastklampen aan God. En hebben wij God
niet laten staan roepen in Gethsemané toen wij in slaap vielen bij Zijn heftig
roepen om nabijheid in de grootste benauwdheid
Ja 't kan zijn dat een mens in al zijn waarden, ook zijn christelijke waarden
uit de balans geworpen wordt, -dat er geen grond is om op te steunen. Dan
nog blijft er om met Bonhoeffer te zeggen, de strijd van „verzeten
overgave". Wat heeft deze man gehoopt op bevrijding en op de kansel, op de
gemeenschap en op de samenleving met God en mens 't laatste was
uit z'n bedeel 't schavot op even voor de bevrijding met de opmerking aan de
kamparts dit leven is voorbij, ik ga aan het nieuwe beginnen". Kijk "zo
kan er ook het antwoord zijn van de voor ons gevoel zwijgende God. En
heeft Hijzelf niet in een hut onder ons gewoond terwijl wij het bijna te laat
ontdekken
Laat er zo ook weer 't houvast zijn in alle vragen en nood voor jong en
oud. Geprezen zij de HEER, dat is de HEER naast mijn bed, naast mij op
straat, in mijn leven waarin haast geen uitzicht meer is, want Hij heeft mijn
luide roepen gehoord en Hij draagt je als alles nog uit de balans ligt
tot in de eeuwigheid. Dat is wat: ik mens uit zo'n klein stukje tijd, gedragen
in eeuwigheids armen, nu en altoos Die nimmer mij heeft afgewezen
W. J. Musch, De Klokkenberg, Breda.
Abonnementsprijs
5.per halfjaar
bij vooruitbetaling.
Advertenties
20 cent per mm.
Bij abonnement lager.
Losse nummers 15 cent.
Drukkers-Uitgevers
Littooij Olthoff
Spanjaardstraat 47
Middelburg, tel. 24 38
Giro no. 4 22 80
v.
Blijf gedenken
de geschenken,
u gegeven
door uw God,
Leer Hem loven
die van boven
alles leidde;
ook uw lot.
Vele woorden
liefdekoorden
in de Schriften
trokken u.
Uw gefluister
in het duister
hoort Hij zeker;
toen en nu.
Weet: na lijden
volgt verblijden.
Alle tijden
regelt Hij.
Ook de smarten
van het harte
in het leven
van u en mij.
V
II
De vorige keer ging het over die
genen, die nog niet tot een keuze ge
komen waren voor of tegen Jezus Chris
tus. Die nog leven tussen het ja en
het neen.
Maar naast deze groep is er ook een
andere groep. Men noemt deze groep
wel de ondergrondse kerk". Het zijn
zij, die wel een levende band met
Christus hebben, ook soms wel contact
met hun medechristenen, maar in de
praktijk van hun leven, soms heel be
wust, neen zeggen tegen alles wat kerk
is. Wel een band met de Heer van de
Liefde en vrede
op uw bede
in het lijden
werd beloofd.
Die in 't leven
hier gegeven
door geen mensen
wordt geroofd.
Los te laten
zou niet baten.
Ondanks zonden
houdt Hij vast.
Zijne kinderen
zijn bij 't minderen
van hun liefde
niet tot last.
Doch dan dringt Hij
en dan dwingt Hij
door kastijding
u weerom.
Tot gij eindelijk
in beschamen
antwoordt
„Heer, ik kom".
J. C. DE KOK.
Kerk, niet met de kerk zelf, of hooguit
een papieren band.
vaarden, zoals Christus hen (en ons!)
Nu kun je op zichzelf zeggen, dat
deze houding fout is. En ik geloof, dat
dat ook juist is. Christus heeft geen
overbodige dingen ingesteld. Bovendien
is het aanzienlijk eenvoudiger van
buitenaf als toeschouwer critiek te
leveren op de kerk, dan zelf mee te
helpen aan de opbouw van het lichaam
van Christus. Achter deze houding en
veel critiek kan zitten, dat men niet be
reid is medeverantwoordelijkheid te
dragen, met alle lasten en moeite van
dien. Als we onze naaste moeten lief
hebben, betekent dat, dat we hem niet
kunnen uitzoeken, maar dat we onze
medebroeders en zusters hebben te aan-
aanvaard heeft.
Maar dat betekent niet, dat daarnaast
een zelfonderzoek als kerk niet nood
zakelijk is! Niet alle ergernis aan de
kerk is ergernis aan het evangelie! Want
ons kerkelijk leven kan zo zijn, dat het
voor bepaalde christenen onmogelijk is
daarin hun gelooL.te beleven.
Immers de manier van ons kerkzijn
is niet bovëntijdelijk. We zijn kerk in
Nederland in 1968. Dat betekent niet
dat het evangelie van 100 na Chr. een
andere evangelie is dan dat van 1968
na Chr., maar wel dat we het anders
onder woorden brengen. De boodschap
van God is in het Grieks niet anders
dan in het Nederlands, maar we zullen
hem hier en nu in het Nederlands
moeten brengen, omdat de meeste men
sen geen Grieks verstaan. Dat kunt U
trouwens in de bijbel zelf al aantreffen.
Christus sprak Aramees, hoewel het
Oude Testament in het Hebreeuws ge
schreven was, en de schrijvers van het
Nieuwe Testament hebben het Grieks
gekozen, eenvoudig weg omdat dat de
wereldtaal van die tijd was. Het heeft
geen zin om het evangelie te brengen
in een taal die de mensen niet verstaan.
Het wonder van de Pinksterdag is een
teken van de grote toekomst als alle
taalbarrières zullen zijn afgebroken,
maar zover zijn we nu nog niet.
Maar vertalen houdt meer in, dan
alleen maar woorden vertalen! Er zijn
woorden en begrippen, die in de loop
van de tijd een andere gevoelswaarde
krijgen. Wanneer wij tegenwoordig het
woord herder horen, denken we eerder
aan de grote stille heide dan aan een
man, gewapend met een knots, vechtend
met leeuwen en beren. Het woord kudde
roept bij ons allereerst de gedachte op
aan massa, geen eigen initiatief, kudde
geest. Weinigen denken dan aan een
groep dieren, waarbij de sterken een
beschermende ring vormen om de
zwakken. Het leven als kudde in de tijd
van de bijbel was niet zoveer een veilig,
beschermd leven als wel een leven vol
gevaren temidden van de wildernis,
waarbij de herder met levensgevaar zijn
schapen hoedde.
Dat betekent, dat we de boodschap
van het evangelie zullen moeten vertalen
voor de mensen van onze tijd, diezelfde
boodschap, maar anders onder woorden
gebracht. En ook anders gestalte ge
geven in ons leven als gemeente. De
wijze van samenkomsten van de ge
meente, zoals beschreven in 1 Cor. 14
(improviserend, met inbreng van aller
lei mensen uit de kerk) is een andere
dan die van ons.
En dat brengt de vraag mee: Zijn er
in onze wijze van kerkzijn dingen, die
de mens van onze tijd afstoten Spreken
we als kerk de taal van onze tijd, in
woorden en daden En dan als vanzelf:
Zijn er factoren, die het leven anders
maken dan vroeger, en zo ja, welke
Ik meen, dat deze vraag bevestigend
beantwoord moet worden, en zou graag
allereerst uw aandacht willen vragen
voor wat men noemt de .urbanisatie"
of verstedelijking.
Verstedelijking, dat betekent niet, dat
er tegenwoordig meer huizen bij elkaar
staan dan vroeger, al heeft dat er wel
mee te maken. Verstedelijking wil aller
eerst een levenshouding aanduiden. De
contacten, die wij met onze medemensen
hebben zijn anders geworden dan
vroeger, en we hebben veel meer
contacten. We zijn minder aan onze
plaats van wonen gebonden dan
vroeger. We werken over het algemeen
niet meer thuis, we kunnen met de
moderne vervoersmiddelen veel gemak
kelijker contacten onderhouden met
mensen, die verder van ons- vandaan
wonen. Onze mogelijkheden zijn groter
geworden. Maar dat betekent dat we
ons ook moeten beperken. We kunnen
niet meer met iedereen een persoonlijk
contact onderhouden. We ontmoeten
allerlei mensen met wie we alleen con
tact hebben .in hun functie. Want we
ontmoeten zoveel mensen, omdat onze
samenleving zoveel ingewikkelder is ge
worden. We hebben zoveel dingen in
ons huis, waarvoor we een specialist
nodig hebben.
Het laatste nummer van de Zeeuwse
Kerkbode in 1968 verschijnt op 19
december 1968 (gecombineerd Kerst- en
Nieuwjaarsnummer)
In het-nummer -van 19 december
worden opgenomen de predikbeurten
van 22, 25, 26, 29 en 31 december 1968
en 1 en 5 januari 1969.
In de Kerstweek en in de Nieuwjaars-
week zal de Zeeuwse Kerkbode dus
NIET verschijnen.
Redaktie en Uitgever.
Een persoonlijk contact opbouwen
met al die mensen is onmogelijk. We
kunnen niet bevriend worden met bijv.
de bakker, de slager, de groenteman,
de electriciën, de postbode, de man van
de personele belasting, de treinconduc
teur en noemt U maar op. We hebben
met deze mensen contact in hun functie
en verwachten dan ook dat de postbode
ons op tijd onze post bezorgt, maar niet
dat hij zal adviseren bij de opvoeding
van onze kinderen.
Heel deze situatie heeft konsekwen-
ties voor ons leven als gemeente. Er is
een tijd geweest, dat de gemeente een
duidelijke sociale en gezelligheidsfunctie
vervulde. (Zelfs de marktberichten
werden van de preekstoel afgelezen
En vele mensen zoeken ook vandaag
nog dat sociale contact in de kerk.
Samen geloven betekent dan samen lief
en leed delen. De gemeenschap der
heiligen is een gemeenschap van vrien
den, die samen geloven en samen koffie
drinken. Heel vaak viel de kerk samen
met een (deel van) een dorpsgemeen
schap. Het is trouwens de vraag of wij
ons nog niet meer verbonden voelen
met ongelovige Nederlanders dan met
gelovige Duitsers
Maar nu zijn er anderen, die hier een
duidelijk onderscheid willen maken. De
kerk is een geloofsgemeenschap. Dat is
haar functie, en van andere dingen zijn
ze niet gediend. Samen geloven wil nog
niet zeggen samen verjaardag vieren
En de uiterste konsekwentie: Samen in
dezelfde wijk wonen betekent nog niet,
dat we ons juist met die gelovigen extra
verwant voelen. We voelen ons veel
meer thuis in een andere groep. Hier
komen vragen naar boven als: Wat is
beslissend voor de opbouw van de ge
meente: Het feit, dat we toevallig in de
zelfde buurt wonen, öf het feit, dat we
samen ons thuis voelen in hetzelfde
geestelijke klimaat
Ik geloof, dat we hier niet te snel
moeten veroordelen. Als een gemeente
een eigen predikant beroept, terwijl
eigenlijk de genabuurde kerk erin be
trokken had moeten worden om het
samen te doen, omdat die alléén niet
kan beroepen, dan rijst ook wel de
vraag: Is hier alleen op het eigen belang
gelet of ook op dat van anderen
Functioneert hier de gemeen der heiligen
wel
Zal de kerk, wil ze de mens van
vandaag aanspreken, zich niet meer
moeten concentreren op haar eigenlijke
functie: geloofsgemeenschap.
Een volgende keer graag nog over
een ander aspect: de mondigheid.
Vergadering van de Classis Zierikzee van
20 november 1968, gehouden te Zierikzee
des middags 14.00 uur.
Namens de samenroepende Kerk van
Bruinisse opent br. L. bij de Vaate de ver
gadering, laat zingen Psalm 19 vers 7, leest
1 Thess. 5 vs. 11, en gaat voor in gebed.
De afgevaardigden van de Kerk van
Haamstede zien de credentiebrieven na.
Alle Kerken zijn wettig vertegenwoordigd.
De Kerken van Brouwershaven, Bruinisse,
Scharendijke, Zierikzee en Zonnemaire
hebben een instructie.
Het moderamen bestaat uit: Praeses Dr.
J. H. Becker; Scriba Ds. J. H. Nawijn;
Assessor Ds. B. Wentsel; Actuarius br. J.
M. de Waal.
